Get back here! [& Kaito Stone]

Met een zucht leunde Elina tegen een muur aan. Ze was maar gewoon een weg gevolgd en nu stond ze in deze enorme stad, die haast leeg leek te zijn. Bovendien was ze ook nog verdwaald geraakt. Niet dat ze een plek had om naartoe te gaan, maar toch... Ze wist niet waar ze was. Ach, uiteindelijk maakte het toch niet zo veel uit. Ze had eten en drinken voor een dag en ze zou toch nergens naartoe gaan. Een diepe zucht verliet haar mond, terwijl ze wat om zich heen keek. Het was echt rustig voor een stad als deze, en ze vroeg zich af waarom. Hope leek zich nergens van bewust te zijn en fladderde wat rond. Ineens besloot ze dat het veel te saai was om op één plek te blijven en ze vloog naar de eerste de beste persoon toe die in de buurt was. Toen Elina doorhad wat er gaande was, rende ze snel naar de persoon en haar Woobat toe. “Hé, wacht!”

Met een grijns keek Kaito kort naar de Poké Ball die hij in zijn hand hield. Het was de Poké Ball van een Piplup. Hij had de Pokémon de naam Aqua gegeven. Hij had de Pokémon gekregen nadat hij wat geld had ingewisseld. Hij had pretty much bijna al zijn Pokémon gekregen, behalve Shadow dan. Flare, Everest, Aurora en Aqua had hij gekregen. Aqua en Aurora waren misschien van hetzelfde type, maar als Aqua zijn laatste evolutie zou hebben, zou hij steel type zijn. Aurora zou in haar laatste evolutie een ground type zijn, dus ze hadden toch een beetje verschil. Dan had hij nog Everest die een grass en ice type zou zijn. Shadow zou een ghost type zijn en Flare een ghost en fire type. Oké, misschien had hij wel meerdere Pokémon van dezelfde type, maar er was een tweede type bij betrokken, dus dat scheelde wel. Zijn blik gleed naar een Pokémon die naar hem toe kwam vliegen en snel stopte hij Aqua’s Poké Ball weg. Psycho, die naast hem liep, keek verbaasd zijnde naar de voor hem onbekende Pokémon. Kaito stond net te twijfelen of hij de Pokémon stiekem zou ontvoeren toen hij een stem hoorde. Zijn blik gleed naar een zwartharig meisje dat naar hun kwam rennen en hij klemde zijn kaken verveeld op elkaar. Damn. Daar ging zijn kans. Oh well. Hij had toch nog geen Dark Ball, dus hij wist sowieso niet hoe hij dit schepsel ooit mee had kunnen nemen. ‘Geen zorgen, hij is nog steeds hier,’ sprak hij, waarna hij zo voor de Pokémon ging staan dat hij niet weg kon vliegen. Glimlachend keek hij het meisje aan. Natuurlijk was dit weer één van zijn maskers om zijn ware gezicht te verhullen, maar wist zij veel. ‘Wat is dit eigenlijk voor een Pokémon? Ik heb zoiets nog nooit gezien,’ zei hij terwijl hij zijn best deed om zo nieuwsgierig mogelijk te klinken. In werkelijkheid kon het hem namelijk geen zak schelen hoe de Pokémon heette, als hij haar vertrouwen maar won zodat hij haar later kon manipuleren.

Zodra Elina dichterbij was gekomen, zei de man dat ze zich geen zorgen moest maken en dat de Pokémon nog steeds hier was. Hij ging echter vlak voor Hope staan toen deze naar Elina toe moest vliegen, waardoor ze niet zeker wist wat ze ervan moest denken. De man klonk vriendelijk, maar ze vertrouwde sowieso niemand snel de laatste dagen. “E-een Woobat,” antwoordde het meisje op de vraag wat voor Pokémon Hope was. “Verder weet ik er niet zo veel van af, eigenlijk...” Op dat moment besloot Hope dat ze lang genoeg achter de rug van de man had gefladderd en ze vloog met het grootste gemak over hem heen en terug naar haar trainer. Ze nestelde zich op haar schouder en keek de man nieuwsgierig aan.

Kaito gaf een kort knikje toen ze de naam zei van de Pokémon. Hij moest proberen om dit het komende uur te onthouden. Of hoe lang hij dan ook in haar buurt ging zijn, want het kon ook goed zijn dat hij nog langer in haar buurt blijf rondhangen en dat hij de naam van de Pokémon langer zou moeten onthouden. Hoewel het toch wel belangrijker was dat hij haar naam zou onthouden als ze namen zouden uitwisselen. ‘Een Pokémon van Unova, right?’ vroeg hij voor de zekerheid. ‘Ik ken niet veel van die regio. Misschien vandaar.’ Hij glimlachte zijn witte tanden bloot naar haar. Hij haalde zijn schouders op toen ze haar laatste woorden zei. ‘Ik weet sommige dingen nog niet van mijn Pokémon.’ Dat was eigenlijk best wel de waarheid, want hij had echt geen idee wat Everest allemaal voor hem kon betekenen. Zomaar baby-Pokémon ergens gaan halen was misschien niet zijn beste plan geweest, maar voor nu ging het ermee door. Daar kwam dan ook nog eens bij dat hij helemaal niet het type was voor baby-Pokémon. ‘Maar naarmate je je Pokémon langer hebt, leer je er meer over,’ zei hij wijs en hij had zin om zijn stem een beetje te verhogen zodat hij net een of andere achterlijke professor leek, maar de kans dat ze hem dan nog serieus nam was klein en dat wilde hij voorkomen. Hij stak zijn hand naar haar uit. ‘Mijn naam is Kaito trouwens. Aangenaam kennismaking.’

Of het een Pokémon van Unova was? “Geen idee,” antwoordde ze zacht, waarna ze haar blik weer richtte op de Woobat. Ze was al blij dat ze wist dat het een vrouwelijke Woobat was, maar daar was ze ook alleen maar achter gekomen dankzij de Pokédex die in haar tas had gezeten. De man merkte op dat hij ook niet alles wist over zijn Pokémon en dat hoe langer je je Pokémon hebt, hoe meer over je over hen leert, waarop Elina instemmend knikte. “Vast wel.” Hopelijk geldt dat ook voor mij, dacht ze er in stilte nog achteraan. Vervolgens stak de man zijn hand naar haar uit en stelde zichzelf voor als Kaito. Na een korte aarzeling pakte Elina zijn hand vast. “A-aangenaam. Ik ben... Elina.” ...Hopelijk had Kaito niet door dat ze even haar eigen pseudoniem was vergeten.

Kaito grinnikte even, maar probeerde dat zo goed mogelijk te verbergen. Welke trainer ving nu een Pokémon, trainde die en wist vervolgens niet te zeggen waar hij vanuit afkomstig was? Als hij een Pokémon had en hij wist niet waar het vandaan kwam, ging hij toch ook die informatie opzoeken voor als hij er ooit een vraag over kreeg? Oh well. Niet alle mensen waren zo perfect als hem, kuch kuch. Zijn hand werd aangenomen en Kaito schudde deze kort op en neer. ‘Aangenaam inderdaad,’ sprak hij. Hij wilde er nog achter zeggen dat ze een schoonheid was, maar dat zou ongepast zijn met zijn drieëntwintig jaar. Moest ze achttien geweest zijn dan had hij niet getwijfeld om het te zeggen, maar dit kind leek minderjarig te zijn en hij wilde zich liever geen problemen op de hals halen. Het wilde niet zeggen dat als hij Team Rocket was dat hij van die rare dingen kon doen waar hij anderen voor zou verachten als ze dat zouden doen. Hij ging niet achter minderjarige meisjes aan. Maar lelijk was ze niet, maar ze was wel veel te jong. Hij trok zichzelf uit zijn gedachten door naar te denken over wat hij nog kon zeggen. ‘Zin om samen uit te zoeken waar je Pokémon vandaan komt? Er is hier een Pokémon Center dichtbij.’ Hij keek haar kalm aan. Damn it. Hij had haar eigenlijk wel kunnen bestelen hier. Ze waren in Lumiose City, dus hij was vrij om het te doen. Het probleem was dat zijn Pokémon waarschijnlijk nog niet sterk genoeg was om haar Pokémon aan te kunnen. Of wel? Hmm…