The Destiny of an Angel {SIU}

Met een grijns op de lippen van het blondje wandelde ze verder. Het was redelijk laat, maar ze was nog iets gaan drinken, ze was niet dronken, verre van zelfs, maar ze was gewoon happy. Ze keek even schuin naar Queen, die meteen even een blij gezoem liet horen. De jonge Combee had duidelijk ook genoten van de avond en dat vond ze fijn. Ze vond het geweldig als haar Pokémon het geweldig vonden, het gaf haar zo'n fijn gevoel, een voldaan gevoel. Ze grinnikte even en keek schuin naar de andere kant, gebouwen. Sinds Lumiose overgenomen was, ging ze daar niet meer zo vaak. Niet uit angst, zeker niet. Ze was niet bang voor Team Rocket, nee, ze bewonderde de groep teveel en dat besefte ze maar. Ze wilde gewoon op een goed blaadje bij hen terecht komen en als ze dan dronken rondliep in die stad was het ook niet echt een zicht. Jonge meisjes die dronken waren, waren zowiezo al geen mooi zicht en dat liep altijd uit de hand. Gelukkig leek op de een of andere manier altijd een vriend haar te vinden en haar te beschermen, zoals Nathan of Jason. Haar dronken actie had de bruinharige echter wel terug naar Hoenn gejaagd en daar had ze zoveel spijt van, maar gebeurd was gebeurd en daar kon ze niks aan doen. Het verleden was het verleden en het heden was nu, ze moest niet blijven leven in een tijd die haar al lang voorbij was en dat besefte ze best wel. Soms deed ze dat wel en dat moest ze hoognodig gaan afleren. Maar als je heimwee had of zin had in iets dat enkel in die tijd kon gebeuren, dan wilde je dat wel, terug leven naar dat verleden. Net zoals ze soms Lubbock miste... Een leeg gevoel dat ze had als ze bij August was. Het was met de tijd midner geworden en hoeveel ze die wijze les van nu is nu en verleden is vergeten in haar hoofd opzegde, hoe meer ze maar aan de groenharige bleef denken. Nee, ze was hem nog lang niet vergeten. En als ze kon, maakte ze het zo goed, wetend dat haar stomme actie waarschijnlijk zijn hart had gebroken. Maar daar begon je weer, als ze kon. Ja, waar was hij? Even zuchtte ze zachtjes, daar had je al de eerste opgave die ze moest oplossen, hem vinden. Hij kon over heel Kalos zitten, van Lumiose tot de Friend Safari. Ze had haar nummer veranderd en al haar nummers gewist, dit omdat ze met een nieuwe lei wou beginnen op dat vlak. Ook gewoon omdat ze een tweede nummer zou aanschaffen om Team Rocket zaken te doen. Naja, als het zo ver was. Niet dat dat al in zicht was, maar ze vond het zelf wel een mooi idee en ze was best trots geweest toen ze dat voor ogen had gehad. Opnieuw moest ze grijnzen. ze was slimmer dan dat ze zelf besefte. Haha, neem dat wereld! Ze wilde even een vreugde kreetje slaan, maar dan besefte ze opeens dat het al redelijk laat was en bleef ze dus stil. Even keek de Combee schuin naar haar en ze moest kort grinniken, oeps? Hihi.
Toen ze eindelijk bij het Pokémon Center was gekomen, keek ze even naar Queen, die luid gaapte. "Gaat het nog lukken tot we bij de kamer zijn?" vroeg ze en even knikte het onderste kopje, terwijl de rechter even gapte en even liet de linker een boos gezoem horen toen ze dat door had en even moest Tawn grinniken. Oh ze was zo cute. In het begin had ze de Pokémon erg eng en nogal raar gevonden, maar nu was dat anders. Naja, dingen liepen soms raar, niet? Ze zuchtte even zachtjes en keek even schuin naar de verlaten straat waarna ze naar binnen liep. Ze had nog een kamer boven en daar lag het ei, een blauw ei correctie. Sinds Queen was ze erg gehecht geworden aan dat ei, ergens wilde ze dat het uit zou komen. Dat zou zo geweldig zijn! Ergens had ze zo'n vermoeden van wat het was. Een water Pokémon, dat zeker, maar welke, dat was een redelijk vraag. Dus toen ze naar boven liep, liep ze meteen naar haar kamer toe. Ze sloeg de deur misschien iets te hard open nadat ze de sleutel erop had gezet en ze keek snel rond. Ze had het ei op het bed gelaten en ze had ergens zo'n voorgevoel... wacht waar was het? Paniek sloeg meteen toe. Waar was het? Snel rende ze naar voren. De Combee kwam wat sloom achter haar aanvliegen, licht slaperig. Zij sprong op het bed en staarde met grote ogen naar wat stukjes ei en natte plekjes op het bed. "Het is weg!" Gilde ze meteen. "HET IS WEG!" Gilde ze nogmaals. Zonder echt verder na te denken haalde ze de Pokéball van Lawrence boven en liet ze deze eruit. De rode Pokémon staarde naar zijn trainster, die het bed aan het aftasten was, paniekerig. Na een tijdje keek ze op en opeens besefte ze dat ze de verkeerde Pokémon had uitgehaald. Oeps... Naja met Law kon ze het ook doen. Ze had geluk dat het niet Saiko was, want anders was er geen kamer meer geweest. snel pakte ze de Pokéball van Adelais en al snel verscheen de Eevee voor haar neus, die even gaapte toen deze op de grond voor de grote Krookodile was verschenen. "De Pokémon is weg!" zei ze paniekerig. "Ga hem zoeken!" Wel meteen kwam Lawrence in actie en schoot deze de gang op terwijl Adelais wel meteen haar neusje in de lucht stak en de kamer begon te doorzoeken.

“CHELSEA!” Hoorde ze opeens, zo uit het niks en verrast keek de jongedame op, die nu onder haar bed lag en zo tegen de laten kwam met haar kop. "Auw!" Riep ze, luider dan verwacht en al snel rolde ze van onder het bed vandaan, wrijvend over haar achterhoofd. Ze herkende die stem maar al te goed en die naam ook natuurlijk. Kort keek ze naar haar Eevee en schoot ze overeind. "Ik ben zo terug!" zei ze snel en ze schoot de gang op. Man, wat was ze actief voor dit tijdstip. Ondertussen had lawrence, de grote Krookodile al de jongen gevonden en even slikte Tawn kort. Niet dat hij Lubbock iets zou aandoen, hij was waarschijnlijk gewoon nieuwsgierig. Queen kwam lui achter haar aan gevlogen. "Heb je hem gevonden!" Hijgde ze en de Pokémon draaide zijn kop om even deze te schudden, nee dus... Doeme. Toen zag ze echter de bekende groene haren en even keek ze verrast naar hem. "Lubbock," zei ze, toch wat rustiger. Alsof ze verrast was, niet echt, ze had het verwacht door zijn roep.