{ Seamans tongue

Ze had een ei gekregen, wat opvallend snel was uitgekomen... Nu werd ze aangekeken door twee grote blauwe ogen van een pokémon waarvan ze nog net wist dat het een Aron was. Een zacht gesnuif was te horen, waarna ze een zucht slaakte en in haar hoofd het irritante stemmetje van een pokédex hoorde dat het een Aron was en dat het een Iron Armor pokémon was. De witharige vrouw zetten de Aron op de grond en dacht eventjes na. "Ophir," zei ze daarna op een nonchalante toon. "Dat is wel een geschikte naam voor je." Ze pakte een pokéball en liet de pokémon terugkeren. Naast haar zat een Purrloin die rustig haar pootjes zat te wassen, maar een kwaad gesis liet horen toen er opeens iemand tegen haar aanreed. In een flits had ze twee werpmesjes tussen haar vingers gestoken en hielt ze op om ze naar de roodharige te gooien, die op een vlammende shiny Ponyta zat. Direct was haar aandacht op de Ponyta gericht. Dat zou nog eens een mooie aanwinst zijn voor Team Rocket. Maar dat was een zaak voor later. "Uitkijken is niet je beste kwaliteit, niet waar?" sprak ze op kalme toon tegen de roodharige.

Dat ponyta begon te snuiven naar haar, waarbij ze bijna in de lach schoot. Dacht dat beest haar echt aan te kunnen? Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht en ze spinde de mesjes rond haar vingers, voordat ze ze in een vlugge beweging weer wegstopte. Ze trok een wenkbrauw op toen de roodharige terugkaatste dat in de weg lopen haar best kwaliteit zou zijn. De zilverharige strekte haar armen, waarbij ze van links naar rechts keek. "Ik sta op een strand, er is zeker tien meter tot aan het water en een ruime vijftien meter tot aan het einde van het strand en toch krijg je het voor elkaar om míj omver te lopen," sprak ze op een kalme toon, terwijl ze haar armen weer tegen d'r lichaam vouwde. "Dat is een hele prestatie," vervolgde ze daarna. "Wie mag jij trouwens wezen?" vroeg ze daarna.

Haar woorden leken weinig invloed te hebben op de roodharige. Sommige mensen waren echt gewoon tè emotieloos voor haar doen. Ugh, irritante mensen, dat waren ze zeker. Haar rode ogen gleden over het grietje heen, ze was zeker een goede twee jaar jonger dan haar. Ze vroeg zich af of, als dit zou uitlopen in een gevecht, of ze het zou kunnen overleven. "Dat heb ik door ja, ik zou 'm naar het circus sturen, daar kan die meer goed doen dan bij jou," kaatste ze de bal scherp terug. Oh nee, ze zou het niet van haar winnen met worden, nooit niet.
Het grietje stelde zich voor als Ragya Airon, een naam die ze wel zou onthouden. "Aangenaam," zei ze op een rustige toon. "Noire Ivy," stelde ze zichzelf daarna voor. Noire was de naam die ze nu al jaren gebruikte, nadat ze zichzelf had afgezien van het hele "Raven" gedeelte. Ze snoof zachtjes en keek over de roodharige heen, naar het lege strand.

Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen ze een opmerking terugkreeg. Ah, dit gevecht werd dus zó gespeeld, altijd leuk. "Ah, geen dank joh, ik zou die Ponyta liever in het circus bij mij thuis willen zien, dan in een dumpster bij jou, worden ze zo vies van en door de grote hoeveelheid methanol die er te vinden is, denk ik niet dat je lieve Ponyta het goed zal overleven daar," zei ze op een rustige manier. Het was misschien toch wel handig geweest dat ze een tijdje op school had gezeten voordat ze in contact was gekomen met Team Rocket.
Ze keek eventjes verbaast op toen de roodharige in een andere taal begon te spreken tegen haar. Het klonk als iets Noors, waar ze wel eens boeken van had gezien. "Je beheerst de Noorse taal, zo te horen" zei ze met een kleine hint van nieuwsgierigheid in haar stem te horen.