Charyb evolved! [OPEN]

Caitlynn sloeg haar armen over elkaar heen terwijl ze naar Electra en Charyb keek. Ze wist dat de vis dicht bij het evolueren moest zijn, hij had enkel dat laatste duwtje nodig. Ze wist echter niet of de Magikarp de Flaaffy ooit nog in zijn buurt wilde hebben, maar dat zagen ze dan wel weer. Electra was momenteel ferm kwaad op de Magikarp omdat hij een uitstekende Tackle had uitgevoerd waardoor ze even op haar benen had gewankeld. De Flaaffy was overduidelijk beledigd en voelde zich vrij vernederd dat ze zich had laten doen door een Magikarp. Haar staart begon op te lichten en kleine schokjes kwamen van haar af terwijl ze naar de spartelende Magikarp keek. Caitlynn beet op haar lip. Hopelijk zou Charyb haar niet gaan haten als ze dit Electra liet doen, maar hij moest toch op de een of andere manier kunnen evolueren, niet? Ze hadden de afgelopen dagen flink geoefend op zijn Tackle en het feit dat hij Electra al aan het wankelen wist te brengen was al heel iets. ‘Charyb, probeer opnieuw een Tackle!’ riep ze naar de vis-Pokémon. Net toen de Magikarp de Flaaffy zou raken, draaide Electra zich om en sloeg met haar staart vol in Charyb’s gezicht. Door de klap landde Charyb verderop in het water, waar hij spartelend aan het oppervlakte bleef liggen. Caitlynn zuchtte en wilde hem er net gaan uithalen toen er opeens wit licht van hem gloeide. Charyb begon van vorm te veranderen en werd alsmaar groter. Toen hij een heel eind boven Caitlynn uittorende, stopte hij met groeien en ging het witte licht voorbij. Vol ongeloof staarde Caitlynn naar de geëvolueerde Gyarados. ‘Charyb, je bent geëvolueerd!’ bracht ze uit waarna ze naar haar Pokémon rende en hem knuffelde. Charyb keek haar verbaasd aan en richtte daarna zijn ogen op Electra, waarna hij luid en kwaad brulde. Oh oh.

Sera, haar Eevee huppelde vrolijk langs haar. Prime was al een eindje verder, die nieuwsgierige Arcanine toch. Ze hield haar schoenen in de ene hand en in haar andere hand bestudeerde ze de pokéball van Yun. De charmeleon was echt ongelofelijk bang en soms moest deze zich gewoon even afzonderen. Met nog een laatste geruststellend knikje richting de pokémon stopte ze hem terug weg. "Prime!" Gilde ze, toen ze zag dat hij wat ver aan het afdwalen was. Het zand friemelde zich tussen haar tenen en lichtjes schudde ze het van haar voeten. Toen de arcanine maar niet terug kwam maakte ze zich toch lichtjes zorgen, ze had hem toch duidelijk geroepen? Zijn staart verdween net in een baai en zachtjes vervloekte ze zichzelf. Ze spoorde de Eevee aan om een looppas in te zetten en samen holde ze richting Prime. "Prime!" Riep ze verontwaardig toen ze hem eindelijk had ingehaald. Maar de vuur pokémon stond te kijken naar een fel wit licht. Hoofdschuddend liep ze op hem af, ze kon niet boos blijven. Haar hand dwaalde over zijn vacht, waarna hij een korte kef liet horen. Grinnikend liep ze samen met haar pokémons richting het licht, om de trainer te feliciteren. Een reusachtige Gyarados kwam in beeld en haar mond viel open. Dat was nog eens een pokémon. "Proficiat!" Riep ze, toen ze op de roodharige trainster afliep. Alleen leek de pas getransformeerde pokémon behoorlijk kwaad, als dat maar goed kwam.

Electra, welke even verbaasd naar Charyb keek, sloeg haar armen over elkaar en liet korte elektrische vonkjes naar beneden dwarrelen toen ze merkte dat Charyb haar woedend aankeek. Ze wist dat ze in het voordeel was en de Gyarados bleek zich dat ook te beseffen, want hij stopte met brullen en keek haar enkel nog woedend aan. Caitlynn zuchtte opgelucht. Ze hoopte dat het nooit verkeerd ging tussen die twee, want dan zou Charyb vast en zeker naar het Pokémon Center moeten. Misschien als hij groter was en nieuwe aanvallen zou leren dat hij een partij vormde voor Electra, maar dat was nu zeker nog niet het geval. Net toen ze er iets over wilde zeggen en beide Pokémon wilde berispen, hoorde ze een stem achter zich. ‘Dankjewel!’ riep ze blij en ze draaide zich om om te kunnen zien wie haar had gefeliciteerd. Het was een meisje die ze niet herkende en die ze nog niet eerder had gezien. Ze had een Eevee en een Arcanine bij zich, twee Pokémon die, in Caitlynn’s ogen, zeer sterk waren. Het meisje had, net als Caitlynn zelf, ook rode haren en mooie blauwe ogen. Dat laatste verschilde van Caitlynn, want zij had gifgroene ogen. ‘En wauw, je hebt echt een prachtige Arcanine!’ zei ze glimlachend. ‘Je hebt hem best vroeg geëvolueerd met een Fire Stone, is het niet? Hij ziet er nog jong uit, maar het kan ook zijn dat ik geen inschattingsvermogen heb.’ Ze moest lachen. Ze klopte vervolgens het lichaam van haar Gyarados. ‘Dit is Charybdis en dat daar is Electra,’ sprak ze vervolgens. ‘En mijn naam is Caitlynn, aangename kennismaking.’

Het meisje leek haar een vriendelijk persoon en dat vond Prime ook, want hij snuffelde direct aan haar hand. Toen het meisje, dat zich voorstelde als Caitlynn, haar Arcanine complimenteerde, bloosde ze kort. "Bedankt! Die Flaaffy ziet er echt schattig uit." Moest ze eerlijk toegeven, al wist ze niet of de pokémon dat wel zo leuk vond. "Ik ben Verona, trouwens." Ze keek het meisje in haar gifgroene ogen, net als zij had ze rood haar. "Dat is Prime," Ze wees naar de grote Arcanine, die ondertussen de water type aan het besnuffelen was, "En dit is Serafine." Ze knikte naar de Eevee bij haar benen, arrogant snoof de bruine pokémon. "Inderdaad, een trainer die ik kende zei dat dat het beste was voor Prime." Glimlachte ze met een simpele schouder ophaal. Ze vond hem zo wel goed, knuffelbaar, maar gevaarlijk.

Caitlynn grinnikte kort toen het meisje haar Pokémon ook complimenteerde. Of Electra dat echt aangenaam vond was een tweede, want zij vond zichzelf niet bepaald schattig. Caitlynn vond dat Electra er op zich wel schattig uitzag, maar als je haar beter leerde kennen, merkte je gewoon dat dat niet het geval was. En dus keek de roodharige weer terug toen de dame zich voorstelde als Verona. Ze gaf een kort knikje ten teken dat ze het begreep. ‘Dat zijn leuke namen voor je Pokémon,’ sprak ze. Prime voor een Arcanine. Dat rijmde! Ze nam aan dat de Arcanine een mannetje was – omdat ze Prime mannelijker vond klinken, maar daar kon ze zich in vergissen – en dat Serafine een vrouwtje was. ‘Ach,’ sprak ze luchtig. ‘Uiteindelijk gaat het erom wat je zelf wilt, toch? Als je je Arcanine nog niet wilde laten evolueren, dan moest je dat ook niet per se doen. Maar zo te zien ben je er best tevreden over.’ Ze glimlachte naar het meisje. Als zij haar Pokémon met een steen kon evolueren, deed ze dat ook op het moment dat ze zelf wilde en luisterde ze niet echt naar wat anderen het beste vonden voor haar Pokémon. Maar goed, daar was iedereen anders in en daar wilde ze dan ook niet te veel over kwijt. ‘Heb je verder eigenlijk nog Pokémon?’ Meteen daarna besloot Caitlynn om haar eigen vraag voor zichzelf al te beantwoorden. ‘Ik heb voor de rest nog een Espeon en een Steelix. Ze heten Amare en Iron.’ Ze glimlachte en wachtte vervolgens op Verona’s antwoord.