What did I just do? [&DYLAN MULLINS]

North’s ogen glinsterden terwijl hij naar de winkel keek die zich voor hem bevond. Het was een winkel die boeken verkocht. De ideale winkel voor hem dus. Hij keek opzij naar Petal, welke enthousiast naar zijn trainer knikte. De gras-Pokémon wist hoeveel North wel niet hield van boeken, dus volgde hij zijn trainer gewoon mee naar binnen. Glimlachend keek North om zich heen naar de vele boeken die er stonden en ging toen opzoek naar zijn genre. Hij besloot om een dik boek mee te nemen zodat hij wel even vooruit kon. Het was vooral op die vrije momenten ’s avonds en als hij even niet meer hoefde te trainen dat hij een boek las. Vroeger had hij een boek binnen één dag uit, maar dankzij het reizen kon het soms wel een hele week duren. Vandaar dat het soms nogal een hele taak was om zijn ogen van de bladzijdes te scheuren als het avond was en te gaan slapen, want anders zou hij niet fit zijn voor zijn dagelijkse sport die stipt om zes uur begon. Zijn blik gleed door de boekenwinkel en zijn oog gleed naar een rustiger gedeelte in de winkel. Hij zag rekken van boeken. ‘Oké, Petal, niks aanstoten hier,’ zei hij waarschuwend tegen zijn Pokémon. Voorzichtig liep hij de trap op die leidde naar waar de grote boekenrek stond. Zijn ogen gleden over de ruggen van tientallen boeken die niet echt netjes op de plank stonden. Hij zag dat er eentje op het punt stond om te vallen en wilde hem terug op zijn plaats duwen. Door deze beweging schrok Petal waardoor hij naar achteren week en tegen het rek met de boeken botste. Hierdoor begon het toch al niet zo stabiele rek te wankelen en het volgende moment dook North ineen toen er allemaal boeken naar beneden kwamen vallen. Terwijl hij hoopte dat hij niet geraakt zou worden schermde hij Petal af met zijn lichaam. Een lawaai weerklonk door de stille boekenwinkel voor enkele seconden waarna het ophield. North opende zijn ogen en zag dat hij omringd was door tientallen boeken… en dat het rek vrij leeg oogde. En dat was nog niet eens het ergste. Hij hoorde namelijk dat voetstappen zijn richting opkwamen!

De drang om in lachen uit te barsten werd steeds groter toen hij naar de boeken keek. Petal vond het echter minder leuk, want hij keek boos naar North. De Pokémon was blij dat hij al geen boek op zich had gekregen en dan vond zijn trainer het ook nog grappig! ‘Kijk, Petal, dit is mijn genre,’ zei North. Hij hield een boek omhoog naar zijn Pokémon en het dodelijk kijkende gezicht daarop liet hem in lachen uitbarsten. Plotseling hoorde hij een stem achter zich. Oh ja. Hij was vergeten dat hij zich een halve minuut geleden nog druk had gemaakt over de voetstappen die hem naderden. North draaide zijn hoofd met een ruk opzij terwijl de lach vertrok naar een ernstige glimlach, maar gelukkig was het niet de eigenaar. Hooguit een stagiair, maar aan de oortjes in zijn oren te zien en de nonchalante houding waarmee hij tegen de boekenkast tegenover hem stond, dacht hij te merken dat het gewoon iemand was die hem had opgemerkt. ‘Niet echt nee,’ zei hij grijnzend terug. Hij moest weer lachen en besloot om overeind te komen. ‘Jeetje,’ zei hij, terwijl hij over zijn achterhoofd wreef. ‘Moeten we dat nu allemaal weer opruimen of…’ In zijn ooghoeken viel hem een klein meisje op met een drukke Plusle. Aha. Een klein meisje. Daar zouden ze nooit boos tegen durven te doen. Als ze hem hier zagen, zou hij alles moeten opruimen. Maar als ze het meisje zagen, zouden ze mild zijn en het zelf opruimen. En de oorzaak van zijn probleem was… de Plusle! Misschien was het gemeen, maar hij had geen zin om deze boekenkast helemaal in zijn eentje op te ruimen. ‘Misschien kunnen we de schuld op iemand anders steken op wie ze het toch niet gaan afreageren,’ zei hij schouderophalend en met een onschuldig gezicht, waarna hij een hoofdknik deed naar het meisje met de Plusle. Deze had hun niet in de gaten, evenals de Plusle. Hij keek weer naar de jongen en grijnsde. Maar hoe zouden ze die Plusle hier krijgen…?

Het was wel een gemene truc, maar North voelde zich eigenlijk niet echt schuldig. Het was niet dat ze echt iets misdadig deden. Bovendien zou het meisje er best goed vanaf komen. Als hij ze goed kende, dan gingen zo’n kinderen altijd janken als ze de schuld kregen. En jankende kinderen trokken negatieve aandacht van mensen aan. En negatieve aandacht was slecht voor het bedrijf, dus zouden ze het kind zo snel mogelijk laten weggaan zodat hun naam niet door het slijk zou worden gehaald. Terwijl North in zijn hoofd de stappen aan het overlopen was hoe een winkel door één simpel dingetje ten onder gehaald kon worden, merkte hij niet echt wat er voor hem gebeurde. Hij werd pas uit zijn gedachten gehaald toen de jongen aangaf dat ze weg moesten gaan. North draaide zich om toen hij besefte dat het hun – of beter gezegd: de jongen – gelukt was om de Plusle naar hier te halen en begon te rennen. Er waren nog geen mensen gekomen, maar toen hij over zijn schouder keek zag hij dat het meisje al naar de boekenkast liep. Haar Plusle wees hun kant op, maar North was al door de deuren van het winkeltje verdwenen voordat het meisje hem ook maar kon zien. Hij leunde grijnzend tegen de muur en keek de jongen aan. ‘Nice,’ sprak hij toen. Het verbaasde hem dat de jongen op zo’n manier tegen zijn Pokémon sprak, maar hij nam aan dat dat normaal was. Hijzelf zou zo echter nooit tegen een Pokémon spreken, zelfs niet als het een schattige vrouwelijke Pokémon zou zijn. Maar iedere trainer was anders en dat respecteerde hij. Zo lang ze hun Pokémon niet mishandelden. ‘Ik ben trouwens North,’ zei hij toen hij merkte dat zijn hart al iets minder snel was gaan kloppen. Het snelle rennen had zijn hart even op hol doen slaan. En natuurlijk ook de schrik dat ze gepakt zouden worden, want hij had echt geen zin om die boekenkast op te ruimen. Hij keek opzij… en zag dat Petal een buiging maakte voor de Lopunny. North keek de andere kant op zodat hij niet in lachen zou uitbarsten en dat was het moment waarop Petal beleefd zijn roede naar de jongen uitstak, ter begroeting. ‘En mijn Pokémon is te beleefd, maar hij heet dus Petal,’ zei hij lachend tegen de jongen.

OOC: Eigenlijk heeft North hazelnootbruin haar (a)