Simon Dufresne

{ P a s s p o r t }

Name ;; Simon Dufresne
Nickname{s} ;; -
Age ;; 19 years
Birthday ;; 17th of november
Gender ;; Male
Hometown ;; Blackthorn City
Region ;; Johto
Type ;; Breeder
Sexuality ;; Hetero

{ C h a r a c t e r }

;; Simon stond vroeger bekend als een vrolijk en druk jongetje, maar dat is allemaal veranderd toen hij zijn eerste pokemon kreeg uit een ei dat hij van zijn ouders gekregen had. Het bleek een ijs type te zijn, een Swinub om precies te zijn. De jongere Simon had altijd in gedachten gehad dat pokemon het leuk vonden om te spelen, maar de Swinub was erg.. koud. Hij warmde maar niet tegen hem op en dit karakter begon zijn werk te doen op de vrolijke jongen die Simon ooit was. Sindsdien is Simon veranderd. De eerste indruk die hij bij veel mensen achterlaat na een ontmoeting is een koud iets. Emoties toont hij niet snel en zijn gelaatsuitdrukking verandert af en toe in een kleine glimlach, maar meestal krijgt een vreemdeling er niet meer uit. Dit betekent niet dat hij ‘kwaadaardig’ is, de meeste zaken interesseren hem gewoon niet echt. Hulp zal hij verlenen als hij denkt dat het noodzakelijk is, een gesprek zal hij meestal niet zo snel aangaan en hij verdiept zich liever in zijn pokemon.
Type preferences ;; Steel and ice
Type dislikes ;; Dragon

{ L o o k s }

;; Simon is een lange jongeman, niet zwak, maar ook niet gespierd, niet mager, maar ook niet dik. Zijn haar heeft een rosé achtige kleur, met hier en daar zwarte stroken er doorheen. Zijn ogen hebben een fel ambere kleur. Een litteken gaat over zijn rechterwenkbrauw, dit komt door een ongeluk bij het vangen van zijn Skarmory.
Clothing preferences ;; Kleding waarin men makkelijk kan bewegen, niet te opvallend.

{ S t o r y }

;; Simon werd geboren in een zeer gelukkig gezin in het mysterieuze stadje genaamd Blackthorn. Hij had een gewone jeugd, met veel vrienden en een grote populariteit. Op zijn veertiende werd hij hopeloos verliefd op een meisje en beleefde de gewoonlijke jongensproblemen in de puberteit. Pas toen hij vijftien werd vonden zijn ouders het tijd dat hij een pokemon kreeg. Alleen vonden ze het nog een wat gevaarlijke reis voor hem om alleen naar professor Elm te gaan en hadden ze niet genoeg geld om het tot een familie tripje te maken. Dus ging zijn vader op pad door Blackthorn, op zoek naar iemand die hem kon helpen.
Met een pokemon kwam hij echter niet thuis, nee, het was een ei. Simon nam het ei met liefde onder handen en elke dag als hij terugkwam uit school rende hij naar het ei, in de hoop dat het nu eindelijk uitgekomen was. Dit gebeurde na een paar weken en Simon keek met grote ogen naar het bruine beestje dat uit het ei kwam. Een kleine Swinub. Zoals elk kind dat in contact komt met zijn eerste pokemon, wilde hij de Swinub knuffelen, aaien, alles. Maar de pokemon schuifelde elke keer voor hem weg. Niet uit angst, maar omdat hij Simon niet vertrouwde, het niet in zijn karakter lag. Niet begrijpend vroeg hij om hulp, maar zelfs zijn ouders wisten niet wat er aan de hand was. In zijn pokeball wilde de Swinub ook niet gaan.
Hopeloos probeerde hij elke dag een stapje dichterbij het vertrouwen van de Swinub te komen, maar niets wilde werken. Langzaam begon het zich in zijn hoofd te griffen en het vrolijke jongetje verdween langzaamaan uit Simon. Zijn eerste pokemon wilde niet eens getraind worden, niet eens door hem aangeraakt worden! Was dat dan.. de werkelijkheid? Zijn ouders merkten het ook dat Simon steeds minder vaak een glimlach op zijn gezicht had en maakten zich zorgen, totdat ze de Swinub op een dag in zijn armen zag zitten, vrolijke geluidjes producerend. Het leek erop dat hij dan eindelijk het vertrouwen van de Swinub had veroverd. Maar moest hij dan niet weer vrolijk worden? Nee. Het werd erger. Op school verdween Simon uit het populaire groepje en het meisje waar hij zo hopeloos verliefd op was geweest, werd nu afgewezen door hem. Al het sociale contact stootte hij langzaamaan af, maar zijn band met zijn Swinub werd sterker.

Zijn ouders leek het een goed idee om hem op reis te sturen, zodat hij het mooie van de wereld kon zien. Wat neutraal haalde hij zijn schouders op en ging op weg. Kalos werd zijn doelwit, omdat hij liever niet nog langer in Johto wilde vast zitten. Onderhand was hij al volwassen geworden en leek dit wel een voorlopig afscheid met zijn ouders. Iets van emotie toonde hij wel. Heimwee sloeg al toe op de boot. Maar het leek weer over te gaan zodra hij aan land kwam.
Zijn zoektocht was niet lang, want al snel kwam hij een ijzeren vogel tegen, genaamd Skarmory. Het gevecht verliep moeizaam. Door de weinige training van zijn Swinub, was deze niet goed opgewassen tegen de staal aanvallen van de Skarmory. Op het moment dat de vogel een fatale aanval wilde plegen, sprong Simon voor zijn pokemon en wist hij zijn gezicht goed te beschermen, maar een van de vlijmscherpe veren raakte hem op zijn wenkbrauw, waarna het bloed over zijn gezicht stroomde. De Skarmory leek er zelf ook geschokt door te zijn en daardoor deelde zijn Swinub nog een klap uit door een Powder Snow te gebruiken.
Hij ving de Skarmory, die een ontvlambaar karakter had en kwam niet lang daarna zijn toekomstige derde pokemon tegen. Wild was deze niet echt te noemen. Hij vond de pokemon op een industrie terrein, haar tweede mond was vastgeketend met een ijzeren ketting, die ze niet kon openen op eigen kracht, maar ze leek ook heel verzwakt. De eerste ontmoeting deed hem nog niet erg veel, hij rolde een paar berries haar kant op en ging toen weer verder. Maar die avond tolde zijn hoofd met de beelden van de Mawile, die werd mishandeld. Hij ging de volgende avond terug, met de missie om haar te redden. Dit lukte, al werd hij wel gesnapt. De Mawile was erg schuw en twijfelde nog of ze wel mee moest met deze vreemdeling en door die lange aarzeling werden ze betrapt door medewerkers. De wachters stuurde een Houndoom op hen af en Simon gebruikte zijn twee pokemon als bescherming voor de Mawile, die hem dankbaar aankeek en dit keer wel mee ging met hem.
De jongen gaf haar haar vrijheid terug, maar ze leek niet terug te willen gaan naar de wildernis, maar bleef aan zijn been hangen. Zo kreeg hij zijn derde pokemon.
Nu loopt hij al een jaar rond in Kalos en aangezien hij geen deel wilt nemen aan contests of gymgevechten, neemt hij zichzelf voor om het breeder vak op zich te nemen.

{ F a m i l y }

Parents ;; Alexander Dufresne & Rose Dufresne
Brothers ;; -
Sisters ;; -
Further ;; -