Begin the End

Een vastberaden blik stond in haar ogen, ze wist zeker dat ze dit ging doen. Jade klopte haar kleren goed en keek eventjes naar de gym die voor haar stond. De deur waar ze nu op af ging en open duwde. Ze was best zenuwachtig, dat moest ze toegeven. Hoewel ze vaak gevechten had gedaan met mensen die ze tegenkwam op haar reis was een gymgevecht met een leader toch wel andere koek. Kortom, een reden voor zenuwen. Viola, de gymleader, was ook een professioneel fotografe. Ze had haar foto’s wel is gezien en Jade moest zeggen dat ze jaloers was op haar fotografische gave, dat zou ze zelf ook wel willen kunnen. Haar handen pakte de deurklink vast en duwde deze om, ze stapte bij de gym naar binnen en keek even rond. Het was een groot gebouw, een open ruimte met een hoop foto’ s op de muren. Jade ging er van uit dat de foto’s allemaal van Viola waren.

“Een indrukwekkende collectie, niet?” klonk er opeens een stem en Jade zag de gymleader het veld op stappen. Ze glimlachte wat verlegen. Ze had niet verwacht dat Viola haar zo zou verassen. ”Indrukwekkend zeker. Je hebt een gave voor foto’s maken.” zei Jade op tegen de gymleader, die gevleid leek door haar opmerking. “Dat weet ik. Maar dat is niet het enige waar ik een gave voor heb!” zei ze met een brede lach terwijl ze een pokeball in de lucht gooide waar een Surskit uit kwam. “Ik neem aan dat je niet kwam om mij te complimenteren op mijn foto’s?” Jade schudde haar hoofd. ”Dat klopt. Ik kom je uitdagen Viola!” zei ze toen, iets zekerder van zichzelf. “Goed zo! Zo mag ik het zien. Dit is fantastisch.”
Jade pakte een pokeball uit haar riem waar ze haar Leafeon uit haalde. Viola leek verrast. “Mooi Leafeon heb je daar,” ze was even stil, alsof ze bedacht wat ze hierna wou zeggen. “Laten we beginnen.” En daarmee was het startsein voor het gevecht gegeven. Jade keek naar de gymleader voor haar en wachtte haar eerste aanval af. Maar het bleef uit, dus Jade besloot hem in te zetten. ”Gebruik Razor Leaf, Ivy!” riep Jade naar haar Leafeon die aanval uitvoerde. Hij was alleen slecht gemikt en meer dan de helft ging naast de Surskit. ”Gebruik je hoofd Ivy, dit is geen spe-“ Bubble vol in Ivy haar gezicht. Viola had gebruik gemaakt van Ivy haar moment dat ze niet oplette. Haar pokémon leek nu milde woede te vertonen en Jade hoopte dat het genoeg was om haar bij de les te houden. ”Deze proberen we nog een keer. Sand Attack gevolgd door Razor Leaf!” Ze moest het volle uit haar pokémon halen nu. Ivy deed eerst de Sand Attack die de Surskit, zoals Jade had gehoopt, in zijn ogen raakte waardoor hij nu even verward zand uit zijn ogen moest halen. Ze hoorde Viola wat roepen maar Jade grijnsde trots toen Ivy haar Razor Leaf hard op haar tegenstander afvuurde. Vol in de roos. ”Goed gedaan Ivy!” Maar dit was slechts het begin, het ging nog wel even duren voordat de Surskit uitgeput was. Toen kwam de kleine blauwe pokémon met hoge snelheid op Ivy af. Het was zo snel dat Jade niet goed kon reageren en Ivy geraakt werd. Ze gleed een stuk terug en gromde kwaad toen ze weer op stond. Het was ook geen moment om te vragen of het wel ging met Ivy, ze moest nu gewoon door. ”Tackle!” Ivy dook naar voren en de Surskit werd vol geraakt. Jade juichte zachtjes, het leek alsof het bijna gedaan was met de pokémon van Viola. Ze was even vergeten dat er daarna nog eentje zou komen. ”Nog een Razor Leaf!” zei Jade tegen Ivy. Maar Surskit had deze al verwacht en met instructies van Viola kwam de Pokémon weg van haar aanval en kwam terug met bubble. ”Ontwijk hem!” Maar Ivy ontweek te laat en werd geraakt. Jade keek toe hoe haar Leafeon neerviel en toen achterom keek. Ze rende naar haar Pokémon toe. ”Stil maar, je hebt prima gevochten. Kom terug.” Ze tikte met de lege Pokéball op haar pokémon die terug er in ging. ”Grim, het is jouw beurt!” de Poochyena kwam uit zijn Pokéball met een enthousiast geluid. Hij wist wat hem te doen stond. Grim was de soort pokémon die gymgevechten – gevechten in het algemeen eigenlijk – super serieus nam en zich er helemaal voor liet gaan.
”Sand Attack, dan Bite!” Grim schoot naar voren toe en stoof zand naar de Surskit toe. Hoewel hij zich dit keer iets beter probeerde te beschermen met zijn pootjes lukte dat niet goed. Het waren maar dunne pootjes en zand ging daar gewoon langs. Grim rende toen sneller naar voren toe en beet in de blauwe Pokémon van Viola. ”Oké, sla hem nu tegen de grond aan!” Grim luisterde en paste de aanval toe zoals Jade het uitgelegd had. Hij sloeg de Pokémon een aantal keer op de grond totdat een van de pootjes van de Surkits in zijn oog prikte en hij jankend los liet en achteruit stapte. De Surskit probeerde weer op te staan, maar zakte door zijn dunne pootjes op de grond en begaf het. Grim keek blij naar Jade toe en rende op haar af. Ze gooide haar armen om de kleine hond Pokémon heen. ”Ik ben zo ontzettend trots! Goed gedaan Grimm!” Maar toen ze haar ogen open deed gloeide haar Poochyena wit en transformeerde. Jade kneep haar ogen een beetje dicht en toen het witte weggevaagd was, was haar Poochyena een Mightyena geworden. Haar glimlach werd nog wat breder. ”Oh Grimm.. jij mafkees. Evolueren na een ons eerste gymgevecht.” Ze hoorde de klik van  een camera en keek naar Viola. “Niks mooiers dan oprechte blijheid van een trainer die zijn Pokémon ziet evolueren. Fantastische foto! Echt geweldig!” Jade moest een beetje lachen en liet Grimm weer los. “Laten we ons gevecht afmaken.” Viola klonk opeens een stuk serieuzer dan net. Ze was er bijna. Ze kon dit halen. Het kon.
”We gaan dit doen Grimm. Jij en ik!” Ze vertrouwde op hem. Viola liet haar volgende en laatste Pokémon los, een Vivillon. Grimm keek even naar de vlinderachtige Pokémon die toen zijn eerste aanval op hun los let. Een windvlaag. Jade haar haren wapperde naar achteren net als dat Grimm een heel stuk naar achter werd geblazen. Daarna moest hij zich opnieuw herpakken en stormde hij weer naar voren toe. Grimm beet zich vast in de Vivillon die wild met zijn vleugels sloeg. Hij schudde wild zijn kop totdat hij losliet en de schade bekeek. Echter speelde de Vivillon alleen maar voor door, want toe hij omhoog kwam werd Grimm vol geraakt door een Psybeam. Verward keek de Pokémon om zich heen en wou meerdere keren de verkeerde kanten op aanvallen. ”Grimm! Grimm luister naar me! Doe kalm Grimm!” Jade haar geschreeuw naar de Pokémon werkte niet, want al snel vervolgde de Vivillon zijn aanval met Sleeping Powder en binnen no time lag Grimm op de grond te slapen. Jade zuchtte. ”Keer maar terug Grimm, je hebt goed gevochten.” Mompelde ze terwijl de Pokémon terug zijn bal in ging. Jade pakte haar laatste Pokéball vast waar Bec in zat. ”Het is aan jou Bec! de Arcanine kwam met vrolijke blaf uit zijn Pokéball en keek naar Jade. Ze wist dat vuur extra sterk was tegen alles wat bug of gras was, dus het moest goedkomen. Ze ging dit winnen. ”We gaan dit winnen Bec!” Jade was vol vertrouwen over hem. Bec was een sterke Pokémon en haar beste vriend. Arcanines stonden er ook om bekend om extreem slim en loyaal te zijn, dus het moest goedkomen.
Bec blafte en gaf zo dus aan er klaar voor te zijn. ”Ember, maar op de andere manier.” Ze had wat trucjes geleerd voordat ze was begonnen. Misschien ooit om mee te doen aan en contest, maar nu was het handig om te gebruiken in dit gevecht. Bec gebruikte zijn ember op de grond, waardoor de Vivillon even afgeleid raakte door de rare manier van aanvallen. ”Kom op Bec, Flame Wheel!” De Pokémon ademde vuur en een wiel van vlammen schoot op de Vivillon af die hem in de volle roos raakte. Jade grijnsde, het ging lukken! ”Maak het dan af met Reversa-“ Geen Reversal voor Bec want Vivillon liet haar Psybeam vol op Bec afkomen, hij wou ontwijken maar was er net te laat mee. Verbaasd keek de Arcanine naar de grond, toen omhoog. Alsof hij overal zijn tegenstander kon zien. ”Probeer Ember te gebruiken op hem!” probeerde ze. Maar Bec draaide zich naar Jade toe en liet vuur in zijn bek verschijnen. Angst stond in haar ogen. Haar Pokémon ging haar toch zeker niet vlamberen? ”Bec, kom op grote reus! Je kan het, de andere kant op! Achter je!” Bec draaide zich om en vuurde zijn Ember af, het schampte de Vivillon maar, maar was wel raak. Jade merkte dat Bec langzaam uit zijn verwarde toestand kwam. ”Hou dat vol,” zei ze alsof ze het aanvallen bedoelde, maar Jade had wel gemerkt dat Vivillon minder op zijn hoede was als Bec verward was. Terwijl de Arcanine verder acteerde alsof hij in de war was en  hier en daar Ember op de grond gebruikte wachtte hij ook, op een moment dat Vivillon dichterbij kwam. Toen dat er was, merkte Jade het ook op. ”Reversal! Nu!” Gezien de zwakke toestand van Vivillon kwam de Reversal hard aan, aangezien de move zo werkte. De vlinder Pokémon zijn vleugels stopte met klapperen en hij viel tegen de vlakte. En nu maar hopen dat dit het einde was van het gevecht.

- Grimm evolueerde in een Mightyena
- 1698 woorden! c: