Old bonds reunited.

Daniel keek met een vrolijke grijns naar zijn Chimchar toen de veertienjarige opmerkte dat Lavaridge Town steeds dichterbij kwam. Hij had gehoord dat daar warm waterbronnen waren en zoiets had hij nog nooit gezien in zijn thuis regio. Het had echter wel een nadeel en dat was omdat het best lang reizen was naar het dorpje plus dat hij nog een berg moest beklimmen en Daniel was nog steeds niet helemaal wegwijs in Hoenn. Reizen op zich was het probleem niet daar hield hij wel van.. wat het probleem dan was? Wist hij ook niet precies maar wat hij wel wist was dat hij Lavaridge Town had bereikt zonder kleerscheuren. Daniel pakte daarom ook zijn camera uit zijn broekzak die hij aanzette en grijnzend naar de Chimchar op zijn schouder keek. Deze wist al wat er ging gebeuren toen er een klein bliepend geluidje weerklonk. De jongen keek toe hoe de lens langzaam naar voren schoof toen dat gebeurt was strekte hij zijn arm uit. Het rode lampje gaf aan dat hij kon beginnen met praten. “Hallo Pannenkoekjes van me, zoals jullie misschien kunnen zien ben ik nu in Lavaridge Town, een dorpje dat bekend staat om haar warm water bronnen,” vertelde Daniel met een vrolijke grijns op zijn gezicht. Aylin weerspiegelde zijn gezichtsuitdrukking waarop Daniel iets te binnen schoot dat hij met zijn kijkers wilde delen, zijn twee nieuwe Pokémon..! Dat had hij namelijk met Juno en Kyan ook gedaan toen hij de twee Pokémon net had meegenomen of gevangen in het geval van de Buizel dan, had hij het gevecht gevlogd. “..Ik ben nu alweer een tijdje onderweg en er zijn wat updates die ik met jullie wil delen. Ten allereerste wil ik even zeggen dat Hoenn me tot nu wel bevalt, er zijn aardige mensen hier en veel Pokémon die ik nog nooit van me leven heb gezien.. maar daar wil ik nu verder niet op in gaan dat komt later wel. Ik heb  twee nieuwe Pokémon vrienden die ik graag aan jullie voor wil stellen,” ging Daniel verder. Hij pakte met zijn vrije hand de Pokéball van Mila van zijn riem die hij opgooide, waaruit een witte straal uiteen spatte en hierdoor langzaam een Squirtle zijn vaste vorm kreeg. Mila keek even verbouwereerd om zich heen voordat Daniel de jonge Squirtle van de grond raapte met een hand.  Deze klampte zich meteen aan zijn shirt vast. “Dit is Mila. Ik heb haar van een fokker uit Kalos over gekocht en ik wil daarom even een shoutout doen naar deze persoon. Bedankt voor de Squirtle man, ik ben ontzettend blij met haar, shoutout naar deze coole gast,” ratelde hij verder en zette Mila toen naast zijn voeten neer. Daniel pakte toen de Pokéball van zijn pas geadopteerde Emolga die hij ook opgooide en net als de bal van zijn Squirtle open klapte waaruit een witte straal kwam die de contouren van een Emolga langzaam zichtbaar werd.

De Emolga keek even verbaasd op naar de jongen die de camera nog in zijn hand hield. Het was overduidelijk dat de kleine eekhoorn nog niet helemaal gewend was om uit haar hok te zijn, maar dat scheen ze gauw te overwinnen. De Emolga baande zich al een weg naar boven naar zijn schouder. Daniel keek even naar het wezentje met een glimlach waarop hij even een blik uitwisselde met zijn Chimchar. Een naam. Niet zomaar eentje.. en ja, hij had op het moment even geen ideeën meer. Of misschien toch wel? Aimee klonk wel leuk voor het wezentje. “Deze Emolga hier-” hij legde zijn hand op haar hoofdje waarop het eekhoorntje hem aan keek, “.. heet Aimee en ik heb haar geadopteerd. Dat was eigenlijk voor nu een update van mijn team, en nu ga ik naar de warm waterbronnen!” sprak Daniel vrolijk waarop hij even grinnikte en de camera toen uit deed. De jongen stopte het apparaatje in zijn tas waarna hij de twee Pokéballen van Kyan en Juno van zijn riem haalde en deze opgooide. Algauw stonden de Buizel en Minccino ook bij hun teamgenootjes die zich bij de andere drie Pokémon voegde. Daniel glimlachte breed toen hij zag dat zijn huidige Pokémon de twee nieuwkomers meteen schenen te accepteren, een goed teken sinds hij zo zijn twijfels had gehad. “Goed om te zien dat jullie het goed kunnen vinden,” sprak Daniel waarop er vijf hoofdjes ineens zijn kant opkeken. Hij ging geknield op de grond zitten zodat Mila meteen naar hem toe kwam waggelen en met haar korte pootjes naar hem uitreikte om opgepakt te worden, zoals een baby. De jongen wilde net de Squirtle van de grond rapen toen hij opeens een soort hoefgetrappel hoorde. Hij draaide zijn hoofd een kwartslag naar links toen hij zag dat een vrouw met een Ponyta en een kleine jongen over het pad liep. Daniel zou zweren dat hij de vrouw kende, niet te zwijgen over de Ponyta, die kwam hem pas echt bekend voor. Het was River, de Ponyta waar hij en Quinten mee hadden gespeelt vroeger. Alleen durfde hij er niet op af te lopen omdat het kleine jongetje op de rug zat van het paard hoewel hij te vroeg geoordeeld had. De vrouw die naast de Ponyta liep bleef opeens abrupt staan. Er was herkenning in haar ogen te zien waarna er een brede grijns op haar gezicht verscheen en met de Ponyta en de jongen naar Daniel en zijn Pokémon toekwam gelopen. De Ponyta echter begon opeens rare bewegingen te maken en probeerde zich van zijn teugels los te rukken, vergetend dat het jochie nog op zijn rug zat en paniekerig begon te huilen. Niet te spreken over de vrouw die het paard begon uit te schelden. Daniel aarzelde geen moment en kwam hierbij snel overeind om River te kalmeren voor hij helemaal op hol sloeg, hoewel het niet echt op hol slaan was. De Ponyta was blij om hem te zien en kalmeerde daarom ook vrijwel meteen zodra de jongen in zijn buurt was en zijn hand tegen de snuit van de pony aanlegde. Nu hij dichtbij genoeg stond herkende hij ook meteen zijn tien jaar oudere zus. Tess. Het jongetje moest dan wel haar zoontje zijn ofniet? zijn neefje??

“Daniel? Wat ben je groot geworden broertje,” bracht ze verbaasd uit nog voordat de blonde knul zelf iets kon terug zeggen. Een brede glimlach kwam er op zijn gezicht waarna hij zonder iets te zeggen zijn armen om zijn zus heen sloeg. Wat had hij haar al lang niet meer gezien sinds dat ze was gaan samen wonen met haar vriend in Hoenn, sinds  een jaar of twee. Nee het waren er vast meer. Daniel wist het niet precies meer maar het was behoorlijk lang voor zijn gevoel. “Niet te zwijgen over jouw, zus..” grijnsde Daniel naar de vrouw die hij losliet en vervolgens even een blik over de jonge vrouw liet gaan, ze was aardig dik dat was het enige dat hij aan haar opmerkte want ze had nog steeds hetzelfde rode haar als Quinten. River maakte een hinnikend geluid waarop hij vervolgens  zijn snuit nogmaals tegen zijn hand aanduwde, zijn groepje Pokémon kwamen erbij staan. Aylin sprong tegen zijn rug op waarna ze zich een weg naar zijn schouder baande. “Haha, heel grappig hoor, Dan. Zijn dat al jouw Pokémon?” sprak Tess vervolgens waarbij ze naar het groepje Pokémon wees die achter hem stond. Daniel knikte met een vrolijke twinkeling in zijn ogen en pakte de baby Squirtle van de grond af die hij dicht tegen zich aandrukte. “Mama,” begon het jongetje te jammeren waarna zijn zus het ventje van het zadel hielp. “Ja, dat zijn mijn Pokémon,” reageerde hij met een trotse ondertoon in zijn stem. Zijn Pokémon stemde allen met hem in, vooral Aylin reageerde enthousiast. Zijn zus had een brede glimlach op haar gezicht staan.“Zou je het wat vinden om een bakkie te doen bij me? Zodat we kunnen bijpraten.. want ik wil je wat vragen,”weerklonk de stem weer van de vrouw. Hij zag dat zijn zus even naar River keek die met zijn hoef nerveus over de grond schraapte. Daniel knikte instemmend waarop hij zijn vier Pokémon in hun Pokéballen liet terugkeren op Aylin na. “Ik denk niet dat het een probleem moet zijn.. ofwel Aylin?” zei Daniel tegen zijn Chimchar die vrolijk met haar hoofdje knikte. “Chimchar!” piepte Aylin vrolijk waarbij ze haar beide handjes de lucht in gooide. Tess reikte toen de teugels van River aan de jongen die ze ietwat verrast aanpakte, vervolgens ging de vrouw hem voor met haar zoontje aan de hand. Daniel volgde waarop hij de teugels wat losjes in zijn hand hield, River liep op een rustig tempo met hem mee alsof er niks aan de hand was.

Het was de jongen al overduidelijk dat de Ponyta niet helemaal op zijn gemak was bij zijn zus.. nou ja, het leek erop dat River niet over de dood van Quinten heen was. Hij herinnerde zich vaagjes dat zijn broer een bijzondere band had met de Ponyta en dat hij noodgedwongen weg gedaan moest worden na alle ellende. Daniel was het hier ook niet mee eens geweest maar zijn vader had erop gestaan en hem mee aan zijn zus had gegeven. Er was geen rekening mee gehouden dat er op deze manier met gevoelens van een onschuldige Pokémon werden gespeeld.. River had geeneens de tijd gehad om te kunnen rouwen. Want het was bekend dat Pokémon zoals Ponyta erg trouw konden zijn naar hun trainer toe, zelfs al waren ze er niet meer. Aylin keek wat beteuterd naar de jongen die met een moeilijk gezicht naar zijn schoenen staarde terwijl hij zijn zus naar haar huis volgde. Eerlijk gezegd als hij daar nu over na ging denken wilde hij River wel overnemen.. niet zozeer om het feit dat hij dan wat van zijn broer bij zich had maar meer om de Ponyta te helpen die gewoon echt niet gelukkig was op het moment. Gewoon alles aan River was niet goed en het ergste ervan was nog dat zijn zus dit niet zag.. daarbij vond hij het zijn plicht om de Ponyta te verzorgen net zoals bij zijn Minccino die ooit van zijn moeder was geweest.  “Het spijt me River,” mompelde Daniel terwijl hij de Ponyta wat droevig aankeek. Het paard keek hem met een vragende blik aan maar de jongen legde al zijn hand tijdens het lopen tegen diens snuit aan. “Chimchar..” mompelde Aylin terug. Nu pas merkte hij dat zijn zus was gestopt met lopen en van River naar Daniel keek, de eerstgenoemde had zijn hoofd over zijn vrije schouder heen gelegd. Een glimlach verscheen om de lippen van de jonge vrouw waarop Daniel zijn wang tegen de snuit van de Ponyta duwde. Hij hoorde dat zijn zus een diepe zucht slaakte en vervolgens even naar haar zoontje keek. Deze voelde waarschijnlijk al aan wat zijn moeder ging zeggen of eigenlijk was het meer vragen.. het was te zien dat ze naar de juiste woorden zocht.“..broertje.. ik wil je iets vragen.. nou ja.. eigenlijk is het meer een verzoek,” sprak de vrouw waarop Daniel even naar zijn zus keek. River hief zijn hoofd op, en keek verward naar de vrouw. “Ligt eraan wat het is,” reageerde Daniel waarop hij naar Tess keek. De jonge vrouw haalde een Pokéball tevoorschijn waarop ze deze met de hak van haar schoen het ronde voorwerp kapot trapte en toen naar Daniel keek. “Wil jij de zorg van River op je nemen?” ging ze toen verder.. de waarom vraag wilde hij net gaan stellen maar blijkbaar was het niet echt nodig. Daniel draaide zich naar de Ponyta toe voor hij zich op zijn Chimchar richtte. “Willen we dat, Aylin?” vroeg hij de Chimchar toen, die een instemmend geluidje maakte. Zowel zijn zus als River waren gerustgesteld toen Daniel een lege Pokéball tevoorschijn haalde en deze naar de Ponyta uitreikte. “..Het is aan jouw de keus, jochie.. wil je met me mee door Hoenn?” vroeg Daniel aan de Ponyta, die blijkbaar allang een beslissing had gemaakt en zijn snuit tegen de knop van de Pokéball aanduwde.. zou het dan echt..???

Daniel kreeg een brede glimlach om zijn lippen toen de Pokéball na een korte tijd stil bleef liggen, een teken dat River met hem mee wilde reizen. Zijn Chimchar maakte een vrolijk geluidje want de welbekende pling betekende dat ze een nieuw teamgenootje hadden. De jongen aarzelde geen moment en gooide de Pokéball van River op die open klapte, in een mum van tijd stond er een Ponyta voor zijn voeten die vrolijk hinnikte. Hij aaide het wezentje over zijn snuit die tegen zijn schouder werd geduwd. “..zorg alsjeblieft goed voor hem,” sprak Tess met haar ogen droevig op de Ponyta gericht. De blonde jongen kreeg een zelfverzekerde glimlach om zijn lippen terwijl hij naar River keek die zijn ogen tevreden sloot.. blij dat hij een soort van zijn oude trainer terug had.