{ Like acid

Terwijl de zuster op hun afstormde kon Kaito alleen maar denken aan zijn hand die om haar bovenbeen lag. Hij kwam nog net niet op de hoogte waar het niet meer respectvol was, maar hij zat er wel dicht tegenaan. Nadat hij zijn hand daar had gelegd, had hij deze echter meteen weer een beetje naar beneden geschoven. Hierdoor had hij gevoeld hoe zacht haar bovenbeen wel niet was. Zachter dan die van de meeste vrouwen die hij tot nu toe had mogen aanraken. Het hielp als je charmes gebruikte en vrouwen daar als bosjes rozen voor vielen. Hij had al vele bovenbenen mogen aanraken – en ook nog wel meer, hehe – maar dit was wel iets heel anders. Dit was zacht en fijn om aan te raken, terwijl hij bij andere vrouwen altijd wel een minpuntje vond. Ja, het was een soort sport van hem geworden om zijn ene avontuurtje met het andere avontuurtje te gaan vergelijken en hij wist dat het een slechte gewoonte was, maar wat moest hij anders doen? Het was niet dat hij ooit verliefd ging worden en een vriendin zou krijgen of zo. Bovendien zag hij vrouwen als niet meer dan een paar speeltjes die hij kon gebruiken wanneer hij maar wilde. Het was nu ook weer niet dat hij een vrouw ongewild zou aanraken, maar als ze wilde… waarom niet? Hij maakte het van het begin af aan altijd al duidelijk dat ze van hem niet meer dan gewoon een avontuurtje moesten verwachten, maar bij Ragya moest hij het deze keer anders spelen. En op dit moment leek hij dat helemaal niet erg te vinden. Hij keek haar verbaasd aan toen ze een paar woorden tegen hem sprak die in zijn oren nergens op trokken. Hij kon er geen touw aan vastknopen en wist ook niet om welke taal het ging. Het klonk niet als Frans en ook niet als Duits. Hij moest denken aan Fins of Zweeds, iets in die buurt, maar dat zou het waarschijnlijk ook niet zijn. Wat ze ook zei, het leek te helpen. Het werd hem wel duidelijk dat het allemaal geacteerd was en dat ze expres dramatisch deed toen ze hem een kus gaf, maar toch… Hij voelde haar zachte lippen nog steeds branden tegen zijn wang, alsof ze het letterlijk in de fik had gestoken. Damn, die meid… hij wist niet wat hij van haar moest denken. Ze was zo anders dan de andere chicks die hij tot nu toe had meegemaakt. Veel pittiger en veel aangenamer in omgang. Hij merkte dat hij het niet eens zo heel erg vond om haar verliefd te maken op hem. Hij moest het daar echter ook bij laten en er zeker niks vasts van maken. Hij moest haar weer even koud dumpen als hij had gedaan met al die andere chicks die per se een emotionele relatie met hem wilden. Daarom ging hij er ’s morgens vroeg ook zo snel mogelijk vandoor. En dat was dan ook vooral om te voorkomen dat hij ruzie kreeg met de dude waarmee de chick waarmee hij op dat moment een avontuurtje had gehad achter hem aankwam. Hij gaf echt geen reet om eventuele relaties. Als ze gewillig waren, dan deed hij gewoon mee. ‘Eigenlijk maak je me nu wel nieuwsgierig,’ sprak hij nu eindelijk na nog even verbaasd gezwegen te hebben. Een grijns kwam op zijn lippen. Daarna boog hij zich naar haar oor toe. ‘Maar je mag me vaker zo kussen en vastpakken, hoor. Ik zou het zelfs leuker vinden als je je lippen iets meer naar rechts verplaatst. Ik kan je garanderen dat ze lekker smaken.’ Hij had zijn diepe stem weer gebruikt, de geacteerde stem waarmee hij al veel vrouwen voor zich had gewonnen. Zijn handen gleden onschuldig en plagerig over haar schouder, streelden daar zachtjes. Hij keek naar haar lippen. Damn. Zo verleidelijk. Toch probeerde hij zich nu zo goed mogelijk in te houden en dan vooral omdat hij het niet wilde verpesten voor zichzelf. ‘Maar wil ik eigenlijk wel weten wat je daarnet tegen haar zei? Het klonk veel te dramatisch,’ sprak hij vervolgens en hij trok zijn hoofd ietsje terug, maar zijn grijze ogen bleven op haar lippen hangen en gleden daarna traag terug naar haar blik. Die vurige blik waar hij van begon te houden. Damn, Kaito, blijf er even bij, ja? Ze was een scharrel voor hem, niet meer en niet minder.

OOC: Je weet toch dat je voor die 1000-achievement had kunnen gaan als je 21 woordjes meer had getypt? xD

Kaito had echt geen idee wat er aan de hand was. Hij voelde zich verward over het feit dat hij zich zo liet doen door een meisje. Natuurlijk was ze prachtig. Ze had rood haar, prachtige ogen en een uiterlijk waar elk ander meisje van zou dromen. Nee, echt. Hij kende veel slanke meisjes die hij in zijn bed had gekregen die er dik uitzagen vergeleken haar. Telkens als ze zich bewoog, kon hij duidelijke spieren zien. Het was niet zo erg dat ze kon ondergaan voor een manwijf, maar ze waren wel zichtbaar. Je had natuurlijk ook nog van die vrouwen die bleven trainen tot ze op een gegeven moment letterlijk een sixpack hadden. Dat wilde hij niet in zijn bed hebben. Als hij het daarna zou uitmaken, zou hij nog geplet worden ook door al die spieren. Dan zou ze hem waarschijnlijk wurgen. Maar nee, Ragya had fijne spieren. Spieren die je lichtelijk zag opbollen telkens als ze haar slanke lijf bewoog. En natuurlijk had ze ook een mooie voorgevel, dat moest hij haar echt wel nageven. Maar dat vond hij bij de meeste slanke vrouwen wel, dat ze een mooie voorgevel hadden. Niet dat hij enkel echt van die modellen in zijn bed had gehad, hoor. Hij had ook er ook een paar gehad die wat molliger waren. Het maakte hem niet echt uit. Als hij op dat moment maar kreeg wat hij wilde. Hij wist dat hij overkwam als een Seedot – en eigenlijk was hij dat wel ook een beetje – maar het boeide hem niet hoe ze er uitzag als hij maar kreeg wat hij wilde. Tenzij ze natuurlijk een sixpack had of zo overdreven dik dat hij zichzelf helemaal onder haar kon zien verdwijnen. Niet dat hij zijn gedachten ooit uitsprak tegen de vrouwen, want die waren immers zo gauw beledigd.

Zijn blik gleed naar onderen toe. Eerst bleven zijn ogen netjes hangen op haar rode haar en de haarscheiding die duidelijk aangaf waar haar pony begon, maar daarna dwaalden zijn ogen algauw weer af naar haar voorgevel. Telkens als ze ademde of als ze woorden tegen hem zei, gingen ze net dat beetje omhoog dat hij graag wilde zien. Door haar liggende zijhouding werden ze als twee watermaloenen tegen elkaar aangedrukt wat voor hem een prachtig uitzicht gaf. Hij had echt zin om ze aan te raken, maar hij mocht niet. Dan zou hij waarschijnlijk een klap in zijn gezicht krijgen. Maar damn, wat waren ze mooi. Prachtig gevormd ook. ‘Jij bent echt zo gemeen,’ mompelde hij toen ze zei dat goed gedrag werd beloond, maar dat hij er niet te veel op moest rekenen. Dat zouden ze dan nog wel eens zien. Hij had zo zijn trucjes om haar voor zich te winnen en hij begon al een beetje het gevoel te krijgen dat het werkte. Waarom zou ze anders zo tegen hem aan gaan liggen? Toch was er weer dat andere deel in hem dat voor geen reden begon te protesteren. Dat stemmetje probeerde hij dan ook zo goed mogelijk te negeren. Zijn gouden ogen bleven kort hangen op haar toen ze weer wat zei. ‘Ik kan de rest al raden,’ zei hij lacherig tegen haar. Dat was eigenlijk niet het geval, maar hij durfde te wedden dat het iets dramatisch moest zijn. De zuster was er in elk geval ingetuind, want Kaito had haar voorlopig al niet meer gezien. Hij wilde zijn bebloede arm om haar heen leggen, maar kreunde zachtjes toen hij deze op probeerde te tillen en liet hem dus maar liggen. Stomme Zoroark. Die zou hij nog wel eens iets aandoen als hij tegenkwam. En als hij sterkere Pokémon had. Ja, vooral dat.

Kaito schrok op uit zijn wazige toestand toen Ragya opeens omhoog kwam. Hoger, nog iets hoger. Ja, perfect. Zijn ogen gleden van haar voorgevel naar haar gezicht toen ze weer sprak en hij fronste zijn wenkbrauwen terwijl hij haar woorden tot zich in liet zinken. Toen de betekenis tot hem doordrong, pakte hij zachtjes haar schouder vast met zijn niet-gewonde hand. ‘Jij bent echt gemeen,’ was het eerste wat hij uitbracht, maar daarna liet hij een pruillipje zien en grijnsde vervolgens. Toch zei iets in hem dat ze het meende en dat ze echt zou gaan als hij haar niet zou tegenhouden. Maar moest hij haar wel tegenhouden? Hij had geen idee. Iets in hem vond haar ontzettend interessant en hij vond het flirten niet erg. Bovendien vond hij dat hij nu echt wel een goed uitzicht had en dat was al een reden waarom ze haar shirt niet aan moest doen. En hij wilde ook gewoon niet dat ze ging omdat… tja, waarom eigenlijk? Hij had geen idee. Hij had dit enkel eerder meegemaakt als hij een vrouw echt graag in zijn bed wilde hebben, maar dat viel op dit moment nog wel mee. ‘Je moet blijven,’ bracht hij uit. Zijn wenkbrauwen fronsten zich nadat hij dat had gezegd. ‘Je kunt me niet eerst zo uitdagen en me vervolgens laten gaan. Bovendien ben ik nog steeds gewond en ik heb echt geen zin om hier alleen achter te blijven met die jaloerse kerel en een lelijke zuster.’ Dat laatste zei hij redelijk zacht en zijn ogen keken haar kalm aan. Inmiddels was zijn hand naar beneden gegleden, over haar arm, verder naar haar hand toe. Deze pakte hij sierlijk op, bracht hem naar zijn lippen en drukte er als een echte gentleman een kus op. Vervolgens gleden zijn vingers vederlicht – zodat ze dat écht wel zou voelen – weer naar boven en begon hij figuurtjes te tekenen op haar schouder, zorgend dat hij zo ontspannen mogelijk bewegingen maakte. Zijn vingertoppen gleden zacht over haar schouder, naar haar arm en weer terug naar haar schouder terwijl zijn ogen haar doordringend aankeken. ‘Blijf,’ zei hij enkel nog. Verder zei hij niets meer, want anders zou het misschien niet werken. Hij had echt geen zin om hier alleen achter te blijven. Waarom wist hij niet, maar hij had er gewoon geen zin in.

Kaito schrok van het feit dat hij, in de tussentijd dat hij bij haar was en dat hij beziggehouden werd door haar, niet echt meer naar haar lichaam keek. Ja, natuurlijk keek hij wel naar haar lichaam omdat hij nu eenmaal een man was, maar hij bedoelde dat hij niet naar de gedeeltes keek die niet perfect waren. En dat hij zich er verder ook geen vragen bij stelde of dat hij zich er verafschuwd door zou voelen. Hij had gedacht dat hij toch minstens zijn neus wel één keer zou optrekken als hij zou zien wat ze haar eigen lichaam aangedaan had, maar dat was niet het geval. Hij had genoeg meisjes meegemaakt die ook onzeker waren over iets – meestal over iets heel stoms en kleins waar je je niet eens druk over hoefde te maken omdat het niet opviel zolang jij je klep er maar over hield – en waar hij de drang bij had gehad om daar uitgebreid over te praten, maar bij deze meid had hij dat niet. Haar lelijke gedeeltes vielen zelfs weg door haar mooie gedeeltes. Zo kon ze zijn gedachten makkelijk afleiden van haar littekens door bijvoorbeeld gewoon al voor zijn gezicht te hangen met dat prachtige lijf van haar. Ook voelde hij er geen afschuw toe om met zijn handen over die littekens te wrijven, al was het maar om dat deeltje huid ook te voelen. Hij durfde echter al wel half te wedden hoe het aan zou voelen, maar zeker kon hij er niet van zijn omdat hij zelf nog nooit echt met brandwonden te maken had gehad. Hij durfde te wedden dat het lichamelijke gedeelte waar haar littekens waren zeer bobbelig en zacht aanvoelde. Met die crème zou het misschien zelfs zacht en aangenaam aanvoelen. En voor haarzelf, als hij over die plekken zou wrijven, zou het misschien gevoelig aanvoelen of juist niet omdat zo’n brandwonde soms ook je zenuweinden aan kon tasten waardoor je niks meer kon voelen.

Kaito klemde zijn kaken op elkaar. Want terwijl hij bezig was met haar lichaam te bewonderen en niet af te keuren op het feit dat het niet perfect was, had hij zich zojuist wel echt van zijn zwakste kant laten zien. En het feit dat hij het op dat moment oprecht meende maakte het net dat tikje erger. Natuurlijk had hij zich wel eens zwak opgesteld tegenover een dame om te krijgen wat hij wilde, want zo werkte het nu eenmaal. Als je op een cruciaal moment waarin je kon krijgen waar je naar verlangde jezelf niet kwetsbaar opstelde zodat de ander daar met open ogen in kon tuinen, zou je daar achteraf nog heel veel spijt van kunnen hebben. Maar dat was allemaal toneelspel geweest, dit was heel anders. De situatie was ook heel anders en dat liet hem even het gevoel van desoriëntatie meemaken, hetzelfde gevoel dat hij had vlak nadat hij de man uit het huis had gejaagd na de dood van zijn ouders. Het gevoel dat hij even niet meer wist wat hij met zichzelf moest beginnen en het gevoel dat hij sommige dingen beter ongedaan kon maken. Het was hem sowieso al een verbazing dat hij dit gevoel in haar buurt kon meemaken, in de buurt van een dame die hij nauwelijks kende notabene! Maar het was gebeurd en hij kon het niet omkeren, dus zou hij zijn best moeten doen om haar op een andere manier te overtuigen. Dat hij haar met zijn zwakke kant niet had overtuigd, hoefde hem geen tweede keer duidelijk gemaakt te worden. Hij zag het al aan haar blik, haar houding en eigenlijk alles wel zo’n beetje.

Hij vond het echt vreselijk dat hij zijn arm nauwelijks kon bewegen, want anders had hij haar vast kunnen pakken en haar op een andere manier kunnen laten zien dat hij het meende. Met woorden was het kennelijk niet genoeg, want ze zag er nog steeds uit alsof ze op het punt stond om weg te gaan. Koortsachtig dacht hij na over wat hij kon zeggen om haar alsnog op andere gedachten te brengen. Vervolgens vlogen zijn gedachten weer naar het feit waarom hij zich hier überhaupt zorgen om maakte terwijl het hem vroeger geen barst kon schelen of hij in de steek werd gelaten door een dame of niet. Het was duidelijk dat hij haar vanavond niet mee kon nemen naar zijn huis voor een leuk nachtje bezig zijn, dus waarom verdeed hij zijn tijd? ‘Ik kan wel allemaal redenen op gaan sommen waarom je moet blijven, maar dat is iets te zeikerig voor mijn part,’ zei hij en hij grijnsde naar haar. ‘De waarheid is dat ik je in principe zojuist een bevel heb gegeven om bij me te blijven. Ik kan heel erg dominant zijn als ik dat wil.’ Hij keek haar strak aan met zijn ogen en legde vervolgens zijn goede hand om haar pols heen. Vervolgens trok hij haar uit al zijn macht weer naar zich toe wat een kreun van zijn kant opleverde omdat hij de spieren in zijn andere arm ongewild ook aanspande en daarom pijn voelde. ‘Dus, Ragya,’ zei hij en hij legde nadruk op haar naam. ‘Wat zal het zijn? Blijf je bij me of ga je er vandoor? Ik kan niet garanderen dat we elkaar weer zullen tegenkomen, maar wie weet. Het lot heeft soms rare wendingen.’ Hij grijnsde op een mysterieuze manier naar haar en liet zijn grote hand langs haar prachtige, rode haren glijden. Hij voelde gewoon hoe zacht het was, maar daardoor zou het zeker niet breekbaar zijn. Hij gebruikte de tijd dat hij zijn hand door haar haren liet glijden ook om haar geur te ruiken. Deze rook heerlijk zoet, iets waar elke man wel gewend aan wilde raken. En dan had je natuurlijk ook nog dat prachtige lijf van haar. Plotseling dwaalden zijn handen af naar beneden en wreef hij zacht – haast teder te noemen – over haar littekens terwijl hij met zijn ogen de hare stevig vasthield, er zeker van zijnde dat ze de boodschap die hij over probeerde te brengen wel degelijk ontving.