Bees?

Met een zucht keek ze kort rond. Queen, haar Combee, vloog rustig naast haar en volgde de blik van haar trainster rustig. De jonge Pokémon was nog zo jong en ze moest nog veel leren kennen. Nu ze het vliegen al wat kon, kon ze gerust ook langere afstanden gaan vliegen. Dus nu trainde ze als het ware die vleugels. Ze keek even schuin naar de andere kant. Het was er rustig, maar dat was eigenlijk niet zo raar, het was namelijk al pikkedonker. Het was al nacht. Waarom ze daar liep was een raadsel. Ze deed dit wel vaker. Naja, ze deed de laatste wel vage dingen, zoals in het donker rondlopen. Nu met een Combee, de andere keer was het met een Krookodile, dus voor degene die ze deze avand misschien zou ontmoeten was zijn grootste gevaar dat hij een Sweet Scent zou opvangen, de horror.

{Floyd~}

_{De hoofdreden dat Floyd s’avonds buiten rondliep was vanwege het rustgevende gevoel. Er waren s’avonds niet veel mensen meer op straat. Ze lagen veel liever warm in hun bed of zaten nog even voor de tv, iedereen behalve Floyd, en blijkbaar nog iemand anders. De zwart harige jongen zat gewoon rustig op een bankje wanneer dat er iemand anders voorbij kwam gewandeld, gevolgd door het één of het andere wezen. Een bug type. Dat was gewoon duidelijk. Geen twijfel over mogelijk. Afkeurend hield Floyd zijn neus een tikkeltje in de lucht bij het zien van dat gele ding dat naast het meisje aan het vliegen was. Wat moest dat ding voorstellen? ‘Je bent je ervan bewust dat een Alien je volgt?’ was het enige logische om te vragen, of dat vond hij toch. Als hij goed zag had het ding niet één maar drie gezichten en niks van poten. Gewoon wat in Gods naam was dat? Zijn woorden moesten echter niet al te vriendelijk over komen. De Alien was vermoedelijk een pokémon van het meisje.}

Ze had de persoon op de bank eigenlijk niet opgemerkt, want zulke dingen merkte het blonde kind niet op. Daarvoor was ze nog ietsje... Te achterdochtig en naïef. ‘Je bent je ervan bewust dat een Alien je volgt?’ Ze schrikte er lichtjes van en keek schuin naar de persoon die schuin op een bankje zat. Queen keek kort van haar trainster naar de jongen en het onderste gezichtje blies haar kaakjes op, duidelijk boos op wat hij had gezegd. "Uhm... Dat is een Combee," zei ze dan maar droog als antwoord. "En ja ik ben me er heel bewust van... Dat mijn Pokémon mij volgt," Zou erg zijn als hij er gewoon vandoor ging.

_{Een Combee. Dat was de naam van de Alien die dat het meisje aan het volgen was. ‘Hmhm,’ was zijn korte reactie erop terwijl dat hij recht stond van het bankje om iets dichter te wandelen. Zijn blik bleef strak gericht op de Bug type die zijn reactie goed had gevonden, of toch één van de drie delen vond het niet leuk. ‘Je Alien heeft in ieder geval emoties,’ ging hij verder. Wat voor vreemde pokémon bestonden er wel niet? Oke, zijn Zweilous zou ook nog drie koppen krijgen maar dat was toch nog net wat anders dan het ding dat voor hem zweefde. ‘Maar is dat wat ze tegenwoordig pokémon noemen?’ en hij hield zijn hoofd wat schuin. Het meisje had hij nog niet echt aangekeken, enkel de pokémon. Misschien zag de pokémon er beter uit met een zwart kleurtje door het verbranden. Dat kon hij misschien proberen.}

Opeens kwam hij overeind en over het algemeen vond ze dit niet fijn. Hij was geen aardige persoon. Nee, dat wist ze nu al. Maar hey, hoeveel aardige mensen liepen er nog rond? Ze keek even hoe hij dichter kwam bij Queen, die even wat hoger begon te vliegen en even zachtjes snoof. Nu ze op ooghoogte was keek ze de man uitdagend aan. Arceus, Queen, nee. ‘Je Alien heeft in ieder geval emoties,’ Ze zuchtte even. Ja, dat had het. Er zat ook iets van pit in, maar goed, iedere Pokémon was anders. ‘Maar is dat wat ze tegenwoordig pokémon noemen?’ Ze keek hem kort aan. "Blijkbaar," zei ze ietwat droogjes als antwoord terug. "Het past in een Pokéball en kan dingen... Aanvallen met Sweet Scent, dat is een Pokémon move," zei ze op diezelfde toon als eerder. "Dus ik ben er héél zeker van dat het Pokémon is," eindigde ze.

<sub>Floyd werd op zijn beurt aangestaard door de combee e hij moest toegeven dat het een ongemakkelijk gevoel teweeg bracht. Zes ogen die op hem gericht waren. ‘Hoo nee, niet sweet scent,’ waarschijnlijk was het de eerste keer dat er een zachte dramatische ondertoon in de jongen zijn stem zat die normaal gezien altijd vrij toonloos was. ‘Ik doe het er bijna van in mijn broek,’ normaal gezien moest hij niks hebben van Bug types, maar het vliegende ding was toch de minst erge bug die hij al was tegen gekomen, en daar was hij toch blij om. Dat wilde zeggen dat er ook iets of wat minder enge Bug Types bestonden. ‘Het is maar net wat je een pokémon noemt,’ en daarbij haalde hij zijn schouders op op vervolgens zijn handen in zijn zakken te steken. ‘Ik weet zeker dat je er nog net een magikarp mee zal kunnen verslaan,’ nee, hij wist echt niet wat hij van de ‘combee’ moest denken.

OOC: whooo, Floyd is weer eens zo aardig en charmant *kuch* <3</sub>

‘Hoo nee, niet sweet scent,’ Ja pas maar op, de horror van lekker ruiken, ergste straf ever, stond te wachten op je als hij zo door bleef rammen over hoe lelijk haar gedrocht wel niet was. Nuja, lelijk noemde hij het niet, het was eerder het beest vreemd verklaren... Ofzo. ‘Ik doe het er bijna van in mijn broek,’ zei deze en ze zuchtte even. Straks had hij nog een beet - oeps nee sorry beten van haar Combee. Zou dat een litteken laten? Vast wel als ze hard genoeg beten. ‘Het is maar net wat je een pokémon noemt,’ De onderste van de bij liet even een soort van opstandig geluidje horen terwijl de twee andere hem beledigt aankeken. Oh... Oké dan. ‘Ik weet zeker dat je er nog net een magikarp mee zal kunnen verslaan,’ Ze knikte naar hem. "Het is ook nog maar een paar dagen oud," zei ze kort. "Ik zou al blij mogen zijn als het dat hele gevecht in de lucht blijft hangen," murmelde ze zachtjes, waardoor ze even een blik van haar Pokémon op zich kreeg. Tja, het was waar.

_{Het meisje wist te zeggen dat de Alien nog maar enkele dagen oud was, en zoals ze het zei maakten ze het voor zichzelf niet positiever. ‘Hm,’ was zijn korte antwoord dan maar tot hij besloot genoeg te hebben gezien van de pokémon en hij het meisje maar aan keek. ‘Zolang je er zelf maar gelukkig van word zeker,’ hij liet het als een vraag klinken. Misschien was het meisje wel helemaal weg van haar pokémon en wilde ze het voor geen goud van de wereld ruilen. ‘Maar ik neem aan dat je niet wilt testen of het een heel gevecht in de lucht blijft hangen?’ nog altijd had hij de pokémon geen blik meer gegund. Het negeren van zaken was iets waar dat hij goed in was.}

Even was haar aandacht weer weggezakt en ze keek even kort rond. Eigenlijk was het haar nog niet helemaal opgevallen, maar ze voelde zich lichtjes benauwd in het donker met deze gast. Hm, leek wel alsof ze zo'n raar voorgevoel had. ‘Hm,’ Verrast keek ze terug naar man. Juist ja, ze zat in een 'gesprek'. ‘Zolang je er zelf maar gelukkig van word zeker,’ Ze knikte even. Tja, ze kon de bij wel missen, maar dat was zo zielig als er iets mee gebeurde. Tja, als het opeens gestolen werd, dan was het zo. Zou ze erachter gaan? Vast wel, even boos worden en haar Aggron en dergelijke bovenhalen. Tja, ze had niks voor niks wat problemen met dat in te schatten. ‘Maar ik neem aan dat je niet wilt testen of het een heel gevecht in de lucht blijft hangen?’ wel meteen schudde ze haar hoofd. "Ze is nog te jong," zei ze. Queen liet even een boos geluidje horen en begon voor het gezicht van de man te vliegen, duidelijk uit op aandacht, of ze wilde hem gewoon irriteren.

_{‘Natuurlijk.’ Als Floyd het meisje mocht geloven was de pokémon nog maar net uit zijn ei, voor enkele dagen of zo iets. Hoeveel dagen het waren was hij alweer vergeten. Wat het meisje echter bedoelde was dat de pokémon niet klaar was om een gevecht aan te gaan. Als het ooit daarvoor klaar zou zijn. Het ding bewees wel dat het vervelend kon zijn door voor zijn gezicht te gaan vliegen. ‘Je wezen vraagt er wel om, om levend gefrituurd te worden,’ zei Floyd zonder verdere aandacht te schenken aan de Alien die voor zijn neus vloog. Hij probeerde de pokémon niet eens van zijn gezicht weg te houden, maar het was zeer vervelend. De pokémon wilde aandacht, maar hij wilde het die aandacht niet geven. Als hij uiteindelijk wel aandacht zou schenken aan de pokémon dan was het niet de aandacht waar de pokémon op had gewacht.}

Ze keek hem even kort aan, ookal was dit nu wat moeilijker met Queen die constant besloot voor zijn gezicht te hangen. Ze nam het haar ook niet zo kwalijk, zij zou waarschijnlijk hetzelfde reageren... Of juist gewoon een klap geven. ‘Natuurlijk.’ zei deze. Na nog even volgde er snel weer woorden. ‘Je wezen vraagt er wel om, om levend gefrituurd te worden,’ Ze keek even naar de bij die heen en weer voor zijn ogen vloog. "Tja," zei ze. "Ik denk dat ze wel moe word van dit," Even bleef ze stil. "Ooit wel,"

_{Dat de pokémon er ooit van moe kon worden was waar, maar het was zoals ze zelf zei...ooit. Op dat moment zag het ernaar uit dat de pokémon nog niet veel zin had om te stoppen met wat die aan het doen was. Floyd moest toegeven dat het eigenlijk echt wel op zijn zenuwen begon te werken. ‘Dan kan ze beter maar nu meteen moe worden,’ zei Floyd. Ondertussen had hij in een vluchtige beweging één van de pokéballen erbij genomen, en niet veel later stond Deathshot aan zijn zijde. De Braixen moest even hard geeuwen, waarbij hij één hand tegen zijn mond hield. Die was uit zijn slaap gehaald.}

Het zag er op het eerste zicht uit dat de Pokémon niet zou stoppen. Ook heel fijn. Ze keek toe hoe de bij maar door bleef gaan met de persoon te irriteren. Naja, niet haar probleem als er iets gebeurde... Of wel? ‘Dan kan ze beter maar nu meteen moe worden,’ zei hij waarna hij snel een Pokéball pakte en een Braixen tevoorschijn haalde. Deze was duidelijk moe en gaapte luid. Tawn keek er even naar. "Mooie Pokémon," zei ze, zich nog steeds niet bewust van wat er zou gebeuren. Typisch.

_{Een glimlach die duidelijk niet gemeend kwam op Floyd zijn gezicht wanneer er werd gezegd dat zijn pokémon mooi was. De glimlach bleef er maar enkele seconden voor dat die alweer verdween. ‘Wel bedankt,’ begon hij waarna hij schuin naar zijn pokémon keek. De Fire Type keek naar boven naar de pokémon die voor zijn trainer aan het zweven was, duidelijk nog steeds wat versuft. ‘Dat is Deathshot, ik heb hem geleerd om iedere bug type aan te vallen,’ zei hij vervolgens. Het was per toeval eigenlijk gebeurd. Iedere keer als hij in een bos zou rond lopen en iets van bug tegen kwam liet hij Death het ding altijd aanvallen. Het was een gewoonte van de pokémon geworden.}

Even had die gast gelachen bij haar opmerking, maar over het algemeen was Tawn gewoon het type die dit bij de meest random en dark personen deed. Tja, zo was zij nu eenmaal, sorry, kon je niks aan veranderen. ‘Wel bedankt,’ zei hij en ze knikte even met een klein lachje. Het 'graag gedaan' die ze er graag achter had willen plakken, zou misschien wat onnodig zijn geweest. Even zuchtte ze zachtjes, ah tja. ‘Dat is Deathshot, ik heb hem geleerd om iedere bug type aan te vallen,’ Deathshot, mooie naam~ Opnieuw had ze niet helemaal door wat er gebeurde, want ze was niet het type die dit zo snel door had. Na enkele tellen gestaard naar hem te hebben, besefte ze eigenlijk wat er gebeurde. "Oh dat is handig," zei ze. Jep, kon altijd handig zijn als je Pokémon het automatisch voor je deden.