››
General‹‹
››
Name; Verona Ferris
››
Nickname; V
››
Age; 16 hot summers
››
Date of Birth; 7th of July
››
Gender; Female
››
Type; Trainer
››
Pokédex; Link››
Appearance‹‹
››
Hair color + Length; Waist-length reddisch hair, it ranges in ginger shades all the way from Mahogany to auburn.
››
Eye color; Dull blue eyes
››
Clothes; She has an unusual fashion statement, with her outfit being composed of a white long-sleeved blue-rimmed dress shirt. Her shirt is tucked into a pair of black shorts on top of black tights, held up by a white belt with a gold buckle. Her red tie hangs loosely around her collar, and she wears a loose khaki jacket that covers her upper thighs, and has black and white straps at the end of both sleeves and the rim which are used to keep the entire jacket on her arms. She also wears a pair of black boots which are partially unzipped and folded down.
››
Personality‹‹
Verona is een behoorlijk serieus persoon. Ze is behoorlijk cynisch en ziet in iedereen het slechte. Hoewel ze zo negatief is, kan ze wel tegen tegenslagen. Ze heeft dan ook een ontzettend groot doorzettingsvermogen. Als er eens iets tegen valt, bv. Een verloren wedstrijd, kan ze ontzettend snel weer vrolijk verschijnen. Verona is een timide meisje en is niet geweldig met woorden of met beledigingen, dus als het op een ruzie uitkomt zal ze die vaak verliezen. Toch zal ze haar menig altijd zo goed en zo kwaad als het gaat proberen te verdedigen. Ze heeft een groot hart en geeft iedereen een kans, vaak ook een tweede en een derde kans. Hierdoor is ze al enkele keren fel gekwetst, maar dat laat ze niet zien. Als mensen kritiek op haar hebben trekt ze dit zich té fel aan, waardoor ze erg onzeker is soms. Ze is hoogbegaafd, waardoor ze sneller was afgestudeerd dan andere. Daardoor heeft ze felle kritiek moeten verwerken, maar haar moeder sleepte haar erdoor, tot deze stierf.
››
History‹‹
Als jong meisje was ze ontzettend serieus, alles draaide rond haar studies. Veel vrienden had ze niet en daarom zat ze al haar vrije tijd in de Daycare van haar ouders. Die zaak draaide goed en ze hadden het ook behoorlijk breed thuis. Omdat ze hoogbegaafd was, mocht ze al snel enkele jaren overslaan. Hierdoor verloor ze de weinige vrienden die ze had en bleef ze helemaal alleen over. Haar ouders vingen haar zo goed mogelijk op en ze kreeg een nog hechtere band met hen. Samen hielden ze de Daycare draaiend, die nog altijd goed liep. Op een dag, toen zij op school zat, was haar moeder in de zaak in een gestort. De oorzaak was een gevaarlijke ziekte. Ze moesten de zaak sluiten, want alleen kon haar vader het niet houden. Haar studies had ze net afgerond, op de leeftijd van 12 jaar. Ze hielp haar vader met de ziekenkosten en pakte elk mogelijke baantje aan. Zo kwam ze in het lab van professor Yuki terecht, een oude en ervaren man. Hij was vroeger een bekende trainer geweest, maar dankzij een ongeluk liep hij mank. Waardoor hij zijn passie had moeten opgeven, dus was hij de mega-evolutie gaan bestuderen. Hoewel Verona ontzettend slim was, hielp ze de professor alleen maar met poetsen. Soms kreeg de man jonge mensen over de vloer, die een pokémon mochten uitkiezen. Stiekem was ze jaloers, die kinderen hadden de kans om verder te gaan. Haar moeder was nog steeds ontzettend ziek en plots, toen Verona aan het werk was, stierf ze. Verona had weken gehuild 's nachts, maar overdag ging ze nog steeds bij de professor werken. Haar vader sukkelde in een depressie en dronk de ene fles drank na de andere leeg. Vaak kwamen er pokémons binnen op haar werk, voor verzorging of voor onderzoek. Zolang die daar bleven, verzorgde het meisje hen. Vaak keek de professor goedkeurend toe, maar achter het glimlachende meisje zat een huilend kind. Hoe kon ze nu ooit het verdriet van haar moeder verwerken en voor haar vader zorgen? Die vraag werd voor haar opgelost, haar vader pleegde zelfmoord. Hij sprong voor een trein, zonder afscheid genomen te hebben van zijn dochter. Het verlies viel haar minder zwaar, omdat ze het gevoel had dat haar vader al lang gestorven was door zijn depressie. Toen ze die ochtend op haar werk kwam vertelde ze alles aan de professor. Ze liet haar tranen de vrije loop en de professor klopte medelevend op haar schouders.
"Ik heb nog wel iets voor je." Hij verdween in zijn magazijn en kwam terug met drie pokéballs. Daaruit kwam een Bulbasaur, die nors uit zijn ogen keek. Een Squirtle, die ondeugend rondkeek en een Charmander, die haar uitdagend aankeek. Haar ogen werden direct naar het laatste beestje getrokken. Haar hand ging omhoog en aaide over het kopje. De pokémon drukte haar hoofdje tegen de hare.
"Dat is een Charmander, het is een meisje." De ogen van de professor glommen trots. Welke pokémons het waren wist ze onderhand wel, maar ze was zo in beslag genomen door de pokémon.
"Ik wil haar." Zei ze met een vastberaden stem.
"Yun." De naam kwam gewoon in haar op, alsof het zo moest zijn. De professor knikte, wetend dat het goed zou komen. Ze bleef echter niet lang meer in het lab, de professor had haar de laan uitgestuurd. Omdat hij wist dat ze anders nooit weg zou gaan, terwijl ze dat wel moest doen. Met koffers in haar hand en Yun langs haar zijde stapte ze de straat op. De weide wereld wachtte op haar. In de jaren dat ze rond trok evolueerde haar Charmander tot een heuse Charmeleon.
Later kwam ze een Growlithe tegen die ze, na een kort gevecht, ook gevangen had. Het was haar eerste Pokémon die ze zelf gevangen had. Beide Pokémons beschouwde ze als haar kindjes. Hierdoor heeft ze met hen beide en ontzettend sterke band. De Growlithe die ze doopte tot Prime, evolueerde in een Arcanine. Sinds ze die twee Pokémons gevangen heeft staat ze veel positiever in het leven, ze heeft de dood van haar moeder nog niet kunnen verwerken. Maar stopt dit gewoon in een klein hoekje, ze wil door. Ze probeert al het negatieve te bannen, zodat ze niet aan haar verleden moet denken.
››
Team‹‹
››Yun - ♀ - Level 19
››Prime - ♂ - Level 17
