Averill Stanwick

Naam: Averill Stanwick
Leeftijd: 19 Jaar
Geslacht: Man
Type: Trainer
Hobby's: Averill is een liefhebber van het verkennen van nieuw terrein en houdt wel van een potje gevecht, met of zonder Pokémon. Verder vindt hij het fijn om kennis op te doen op de praktische wijze, dan uit de theretische. Hij doet dus liever zelf iets dan daadwerkelijk er een boek bij te pakken.
Pokédex: Averill’s Pokédex
Uiterlijk: Averill is een slanke, maar vrij gespierde jongen die een gemiddelde lengte heeft. Net niet té kort, maar ook niet té lang. Voor de rest heeft hij bruin rechtopstaand haar met een uitzonderlijk blond plukje die er bovenuit steekt in combinatie met bruine ogen die echter bij het geringste lichtstraal haast goudkleurig lijken te zijn. Kleding is verder niet iets waar hij veel tijd aan besteedt; zolang hij er maar vrij in kan bewegen, vind hij het best. Oja, en dat een normale burger niet gek van hem opkijkt. Hij draagt dus shirts met korte mouwen in combinatie met vaak donkerkleurige broeken die enkel tot zijn knieën reiken. Wegens zijn voormalige primitieve leefstijl heeft hij echter nog littekens over zijn lichaam, maar stellen ze vrij weinig voor en zijn ze niet te zien onder het blote oog. Om zijn rechterpols heeft hij ook een oud armbandje met zijn naam erop die zijn moeder vlak na zijn geboorte aan hem gegeven had. Toen der tijd was het veel te groot en droeg hij het als een ketting.

Geschiedenis:
De jongen werd geboren in een arm gesteld gezin die zich in Fortree City gevestigd had. Het jonge gezin had weinig te bieden door het gebrek aan geld voor hun eerste zoon, maar hadden het belangrijkste op voorraad; liefde. Iets wat meestal kosteloos was. Zijn ouders werkten hard om aan meer geld te komen om hun kind beter te ondersteunen, maar voordat het zo ver kon komen, ging het al zwaar mis. Na amper 6 maanden werd Averill ontvoerd om onbekende redenen op een stormachtige nacht. De jongen blèrde zo luid dat de ouders wakker werden en direct het huis verlieten, achter de schim van de ontvoerder aan. De storm weerhield hen er echter van en zelfs na een zoektocht door de politie bleef Averill spoorloos. De storm had echter iemand’s tol geëist die van de ontvoerder; een bliksem sloeg op een boom in die vlak naast hem stond. Deze knalde op hem neer en nog net vloog de baby uit zijn handen, de jungle dieper in. Het kind huilde telkens luider en luider en trok daarmee de aandacht van een jonge Mightyena. Het gedrag van Averill lokte haar moederinstinct en direct ontfermde ze zich over het mensenkind. Ondanks dat ze zelf meerdere keren een worp gekregen had, zag ze hem als een van haar jongen. Inmiddels raakte Averill verder van het menselijke pad vandaan, totdat hij eveneens als een Mightyena rondliep – dus op vier poten, dus handen en voeten- en eveneens meer op zijn reuk-en gehoorvermogen concentreerde. Pas op zijn dertiende kwam een keerpunt in zijn leven toen een groep stropers de jungle betraden en vele Pokémon vingen. Natuurlijk deed hij zijn best om hem weg te jagen, maar de Mightyena was daar fel op tegen en wilde dat hij zou vluchten. Uiteindelijk deed hij maar wat ze wilde en hoorde na enkele meters het dodelijke schot. Uiteindelijk werden de stropers gearresteerd door diverse diensten, maar had Averell zijn peetmoeder verloren. Zijn enige familie. De dag nadat de stropers verdwenen waren kwam hij echter een ei tegen. Eten, dus, en bijna at hij deze op, totdat het vlak voor zijn oen brak en er een Dratini uit verscheen. Hij kon het na het zien van de jonge, onschuldige Pokémon niet meer aanzien om deze op te vreten en besloot haar op te voeden. Toen besloot hij echter ook de wens van zijn peetmoeder te vervullen, samen met zijn nieuwe familie; een mens worden. Hij had er altijd koppig tegen geprotesteerd, maar nu ze weg was, was dit het laatste wat hij nog voor haar had kunnen doen. Zodoende trok hij menselijke kleren aan, begon vaker op zijn achterpoten te lopen en leerde de menselijke taal aan. Het kostte hem ruim vier jaar, maar uiteindelijk was hij voorbereidt voor de buitenwereld en bezocht hij de professor van Hoenn. Zijn menselijke act scheen nog niet optimaal te zijn, maar ondanks dat ontving hij een Pokédex en meerdere Pokéball’s. Ook voor zijn Dratini, maar hij keerde haar zelden erin terug. Toen de professor begonnen was over de verschillende routes die hij kon nemen, trok een typische Trainer hem het meest aan. Dan zou hij steeds menselijker worden en veel meer kunnen beleven met zijn Dratini, maar wellicht belangrijker, zijn echte familie terugvinden.