Het was fijn om even weer langs huis te zijn geweest. Haar auto was weliswaar bij de reparatie op het moment waardoor ze de hele trip te voet had moeten afleggen, maar ze kon met zekerheid zeggen dat het het waard was geweest. De agender nam niet vaak de tijd meer om haar familie te bezoeken, waardoor de uitjes wanneer ze dan eindelijk plaats vonden extra speciaal waren. Ze had het ook nog voor elkaar gekregen om af te spreken dat haar ouders de volgende keer naar de daycare toe kwamen. Misschien konden ze dan zelfs een handje helpen met het verkopen van wat Pokémon. Die gedachte alleen al was genoeg om Lori vrolijk neuriënd terug te laten lopen over route 121. De route waar Taylor gevangen was.
Ze wilde haar Shuppet natuurlijk mee laten genieten van het nostalgische gevoel, dus aarzelde ze niet om de bal tevoorschijn te halen en met een flinke slinger de lucht in te gooien. Taylor kwam vrolijk tevoorschijn, verfrist van een recente training. Lori deed voorheen niet heel veel aan trainen tenzij ze bepaalde eggmoves wilde, maar had kortgeleden besloten dat ze misschien de gym challenge wilde vervolgen en daar zou Taylor natuurlijk ook bij ingezet worden. De arme Shuppet was op het moment nog niet heel sterk te noemen, maar daar zou verandering in komen. Trainer en Pokémon waren daar allebei zeker van.
“Wat dacht je er van om nog wat te trainen hier in de buurt?” stelde de zwartharige voor. De nostalgie en het succes van de afgelopen training hadden haar geïnspireerd. Het was toch nog niet heel laat en de route naar Fortree City was niet de langste. Ze konden best nog even een uurtje op zoek naar leuke Pokémon om uit te dagen. “De Safari Zone zit hier ook in de buurt. De Pokémon die daar voorkomen zijn regelmatig verschillend, dus ik ben wel benieuwd wat daar momenteel rondhangt.” Wat precies de regelmaat was waarin de Safari Zone Pokémon veranderden wist Lori niet, maar dat interesseerde haar ook niet zo veel. Ze was er sowieso al een jaar niet geweest, dus dat was genoeg tijd voor de Pokémon om weer veranderd te zijn. Het zou weliswaar geld kosten om er naar binnen te gaan, maar dat was geen grote ramp. De zwartharige had kortgeleden nog wat verkocht, dus ze kon zich best een uitje naar de Safari Zone veroorloven.
Taylor leek hier ook enthousiast over. De Shuppet maakte een vrolijke draai in de lucht en liet een enthousiaste kreet horen. Een brede glimlach verscheen op Lori’s gezicht. “Zo mag ik het horen.” Ze had niet anders van haar partner Pokémon verwacht. Taylors levendige karakter stelde haar nooit teleur. Ze wist dat de Shuppet dol was op avontuur, zelfs al was ze daar zelf niet altijd van gediend. Deze keer had ze het echter zelf voorgesteld, dus nam ze de spook Pokémon met alle liefde mee naar de Safari Zone.
Nadat ze de verplichte prijs van het gebied had betaald en haar was verteld dat ze moest opletten het wilde leven niet al te veel te verstoren was de zwartharige zich door de grassige omgeving aan het verplaatsen. Het stelde haar eigenlijk een beetje teleur hoe het er bij lag. Ze herinnerde het zich veel groener, veel spectaculairder. Waarschijnlijk was haar geheugen haar gewoon aan het bedriegen. Taylor leek het wel leuk te vinden, maar zij merkte de Pokémon in de omgeving ook beter op. Na een paar minuten gaf Lori haar toestemming om haar zijde te verlaten en voor ze het wist was Taylor uit haar oog verloren. Zich daar zorgen over maken deed ze allang niet meer. De Shuppet zorgde vaak voor problemen, maar ze kwam wel altijd terug naar Lori. Bovendien kon ze voor gezelschap altijd nog één van haar andere Pokémon bij zich roepen.
… Dat was eigenlijk niet eens zo’n slecht idee. Vaak kwam ze niet in de buurt bij zulk ongerept natuurwater. Sharpedo waren meer zee Pokémon, maar Hayley zou een paar minuten in dit water vast ook niet erg vinden. Lori stapte naar de waterkant toe en liet de Pokéball in het water vallen. Haar Sharpedo verscheen met net zulk enthousiasme als Taylor had getoond toen Lori had voorgesteld om naar de Safari Zone te gaan – al was dat niet vanwege het water. Hayley was gewoon een vrolijke Pokémon. Waar Taylor meer een grappenmaker was, was de haai Pokémon een engeltje. Lori zou haar zelfs met kleine kinderen vertrouwen als dat ooit nodig was.
“Hey Hay,” begroette ze de haai met een knipoog. Die maakte een soort lachgeluid als reactie. Het was ook niet moeilijk om haar te amuseren. “Is het water lekker?” Vrolijk knikte Hayley. “Mooi zo.” Als ze het niet meer lekker vond zou ze vast wel een seintje geven. “Zwem je mee?” Lori wilde verder lopen, maar ze kon wel bij de waterkant blijven zodat Hayley haar makkelijk kon vergezellen. Het was best vervelend dat de haai niet op het land kon, maar Lori kon er mee leven. Je moest gewoon weten hoe je er mee om moest gaan.
Rustig stapte de zwartharige langs het water. Haar Sharpedo zwom aan haar zijde, al leek ze moeite te hebben met het trage tempo. Soms zwom ze expres een stuk sneller en draaide ze daarna om om terug te keren. Het kon ook zijn dat ze vissen aan het opjagen was, al leek die kans haar klein. Hayley joeg niet zomaar op wilde Pokémon. Als Lori het vroeg misschien, maar anders deed ze geen vlieg kwaad. Taylor was anders. Oké, ze was nog steeds redelijk tam, maar ze haalde soms wel grappen uit zonder Lori’s toestemming. Grappen die niet altijd even vriendelijk waren tegenover vreemdelingen.
Het verbaasde Lori dan ook niet dat ze een geschrokken kreet hoorde. Ze was wel lichtelijk teleurgesteld, wat ze uitte met een zucht. “Nu al?” vroeg ze zich hardop af. Haar blik ging in de richting van het geluid, en al snel zag ze haar Shuppet haar kant op komen. Tot haar verbazing was het een Bagon die achter haar aan rende. Ze herkende de Pokémon meteen, mede omdat ze altijd al een fascinatie voor de draak type had gehad. Het leek haar zo’n onbereikbare, zeldzame Pokémon dat ze er even van stond te kijken dat er eentje bijna letterlijk in haar schoot werd geworpen. Wauw. Daar moest ze natuurlijk gebruik van maken.
… Als Taylor het niet voor haar verpestte. Ze was net uit haar verdwaasde waan toen de spook Pokémon langs haar zweefde, recht op Hayley af. De Sharpedo zag de bui al hangen en besloot aan de kant te gaan, waarop de Bagon met een flinke sprong Taylor probeerde te vangen. Ze miste, realiseerde zich dat dit een
heel slecht idee was geweest en belandde met een zware
plons in het water. Lori zag haar nog even spartelen voor ze onder water verdween in het drassige water. “Shit.” Ze kon haar maar beter helpen. Of ze nou van plan was om haar te vangen of niet, ze kon haar niet zomaar laten verdrinken. Hoezo kon ze eigenlijk zo slecht zwemmen? Was het nog een jonkie?
Er was geen tijd om er over na te denken. “Hayley, probeer haar naar boven te halen. Als ze tegenstribbelt heb je toestemming om aan te vallen.” Bewusteloos zijn onder water klonk niet als iets goeds, maar dan konden ze haar tenminste naar boven halen. Anders zou ze het niet overleven. Hayley dook zonder enige twijfel naar beneden en zocht naar de Bagon. Normaalgesproken zou ze hier ook haar ogen voor kunnen gebruiken, maar gezien het water nogal troebel was werd ze geleid door haar neus. Moeiteloos pikte ze de geur van de Bagon op. Het was niet heel diep, dus ze vond het wezen al snel. Ze opende haar kaken om Bagon er in te sluiten en terug naar boven te nemen, maar daar was de wilde Pokémon niet van gediend. Ze opende haar kaken en gebruikte een Dragon Breath aanval – een vreemde keuze voor een onderwater gevecht, maar wel een die hard aan kwam bij Hayley. De Sharpedo fronste. Ze wilde niet aanvallen, en probeerde daarom nogmaals om de wilde Pokémon rustiger te benaderen. Helaas bleef ze tegenstribbelen, deze keer door een poging tot een Bite aanval. Hayley zag het op tijd aan komen en wist de aanval te vermijden, waarop ze toch maar besloot om zelf aan te vallen. Ze koos voor een sterke aanval, in de hoop dat het Bagon meteen genoeg uitputte dat ze vrijwillig mee kwam. Het was een Night Slash. Haar vin raakte Bagon gevaarlijk. Het werkte niet helemaal zoals gehoopt, maar door de aanval verloor Bagon haar adem en daarmee ook haar energie. Hayley sloeg zo snel mogelijk toe en nam de wilde Pokémon in haar bek, om haar vervolgens weer naar boven te brengen. Daar werd ze opgewacht door haar twee beste vrienden, waarvan het mens wel erg hoopvol keek.
Lori hoefde niet te vragen waar de Bagon was. Hayley opende haar bek al om de Pokémon te laten zien. Vlug hurkte Lori bij haar Sharpedo neer en haalde ze de bewusteloze Pokémon uit haar bek. Tenminste – dat was het plan. Het bleek dat Bagon niet volledig bewusteloos was en dat het zicht van een mens haar niet echt beviel, laat staan het feit dat ze ongevraagd werd aangeraakt. Ze probeerde Lori een kopstoot te geven, waarmee ze de zwartharige wist te vloeren. Laatstgenoemde vermoedde dat als ze haar ogen weer opende na de val de Bagon weg zou zijn, maar tot haar verbazing was dat niet het geval. Blijkbaar was ze zo boos dat ze het uit wilde vechten. Daar zei Lori geen nee tegen, want dat betekende dat ze een kans had om haar te vangen. Daar zou ze met alle liefde gebruik van maken. Ze zou haar verslaan in een eerlijk gevecht.
Welk van haar Pokémon een eerlijkere tegenstander was dacht ze niet bepaald over na. Belangrijker was dat ze Bagon kon aanvallen en flink schade kon doen ook. “Hayley!” was daarom de Pokémon die ze aansprak, “Aqua Jet!” Het enige nadeel was dat Hayley niet veel zou kunnen buiten het water, maar daar was Aqua Jet wel een oplossing voor. Lori besloot echter om het nog wat anders te spelen, dus vlak nadat Hayley zich uit het water stootte riep ze nog een aanval. “combineer het met Ice Fang!” Deze tweede aanval zou een stuk meer schade doen. Vol enthousiasme stortte Hayley zich op hun tegenstander af. Ze opende vast haar kaken en hulde ze in vrieskou, maar hield er geen rekening mee dat ze het water hiermee mogelijk ook bevroor. Ze had geluk dat het zo snel om haar heen bewoog, anders was ze als een ijsklontje op de grond gedonderd. Haar Aqua Jet ging nu helaas wel minder gericht dan de bedoeling, waardoor ze alsnog met een harde klap op de grond belandde. Bagon werd nog maar net door de aanval geraakt. De Ice Fang had helaas geen effect, behalve dat het water wat kouder was. Het was niet genoeg om echt extra schade aan te richten.
Door de korte afstand tussenbeide kreeg Bagon vrij spel. Ze maakte hier uitgebreid gebruik van door een keiharde Headbutt aanval op de Sharpedo te gebruiken, wie hierdoor uit haar kleine kuil in de grond gestoten werd en op de modderige ondergrond belandde. Dit kon problemen veroorzaken als Lori het niet snel oploste. Gelukkig had Hayley Aqua Jet, want daarmee kon ze zich nog redelijk verplaatsen. Het was alleen jammer dat de aanval niet veel schade aanrichtte op een draak type. Ze wilde net de aanval opdragen toen Bagon opnieuw op Hayley af kwam. Deze keer met een Rage, wat eigenlijk een slim idee was gezien de fysieke schade die Lori van plan was aan te brengen. Ze was eigenlijk van plan geweest om Hayley op te dragen terug aan te vallen zodra Bagon dichtbij was, maar besloot de Rage niet te voeden.
“Hayley, gebruik Screech!” Vlak voor Bagon de haai Pokémon kon raken klonk er een oorverdovend gil-achtig geluid. Ze liet zich spontaan op de grond vallen, zelf gillend van de pijn. Ook Lori greep naar haar oren en ze wist zeker dat Taylor ook niet tegen het geluid kon, al had die geen handen om haar oren te bedekken. Ze had ook geen oren, maar schijnbaar kon ze wel horen, dus er was vast iets waar ze dat mee deed en dus ook iets wat ze kon bedekken.
In elk geval was de zwartharige blij dat het plan had gewerkt. Nu was het tijd voor de volgende zet. “Combineer Aqua Jet met Night Slash!” Opnieuw hees Hayley zichzelf de lucht in met een krachtige stroom water. Deze keer combineerden ze het niet met een ijs aanval, want dat was bijna fout afgelopen. Lori kreeg wel een ander idee waarbij Ice Fang mogelijk wel zou werken. “Jaag hem naar de waterkant toe!” Hayley veranderde koers en draaide nu een extra grote cirkel door de lucht, om Bagon vervolgens van achteren aan te vallen. De kleine draak had het plan op tijd door en sprong opzij. Niet precies de gehoopte richting, maar dit kon ook werken. “Gebruik haar sprongen in je voordeel!” Dat was Hayley al van plan, want in plaats van haar van achteren aan te vallen deed ze het nu zijdelings. Ze gaf de wilde Pokémon genoeg ruimte om opzij te springen, maar alleen in de richting van het water. Na drie sprongen werd hun tegenstander nerveus. Blijkbaar had ze het plan door. Iets er tegen doen deed ze echter niet. “Nu!” riep Lori daarom, hopend dat de combi-aanval alsnog kon raken. Het was niet de bedoeling om Bagon het water in te duwen, maar als ze haar wat meer konden verzwakken zou dat heel erg welkom zijn.
Bagon leek echter ook de zwartharige te gehoorzamen. Toen zij het teken voor Hayley gaf om de aanval in te zetten, opende Bagon haar bek en vuurde ze een krachtige Dragon Breath af. Hayley ging er recht tegen in en even was Lori bang dat het haar aanval teniet zou doen, maar ze had geluk. De Sharpedo liet zich niet kennen en maakte haar combo aanval af door Bagon hard te raken. Ze werd naar het randje van de oever geschoven, waar beide Pokémon tot stilstand kwamen. Het leek er op dat Bagon flink verzwakt was door de aanvallen. Betekende dat dat ze een kans had om haar te vangen?
Blijkbaar niet, want ondanks haar verwondingen ging ze opnieuw de aanval in. Ze opende haar kaken en sloot ze om Hayley’s neus in de vorm van een Bite aanval. Wat ze zich niet had beseft was dat ze hierdoor schade kreeg van Hayley’s Rough Skin ability. Lori vermoedde dat Bagon hierdoor los zou laten en niet door zou bijten, maar het tegenovergestelde bleek het geval. Ze beet juist harder. De zwartharige fronste, maar bedacht zich al snel een juiste reactie op deze aanval. “Hayley, gebruik Assurance.” Dat liet de Sharpedo zich geen twee keer vertellen. Ze was het schijnbaar al lang en breed zat dat er in haar neus gebeten werd, en rolde daarom zo snel ze kon op haar zij om de Bagon op de grond te beuken. De eerste drie slagen haalden weinig uit, maar de vierde zorgde dan eindelijk dat Bagon haar kaken los maakte en een paar stappen bij Hayley vandaan deed. De Sharpedo rolde zich weer op haar buik en wierp een vuile blik naar hun tegenstander. Lori vermoedde dat die bijtmarkeringen littekens zouden worden. Wel, het zag er best angstaanjagend uit. Misschien kon ze er een partner mee imponeren, of zo.
Nu er weer afstand tussenbeide was ontstaan voelde Bagon zich veilig genoeg om opnieuw een Dragon Breath uit te voeren. Lori wilde het eigenlijk niet laten raken, maar kon zo snel niet op een tegenaanval komen. Daarom ontweek Hayley niet en kreeg ze helaas schade van de zet, al was het gelukkig niet genoeg om haar uit te schakelen. Dat had Lori ook nog lang niet verwacht. “Rol het water in,” droeg ze op. Hayley deed wat er van haar gevraagd werd, al leek ze nog niet helemaal te begrijpen wat de bedoeling was. Gelukkig was ze niet zoals Taylor, wie nog wel eens een bevel wilde gehoorzamen als ze vond dat ze zelf een beter idee had. Lori vond echter dat ze het water nodig hadden voor hun volgende zet. “Alright, Focus Energy.” Terwijl Hayley haar energie bij elkaar sprokkelde, besloot Bagon dat het tijd was om aan te vallen. Dat had Lori al verwacht. Sterker nog, dat was waar ze op had gehoopt. Ze had niet verwacht dat ze een Headbutt zou proberen terwijl ze in het water lag, al kon ze best zien gebeuren dat de klap hard genoeg was om haar terug op het land te krijgen, maar die situatie zou zich nooit voordoen.
“Ice Fang!” Op het laatste moment droeg ze de aanval op. Hayley opende haar kaken en hulde ze in vrieskou, waar Bagon niet op gerekend had. Ze had de sprong al gemaakt en viel daarom recht in de bek van Hayley, welke gesloten werd met een flinke klap. Ze hield haar bek voor vijf tellen dicht voor ze het kleine ding weer uitspuugde. Aan haar vasthangende houding te zien was de kou zo intens geweest dat het haar had bevroren. Hm. Niet helemaal de bedoeling, maar Lori vond het eigenlijk niet heel erg. Dit was namelijk de perfecte kans om een Pokéball te gooien en haar te vangen – om haar daarna naar het Pokécenter te brengen, want dit was eigenlijk heel sneu. Ze grabbelde in haar tas naar een bal, niet oplettend dat het een speciale witte was die ze er uit viste. Dat merkte ze pas op toen ze hem gegooid had. Ze fronste er naar, niet zeker of ze hier spijt van moest hebben of niet. Oh well, die Potential Ball had ze toch nog geen zekere bestemming voor, en als ze er een Bagon mee kon vangen zou dat eigenlijk alleen maar geweldig zijn. Des te meer kans op goede babies voor de verkoop.
(Rihanna) ♀Bijna verdrinkingsdood
Night Slash
Aqua Jet
Screech
Aqua Jet & Night Slash combo
Rough Skin ability
Assurance
Ice Fang + Frozen
Potential Ball
