Sparkly.

Zijn fokkerij ging goed. Of althans, dat vond hij. Hij had het ding iets van een week geleden geopend en had nu een nestje waarvan één Pokémon al gereserveerd was. Verder had hij een deal gesloten met een Breeder in Hoenn, wat ook al best knap was. Zijn fokkerij was bekend in een totaal andere regio, dat deed je niet zomaar! Ondertussen was Zeke ook veel meer gewend geraakt aan het samenleven met Pokémon en ging het opvoeden van die kleine mormels hem verrassend goed af. Tuurlijk, het liefst zou hij zijn eigen droom achterna jagen, maar voor een tweede optie was dit hele Breeder gedoe zo slecht nog niet. Hij hoopte dat Bella ooit langs zou kunnen komen en van alle schattige kleine baby Pokémon kon genieten. Dan zou hij haar Squirt meegeven, want de Water Type Pokémon was immers voor haar. Hij wist dat ze dat soort Pokémon leuk vond, dus zou ze vast dolgelukkig zijn met de Squirtle. En ze zou het natuurlijk leuk vinden haar andere Pokémon, Leafy en Flappie, weer terug te zien. Zeke noemde ze wel heel leuk "zijn Pokémon", maar uiteindelijk waren ze toch van Bella. Zoals het hoorde. Sure, hij begon de kleine mormels steeds meer te waarderen, maar hij voelde zich niet echt hun 'eigenaar', zoals andere trainers dat wel hadden. Ah well.

De achttien jarige jongen had ergens die ochtend besloten dat hij vandaag de dag vrij zou nemen. Hij zou eens lekker naar buiten gaan, dat zou hij doen. En geloof het of niet, hij nam zijn squad mee. Genoemde squad bestond uit Leafy, Flappie en Squirt, de rest van zijn gespuis bleef thuis. Zeke had een brede glimlach opgezet (die spiegels deed breken) en was naar zijn buurman gestapt. Hij wist dat de man dol was op Pokémon en het geweldig vond dat het pand naast hem een fokkerij geworden was. De man was ook al meerdere keren langs gekomen gewoon om even te komen kletsen en naar de Pokémon te kijken. Hij zou het vast leuk vinden om voor de dag op het vijftal te letten! Hij was wat argwanend geweest toen hij zijn onbeleefde buurjongen daar zag staan glimlachen, maar zijn blik versmolt al snel in een brede grijns terwijl Zeke zijn verhaaltje deed. "Maar natuurlijk wil ik op dat vijftal letten, mijn jongen! Met plezier! Je moet me wel even laten zien waar alles staat en me zeggen waar ik op moet letten, ik weet niet hoe jij dat allemaal doet," had hij verzucht, waarna Zeke instemmend geknikt had. Zijn buurman, die trouwens Hans heette, had zich even opgefrist en voorbereid en was toen met Zeke meegegaan naar de gloednieuwe fokkerij. Zeke had hem een korte rondleiding gegeven en laten zien wat waar stond. Verder had hij in zijn slordige handschrift een roostertje uitgeschreven, zodat Hans wist wat hij wanneer moest doen. De baby's hadden nog veel aandacht en regelmatig nodig en Zeke had dat al helemaal door. Zodra hij klaar was, hij zeker wist dat Hans alles kon lezen en alles gereed was, had Hans hem op de schouder geklopt en was Zeke vertrokken.

Zijn eindbestemming was de Winding Woods, zo bleek het. Wat een gezellige boel, hier. De jongen had een uitgebreide wandeling van een anderhalf uur lang gemaakt (met zijn Pokémon lekker weggestopt in hun Pokéballen) en was toen uiteindelijk uitgekomen op een prettige open plek. Er lagen enkele stenen verspreid over de open plek en een waterig zonnetje had ervoor gezorgd dat alle dauw verdampt was. Met een tevreden zucht gooide Zeke zijn tas bij één van de stenen neer en plofte hij er zelf naast. Uit zijn tas, die leer aan de onderkant had en volledig zwart was, haalde hij een sandwich. Tevreden zat hij enkele minuten te kauwen en te genieten van de zon, tot de Breeder uiteindelijk besloot zijn Pokémon dan toch eindelijk tevoorschijn te laten komen. Leafy was als eerste aan de buurt. De kleine Chikorita sprong dolblij in het rond toen ze zag dat ze zich op een heel nieuw stukje Kalos bevond. Vlakbij hem hoorde hij een vreemd geluidje zodra de Chikorita verscheen, waardoor de jongen wat verbaasd rondkeek. Ach, zou vast de Pokébal zijn diens scharnieren kraakten. Hoevaak had hij dat ding wel niet laten vallen? Vervolgens was het Squirt's beurt. Eigenlijk had Zeke gewoon een random Pokébal gepakt en dat bleek die van Squirt te zijn. Nou ja, zijn geluk. Wederom hoorde Zeke het geluidje, hoewel dit keer wat langer en harder en wederom negeerde Zeke het.
------------------------
Toen Flappie de Buneary echter tevoorschijn kwam, werd het geluid zo luid dat het een duidelijke schaterlach was. Met een boze blik keek Zeke rond, maar hij kon niks zien dat hem uit zat te lachen. Totdat... Totdat de steen waar zijn tas het dichtst in de buurt lag begon te vervormen. Met wijd opengesperde ogen keken de Breeder en zijn Pokémon toe hoe de steen veranderde in een... blob. Een blob met een gezichtje. Een blob die Zeke verdorie keihard aan het uitlachen was! Nou ja zeg! "Oi, jij -- stop met lachen!" bracht Zeke geïrriteerd uit, wat er echter alleen maar voor leek te zorgen dat het wezentje alleen maar nóg harder moest lachen.

Toen de Pokémon eindelijk uitgelachen was, werd hij met een dodende blik aangekeken. Wat nerveus schoof het zichzelf iets naar achter. Oeps, deze jongen was geen aardige trainer. Terwijl de Pokémon nerveus om zich heen keek, bekeek Zeke het ding eens goed. De Pokémon leek een beetje op die ene Pokemon, die Transform Pokémon, maar... Ook weer niet. Het ding was felblauw terwijl die Pokémon een zoete paarse kleur had. De jongen bedacht zich toen dat hij ergens in zijn tas nog een Pokédex had en terwijl hij de misschien-Ditto in de gaten hield, trok hij zijn tas naar zich toe en haalde hij daar (na langer dan verwacht te moeten zoeken) de Pokédex uit. Het ding was meerdere keren nat geworden en was ook een keer heel hard gevallen, waardoor het nu haperde en de stem vervormd klonk, maar het werkte nog wel. Enigszins nieuwsgierig hield de jongen het rode ding op de blauwe blob gericht en wachtte hij geduldig af tot de Pokédex zou gaan werken.

"Ditto, a Transform Pokémon. It is able to rearrange the cells of its body and assume any form. Its only attack is Transform," babbelde de Pokédex met zijn vervormde stem. "Haha, lame, maar één aanval," grinnikte Zeke. Dus het was tóch een Ditto. Waarom was het dan zo vreemd gekleurd? De blauwe blob leek Zeke's woorden echter niet leuk te vinden. Boos keek het naar Leafy, waarna het weer begon te vervormen en verrekt... Daar stond plots een tweede Chikorita! De grijns verdween direct van Zeke's gezicht en werd vervangen door een geïnteresseerde frons. "Krijg nou wat..." mompelde hij. Ook zijn squad leek verbaasd te zijn. Nieuwsgierig keek het drietal naar de vreemde Pokémon. Uiteindelijk sprong Squirt naar voren en stak hij zijn pootje als begroeting op. De Ditto (nu Chikorita) leek wat verbaasd te zijn door deze plotselinge vriendelijkheid, maar begon toen breed te grijnzen en nam de vorm aan van Squirt. Geschrokken maar geïnteresseerd boog de Squirtle zich wat dichterbij de Ditto, waarna het opgewekt in zijn eigen Pokémon taaltje begon te babbelen. Ja hoor, de Water Type Pokémon was al weer bezig vriendjes te worden met de eerste de beste wilde Pokemon die 't zag. Typisch Squirt. Ook Flaps en Leafy drongen zich nu rond de Ditto om zich voor te stellen. Met een lachje om zijn lippen keek Zeke toe hoe de vier Pokémon met elkaar speelden. Zelfs Zeke kon inzien dat het toch wel schattig was, die vier zo met elkaar. Zeke kon ook zien dat de Ditto deze aandacht niet gewend leek te zijn. Waarschijnlijk schrok hij met zijn aparte kleur zijn mede-Ditto's af en was hij dus best eenzaam. Dat was... best zielig, eigenlijk.

"Jij lijkt je te vermaken, kleintje," merkte Zeke op. De Ditto, die direct doorhad dat het over hem ging, knikte opgewonden. "Hmm. Wat is het dat trainers op dit soort momenten deden? Oh ja, ze vingen de Pokémon! Zal ik jou vangen, uk?" Hij leek het serieus te overwegen. De Ditto staarde enkel naar hem op. Ook Flappie, Leafy en Squirt keken vol spanning toe. Zij zouden een nieuw speelmaatje niet erg vinden! Een Ditto.. Vreemde kleur of niet, deze krengen waren voor een Breeder zoals Zeke ontzettend handig. Hij had de naam vaak langs zien komen toen hij zijn research deed: Breeders deden moorden voor deze Pokémon. Hun gave om in welke Pokémon dan ook te veranderen was ontzettend prettig en handig en Zeke begreep ontzettend goed waarom. Nu had hij er hier een voor zich die het goed met zijn Pokémon kon vinden en er als een vriendelijke Pokémon uitzag, waarom zou hij geen poging doen het beestje te vangen? Hij was geen trainer en zijn Pokémon waren niet zo sterk, maar met wat teamwork zouden ze vast in staat zijn een Ditto te verslaan! "Moet ik je nu dan bevechten met één van mijn mormels?" vroeg Zeke zich hardop af. Het leek hem een beetje onlogisch, maar ach, deze hele Poke-zooi was onlogisch as fûck. Hij moest er maar gewoon in meegaan. Na even denken knikte de Ditto uiteindelijk. Hij had ook wel eens gezien hoe mensen Pokémon in het bos bevochten voor ze de beestjes vingen. Waarschijnlijk zou hij dat dan ook moeten doen voordat hij zich bij deze Breeder aan kon sluiten. En, nou ja, wat kon het kwaad? Hij was niet zo sterk en de Pokémon leken niet zo sterk. Het zou waarschijnlijk eerder een vriendelijk gevecht worden dan echt zo'n gewelddadig, bloederig iets.
------------------------
Zeke duwde zich met een zucht overeind. Vervolgens wees hij met een grijns om zijn lippen naar de Ditto. "Oké dan, ik daag je uit tot een gevecht!" zei hij iets te dramatisch. Het zorgde ervoor dat de Ditto begon te lachen en weer van een Squirtle terug in een blauwe blob veranderde. Heuh, interessant. Iedere keer als het écht moest lachen, veranderde het terug. Die zou hij moeten onthouden! Nou, oké, daar gingen ze dan. Even keek Zeke naar zijn kinders, waarna hij riep: "Oké, Squirt, let's go!" De Ditto reageerde direct door in Squirt te veranderen. Ha! Valstrik! "Ha! Leafy, Razor Leaf!" De Chikorita reageerde direct met een Razor Leaf, die de Ditto vol raakte. Als Squirt van level 5, was de aanval extra effectief. Precies zoals hij gehoopt had! Het was waar dat Zeke bar weinig wist over deze beestenboel, maar hij had wél zijn research gedaan over de Pokémon die hij had. Eén ding was hem duidelijk bijgebleven: Water was zwak tegen gras.

Geschrokken kwam de Squitle Ditto overeind, waarna het een Tackle deed. Leafy wist niet snel genoeg weg te springen, maar ze leek de aanval verrassend goed op te vangen. "Nog een keer Razor Leaf!" riep Zeke uit, maar dit keer wist de Dito in vermomming de vlijmscherpe blaadjes te ontwijken. Het wezentje reageerde door in Leafy te transformeren, wat ervoor zorgde dat Zeke moest grijnzen. Ha, had 'ie niet moeten doen! "Leafy, Poison Powder!" beval de in zwart geklede Breeder. Leafy begon direct een paarsachtig poeder uit te stoten, wat met flinke snelheid richting de neppe Chikorita zweefde. Het wezentje kon nergens heen: Overal was het poeder. Uiteindelijk kon hij nergens meer heen en begon het poeder effect te hebben. Gras was zwak tegen Poison.

Toch wel een flink stuk zwakker, gromde de Ditto/Chikorita dreigend. De grom zorgde ervoor dat Leafy nerveus een stapje naar achter zette, maar met wat aanmoedigende woorden van haar trainer wist ze weer wat zelfvertrouwen terug te krijgen. Het ging net zo goed... Het laatste dat Zeke nu wilde, was dat zijn trouwe Pokémon te geïntimideerd zou worden om te vechten. "Oké, Leaf, je kunt dit! Doe een Tackle!" zei Zeke duidelijk. De groene Pokémon knikte en rende op de ander af, die doordat hij verzwakt was niet op tijd weg wist te springen. De Pokémon maakte echter gebruik van het lichamelijk contact dat de twee hadden en de kleine afstand tussen hen en deed een Razor Leaf. Tot Zeke's schrik, leek de aanval meer effect te hebben dan gebruikelijk. Dat betekende dat de Ditto's Chikkorita ability in werking was gegaan. Aha! Mooi zo! Dit konden ze winnen! "Doe nogmaals Tackle!" riep Zeke en wederom wist Leafy de ander te raken. De schade die deze klap bracht plus de schade die het eerdere Poison Powder veroorzaakte zorgde ervoor dat de Ditto neerzakte en op de grond bleef liggen. Nu! Hier moest Zeke gebruik van maken! De jongen griste een ongebruikte Pokébal uit zijn tas en gooide die naar de Ditto. Het ronde voorwerp raakte de getransformeerde Pokemon, zoog het wezentje op en klapte toen weer dicht. Vol spanning keek Zeke toe hoe de Pokébal heen en weer wiegde. Had hij de Pokémon gevangen...?

HELAAS! DITTO IS NIET GEVANGEN!
Ditto draait zich om en vlucht weg van het gevecht.