Elena Shane

. General
<sub>Naam: Elena Shane
Roepnaam: Lena
Leeftijd: Twaalf
Geslacht: Vrouwelijk
Geboorte regio: Sinnoh
Geboorteplaats: Floaroma Town

Type: Coördinator
Badges: nvt
Ribbons: nvt
Pokedex:</sub>

. Looks
_{Eerste indruk: Kwetsbaar
Bouw: Elena heeft een kinderlijke bouw en kan dus beschouwd worden als een laatbloeier: rondingen heeft ze vrijwel niet, hooguit een beginsel van vrouwelijkheid bij de borst. Ze is erg slank en sommige mensen beschouwen haar als tenger wat ervoor zorgt dat sommigen denken dat een harde windvlaag haar weg kan blazen.
Haar: Het meisje heeft korte blonde haren die tot haar schouders reiken, het is net de ideale lengte voor haar om ze in een staartje kwijt te kunnen. Ze heeft een schuine pony die altijd perfect lijkt te zitten.
Ogen: Onder de blonde pony zijn twee grote blauwe kijkers te vinden. Elena is erg expressief en dit is goed terug te vinden in haar ogen. Meestal is er een twinkeling van enthousiasme in de vinden, maar het is ook heel duidelijk te zien wanneer ze verdrietig of boos is.
Kleding: Ondanks het feit dat Elena het nogal krap bij kas heeft ziet haar kleding er altijd netjes en verzorgt uit. Ze draagt typische meisjes kleren en is een grote fan van rokjes en lichte/zachte kleuren.}

. History
<sub>Het verhaal van Elena begon bij twee personen, nog voordat zij een plekje in deze wereld kreeg. Lizette was een befaamde coördinator en daarbij ook nog eens een mooie vrouw. Haar trots was haar Arcanine, de Pokemon was een pracht beest en samen met zijn eigenaar waren ze een onverslaanbaar duo met ook nog een heleboel gratie. Door haar titel was ze regelmatig op televisie te zien tijdens een contest en mede dit zorgde ervoor dat ze zo bekend werd.
Ze werd dan ook vaker gestopt door mensen die tips wilden en som wilden mensen zelfs haar handtekening. Maar het kwam soms ook voor dat er jongemannen waren die haar om haar hand vroegen, want haar gratie scheen erg aantrekkelijk te zijn. Toch wees ze het altijd af, want ze wilde niet gewoon met een willekeurige man trouwen.
Op een dag kwam er een man naar haar toe met een gunst die ze nog nooit eerder had gehoord: hij wilde haar observeren. Hij stelde zich voor als Elias Shane, zoon van Oliver Shane de eigenaar van Shane Companies. Het was een bedrijf dat zich focuste op het maken van apparatuur dat de band tussen trainer of coördinator kon versterken. Het was apparatuur die de Pokemon instaat stelde om handelingen uit te voeren die ze normaal nooit konden uitvoeren, het maakte ze menselijker in sommige opzichten - maar ook zelfstandiger.
Elias had Lizette op televisie gezien en was erg onder de indruk geweest, omdat het leek alsof zij een speciale band had met haar Arcanine die afweek van anderen. Pokemon zoals Lucario's waren instaat om via telepathie te communiceren met een persoon waarmee ze een speciale band hadden, maar een Arcanine kon dit niet en toch leek het net alsof het zo was. Hij wilde dus de band tussen de twee onderzoeken en wilde er gewoon alles over weten. In het begin twijfelde de vrouw, maar ze stemde uiteindelijk in - je kunt misschien wel zeggen dat de roem haar naar het hoofd steeg op dat moment en ze zich gewoon onnodig wilde uitsloven.

Het een leidde tot het ander en de twee kregen een relatie. Het was niet zo dat ze hun taken verwaarloosden, Lizette was nog steeds druk bezig als coördinator en Elias maakte zich klaar om het bedrijf van zijn vader over te nemen. Toch nam het verhaal een nare wending: een trainingssessie van Lizette ging hopeloos fout. Ze had een nieuwe Pokemon gevangen: een kleine electrike. Om de een of andere reden was haar Arcanine erg bezittelijk over hem en op een dag liep dat uit de hand: hij spuwde  zo een gloeiendhete vlam over de vrouw heen en tekende haar daarmee voor het leven.
Lizette raakte in shock en in combinatie met die kwetsbaarheid en Elias zijn woede - en daarmee vuile woorden over Pokemon - zorgde ervoor dat ze beiden de wezens uit hun leven bannen. Ze verhuisden naar Floaroma Town, omdat Lizette een rustige omgeving nodig had om te herstellen. Haar schoonheid was van haar afgepakt, eveneens als haar titel en het zorgde voor een enorme deuk in haar ego - zo'n grote deuk dat ze zich niet meer buiten wilde laten zien. Elias was er kapot van dat haar vrouw zo geschaad was door een Pokemon en gooide daarom ook alle riemen om wanneer hij het bedrijf overnam van zijn vader: Shane Companies zou zich niet meer focussen op het versterken van de band van tussen mens en Pokemon, maar op het scheidden van de twee. De uitvindingen zouden zich focussen op het zelfstandiger maken van de mens, de taken van Pokemons moesten overgenomen worden door apparaten.

Nooit hadden de twee over kinderen nagedacht, pas toen Elias de opmerking maakte dat teveel kinderen werden bevuilt door Pokemon kwamen ze in actie. Ze besloten een kind te nemen, zodat ze precies alles konden onderzoeken wat er nodig was om er eentje op te voedden zodat ze op die manier weer uitvindingen konden maken om het gemakkelijker te maken en een Pokemon dus niet meer nodig was.
En zo kwam Elena in het leven van de twee na ongeveer negen maanden. Al snel bleek dat Lizette er moeite mee had om naar haar eigen dochter te kijken omdat ze zoveel op haar leek, maar dan voor het ongeluk. Uiteindelijk besloot de moeder om haar gezicht te verbergen voor haar kind, omdat ze bang was om haar hiermee angst aan te jagen. Zo groeide het kleine meisje op: met een moeder zonder gezicht, een vader die vaak weg was en zonder contact met Pokemon. De ouders weigerden haar erover te vertellen en probeerden het bestaan van de wezens zolang mogelijk te verbergen, maar potjes hebben grote oren en uiteindelijk kwam ze er toch wel achter. Echter werd er vrijwel gelijk ingestampt dat Pokemon slecht en gevaarlijk waren en dat ze er nooit mee in contact moest komen.

Het gezin verhuisde naar Jubilife City omdat daar het hoofdkantoor was van Shane Companies en Lizette Floaroma Town niks meer vond - als ze naar buiten keek zag ze veel te veel insect Pokemon. Daarbij was zo ook nogal grimmig geworden door de jaren heen en de fleurige bloemen pasten niet meer bij haar persoonlijkheid. Het zorgde er tevens ook voor dat de band tussen haar en Elena steeds slechter werd; ze hadden geen ruzie, maar de vrouw kon het niet uitstaan om naar haar te kijken.
Het meisje ging niet naar een trainer school, maar naar een andere normale die op enige afstand van de stad lag. In het begin wist ze vrienden te maken, maar om de een of andere manier wilden de ouders van haar klasgenootjes niet dat ze omgingen met haar: een moeder die zich nooit liet zien, een vader die Pokemon haat en een kind dat er niks vanaf weet - dat kon niet pluis zijn volgens die mensen. Zo kwam Elena terecht in een eenzame wereld, waaruit geen uitweg leek te zijn. Toch wist ze er eentje te vinden in de vorm van hetgeen wat ze eigenlijk moest vermijden: een Pokemon.
Een afgedankte Shinx was in een doos gezet en achtergelaten. Het beestje was net zo eenzaam als haar en vandaar dat ze zich tot hem aangetrokken voelde. Wat begon met het bewaren van delen van haar lunch die ze later aan hem gaf, groeide uit tot een ware vriendschap. De kleine Pokemon was het enige lichtpuntje in haar leven, een lichtpuntje dat helaas doofde. Na blij boodschappen te hebben gedaan voor de kleine wilde ze hem gaan opzoeken, maar ze trof een lege doos aan. Een vrouw die haar zag zei dat een jongen hem had meegenomen en blij toe: het was een marteling om te zien hoe een 'Shane' vergif gaf aan een onschuldige Pokemon.
Lang bleef ze niet stilstaan, ze ging gelijk naar het huis van de jongen en klopte aan. Als ze enkel het eten kon geven, het eten waar de Shinx zo dol op was, was ze al blij. Echter was de moeder van de jongen niet blij met haar komst en liet haar niet eens het huis in. Ze moest ophoepelen en zich nooit meer laten zien, ze zou de Shinx enkel pijn doen.
Elena was er kapot van en uitte dit door vrijwel niet te eten en zich op te sluiten in haar kamer. Haar glimlach was geheel verdwenen en niks kon hem terughalen. Dit was helaas niet diepste punt, want toen haar ouders erachter kwamen werd het allemaal vele malen erger. Haar vader schreeuwde, haar moeder snauwde - maar beiden kregen een protest terug. Een hevige ruzie volgde waarna er een conclusie werd getrokken: als zij zo graag een Pokemon wilde hebben, dan mocht ze die hebben - maar ze zou nooit meer welkom zijn bij haar ouders. En dus vertrok het meisje, pakte gelijk een tas in en liet de twee achter zich.
Voor ze Jubilife City ook echt verliet sloop ze de tuin in van de jongen die haar Shinx had. Ze hoefde niet lang te zoeken want de Pokemon begon enthousiast te springen wanneer hij haar zag, maar naar haar toe kon hij niet; hij zat vast. Stilletjes sloop ze naar hem toe, zodat ze hem los kon maken en kon aaien. Ze wilde net afscheid nemen toen een deur openging en een kleine jongen haar met grote ogen aankeek. Het jongetje was acht jaar en heette Oliver, hij verwonderde zich over het feit dat de Shinx haar niets deed want de meesten probeerde hij altijd te bijten - inclusief hemzelf. Elena legde uit dat ze vrienden waren en ook hoe het zat: dat ze weg zou gaan en eventjes doei kwam zeggen. Ook zei ze dat dit niet het juiste leven was voor de Pokemon; hij wilde vrij zijn, niet gekluisterd aan een ketting en huis. De jongen aarzelde geen moment en gaf de Pokeball van de Shinx aan haar, op een voorwaarde: ze moest de naam die hij hem had gegeven behouden. Zo werd Neron haar eerste Pokemon.
Als laatste vroeg Oliver nog waar ze precies naartoe ging waarop zij antwoordde: 'Ik heb geen idee.'</sub>

. Pokemon
_{Neron
Shinx, male, level ten}