How much longer?

Kaito moest nog steeds smakelijk lachen als hij dacht aan een paar minuten geleden. Hij was naar Parfum Palace geweest en had, met een lang gezicht, de entree betaald. Hij vond het een belachelijke prijs en dat zou hij laten weten ook. En dus was hij samen met Psycho wat kamers gaan bezoeken, op zoek zijnde naar dure, mooie vazen. En hij had er een gevonden. Samen met een jongentje. Een van de medewerkers, die Charles heette naam met dank aan Femke, was vlak in de buurt. Maar goed, Kaito en Psycho hadden zich dus achter een deur verborgen waarna Kaito Psycho had opgedragen om Confusion uit te voeren op de vaas. Vervolgens had hij de vaas vlak voor de voeten van de man laten breken en die bevond zich op nog geen meter van het jongetje. Het jongetje had de volle laag gekregen en Kaito was in lachen uitgebarsten waarna hij was weggerend met Psycho op zijn hielen. Hij had graag het einde van de hele serenade gehoord, maar dan zouden ze hem in de gaten hebben gehad en daar had hij niet veel zin in. En nu was hij dus, nog altijd lachend, doelloos aan het rondlopen tot hij het welkomstbordje van Camphrier Town tegenkwam. Er was niet veel te doen en hij verveelde zich echt dood. Zijn lach stierf weg toen hij naar een meisje keek dat verderop in het gras zat. Ze had een ei in haar schoot. Misschien wel een waardevol ei. Hij moest dichterbij komen om het goed te kunnen bewonderen. Maar dat zou niet ongemerkt gaan en het meisje zou zeker verbaasd zijn als hij zomaar iets ging vragen over het ei, dus besloot hij om zijn sociale act weer op te zetten en liep naar het meisje toe. ‘Hoi,’ sprak hij. En nu een subtiele verwijzing maken naar het ei, zonder het over te laten komen alsof hij nieuwsgierig was. ‘Mooi ei heb je daar.’ Hij ging naast haar zitten – hopend dat hij zijn broek niet vuilmaakte op deze manier – en wachtte vervolgens op antwoord terwijl Psycho ook naast hun ging zitten.

Het leek er niet op dat ze zijn aanwezigheid echt apprecieerde, maar het leek er ook niet op dat ze hem echt weg wilde hebben, dus bleef Kaito maar gewoon zitten. Zijn opmerking over het ei had slechts deels gewerkt. En daarmee bedoelde hij dat ze het niet had opgevat alsof hij het ei wilde stelen of dat het raar overkwam, maar dat ze een klein beetje informatie verschafte over het ei. Dat betekende dus dat hij er dieper op in zou moeten gaan en zich op gevaarlijk terrein zou moeten begeven. Want als hij ook maar iets zou laten merken van zijn plannen, had hij het al zitten. Een man met zilverkleurig haar en zeegroene ogen was namelijk makkelijk te herkennen tussen al die blondharige, zwartharige en mannen met andere haarkleuren die je maar kon bedenken. ‘Denk je dat je al weet wat er in zit?’ vroeg hij. ‘Ik had laatst een ei gekregen met een Litwick erin. Dat kon ik wel herkennen aan het ei.’ Hij grinnikte even. Het was niet helemaal de waarheid – want hij was echt verbaasd geweest toen er een Litwick was uitgekomen – maar nu hij toch aan het liegen was, kon hij net zo goed op dreef blijven, toch? Hij had de Litwick trouwens Flare genoemd en was zeker van plan om terug op die plek een ei te gaan vragen. Het kostte niet veel en het resultaat had hem wel tevreden gesteld. Bovendien was de laatste evolutie van Litwick wel goed genoeg om intimiderend over te komen. Maar wat hij echt hoopte was dat hij iemand zou krijgen zoals Psycho. Een sterke, goede Pokémon waar hij een band mee kreeg en die ook nog eens kon mega evolueren. Ja, dat zou het pas zijn. Hij keek weer naar de vrouw en wachtte op haar reactie.

‘Oh ja, ik zie het nu pas. Dom van me,’ grinnikte hij terwijl hij zich wat meer naar voren boog. Niet omdat hij wilde zien of het meisje echt gelijk had – dat had hij namelijk al eerder in de gaten gehad, hij had gewoon willen weten of ze al een idee had van wat het zou worden en of het een mooie vangst zou zijn als hij het zou stelen – en zag dat het ei echt niks weergaf over wat er in zou kunnen zitten. Jammer. Hij leunde weer terug en haalde een hand door zijn haar. Daarna leunde hij naar achteren op zijn elleboog – hij had een zwart rond zijn borstkas spannend shirt aan dat niet al te vies kon worden, godzijdank – en keek nonchalant naar voren. Hij luisterde naar wat ze vroeg. Hij was maar half met zijn aandacht bij haar, want hij was veel te veel nadenken over wat er in dat ei zou kunnen zitten. ‘Nee,’ beantwoordde hij haar vraag dus afwezig. Daarna keek hij haar aan. Hij was haar vraag alweer bijna vergeten. ‘En jij?’ vroeg hij vervolgens. Hij had een vraag moeten beantwoorden dat met ‘ja’ of ‘nee’ beantwoord kon worden, dus hij nam aan dat een wederkerige vraag stellen wel goed was in dit geval. Hij draaide zich om en zag de Zebstrika die naar hem keek. Die zou ook wel van haar zijn. ‘Mijn naam is Kaito trouwens,’ stelde hij zichzelf maar voor. Hij wist verder niet echt wat hij kon zeggen of waar hij een opmerking over kon maken omdat hij daarnet nogal afwezig was geweest en haar vraag daardoor niet goed onthouden had, dus hij hoopte dat hij met het volgende wat ze zou zeggen wel wat meer kon. En deze keer zou hij maar beter wel zijn best doen om zijn aandacht erbij te houden.

OOC: Ik weet niet zeker of hij de Gastly in dat andere topic gevangen heeft, dus als hij die heeft gevangen, ga ik hem daar later wel op terug laten komen en gewoon doen alsof hij er niet goed bij was met zijn aandacht toen ze het hem vroeg c:

Vlak zijn antwoord had gegeven, besefte hij zich dat hij Shadow helemaal vergeten was. Shadow was de Gastly die hem in het begin had getreiterd. Hij was met Psycho naar de Laverre Nature Trail geweest en was daar lastiggevallen geweest door een Gastly. Precies diezelfde Gastly was hij een paar dagen later gaan vangen. En nu had hij een Gastly, een Alakazam en een Litwick. ‘Een volledig team van zes dus,’ concludeerde hij. Hij hoopte op een dag ook zo gauw mogelijk een team van zes te hebben zodat hij kon beginnen met zware trainingen. Het zou zwaar worden, maar uiteindelijk zou hij een goed team hebben die wel tegen een stootje kon en waarmee hij veel mensen de stuipen op het lijf kon jagen. En hij moest dan vooral Pokémon hebben die niet bang waren om andere mensen aan te vallen, want dat zou er soms ook wel eens in kunnen zitten. Hij knikte toen hij haar naam hoorde. ‘Ik was het alweer vergeten, maar ik heb naast Psycho en Flare toch nog één andere Pokémon. Zijn naam is Shadow en het is een Gastly.’ Hij grijnsde even om zijn vergeetachtigheid. ‘Ik heb hem nog niet zo heel lang, dus het zal daarom wel zijn dat ik hem ben vergeten op te sommen. Nu voel ik me best stom.’ Hij lachte en ging met zijn hand door zijn haren. Wist zij veel dat hij dit allemaal acteerde. Hij leunde kalm op zijn ellebogen – nadat hij geconcludeerd had dat het gras hem echt wel niet vuil zou maken – en keek weer even naar voren. ‘En daag je gyms uit of zo?’ vroeg hij waarna hij naar haar keek.

Gelukkig trapte ze erin. Hij gaf een geacteerd knikje, net alsof hij het zichzelf nog steeds kwalijk nam, maar dat hij dan maar met tegenzin akkoord zou gaan met haar redenatie. Hij vond het nog wel redelijk grappig dat ze echt geen idee had wie hij was of wat zijn echte persoonlijkheid was. Maar de meesten die hij tot nu toe had ontmoet hadden dat niet. Hij had echter wel voorgehad dat de Pokémon van bepaalde trainers hem wél doorhadden, maar naar hun waarschuwingen luisteren? Nee, dat deden trainers meestal niet. Hij luisterde zelf echter altijd naar Psycho, omdat de Pokémon dingen anders aanvoelde dan hem en sneller voorbereid was. Dat was wel handig. ‘Dat is jammer, maar nog niet het einde van de wereld,’ antwoordde hij op haar woorden. ‘Je hebt geloof ik nog wel tijd om ze nog allemaal te doen.’ Hij glimlachte even naar haar en dacht razendsnel na omdat hij wist dat nu een wederkerige vraag ging volgen. ‘Ach,’ deed hij luchtig. ‘Ik verken Kalos een beetje. Voor nu heb ik nog niet echt een doel, maar misschien dat ik me ooit wel aan gyms waag. Ik laat zoiets echter meer aan de jeugd over.’ Hij grinnikte even. ‘Maar bij de hoeveelste gym ben je dan, als ik vragen mag?’ Het was niet echt dat hij er écht in geïnteresseerd was, het was eerder dat hij het gesprek gaande wilde houden en de aandacht van zichzelf af wilde leiden. Wat hij had verteld was in principe niet echt een leugen, ware het niet dat hij de helft van Kalos al had gezien. Dat hij van Team Rocket was zou hij haar natuurlijk nooit kunnen vertellen. Nee, dat zou voor even een geheim moeten blijven. Tot het tijd werd en hij zijn slag kon slaan, natuurlijk.

Kaito fronste kort met zijn wenkbrauwen toen ze zei dat ze nog maar bij de tweede was. Hij zou het al een prestatie vinden van zichzelf als hij de eerste zou kunnen verslaan. Niet omdat hij niet goed was in Pokémon-gevechten, maar gewoon omdat hij geen geduld had om zo’n gym uit te gaan dagen. Dan moest hij echt trainen en naar dat moment toeleven en daar had hij geen zin in. Natuurlijk ging hij zijn Pokémon wel trainen zodat ze sterker werden, want een Grunt met alleen maar baby-Pokémon trok op niks. Hij wist dat het echter best lang kon duren eer dat zijn Pokémon groter zouden worden en nieuwe aanvallen zouden leren, dus hij was benieuwd hoe lang het precies ging duren. Maar goed, dat zou hij dan wel zien. Als hij al gevechten zou hebben zou hij maar op Psycho moeten vertrouwen. Psycho zou wel terug kunnen vechten of Teleport kunnen gebruiken om hem uit de benarde positie te krijgen. Zijn blik gleed naar het ei toen deze begon te gloeien en nieuwsgierig zijnde ging hij iets dichter bij Seven zitten. ‘Misschien kan de Pokémon die uit je ei komt wel kennis maken met mijn baby-Pokémon,’ zei hij zacht. Hij grinnikte even. ‘Kunnen ze samen de boel bij elkaar janken en zo.’ Flare was echt een jankerd. Maar goed, hij kon een potentiële sterke Pokémon worden, dus hij zou zijn irritatie voor nu gewoon even opzij moeten zetten. ‘Denk je dat hij zo gaat uitkomen?’ vroeg hij nieuwsgierig. Hij sloeg zijn armen over elkaar en liet zijn blik weer naar het ei glijden. Hij was echt benieuwd wat er uit zou komen, zeg!

Het ei brak en een Seel kwam tevoorschijn. Kaito hield zijn gezicht in de plooi. Hij vond dat Seel een Pokémon was die er van natura dom uitzag. Als hij een IQ van 0 had of zo. Hij ging dat echter niet laten merken aan Seven, want dan was hij haar vertrouwen in hem zo kwijt. Als ze al vertrouwen in hem had, want hij had momenten dat hij iets té perfect acteerde. Zo had hij de groenharige jongen die hij in Snowbelle City expres had laten vallen dankzij zijn Alakazam ook niet echt om zijn vinger kunnen winden. Hij kon zich nog steeds die wantrouwende blik herinneren waarmee de jongen hem had aangekeken. Hij acteerde dus maar dat hij geamuseerd naar de Seel keek en leunde een beetje achterover toen Seven al een naam had bedacht voor het lelijke beest. ‘Klinkt goed,’ sprak hij zo oprecht mogelijk, maar aangezien hij had geleerd om goed te kunnen acteren, zou hem dat vast wel goed afgaan. Zijn blik gleed naar het kleintje. Ja, Flare zou het zeker goed kunnen vinden met het ding. ‘Ik kan haar kennis laten maken met Flare?’ opperde hij. Hij hoopte dat Flare zich een beetje ging gedragen en niet heel de boel bij elkaar ging krijsen, want anders gooide hij het beest gewoon in het water voor hem. Dan zou hij wel ophouden met huilen. ‘Volgens mij heb je trouwens al langer over die naam zitten nadenken,’ grinnikte hij terwijl hij nonchalant een hand door zijn zilveren haren haalde.