Twice | Alana Bouvier

Sinds het echt lekker weer werd verdween haar geld steeds sneller. Hoe kwam dat nou? Nou... De ijsjes waren toch wel erg lekker. De laatste dagen had ze er minde gekocht omdat ze echt geldtekort had, maar nu had ze er toch weer één. Karamel en framboos... Hmm... Ze haalde haar tong nog eens langs het onderste bolletje, en zocht een plek waar ze even kon zitten. Die vond Hecho. De Elektrike blafte terwijl hij voor haar uitrende. Hij sprong op de rand van een fonteintje die helder water spoot. Op de bodem lagen duizenden muntjes van 5. Mensen die wensen deden en daarvoor muntjes in de fontein gooiden. Tja... Ze deed er niet aan. Ze geloofde niet echt in dat soort dingen. Toch draaide ze haar gezicht met een glimlach van het water af, en at rustig haar ijsje op. Alyss zat rechtop, dan voelde het niet alsof ze zo dik was. Immers was ze nu vier maanden, en werd het wel zichtbaar dat er nieuw leven in haar buik groeide. Dus zat ze steeds rechter op. was ook goed voor je rug... Niet dat ze daar normaal op lette. Het interesseerde haar toch net niet. Ze nam de laatste hap van het hoorntje, en liet haar blauwe blik langs de mensen die voorbijliepen gaan. Daartussen vond ze een bekend hoofd. Rozerood haar en lila ogen. Alana? "Alana!"

Yep, het was Alana. Ze kwam op de zwartharige aflopen met een glimlachje op haar gezicht, en een grote shiny Houndoom achter zich aan. Ze plaatste haar handen op Alyss' schouders en vroeg hoe het ging. De coördinator glimlachte terug. "Met mij gaat 't goed! En met jou?" sprak ze, en wreef even in haar handen. Het was leuk om de oudere trainster weer eens te zien. Gezellig. Het zou vast een beetje ongemakkelijk worden omdat het kind vast aan bod zou komen, maar ze zouden er maar niet al te moeilijk over doen, toch? "Echt een fantastische pokemon heb je daar! Tenminste, ik neem aan dat hij van jou is," becomplimenteerde ze de blauwe vuurhond. Echt een prachtig beest. Ze zou zelf ook wel zo'n dier willen hebben.

Ze zei zelf dat het niet al te best ging. Het leek erop dat ze eerlijk was ook, gezien ze het zei alsof ze het zelf vrij ongemakkelijk vond. Alyss fronste. "Waarom niet? Wat is er gebeurd?" vroeg ze. Op het moment dat de coördinator echter over de grote fire type begon vertelde Alana vrolijk dat hij Duncan heette en dat hij haar beste maatje was. De vuurhond reageerde met een vrolijke kwispel van zijn staart. Op dat moment sprong Hecho op Duncan af. Een vrolijke begroeting, zoals de jonge electric type dat altijd deed. De roodharige vrouw schrok echter, en sprong naar achter. De zestienjarige grinnikte kort. "Hecho is soms wat overenthousiast met andere pokemon," Ze nam het blaffende beestje op en hield het in haar armen. De lilaogige had haar arm vastgepakt toen ze zo schrok van de Elektrike, en nu zag Alyss het litteken ook pas. "Oh, jemig Alana. Waar is dat van?" Ze voelde zich plotseling schuldig. Misschien was het van een Electrike, en had ze een trauma ofzo aan die beesten. "Sorry," zei ze dus haastig, voordat ze ook maar zeker wist wat de reden was.

Ze wilde Alyss er niet mee opschepen. Oh, oké. Een klein glimlachje verscheen op het gezicht van de donkerharige. "Oké, als je er niet over wil praten... Maar als je er iets over kwijt wil, mij is ook een hoop gebeurd de afgelopen tijd. Ik kan het wel aan, denk ik zo," Haar glimlach was verbreed terwijl ze sprak. Ja, ook zij had een aantal dingen meegemaakt in de afgelopen maanden. De roodharige begon bij haar Electrike, welke blijkbaar haar spieren half had doorgehaald met zijn tanden. De zestienjarige voelde haar kaak spannen tijdens het verhaal, zoals wel vaker gebeurde als iemand zo'n naar verhaal vertelde. Alsof ze het kon voelen. "Ik begrijp het. Toch sorry dan, ik moet Hecho echt gaan opvoeden. Maar hij is ook pas net uit het ei, dus dan ben je er nog niet zeker van of het kan, weetjewel," sprak ze twijfelig. Onderwijl pakte ze een pokeball, en met een rode lichtstraal verdween de electric type. Toen vertelde de jonge vrouw een paar dingen met wat positievere mening. Alyss grijnsde. "Wat goed! Ik heb maar één badge, maar ik ben eigenlijk klaar voor de tweede gym. Ik heb een mega Sceptile en een shiny mega Mawile enneh..." Ze wist eigenlijk niet of het bij het positieve nieuws hoorde. Ze wist niet zeker of het wel goed was of niet. Nog niet helemaal overtuigd. Maar ze ging het kind niet wegdoen, daar was ze wel zeker van.

Erin was gewoon een apart geval. Ja, dat kon je wel zeggen. Door de spieren van je trainster heen happen was nou niet iets wat men normaal vond. Ze leek zich dus wat veiliger te voelen nadat Hecho was verdwenen, en stapte wat dichterbij. Één stap. Toen Alyss over Celoso begon werd de roodharige al wat vrolijker. "Ah zo blij voor je shiny Mawile!" sprak ze enthousiast. En toen bleek dus dat ze de enneh achter Alyss' woorden wel had opgemerkt. Het leek alsof ze nog iets wilde zeggen. Tja... Vertellen dan maar? Gewoon doen, toch? Ze kon dit vast wel aan Alana kwijt. Ze haalde haar schouders op en zuchtte even. "Ik ben zwanger... Ik weet niet echt of ik er blij mee moet zijn of niet..." Tja. Dat was het enige woord wat het gezicht op dit moment kon beschrijven wat ze naar de lilaogige trok. "Een beetje een foutje, om het zo maar te zeggen..."

De jonge vrouw was verrast, natuurlijk. Die had ze niet zien aankomen. Waarschijnlijk. Want het was wel wat zichtbaar. Nog niet heel erg, maar het was te zien. Alana vroeg of het met iemand was waarvan Alyss hield. Deze glimlachte en schudde van nee. "Nee, I am single as a pringle. Nee... 'T is een lang verhaal... Maar ik ben er zelf mee akkoord gegaan om het te houden, daar ben ik niet toe gedwongen ofzo... Ik was altijd al tegen abortus," legde ze vluchtig uit. Dan wist de oudere trainster het maar meteen, en hoe sneller ze het wist, hoe beter. De zwartharige wreef haar pols even over haar buik, half afwezig. Ze zou van het kind houden, kostte wat het kost. Of iedereen het nou raar zou vinden of vond of niet. Het maakte ook niet uit wie de vader was, daar kon het kind niks aan doen. Ze zou het houden en ervan houden. Alles zou goedkomen. Zoals het nu ook had gedaan.

Wie de vader was. Die vraag had ze wel verwacht, half om half. Ze grinnikte. "Ga 'm maar niet zoeken. Hij was echt een k'lootzak. Weet z'n naam even niet meer though... Ik kom er zo wel op..." wuifde ze het even weg voor het moment. De roodharige trainster had gezucht, en zei dat het wel als wat moois gezien kon worden. Ze vertelde er wel bij dat zij waarschijnlijk teveel dronk om verantwoordelijk voor kinderen te zorgen. Alyss glimlachte, niet echt vrolijk. Ironisch. Drank was hetgeen waardoor zijzelf zwanger was geraakt. En die gast natuurlijk... Met zijn misleidende woorden... L'ul. Hoe heette hij nou ookalweer? Ze groef in haar hersenen, nog dieper dan net. Ze wist nog wel hoe hij eruit zag... En opeens had ze zijn naam weer. Ze knipte met haar vingers. "Tim. Zo heette hij. Gespierde jongen, lang, groene ogen, blond haar," dacht ze hardop. Toen liet ze haar blauwe ogen naar de lila exemplaren van haar oudere metgezel glijden. "Ken je die?"

Even dacht Alyss dat de oudere reiziger flauw zou vallen. Ze begon te trillen op haar benen, en de tweede optie die haar in het hoofd schoot was een paniekaanval. Maar dat was het niet. Het bleek dat de jongen die ervoor gezorgd had dat de zwartharige jongedame moeder zou worden, dat hij ook de jongen was dat het waarschijnlijk niet zo goed ging met Alana. Gezien alle dingen die zij vertelde over hem. Ontvoeren, stalken? Zelfs de grote Houndoom werd al kwaad bij het horen van de naam. Oké, hij was dus niet zomaar een k'lootzak. "Ik ga hem krijgen Alyss, wacht maar, ik ga hem terugpakken voor alles!" beloofde de lilaogige aan de coördinator. Deze legde haar arm om de huilende trainster heen. "En daar zou ik je maar al te graag bij helpen. We verzinnen wel iets, en dan pakken we hem binnenkort terug. Ik beloof het. We zorgen dat hij niemand ooit meer lastigvalt, oké?" sprak ze rustig, terwijl ze Alana zachtjes omlaag duwde tot ze ook op de rand van de fontein zou zitten.