Rusty social skills

<sub>Floyd zat ergens aan de rand van Anistar City. Doordat zijn armen achter hem op de grond lagen kon hij zo wat aan achter leunen terwijl zijn blik gefocust was op het nieuwste teamlid. Een pokémon die groter dan twee meter was, één hoorn miste en gromde naar iedereen die volgens hem te dicht in de buurt kwam. Hij stond met zijn rug naar Floyd toe, en om de zoveel tijd ging hij langs de andere kant zitten van de Agent of keek hij eens om zich heen. Het was zeker niet zo dat de Aggron mensen uit zijn eigen buurt wilde houden, maar wel uit die van Floyd. Daarom ook dat de jongen hem eruit had gehaald, dan konden zijn social skills wat verbeteren. Voor even had Floyd zijn ogen gesloten, maar ze schoten open wanneer het gegrom van de pokémon veranderde in een waarschuwende brul. Wel ja, hij opende in ieder geval toch één oog om te zien.

OOC: For Lyra</sub>

_{Floyd kon zien hoe de klauwen van de Aggron verlengde en een zilveren gloed kregen toen hij de klauw optilde, klaar om toe te slaan. ‘Raz!’ Floyd verhief zijn stem wanneer dat hij de pokémon had aangesproken. Haast meteen liet de pokémon zijn klauw weer zakken en zetten enkele stappen naar achter. Het ging allemaal nogal twijfelachtig en nog steeds was hij niet gerust in heel de zaak. Niet één moment verloor hij het vreemde wezen uit het oog. Floyd was ondertussen rustig recht gestaan en ging naast zijn grote pokémon staan om te kijken wat hem zo had doen reageren. Zijn blik bleef hangen op het meisje voor hem. Zijn ogen liet hij over haar heen glijden maar al snel besloot hij dat ze gewoon als al de rest was. ‘Hij is niet goed met sociale gebeuren,’ sprak hij zonder dat hij zich echt verontschuldigde. Waarom zou hij dat ook doen?
Eén wenkbrauw schoot omhoog wanneer dat het rare ding van het meisje hem opviel. Zonder wat te zeggen keek hij het ding met een nogal vreemde uitdrukking aan. Het was duidelijk dat hij erachter probeerde te komen wat het moest voorstellen.}

_{Het viel Floyd op dat Raz vooral zo deed door het vreemde wezen dat in hun gezelschap was. Hij leek er niks van te moeten hebben, al helemaal niet wanneer het begon te bewegen en vervolgens weer werd losgelaten. ‘Dat ding maakt mijn pokémon overstuur,’ zei hij terwijl dat hij wees naar het ding in de lucht. Hij kon zich wel inbeelden dat het ding zo een effect had. Het leek wel een misvormde Psyduck. Een zeer misvormde Psyduck dan wel. Raz keek nog steeds naar het zwevende ding. Hij was helemaal klaar om het aan te vallen als het een verkeerde beweging maakten. Dat was zeer goed te zien aan zijn houding. ‘Het is verstandig om het ding te verwijderen van het gezelschap,’ vervolgde hij nog. Mooi niet dat hij Raz weg ging steken. De pokémon moest het allemaal maar gewoon worden.}

_{Het meisje wist te zeggen wat het ding was. Blijkbaar een pokémon gemaand Proygon of iets dat erop trok. De naam had hij wel eens gehoord, maar daar hield het bij op. Het kon hem op dat moment niet zeer veel schelen wat het precies was. ‘Goed voor je,’ reageerde hij rustig om duidelijk te maken dat het hem niet heel veel kon schelen wat het was. Langs de andere kant was het misschien wel waardevol. Hm. ‘Zeldzaam?’ vroeg hij dan ook rustig. Op dat moment had hij nog lang niet door dat het meisje bij het team hoorden. Zelfs al had hij haar al eens gezien dan zou Floyd het toch niet onthouden. Zo goed was hij met het herkennen van gezichten van mensen die hij amper zag.
‘Raz doet ook niks fout, hij komt wat bedreigend over maar hij heeft jullie nog niks gedaan,’ en bij die woorden legde hij even één hand tegen de huid van de grote pokémon.}

_{Het meisje zei dat de Proygon, of hoe het ook weer was, de enige was in Kalos. ‘Interessant,’ reageerde hij er simpel weg op. Misschien had hij er wel voor moeten zorgen dat de pokémon uit zijn bal was gebleven. Eén klap van Raz en het beestje lag vast wel met zijn pootjes in de lucht. Als je het poten kon noemen. ‘Hoe ben je aan die badeend geraakt?’ ging Floyd verder. Hij wist niet of het ding inderdaad zo interessant en zeldzaam was als het meisje zei, maar je wist maar nooit.
‘Maar hij luisterde toch wanneer dat ik hem zei te stoppen?’ zei Floyd met een zucht. Sommige mensen konden van alles zo’n groot drama maken. Nee wacht, vrouwen konden van alles altijd zo’n groot drama maken. Het was typisch iets voor hen en ugh… ‘Kennen jullie vrouwen nog iets anders dan drama?’ zei de jongeman, ondertussen stak hij zijn handen in zijn broekzakken. Hij had echt geen zin in ruzie en al die blablabla. Daar had hij enkele dagen al genoeg van gehad. No thank you.}

_{‘Dus het is geen pokémon,’ besloot Floyd. Als het gemaakt was, en niet begon vanuit een pokémon was het geen pokémon. Dat was zijn redenering. Sowieso was hij geen held met computers en alles wat erbij hoorde. Daardoor was hij zijn Holocaster ook kwijt. Jup, geen computer dingen voor hem.
‘Ik uit jullie bu-’ hij maakten zelf zijn zin niet af. Schudde enkel zijn hoofd en bracht een hand door zijn haar. Hoeveel moeiten hij ook deed om een meisje bij hem weg te houden, het lukte hem niet. Floyd wilde ze maar al te graag weg maar ze bleven bij hem en vertikten het om weg te gaan. ‘Was ik maar degene die in jullie buurt bleef, dan had ik er ten minsten nog zelf voor gekozen.’ Wat moet het zalig zijn om zelf te kunnen kiezen wie dat in zijn buurt bleef en wie zijn gezelschap kreeg. Dat zou jammer genoeg enkel in een ideale wereld zo zijn.}

_{‘Wie weet heb jij met je ‘computers’ wel een manier gevonden om die badeend in een bal te krijgen. Weet ik veel,’ hij dacht er niet eens grondig over na want het interesseerde hem zeer weinig. Echt heel weinig. Het was een vreemd ding. Zeldzaam dat wel maar vreemd. Een ander woord was er niet voor, tenzij je het nog harder zou gaan beledigen maar daar ging de andere niet blij mee te zijn.
‘Je moest eens weten,’ zei hij al zuchtend. Zijn leven was veel rustiger geweest wanneer hij de asociale jongen was die geen zaken had met andere mensen. Misschien dat hij dat maar gewoon terug moest worden. Alles en iedereen negeren als hij niet wilde spreken. Dat klonk als een plan. ‘Dat kan ik ja, maar het is misschien beter om hier te blijven voor de nacht. We willen mijn collega’s geen extra werk geven omdat ze irritante meisjes van straat moeten plukken,’ zei Floyd tegen de andere.}

_{Ze hoorden bij Team Rocket. Werkelijk? Zij en dat ding van haar moesten nuttig zijn binnenin het team. Fantastisch. ‘Verbaasd me niks, je past perfect bij die andere idioten.’ Floyd was zeker niet de persoon die hield van zijn andere collega’s, die rekening met hen hield of die hen zou helpen als ze het vroegen. Hij zou het enkel doen als het echt moest. Als één van de hogere zei dat hij iemand moest helpen en dan nog kon je niet zeker weten dat hij deed wat hij moest doen.
‘Floyd Duncan,’ stelde hij zichzelf uiteindelijk wel voor, en voor die keer ook eens met zijn achternaam erbij. Het meisje was toch een lid van het team, dus wat maakten het uit dat ze zijn volledige naam misschien zou weten? Als ze zo in de ban was van computers kon ze er vast toch achter komen.}