We're doomed ❤

Met een blij gezicht keek hij naar de persoon voor zich. "Wa- Wat is je probleem?" zei deze met zijn mond vol tanden. Hij grinnikte even kort en stak zijn hand op waarna hij even zijn hand liet vallen op de veel kleiner jongen, daar bleef zijn hand dan rusten, op de hoofd van het blondje. Maar zijn greep versterkte, waardoor de gast nergens heen zou kunnen gaan of nuja, hij zou hem zo kunnen neerhalen. "Uhm... Ik weet niet," zei hij terwijl hij een pruillipje trok. "Ik denk dat ik mijn lenzen kwijt ben, kan je me helpen zoeken?" De jongen maakte een soort van 'o' met zijn mond en knikte. Matt tilde zijn hand op en plaatste deze even in zijn zij. "Natuurlijk meneer! Nu snap ik waarom u zou kijkt," Kieken. "Ik denk dat het daar was," zei hij. En hij wees naar de grond, recht voor de deur. Auw, die zou nog eens een paar klappen gaan vangen. De jongen knikte en rende ernaartoe, waarna de zwartharige zich omdraaide en even rondkeek. Dus hij was in een Pokémon Center... Hm... Leuk. Hij kwam hier niet vaak. Toen opeens alle lichten uitvielen, keek hij verrast op. Hé, werkte de deur ook niet op elektriciteit?

{& Cev ❤}

Voorzichtig nam Cevella een slok van haar thee na er wat rook vanaf te hebben geblazen. Snel zette ze de kop weer weg toen ze merkte hoe heet het nog was. Daar kon ze voorlopig nog niet van drinken. Tegenover haar zat de vrouwelijke Meowstic die ze van haar moeder had ontvangen. Het was haar taak geworden om de pokémon wat in het gereel te houden en haar wat beter op te voeden. Aangezien de Meowstic nog geen naam had, had Cevella besloten om haar Phi te noemen. Echter voor ze nog maar iets kon doen vielen plotseling alle lichten uit. Nieuwsgierig keek Cevella naar wat er zichtbaar was van de andere mensen. Een paar probeerde ter vergeefs de deur te openen. Ze zaten hier dus gevangen. Rustig pakte de blondine de pokébal van Phi en stopte haar er terug in. Vervolgens pakte ze de bal van Bèta en liet de Charmander er uit. De vlam op haar staar gaf genoeg licht om tot een meter of vier om haar heen te kunnen zien. Meteen pakte ze de pokémon op, waarna ze midden in het pokémoncenter ging staan zodat iedereen wat kon zien om haar heen.

Hij grinnikte even en keek kort rond naar de mensen die van rust naar paniek over gingen. Nu, het waren er maar 5 ofzoiets, maar dat was nog steeds een bende in zijn ogen. Hij knipperde even met zijn ijsblauwe ogen en haalde even kort zijn hand door zijn gitzwarte haren heen. Toen hij opeens een vlammetje in zijn ooghoek zag, glunderde hij kort en al snel werd in het schemerlicht van haar Pokémon haar gezicht zichtbaar. Hij liet een valse grijns op zijn lippen gaan en stapte op haar af, maar omdat hij achter haar stond kon hij misschien nog het verrassingselement hebben. Snel liet hij zijn handen op haar schouders vallen en lachte hij even luid. "Wat een toeval dat ik jou hier ontmoet," zei hij op een zoete toon.

Rustig keek Cevella in het rond naar de mensen om haar heen. Een paar raakte in paniek terwijl andere juist bang in een hoekje kropen. Vanuit het niets voelde de blondine twee handen op haar schouders gevolgd door een lach. "Wat een toeval dat ik jou hier ontmoet," zei een zoete stem. De stem herkende de Coördinator, en gaf haar dan ook de neiging om zich om te draaien en een klap in het gezicht van de jongen te geven. Echter had ze zelf ook wel door dat die actie de situatie niet beter zou draaien. In plaats daarvan draaide ze zich om naar de jongen met een neutrale uitdrukking op haar gezicht. "Ga je me deze keer wel je naar vertellen?"