And I, feel something so right, doing the wrong thing | OPEN

It's always darkest before the dawn;

Het was nooit haar bedoeling geweest om het kind te laten schrikken. Het was allemaal per ongeluk gegaan. Ze kon absoluut niet weten dat het bang was geweest voor pokémon. En toch. Toch kon ze het beschuldigen niet laten. Het was haast een deel van haar geworden, gezien haar nog altijd niet was verteld waarom ze zo vaak was overgeplaatst als kind. Omdat ze in het weeshuis haar laatste greintje zelfvertrouwen was verloren, was de beste reden die ze nu kon verzinnen zijzelf. Zij was gewoon niet goed genoeg geweest voor Brittany. En niet voor Nayenne. En niet voor Roselynn. Ze was zelfs niet goed geweest in het weeshuis. Waarom anders zou Arthur haar verteld hebben dat ze niks waard was? Het was zo, was ze nu achter. De enigen die van haar leken te houden waren haar pokémon. Saffron, Quartz en Andalusite waren de enigen die ervoor zorgden dat haar hoofd opgeheven bleef, dat ze af en toe sprak met anderen. De rest verloor ze in tekenen. Maar als er iets gebeurde gaf ze zichzelf de schuld, want zij was de enige die schuldig kon zijn. Ze knielde nu neer bij het kindje. Het meisje keek wat beteuterd terug, en keek met angstige oogjes naar de Zorua, die het heel grappig had gevonden om de gedaante aan te nemen van het meisje zelf. "Sorry... Andalusite is heel lief hoor..." Één keer geschrokken van pokémon, en vervolgens kon zo'n persoontje bang zijn voor die wezens voor de rest van haar leven. Het bruinharige meisje schudde haar hoofd. "Niet lief wat hij doet," zei ze, wijzend met een klein vingertje. Daarop schudde Liv weer haar hoofd. "Nee, ze heeft stout gedaan, dat weet ik... Maar soms is ze lief... Kom eens even sorry zeggen, Andalus," sprak ze met een zachte stem. De vosachtige dark type liep op het meisje af. Deze wiebelde even op de bal van haar voetjes, klaar om te vluchten als het nodig was, maar deze keer streek het wezentje langs de korte beentjes als een Glameow die zich amuseerde. Toen de Zorua een paar rondjes was gelopen klonk er een giecheltje. De blondine keek op en zag hoe het meisje met haar handje naar de kop van de donkere pre-legendary reikte. De pokémon nam de aanraking tevreden aan. Liv stond op en liet haar hand even door de haren van het kleintje gaan. "Sorry, nogmaals.. Is ze nu weer lief?" vroeg het oudere meisje. De jongere knikte, draaide zich om en rende met een rotvaart weg. Met een kleine glimlach op haar wangen keek de blondine haar na.

"Quartz, dragon rage," sprak ze. Voor enkele momenten begon de Gible energie te vergaren in haar lichaam, en vervolgens gooide ze de energie eruit, in de vorm van een blauwe straal uit haar bek. De straal landde in een willekeurige boom, waar een paar pokémon uit opvlogen. Oeps, sorry... Een beetje schuldig keek Liv naar een verdwaalde vogelpokémon die bijna op de grond zeilde maar net zijn evenwicht hervond. Terwijl het weer opvloog opende Liv haar pokédex nog snel. "Taillow, the Tinyswallow Pokémon. Taillow has a fierce personality, never backing down, even against the most powerful opponents." Oh... Oké. Ze kende die pokémon nog niet, maar nu wel. Ondertussen keerde ze zich weer tot de kleine dragon type en de Zorua ernaast. "Pursuit, Andalusite. En doe jij Sandstorm, Quartz. Allebei op diezelfde boom!" Ze wilde niet nog meer pokémon storen. Het zou ze kunnen desoriënteren, en ze zouden hun huis en misschien zelfs hun kinderen kunnen verliezen. Wie weet wat voor soorten nesten er in die boom daar lagen... Maar beide pokémon waren begonnen met hun aanvallen uit te voeren. De blondine besloot het erbij te laten zitten. Ze zou Saffron zometeen laten kijken. "Kom maar terug Anda, kijk maar even naar Quartz," besloot de trainster toen. De kleine Zorua keek op, om vervolgens te gehoorzamen en ergens onder een boom de kop op de pootjes te leggen. Die ging mooi niet kijken naar Quartz. Als er iets was wat die ging doen was het slapen. "Doe nog eens Dragon Rage," spoorde Liv haar dragon type aan. Weer spoten de blauwe, krachtige stralen over de open plek. Ze eindigden tegen de boom. "Doe een close-combataanval op de boom," bedacht Liv. Pokémon moesten bedacht zijn op hun mogelijkheden. Dus de kleine Gible rende eerst op de boom af met kop naar voren. Takedown..? Nee! Aan het eind veranderde ze van gedachten en ze sprong op. Met een voorpoot schraapte ze langs de boom. "Quartz? Was dat Slash?" begon de blondine vrolijk tegenover de pokémon. Deze draaide zich om. Voor het eerst leek de pokémon echt blij in plaats van chagrijnig, zoals ze normaal wel was. En op dat moment veranderde er nog iets. De Gible begon te gloeien! Licht in de kleur wit - ookal is dat geen kleur - verspreidde zich over de grote open plek. Met een mond die halfopen hing staarde de blondine ernaar. Wat was er bezig daar? Zou het gebeuren? Nu? Zou ze... evolueren..? Het had even tijd nodig voor ze het begreep, maar nu snapte ze het. Quartz zou de verandering doormaken van een Gible naar een Gabite. Het licht nam nu een nieuwe vorm aan. Het groeide in lengte, kreeg langere voorpoten en een puntiger kop. En een langere staart. Het vinachtige ding op het achterhoofd verplaatste zich naar de rug, en net voor het puntje van de staart zat nog zoiets. En toen begon het licht weg te vagen. Het duurde niet lang voor ze er was. De Gabite, net geëvolueerd. Anders, maar nog steeds Quartz. Enkel nu... Zo'n zeventig centimeter groter. Hoeveel? De breeder klapte haar dex open en las af van het scherm. Ja, als Gible was ze slechts zeven decimeter groot. Nu was ze het dubbele, en gewoon bijna even groot als Liv, gezien die niet zo heel groot was. De jonge reizigster viel haar nieuwgeëvolueerde pokémon in de armen. Het rare was dat die terugknuffelde. Misschien was het karakter met het lichaam meeveranderd. Als dat kon. Ze glimlachte naar de dragon type. "Bedankt Quartz. Ik hou van je," zei ze liefdevol. De Gabite maakte een zacht geluid. Hij keek nog een stukje omhoog, maar het viel nu nog mee. Hij kon haar bijna recht aankijken.

1060 woorden, ur free 2 join. Niet dat iemand hier iets van kan maken, gewoon romantisch een Gabite en een meisje hahaha :')