the one that tries to catch an Buneary

.

Het was een woensdag middag en het was al de hele dag rot weer buiten. Het was aan het regenen en onweren. Juist het soort weer wat niet gemaakt was voor Jun. Ook was de blond harige niet echt gemaakt om hele dagen binnen te zitten, maar hij kon nu even niks anders. Daarlangs had hij ook nog niet echt een planning gemaakt wat hij nu zal doen. Hij had zijn laptop er bij gepakt en keek rond op internet, wat er allemaal te doen was binnenkort in Kalos. Al gauw kwam hij tegen dat er Buneary’s te vangen waren. Wat voor een korte tijd was, ongeveer een maand. Iets waar Jun al gauw werk van wou maken, en keek op de route waar hij wezen moest. Gelukkig was hij in de buurt en zou hij niet al te ver voor moeten reizen. Aangezien hij nu verbleef in Lumiose City voor de handigheid. Hij wist wel dat het een grote risico was, vanwege het feit dat Team Rocket daar ook actief was. Maar veel angst had hij niet voor dat soort mensen. Alhoewel hij misschien wat pokémon in zijn bezit had wat aantrekkelijk kon zijn voor hun. Maar Jun wou daar niet al te lang over na denken. Nadat hij de route had opgezocht naar de Bunearys ging hij kijken wat voor weer voorspellingen er aan zaten te komen, voor de aankomende dagen. Al gauw kwam hij er achter dat de volgende dag weer mooi weer zou zijn. Wat betekende dat hij op konijnen jacht kon gaan. Hij keek even naar zijn team leden wat aan het uitrusten waren en zo nu en dan met elkaar aan het spelen. Jun kon niet wachten tot hij kon gaan breeden. En zijn eigen fokkerij had, daarlangs hoopte hij er ook op dat hij een mannelijke Buneary kon gaan vangen. Dan had hij tenminste twee vrouwtjes en twee mannetjes, waar hij mee kon fokken. Ook vond hij het belangrijk om zich voor nu te focussen op Normal types en Fairy Types.

De blond harige keek op de digitale klok, wat rechts onder in van zijn laptop stond. En zal al gauw dat het etens- tijd was. Snel stopte hij zijn laptop weg en ging hij eerst het eten klaar maken voor zijn pokémon. Hij maakte een speciaal gerecht, met belangrijke ingrediënten voor hun vacht en gezondheid. Maar om het lekker en leuk te maken voor zijn pokémon, maakte hij er een speciale pasta er van. Aangezien hij wist dat zijn pokémon er dol op waren. Nadat hij dat klaar had en dat in de voeder bakken van zijn pokémon had gedaan. Was het tijd om voor zich zelf in de keuken uit te sloven. Al gauw besloot hij ook maar om een pasta te maken voor zich zelf, maar dan nog met een lekkere salade er bij. Want in een salade had hij op zich best veel behoefte voor. Het moment dat Jun eindelijk kon gaan eten, waren zijn pokémon natuurlijk al bijna klaar met eten. Aan hun gezichten te zien, was het weer lekker en hadden ze zich er ook enorm erg van genoten. Iets wat hij altijd wel fijn vond om te zien.

Na het avond eten ruimde hij de spullen weer op en ging zich druk bezig houden met de afwas. Gelukkig duurde dat niet al te lang. Ook al voelde het soms dat hij voor en heel gezin het huis houden deed. Maar dat was dan ook zijn eigen schuld, hij kon het makkelijk houden voor zich zelf. Maar dat deed hij negen van de tien keer niet. Alleen omdat hij het beste wou voor zijn pokémon. Dus hun ook het recht wou geven om van een bord te eten, of een goeie voederbakje. Daarlangs voelde zijn pokémon ook als zijn kinderen. Vooral omdat hij voor de meeste al bijna zijn hele leven voor gezorgd heeft. Of al zijn hele leven kende. Iets waar hij soms best blij mee was, en hem steeds herinnerde. Dat hij eigenlijk helemaal geen relatie nodig had. Of een menselijk persoon in zijn leven. Aangezien zijn pokémon die leegte goed kunnen invullen voor hem.

. Toen hij er klaar mee was pakte hij wat borstels en andere verzorging spullen, voor zijn pokémon. Natuurlijk begrepen zijn pokémon al gauw wat er ging gebeuren. Dus gingen ze netjes in de rij staan om omste beurt een behandeling te krijgen van de jongen. Hij legde de speciale zachte kussen neer en begon met Mime.Jr. Eerst begon hij de pokémon te controleren, deed hij de nagels, daarna was de beurt voor de borstel en als laatst gaf hij zijn pokémon altijd een heerlijke massage. Meestal was hij een uur tot een half uur bezig er aan. En aangezien hij er nu vier had was hij er twee tot vier uur mee bezig. Maar blijkbaar had hij het dit keer zo zorgvuldig gedaan, dat hij inderdaad aan de vier uur kwam. Waardoor het al weer elf uur was, wat de hoogste tijd was om te gaan slapen. Aangezien Jun er vroeg vandoor wou, om zijn Buneary te vangen. Het scheelde dat de pokémon nu al ontspannen waren geworden door de massage behandeling. Waardoor ze nu binnen enkele seconde in slaap zouden vallen. Hij zag al bij een paar dat ze er moeite mee hadden om wakker te blijven. De blond harige vertelde ze daarom ook maar dat het hoogste tijd was om naar bed te gaan. Ze stemde gelukkig allemaal in en vonden al gauw hun slaap plek. Terwijl hij keek hoe zijn pokémon in slaap vielen, maakte hij zich ook klaar om naar bed te gaan. Nadat hij zich om had gewisseld in zijn pyama, zijn tanden had gepoetst en zijn haren had gedaan. Was het ook voor hem de hoogste tijd om naar bed te gaan. Hij zette zijn wekker aan en deed zijn nacht lampje uit, en zocht toen een fijne positie om in slaap te vallen.

De volgende dag ging zijn wekker om zeven uur af. Met veel moeite schoof uit de wekker uit, wat hij had aangezet op zijn HoloCaster. De blond harige bleef nog even liggen en stapte al gauw zijn bed uit. Hij deed eerst weer zijn kleding aan en ging daarna zich opfrissen. Door middel van zijn tanden te poetsen en zijn haren te kammen. Terwijl hij daar mee klaar was zag hij al gauw dat zijn pokémon ontwaakt waren uit hun slaap, en ook al actief bezig waren met zich zelf. Jun wenste hun een goeie morgen en al gauw kreeg hij er een terug. Hij bevond zich nu de weg naar de keuken, aangezien hij ontbijt moest maken. En misschien ook lunch pakketjes voor zijn pokémon. Avond eten hoefde niet vandaag, want hij zou weer terug keren naar het hotel. Of hij ging desnoods uit eten met zijn pokémon. Al gauw had hij de lunch pakketjes klaar en deed hij het vlug in zijn tas. En begon nu aan het ontbijt te maken. Ook dat was gauw klaar en daar zaten ze dan om half acht in de ochtend aan hun ontbijt. Niet veel later was het al weer op en ruimde Jun het op in de keuken. Na dat hij dat gedaan had, vertelde hij aan zijn pokémon wat de plannen waren voor vandaag. Dat ze naar Route 7 gingen, om een Buneary te vangen. Hij had zijn breed keuze ook al lang verteld aan zijn pokémon. Hij vond dat soort dingen toch belangrijk om te delen. Al helemaal omdat hij toch een familie band met hun wou creëren. Iets wat hij altijd belangrijk vond. Jun was geen breeder wat zijn pokémon gebruikte om te fokken, hij wou meer met zijn pokémon dan alleen dat.

Na het vertelt hebben aan ze, deed hij ze weer terug in de bal. Zodat zijn pokémon nog verder konden rusten, voor dat ze gingen vechten. Aangezien Jun niet zeker wist of hij een horde te pakken zal krijgen, of gewoon eentje uit de groep. Het liefste hoopte hij natuurlijk op de laatste, maar daar kon hij vrij weinig iets over zeggen. Het ging om puur geluk, als het ging om het feit wat hij zal tegen komen. Misschien hadden de Bunearys er wel helemaal geen zin in vandaag en zaten ze gewoon verscholen ergens. Daarlangs had hij ook zin om even alleen te lopen. En niet met zijn groep pokémon. Natuurlijk wist hij wel dat Mime.Jr dat niet zo fijn zal vinden. En het liefst gewoon op zijn schouder had mee gereisd, maar Jun had gewoon soms van dat soort dagen, dat hij het liefst alleen reisde.

Toen Jun alles had ingepakt, en zijn jas en schoenen had aangedaan. Was hij klaar voor vertrek, de blond harige pakte de sleutel van zijn kamer en liep richting de deur toe. Eenmaal de deur uit liep hij richting de lift en ging hij naar beneden, richting de voor deur naar buiten. Terwijl hij richting de voor deur liep, wenste hij de medewerkers achter de balie nog een fijne dag. En begon hij met zijn avontuur naar de Buneary’s. Het duurde niet lang of hij was Lumiose City uit, het scheelde gelukkig dat er niet veel mensen op straat waren nu. Dus hij had ook niet veel mensen te hoeven ontlopen. Nadat hij Lumiose uit was al gauw kwam hij in het gebied waar de elektrische centrale stond van Lumiose. Eenmaal daar voor bij was hij bij Camphrier Town, het was nu in middels tien uur in de ochtend. Of te wel genoeg tijd om te gaan zoeken naar een Buneary. Hij keek nu goed om zich heen of hij het bordje kon vinden wat hem naar route 7 zal leiden. Al gauw had hij hem gevonden en liep hij die kant op. In de tussen tijd keek hij een beetje om zich heen, hoe het dorpje er uit zag. En of hij een pokécentrum kon vinden en een restaurant natuurlijk. Voor het geval dat het nacht werk ging worden en zijn pokémon verzorging nodig hadden. Want als het nacht werk werd zou hij daar iets moeten eten. Hij kon nog wel makkelijk na het eten dan nog terug reizen naar zijn hotel kamer in Lumiose City.

Toen hij Camphrier Town weer was uitgelopen, zag hij dat hij verschillende kanten op kon gaan. Onder anderen naar een Berry field, en de andere plek ging blijkbaar naar de Parfum Place. Dat waren dingen voor misschien later op de dag, of voor gewoon een andere keer. Het was voor hem nu iets belangrijker om de Buneary te vangen, dan een leuk dagje er op uit te hebben met zijn pokémon. Natuurlijk was dit ook een leuk dagje er op uit soort van. Maar nu moesten ze ook werken, op zulke dagen hoefde ze dat niet. En konden ze gewoon een dag besteden aan het feit om een band te bouwen tussen trainer en pokémon. Want als je eenmaal zo’n band hebt is het namelijk ook belangrijk om het te onderhouden. Hij hoopt namelijk dat het hem nog steeds zou gaan lukken, ook als hij een fokkerij heeft. En daar door meer pokémon in zijn bezit zal krijgen.

Hij liep maar door naar route nummer zeven en zag een klein schattig bruggetje te gemoed komen. Waar aan de andere kant blijkbaar een fokkerij zat. Hij kende het bedrijfje nog niet, maar misschien dat zijn ouders er meer van af wisten. En zo niet kon Jun of zijn ouders er profijt van maken, en misschien soms vriendschappelijke zaken doen samen. Want soms deden fokkers dat, om pokémon tijdelijk uit te wisselen. Maar voor nu liep hij even door, en nam hij geen tijd of moeite om sociale contacten te leggen.

Blijkbaar was hij op het juiste moment van de dag gekomen, aangezien hij nog al een aantal buneary’s heen en weer zag huppen. Hij zal ook al gauw waar hij bang voor was, ze waren voornamelijk allemaal in groepen bij elkaar. Iets wat betekende dat hij een horde te pakken zal krijgen. En met geluk zou de horde dan niet groter zijn dan 5 pokémon. De blond harige keek even naar de groepjes Buneary’s en bedacht zich in de tussen tijd welke pokémon hij zal gaan nemen hier voor. Fight pokémon was op dit moment handig geweest zijn, dan was hij er namelijk zo er door heen. Maar helaas had hij die niet in zijn bezit, hij vond het een goed idee om zijn Growlithe hier voor te gebruiken. Aangezien hij nog geen gevecht of training met hem had gedaan. En het ook voor hem de hoogste tijd werd dat hij ging levelen. Jun pakte de bal uit zijn tas en gooide hem op de grond neer, hij ving de bal ook weer op. En begroete zijn Growlithe met een vriendelijke lach.

“Oke Growlithe, zie dat groepje van Buneary's daar staan,” begon Jun te vertellen tegen zijn pokémon. “Doe je Tackle, precies in het midden van de groep. En daarna je Ember,” vervolgde hij verder. Hij zag Nanako, op de groep Buneary's af rennen. Wat hij had aangewezen, ze deed ook netjes wat haar gevraagd werd. En ze kreeg ook al gauw de aandacht op zich. Jun liep nu ook de richting op van zijn pokémon. Hij kreegt eerst nog van een paar een Pound aanval op zich. Wat op zich niet erg was en ook begrijpelijk. De blond harige merkte ook al gauw op, dat er twee mannetjes tussen zaten. Die moest hij het langste in leven zien te houden. Dus besloot hij eerst om de vrouwtjes uit te schakelen. “Oke Geef de meeste linkse een Tackle, en die er langs staat Ember,” gaf Jun het bevel aan zijn pokémon. Nanako knikte en beukte er een om ver en stuurde een vlam naar de ander. Beiden vielen ze al gauw om. Iets waar Jun al op hoopte, aangezien ze er al aardig uit afgezwakt uit zagen. Nu hoefde hij nog maar drie te pakken, waaronder een natuurlijk het mannetje moest zijn.

Dit keer kreeg hij alleen maar een Pound aanval, van de mannelijke Buneary's. Waardoor Jun al gauw het vermoeden kreeg dat het andere vrouwtje ook niet veel nodig had. Of ze was ook uitgeschakeld. Net zoals haar mede soort genoten. “Oke Nanako, begin maar met een Tackle tegen het andere vrouwtje,” zei Jun. Nanako gaf een knik en nam een aanloop naar het laatste vrouwtje toe. Terwijl ze onderweg was naar de Buneary, kreeg ze van een mannelijke Buneary. Een pound in haar zij, waardoor ze uit balans raakte. Waardoor de Tackle nu niet hard genoeg zal aankomen, en het vrouwtje nog niet buiten haar bewust zijn zal zijn. Jun dacht even na en had dit natuurlijk niet verwacht. Al gauw kwam hij op een goeie oplossing en zei “Probeer je Ember op beiden te richten.” Aangezien hij maar een mannelijke Buneary nodig had. Het lukte haar dan ook, en het laatste vrouwtje was dan ook uit geschakeld. Jun keek trots naar zijn Growlithe, die ook een trotse blik naar hem gaf. “Oke Growltihe nog eentje,” zei hij tegen zijn pokémon. Hij besloot maar om het mannetje, wat hem net aanviel in leven te houden. En de anderen maar te pakken. Want als hij de konijn pokémon nu zou aanvallen, zou het misschien einden oefening voor hem zijn geweest. Terwijl Jun's ogen juist op hem viel, aangezien hij het opnam voor zijn soort genoten. Wel kon hij verwachten dat de Buneary hem zo weer zal aanvallen, als hij de anderen ging aanvallen. Maar die risico nam hij graag op zich.

“Oke Nanako, laat je Bite maar eens zien aan me,” zei Jun tegen zijn pokémon. Toen hij zijn pokémon weer naar een Buneary zag rennen, bedacht hij zich al gauw. Dat hij niet verteld had welke hij moest pakken. Maar gelukkig had zijn Growlithe uit zich zelf al de goede te pakken. Al gauw gebeurde ook wat Jun al voorspelde. De andere Buneary beschermde zijn soort genoot weer, en sloeg zijn Growlithe weer uit balans. Dit keer was het iets ander en belande Nanako bijna op de grond. Gelukkig kon ze nog gauw haar evenwicht vinden en had ze blijkbaar ook niet al te veel schaden er va n over gekregen. En ook dit maal probeerde haar Growlithe, als nog de aanval uit te voeren. Wat lukte. Ze kon de konijn pokémon een bijt geven, waardoor ook hij bijna uitgeschakeld was. Waarschijnlijk was nu alleen een Tackle aanval genoeg. Maar Jun had ook nog te dealen met de Buneary, wat hij wou vangen. Al gauw na de aanval van de Growlithe, kreeg hij nog een Pound.

Iets waar hij nu toch zorgen om begon te maken, want als het zo door bleef gaan. Hield zijn Growlithe het namelijk ook niet veel voor. Maar zoals gewoonlijk had de blond harige wel weer een plannetje. En pakte alvast on opgemerkt en legen pokébal uit zijn tas en hield hem in zijn hand. Hij keek nu naar de beiden Buneary's wat er nog over waren. Beiden waren ze even veel afgezwakt, hij merkte nu zelfs op dat de Buneary wat hij eigenlijk wou vangen, leed aan burn. Dus als hij niet gauw een bal tegen hem aan zal gooien, was het einde oefeningen. “Oke Nanako, doe gauw je Tackle en probeer de andere te ontwijken,” zei Jun vlug en vol spanning. Hij keek hoe zijn Pokémon ten aanval ging. En ook hoe zijn hopelijk toekomstige Buneary, al klaar stond om te verdedigen. Maar veel kans had hij daar voor niet. Aangezien Jun al gauw de pokéball naar zijn kant had gegooid. Precies op tijd, aangezien hij net wou aanvallen. Waardoor Nanako zonder enigen problemen de andere Buneary kon uitschakelen. Nanako liep voldaan en uitgeput terug naar Jun, hij hurkte neer naar zijn pokémon. En bedankte haar door middel van een knuffel te geven. In de tussen tijd keek hij vol spanning naar de pokéball. In de hoop dat hij geluk had. En dat hij nog een Normal type pokémon er bij zal hebben. Iets wat het echt geweldig zal zijn, want dan had hij al een mooi begin van pokémon wat hij kon gaan breeden. Zijn ogen bleven stijf gefocust op de pokéball, terwijl hij in de tussen tijd nog zijn Growlithe wat aandacht geeft.

.

Blijkbaar stond het geluk inderdaad aan Jun's kant. Aangezien de bal stil bleef liggen. Hij stond met blijdschap op en ook zijn Growlithe was in de lucht aan het springen van de blijdschap. Jun pakte de bal op en stopte hem in zijn zak. Ook pakte hij de bal van de Growlithe, en gooide het in zijn richting. De blond harige keek even naar de ravage wat hij had aangedaan aan de andere Buneary's. En liet en paar Pokeblokken voor hun achter. Dat was het enigste wat hij nu kon doe voor ze. Hij begon zijn pad weer richting de pokémon center, om zijn pokémon te helen. Voornamelijk de Buneary en Growlithe hadden het nodig.

Eenmaal daar aangekomen te zijn gaf hij de twee pokéballen aan de zuster wat achter de balie stond. Zoals gewoonlijk was het vlug gebeurt en kreeg hij de ballen ook gauw weer terug. Hij bedankte de zuster ook weer vriendelijk en stapte het gebouw weer uit. Hij keek even naar een klok wat buiten hing en kwam er al gauw achter dat het een uur in de middag was. Reden zat om ergens een plekje te gaan zoeken om ergens iets te eten. Hij ging op het bankje zitten en liet zijn Growlithe en Buneary er ook even uit. Aangezien hun ook wel wat eten verdiend hadden, na dit gevecht. De Buneary keek nog wel boos naar hem, iets wat hij goed kon begrijpen. Aangezien het leek dat hij de horde beschermde. Hij pakt de kleine raker even op, voor dat hij eten begon uit te delen. In de tussen tijd. Probeerde de Growlithe langs hem op het bankje te komen, wat hem dus ook uit eindelijk lukte. Jun vertelde aan de Buneary, dat hij begreep waarom hij boos was. En geen zorgen hoefde te maken, aangezien hij pokeblokken had neer gelegd voor ze. Waardoor ze zouden aansterken. Iets waar de Buneary wel blij was om te horen. Jun nam meteen van de mogelijkheid gebruik en gaf zijn nieuwe team lid meteen een naam. Hij kwam er al gauw over uit dat hij de naam 'Kanji' zal krijgen. De Buneary was er gelukkig ook te vrede mee. Iets wat best wel gerust tellend was voor de jongen.

Na het verhaaltje gedaan te hebben tegen zijn nieuwe teamlid, vond hij het hoog nodig om ze wat eten te geven. Hij pakte het lunch pakketjes van de pokémon er uit en natuurlijk ook voor zich zelf. Terwijl Jun begon met zijn eigen lunchpakket, keek hij naar hoe zijn pokémon het aan het op eten waren. Hij hoopte maar dat Kanji het lekker vond, aangezien hij voor het eerst en maaltijd at van de blond harige. Tot nu toe leek het er op dat hij het lekker vond, wat nogal een opluchting was voor de jongen. Ongeveer dertig minuten later waren ze klaar met eten. En besloot Jun maar weer om ze terug in de bal te doen. Aangezien het de hoogste tijd was om weer terug te gaan naar zijn hotel.

Als hij terug in zijn hotel was, zou hij de Buneary en zijn Growlithe nog een lekkere verwen beurt geven. En natuurlijk voor zorgen dat hij zich thuis zal voelen. Daarlangs moest hij ook de hotel kamer weer een beetje aan kant maken, en voor het avond eten zorgen. Hij gooide de twee ballen richting hun toe. En ving ze weer op zodra ze verdwenen waren. Jun deed de ballen weer terug in zijn tas. En begon weer richting Lumiose City te lopen.

Voor zijn gevoel duurde de terug weg langer dan de heen weg, wat misschien ook zou kunnen vanwege het feit dat hij nu best uit geput was. Hij kon wel een wel verdiende middag dutje gebruiken. Om vier uur was hij dan ook in Lumiose City en vond zijn weg ook weer naar het hotel waar hij in verbleef. Hij begroete de medewerkers weer achter de balie en liep richting de lift. In de lift hing hij uit geput tegen een muur aan, wachtend tot dat die op zijn verdieping was gekomen. Maar dat duurde eventjes, aangezien de mensen nu wakker waren en er op uit gingen. Hij had bijna iedere verdieping gezien, en daar was hij dan uit eindelijk bij zijn eigen. De blond harige liep naar zijn hotel kamer deur toe en liep er naar binnen. Uit geput liet hij zich zelf op de bank vallen, waardoor zijn tas perrongelijk op de grond viel. En al zijn pokémon er als nog uit kwamen.

Niet dat het een groot probleem was, maar veel energie om nu iets met ze te doen had hij nog niet. Zijn lichaam wou eerder gaan slapen, wat hij ook gauw deed. Want zijn ogen kon hij namelijk niet meer open houden. Gelukkig nam de Growlithe tijdelijk zijn taak over, en vertelde tegen de rest hoe hun aan de Buneary gekomen waren. Ook Kanji vertelde zijn verhaal en begroete iedereen. Al gauw begon Yosuke zijn verhaal te doen. En vertelde verder over Jun en over hun leven, aangezien Yosuke de gene was. Wat het langste bij Jun was, wat ook niet zo gek en vreemd was. Aangezien ze al bij elkaar waren sinds hun geboortes. Kanji leek het allemaal te begrepen, waardoor hun al gauw met ze allen begon te spelen en elkaar beter te leren kennen.

Rond een uur of vijf werd Jun weer wakker en keek naar zijn pokémon. Wat lekker met elkaar aan het spelen waren. Hij liet even een blik vallen op de Buneary wat blijkbaar zich al enorm thuis begon te voelen. Iets wat Jun nogal een geruststelling vond. Vermoeiend kwam de blond harige over eind en begroete hij zijn team leden. En vertelde dat hij eens een avond maal voor hun ging maken. Iets waar ze gelukkig allemaal mee eens waren en een vrolijk geluid om konden maken. Met een goed gevoel en een glimlach liep hij richting de keuken toe. Hij had nu zes soorten pokémon in zijn bezit. Waaronder vier waar hij mee kon breeden.