Connor used Frustration... it's not very effective. [OPEN]

Connor knarste geïrriteerd met zijn tanden toen de Hypnosis geen effect had. Arcanine bleef constant in beweging en wist daarmee zijn strategie te ontwijken. Connor’s hart schoot in zijn keel toen hij hoorde wat Corné van plan was, maar grijnsde daarna. Waarschijnlijk zou Corné het niet denken, maar zijn Poliwag kon ook snel zijn als dat nodig was. ‘Spring over hem heen!’ commandeerde Connor zijn Poliwag. Poliwag wist de Thunder Fang – en daarmee de kans dat hij geëlektrocuteerd kon worden – te ontwijken en belandde achter Arcanine neer. Hij draaide zich razendsnel om en keek Connor toen afwachtend aan. ‘Val aan met een Water Gun en snel!’ riep Connor. Hij wist dat Arcanine zwak was tegen water en dat was erg in zijn voordeel. Hoewel hij betwijfelde of de Arcanine meteen uitgeschakeld zou zijn, zou het wel een mooie klap zijn die hij toe zou brengen. Bovendien was de Arcanine op een niet erg hoog niveau, dus dat scheelde ook weer. ‘Probeer nogmaals je Hypnosis, Poliwag!’

OOC: Sorry voor de late reactie (:

Een kleine triomfantelijke grijns verspreidde zich om Connor’s lippen toen hij zag dat de Arcanine niet meer wakker werd. Hij had wel zo half en half verwacht dat hij zou winnen, hoe arrogant dat dan ook klonk. Hij had gewoon al gezien dat het niveau van Corné lager lag dan het zijne. Dat wilde echter niet zeggen dat Corné niet beter kon worden. Hij zou wat training moeten doen, maar hij nam aan dat de jongen het wel zou halen. Connor trok zijn wenkbrauwen op toen de jongen opeens wegrende. Hij had niet verwacht dat de jongen er zo overstuur van zou zijn. Hij haalde zijn schouders op – wat lastig ging met zijn ene schouder zo in de mitella – en draaide zich met een ruk om toen hij iets hoorde. ‘Ga, Growlithe! Gebruik Ember!’ riep Connor uitdagend naar zijn Growlithe nadat hij diens Poké Ball naar voren had gegooid. ‘Gebruik daarna Flame Wheel!’

Zowel Growlithe als Connor wierpen een giftige blik op de Weavile. Zo leken ze echt sprekend op elkaar. De Weavile was niet heel erg sterk, want de Pokémon draaide zich algauw weer om en wilde wegrennen. ‘Geef hem nog een Flame Wheel te goed als laatste waarschuwing!’ riep Connor naar Growlithe. Deze knikte, rende naar voren en gebruikte zijn Flame Wheel. Connor wist dat het super effectief was omdat ice types zwak waren tegen fire types. Tevreden zijnde keek Connor naar Growlithe waarna hij de Pokémon terugkeerde. Hij keek naar Corné en gaf een kort knikje. Ja, daar had hij wel even nood aan. Misschien konden ze daar iets gaan eten of in elk geval een rustiger onderwerp zoeken om over te praten. ‘Laten we gaan,’ zei Connor, waarna hij begon te lopen. Het Pokémon Center bevond zich niet erg ver van hier. Connor wist dat daar een cafetaria was waar ze rustig konden gaan zitten en dat was dan ook de plaats waar hij naartoe wandelde. Een rustige blik werd geworpen op het rode dak van het Pokémon Center en de schuifdeuren gingen automatisch voor hem open toen hij naar binnen stapte. De warmte die hem tegemoet kwam deed hem goed en tevreden zijnde liet Connor zijn schouder, die nog altijd in de mitella stak, een tikkeltje ontspannen. ‘Laten we daar gaan zitten,’ zei hij over zijn schouder tegen Corné. Hij was ervan uit gegaan dat de jongen hem wel gevolgd zou hebben en hij wees naar de vrije stoelen die verderop stonden. Kalm liep hij er zelf al naartoe. ‘Wat wil je te drinken of te eten hebben?’

Connor gaf een kort knikje. Voor Corné haalde hij ijsthee en voor zichzelf nam hij een cola mee. Hij ging weer terug naar de tafel toe en zette het drinken op tafel, waarna hij zijn portemonnee terug wegstak. Voor één keer kon hij wel trakteren, vond hij. Het was niet dat hij gierig was op zijn geld en niks overhad voor anderen, dus zo erg waren die paar euro’s nu ook weer niet. Zijn blik gleed naar Corné toen deze weer terugkwam. Hij liet eerst Corné zijn verhaal vertellen over zijn verleden en knikte toen kort. ‘Ik ben ook nog maar pasgeleden mijn reis begonnen,’ zei hij. ‘Ik ben van Kanto naar Kalos verhuisd omdat mijn ouders scheidden. Een paar jaar later nadat ik was aangekomen in Kalos ben ik begonnen aan mijn reis.’ Hij vertelde het niet zo gedetailleerd zoals Corné had gedaan omdat het toch maar nutteloze informatie was. Het was niet belangrijk hoe je aan je Pokémon kwam, het was belangrijk hoe je band nu met hun was. Hij had echter wel opgemerkt in Corné’s verhaal dat hij zijn oom niet zo aardig vond en dit verbaasde hem. ‘Het klonk daarnet trouwens alsof je blij bent dat je weg bent bij je oom,’ zei hij fronsend met zijn wenkbrauwen. Hij wist niet zeker of hij er wel iets over had moeten zeggen. Dadelijk was het een onderwerp dat heel gevoelig lag bij de jongen en hij wist nu al dat hij niet kon omgaan met iemand die emotioneel werd of als het ging over emotionele onderwerpen. Wat eigenlijk best lachwekkend was, want met Alana maakte hij constant emotionele onderwerpen mee. Dus misschien zou hij er dankzij haar ooit wel gespecialiseerd in geraken. Hij draaide zijn hoofd weer naar Corné toe, nam een slok van zijn cola en wachtte vervolgens af op wat de blonde jongen had te zeggen.

Connor trok kort zijn wenkbrauwen op toen Corné over zijn oom vertelde. Oké, het leek hem op zo’n jonge leeftijd echt niet voordelig om alles zelf te moeten doen. Gelukkig had hij dat niet meegemaakt met zijn ouders. Zijn ouders waren misschien wel gescheiden, maar ze hadden hem nog nooit gedwongen tot het uitvoeren van huishoudelijke taken waar hij op dat moment nog veel te jong voor was. Hij moest een jongen van dertien, of op dat moment jonger zelfs, dat voor elkaar krijgen? Hem niet gezien. ‘Dat is vervelend,’ zei hij dan ook omdat hij verder niet echt iets wist te zeggen. Hij gaf een kort knikje. ‘Veel succes,’ zei hij. Hij was benieuwd of de jongen het zou redden in de gym. Naar Connor’s mening had hij nog best wat trainingssessies nodig voordat hij echt naar de gym zou gaan, maar hij wilde de jongen niet ontmoedigen en hield dus maar gewoon zijn mond. ‘Doei,’ sprak hij dus, waarna hij verder dronk aan zijn eigen drinken en wachtte tot Corné weg was.