Emptyness

<sub>Marcus liep met grote passen door de dichte begroeiing heen. Takken sloegen in zijn gezicht en zijn rechter pols deed zeer. Een trekje dat hij had als het ging regenen. Hij was terug gegaan naar de plek waar het gebeurt was. De sporen waren al lang uitgewist maar zijn Arcanine vond een bandje met een mega stone er in verscholen in lang gras. Marcus moest glimlachen. Zijn Houndoom was slim geweest en had een teken achter gelaten. Nu moesten ze alleen nog maar zijn spoor volgen. Hij liep door een klein deel van Lumiose City en stopte bij Santalune Forest. Marcus wist het zeker. Vix was híer. Cersei liep met haar neus dicht bij de grond zigzag door de bosjes. Soms had hij het idee dat ze geen idee had waar ze naartoe ging aangezien ze dan opeens weer naar links zou draaien of naar rechts. Hij hield het enkel bandje met de mega stone in zijn hand en keek nerveus naar de donkere lucht boven hem. Het zou zeker gaan regenen, wist hij met een pijnsteek van zijn pols. En snel ook. Cersei hief haar kop plotseling op en sprong over een grote omgevallen boomstam heen. Moeizaam klom Marcus er ook overheen en begon te rennen toen Cersei opeens de pas er in zette. Een plotselinge mist overviel hem volledig. Hij was gedwongen te stoppen want hij kon geen hand voor ogen zien. "Wat krijgen we nou" Gromde hij, turend door de dikke mist. Hij hoorde Cersei ergens in de verte blaffen maar hij had geen flauw benul van welke kant dat kwam. Op de tast met zijn linkerarm voor zich uit gestrekt liep hij vooruit, struikelend over boomwortels en andere obstakels. Toen zijn hand een erg koele oppervlakte raakte stopte hij met een schok. Voorzichtig kwam hij naar voren. Hij kon de structuren van oude steen zien .. die een toren vormde. Een toren? Hij tuurde door de mist er naar maar kon weinig zien. Gefrustreerd liep hij maar naar links met zijn hand tegen de muur gelegd. "Cersei!" Riep hij. Zijn stem echode spookachtig om hem heen. Toen zijn hand plotseling een open stuk voelde stopte hij weer. Tastend liep hij door een opening.
Hij kwam uit in een ronde, holle toren. Ze was vrij klein. Een kleine, stenen wenteltrap liep naar boven maar de onderkant was afgebroken. Als je sprong dan kon je er op klimmen. Hij keek achterom toen Cersei ook naar binnen kwam springen. Met een verveelde blik keek Marcus naar buiten. Er klonk donder in de verte. Met deze mist kon hij toch niet veel zien dus moest hij maar wachten tot het wegtrok. Hij straalde Cersei terug in haar bal en zocht naar een plekje om te rusten. Hij verstijfde toen er beweging was te zien onder de wenteltrap. Het was erg donker in het torentje door de weinige ramen dus kon hij niet zien wat het was. Defensief pakte hij zijn mes uit zijn zak en ging hij klaar staan. Niet dat hij veel kon uithalen met zijn linkerarm, hij was nog steeds gammel en ongeoefend. Hij vernauwde zijn ogen toen iets naar buiten kwam. Toen hij zag wat het was leek het alsof iemand zojuist zijn hart naar zijn schoenen liet zinken. "Wel verdomme" Mompelde hij, en hij ging op zijn hurken zitten. "Kom hier jij" Zei hij tegen zijn Houndoom. Vix stapte volledig uit de schaduwen en hinkte naar Marcus toe. Hij had verse wonden over zijn hele lichaam en hinkte hevig met zijn linker achterpoot. Vix liet zijn kop in Marcus' armen rusten die hem in een omhelzing getrokken had. Hij aaide hem liefdevol over zijn rug. "Hier heb jij dus gezeten" Verzuchtte hij. Vix maakte een brommend geluid en kwispelde zwakjes. Marcus liet hem los. Vix keek hem afwachtend aan en bewoog zijn opgetilde achterpoot voorzichtig. "Ik heb niets voor je, je zult moeten wachten tot we in Lumiose zijn". Mompelde hij. Een intens gevoel van opluchting gierde door zijn lichaam. Hij viel achteruit en bleef op zijn achterwerk zitten. Vix duwde zijn neus nieuwsgierig tegen Marcus'  rechter arm, waar het stompje nu zat. De roodharige man aaide hem tussen zijn hoorns en zuchtte. "Hopelijk heb je die Scyther volledig afgebrand" Zei hij zuur. Vix gromde met een soort grijns op zijn gelaat. Dat betekende dus ja. Mooi, van dat beest had hij dus ook geen last meer. Vermoeid stond Marcus op en liet zich neer glijden tegen een muur naast de wenteltrap. Zo had hij een goed zicht op de ingang. Vix ging naast hem liggen. Enkele takjes lagen in een klein hoopje naast hem wat hem vertelde dat er al eerder mensen hier geweest waren. Zo te zien wilde ze een kampvuur maken maar.. iets had hen gestoord want de takken zagen er onaangeroerd aan. Vix reikte met zijn kop over Marcus' schoot en blies een klein straaltje vuur uit. De takjes vatte vlam en begonnen een aangename warmte te verspreiden. Marcus leunde achterover tegen de muur en zuchtte vermoeid. Deze plek was zo gek nog niet. Eventjes helemaal afgesloten van de buitenwereld.

Even later klonk het geroffel van regen boven hem. Water druppelde naar beneden uit verschillende gaten die boven in het dak zaten. Het was onaangenaam koud in het torentje. Vix en het vuurtje verwarmde Marcus helemaal, maar buiten dat warme cirkeltje was het koud. Marcus keek op toen vanuit een gat in de muur twee Litleo verschenen. Ze keken hem afwachtend aan maar toen hij niet een bedreiging leek sprongen ze de wenteltrap op en liepen ze naar boven. Een Riolu die ook onder de trap zat was aan het indutte en besteedde vrijwel geen aandacht aan hem. Zo te zien leefde hier dus toch nog pokémon. Hij kon ze het niet kwalijk nemen. Hier kwam nooit iemand, Marcus betwijfelde of iemand van deze plek afwist. Weinig, dat was zeker. Vix gromde van genoegen toen Marcus hem tussen zijn hoorns begon te krabben. Hij legde zijn massieve kop op zijn schoot en zuchtte heel diep.</sub>