Destructive Powers

Onderwerp: Destructive Powers ma feb 09, 2015 7:15 pm

i never thought this would be me♥

Haar blauwe ogen staarde naar de lucht. Ze had zich de laatste tijd vastgeklampt aan een zeer streng rooster, waardoor ze maar weinig tijd had voor zichzelf. Nu was ze dan eindelijk dat op punt gekomen dat ze even vrij adem kon halen en gewoon lekker in het gras kon zitten, al was dat stervend koud, om naar de wolken te kijken. Het leek zo lang geleden sinds de blauwe lucht door de wolken heen was gebroken, maar vandaag was zo’n dag. Dat was dan ook meteen te merken aan de temperatuur, want het was verdomdes koud. De brunette pakte de randen van haar jas en deed deze strakker om haar lichaam heen. Ze had niet echt veel zin om haar pokémon te voorschijn te halen puur om ervoor te zorgen dat ze warm zou worden. Al wist ze dat Enya, haar Charizard, dat met alle liefde zou willen doen. Ze glimlachte eventjes, haar team was zo niet logisch aangezien ze een Coördinator was, maar ze hielt stuk voor stuk van haar pokémon. Toch zat ze al een paar dagen te tobben of ze er geen verandering in zou aanbrengen, alweer. Ze kon er gewoon niet uitkomen wat ze nou eigenlijk met haar team aan wilde, ze kwam onderweg zo veel sterke en mooie pokémons tegen dat ze direct zo iets had van; die past in mijn team, die wil ik hebben. De brunette zuchtte zachtjes en keek om zich heen. Het was stil de laatste tijd, maar dat kwam misschien ook omdat ze het meeste sociale contact uit de weg ging. Daarnaast had ze Jace ook al weer een tijd niet gezien, maar daar maakte ze zich niet zo veel druk om. Die jongen zou zichzelf wel kunnen redden, hoopte ze dan tenminste. Zijn team was sterk genoeg en zijn koppigheid nog sterker, dus dat zou wel goed komen. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht toen ze opeens een schaduw over zich heen zag vliegen en er opeens een grote pokémon naast haar landen.

Vivienne slaakte een kreet en kwam overeind, om te zien dat het een Pidgeot was die naast haar was komen zitten. Ze voelde hoe haar hart in d’r keel klopte en ze slikte moeizaam. Totdat ze opeens een jongen, ongeveer haar leeftijd, op d’r af zag komen rennen. Hij stopte naast de Pidgeot en leunde op zijn knieën om op adem te komen. “Sorry, hij ging er opeens van door, kon ‘m niet meer tegenhouden,” verontschuldigde de jongen zich. De brunette zwaaide wat nonchalant met haar hand. ”Maakt niet uit, ik schrok er alleen een beetje van,” zei ze op een vrolijke toon, waarna ze haar hand uitstak naar de jongen. ”Ik ben Vivienne trouwens.” De jongen pakte haar hand en kwam overeind, waarna hij de hand schudde. “Isaac,” stelde hij zichzelf voor. “Is er misschien iets hoe ik het goed kan maken, ik wilde je niet laten schrikken,” vroeg hij daarna. Vivienne keek op en wilde net zeggen dat het niet hoefde, toen ze zich bedacht en er een kleine glimlach op haar gezicht kwam. ”Ik weet misschien wel iets. Ik wil wel eens zien hoe sterk je pokémon is, wat dacht je van een gevechtje?” stelde ze met een glimlach voor, waarop de jongen haar eventjes vreemd aankeek. Daarna haalde hij zijn schouders op en ging met zijn hand door zijn bruine haar heen. “Ik vind het best, al weet ik niet of zo’n meisje als jij mij kan verslaan.” Vivienne’s blauwe ogen stonden vrolijk, terwijl ze een pokéball pakte en de jongen aankeek. ”Wees daar maar niet zo bang voor, deze meid kan goed genoeg vechten,” zei ze met een vrolijke glimlach.

Enkele tellen later stonden de twee mensen tegenover elkaar. De vogel pokémon was al op het veld geland, dus kon ze er van uit gaan dat Isaac die zou gaan inzetten. Vivienne besloot om haar pokédex in te schakelen voordat ze haar pokémon zou kiezen. Pidgeot is an avian Pokémon with large wings, sharp talons, and a short, hooked beak. Its glossy plumage is mostly brown with cream-colored underparts and flight feathers. Its head is decorated with a red and yellow crest that is nearly as long as its body. The fan-like feathers of its tail are red. Its beak and legs are pink, and there are angular black markings around its eyes. Its powerful wings are capable of stirring up windstorms in just a few flaps, and it may spread its wings to intimidate enemies. This Pokémon is capable of flying faster than the speed of sound. Its plumage is often described as beautiful, making it a popular choice for skilled Trainers. Pidgeot typically dwells in forests with thick growth and large trees. It is known to prey on Magikarp, which it can spot from great heights. Een Magikarp etende vogel dus. Interessant. Vivienne grinnikte zachtjes en gooide haar pokéball op, waaruit een Houndoom verscheen. Ze zag hoe Isaac eventjes moeilijk keek, maar zichzelf toch schrap zetten op de grond. ”Ik had je gewaarschuwd,” zei ze tegen hem met een glimlach. Pas toen zag ze hoe hij een pokédex tevoorschijn haalde. Ah, hij was dus toch een trainer. Houndoom is a quadruped, canine Pokémon that is mainly black with a long orange snout and an orange underbelly. It has small, red eyes and a black nose. Around its neck is a white band with a small skull-shaped pendant on its throat. There are two white bands on each of its ankles, as well as three rib-like ridges on its back. Houndoom has a long, skinny tail with a triangular tip and three clawed toes on each paw. On top of its head is a pair of long, curved gray horns. These horns are smaller on the female than the male. In a Houndoom pack, the one with its horns raked sharply towards the back serves a leadership role. Leadership is determined by fights within the pack. Its gut is full of toxins, which are used to create fire. This gives Houndoom's fire a foul odor and the wounds it inflicts will never heal. Houndoom appears near volcanic areas. Its howling induces shivering in other Pokémon, and often sends them scurrying back to their nests. Ze hoorde de bekende computer stem, gevolgd door de uitleg die ze inmiddels uit haar hoofd wist. Een Houndoom maakte een sterke pokémon, toch had ze nog altijd iets wat moeite met zijn aanwezigheid.

Nog voordat ze kon nadenken over een eventuele aanval, was de Pidgeot al de lucht in gevlogen en kwam nu in hoge vaart op de Houndoom afgeschoten. ”Kratos, schiet die vogel uit de lucht met een Flamethrower,” commandeerde ze de Houndoom. Kratos’ bek ging open en een straal aan vuur schoot op de vogel af. De Pidgeot maakte een scherpe bocht om de aanval te ontwijken, maar kon niet voorkomen dat enkele veren verbrand werden. “Agility, Pidgeot!” werd geroepen, waardoor de speed stat van de Pidgeot verhoogd zou worden. Dit kon lastig uitpakken voor haar en Kratos, aangezien de Houndoom snel was, maar niet zo snel. ”Kratos, Dark Pulse om ‘m uit de lucht te krijgen!” riep Vivienne. De Houndoom zetten zich af en begon te rennen, om vervolgens op een steen te springen en de extra hoogte te gebruiken om op de rug van de Pidgeot te springen, toen deze wat lager was gaan vliegen. Daarna opende de pokémon zijn bek en een straal van donkerpaarse, bijna zwarte, ringen kwamen tegen de Pidgeot aan. De vogel pokémon slaakte een kreet en viel uit de lucht, waarbij Kratos nog net van zijn rug af kon springen en zachtjes op de grond landen. ”Nu Kratos, Thunder Fang!” riep ze en de Houndoom schoot naar voren toe, met zijn tanden geel uitslaan van de elektriciteit. De hellhound greep zich vast aan de nek van de Pidgeot en al snel zag Vivienne hoe hij de Pidgeot elektrocuteerde. ”Dat is genoeg, Kratos,” zei ze op rustig toon en de Houndoom liet de pokémon los, om vervolgens terug naar zijn trainster te lopen. De vogel pokémon kwam moeizaam overeind, maar wist zichzelf weer in de lucht te krijgen. “Je bent sterk,” hoorde ze Isaac opeens zeggen en haar wangen kleurde lichtjes rood. ”Ik ben maar een simpele Coördinator hoor,” zei ze daarna, iets wat verlegen en ze zag hoe verbazing van zijn gezicht afdroop. “Pidgeot, probeerde de Houndoom neer te krijgen met een Twister!” De Pidgeot was weer hoog genoeg in de lucht en begon fanatiek met zijn vleugels te slaan, waardoor er een wervelwind ontstond. Stukken gras, stenen en takken schoten door de wervelwind heen en zou grote schade kunnen toedienen aan diegene die geraakt zouden worden. Vivienne had momenteel geen idee wat er zou gaan gebeuren of wat ze moest gaan doen. Een Flamethrower aanval zou in de wervelwind terecht komen en deze daarmee alleen maar meer destructief maken. Dus dat was geen optie. Ze kon van Kratos ook niet verwachten dat hij de twister zou kunnen ontlopen. Dus er moest een andere manier zijn om aan dat ding te ontsnappen. Ondertussen had de Pidgeot de Twister ‘los gelaten’ waardoor de wervelwind nu in de richting van haar Houndoom schoot. ”Kratos, gebruik Smog op de wervelwind,” riep ze toen opeens. Ze zag hoe zowel Kratos als Isaac haar verbaast aankeken, maar de pokémon luisterde wel. Waarschijnlijk zou hij denken dat ze geschift was, maar dit was de enige manier. De stinkende paarse rook die de Houndoom uitstoot werd direct door de wervelwind opgenomen en eventjes zag Vivienne hoe deze paarse kleurde, al was het maar voor een tel. ”Goed zo Kratos, ga door!” riep ze, haar stem verheffend om boven het gebrul van de Twister uit te komen. Ze voelde nu hoe de sterke wind aan haar lichaam begon te trekken en ze zetten zichzelf steviger tegen de grond aan. Ondertussen bleef de Houndoom de Twister vullen met smog, waardoor deze steeds paarser begon te worden.
Totdat een glimlach op haar gezicht verscheen. ”Kratos, kom hier,” riep ze en direct sprong de Houndoom naar haar toe. De Twister was voldaan door de smog en om hen begon de lucht ook licht paars te worden door de giftige dampen. ”Nu, Flamethower!” riep ze en de Hellhound pokémon vuurde een sterke Flamethower op de twister af. Deze slokte de vuur aanval op, vormde een klein rood bolletje in het midden, waarna de chemicaliën in de smog reageerde met het vuur en leidde tot een gigantische ontploffing. Direct dook Vivienne tegen de grond aan en ook de Houndoom drukte zichzelf tegen de grond aan. Vanuit haar ooghoek merkte ze hoe Isaac zichzelf tegen de grond aan gedrukt hielt, maar de Pidgeot ging op in de ontploffing. Toen eenmaal het ergste voorbij was, kwam Vivienne weer overeind. Ze zag al meteen hoe Isaac al was opgestaan en naar zijn gewonde Pidgeot toe was gerend. Tranen rolde over zijn wangen heen. De brunette sprong op en liep naar de trainer toe, maar die sloeg haar uit de weg. “Je bent gek, volledig geschift,” werd er naar haar geroepen, waarna hij de pokémon terug riep en overeind kwam. Terwijl de tranen over zijn gezicht rolde en half hinkelend, probeerde hij zo snel mogelijk weg te komen van het meisje, die verbijsterd was blijven staan.
Kratos kwam al snel naar haar toe en duwde een van zijn ramshoorns tegen haar hand aan. Ze zuchtte zachtjes en gaf de pokémon een aai over zijn kop heen. ”Het geeft niet Kratos, het was mijn schuld,” zei ze zachtjes, waarna ze zich omdraaide en haar tas pakte. Het was beter als ze hier weg gingen, haar aanval had een kleine krater doen ontstaan in de grond en ze had geen zin om vragen te gaan beantwoorden nu.

Zwijgend was ze aan de wandel gegaan, terwijl ze de houndoom dicht bij zich hielt. Waarom was ze zo opgegaan in dat gevecht? Ze had het leven van zichzelf, Isaac en hun pokémon op het spel gezet door een ontploffing te doen veroorzaken. Natuurlijk wist ze dat pokémon ontzettend sterk waren, maar ook zij konden sterven en daar had ze nooit willen laten gebeuren. De brunette zuchtte en stopte. ”Kratos,” zei ze en de Houndoom kwam dichterbij. ”We gaan trainen.”
De Houndoom stond voor haar, tegenover hun stond een grote rots, hun doel. ”We gaan proberen om die rots te splijten, maar zonder fysieke aanvallen,” legde ze uit tegen haar pokémon, die gromde en knikte. Dit zou een interessante training gaan worden. Ze wilde de band tussen haar en de houndoom zo sterk mogelijk hebben, puur omdat ze over haar angst heen wilde komen. En aangezien ze ooit nog van plan was om voor hem een mega-stone aan te schaffen, wilde ze dat hem kon vertrouwen. ”Gebruik Dark Pulse,” zei ze en de duistere straal schoot tegen de rots aan. De aanval ketste tegen de rots af en het zag ernaar uit alsof er niets aan de hand was. ”Flamethrower!” riep ze daarna en de Houndoom schoot de straal vuur op de rots af, precies op het moment dat er iemand achter de rust vandaan kwam. ”Kratos, kijk uit!” riep Vivienne geschrokken, maar het leek al te laat te zijn.

tag: Floyd Duncan words: 2219 notes: Just Floyd, pls

Onderwerp: Re: Destructive Powers zo feb 15, 2015 12:53 pm

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Langzaam aan kon je iedere dag zien hoe het steeds warmer werd. Je zag dit door de pokémon die weer meer te zien waren en de flying types die zich in de lucht begaven. Toen dat het koud was hielden de meeste pokémon zich schuil, en kwam je maar af en toe een wezentje tegen dat dapper genoeg was om de koude te doorstaan. Floyd kon de warmte van de zon die dag eindelijk eens voelen. Hij was buiten gaan zitten tegen één van de grotere stenen. Hij was nog maar pas een broodje gaan halen dat hij toen besloot om op te eten. Naast hem lag de capsule waar zijn nieuwe ei in stak. Floyd had het niet op een wettelijke manier gekregen, maar dat maakten voor hem niet uit. De pokémon die er in zat wist er toch niet van af. Hetzelfde gold namelijk ook naar Deathshot, maar wanneer hem werd verteld dat hij gestolen was leek die het niet erg te vinden. Iets wat echt een geluk was voor hem. Hij wilde niet dat één van zijn eigen pokémon zich tegen hem ging keren.
Een hele tijd ging voorbij, en al snel was zijn broodje op maar toch bleef hij zitten waar dat hij zat. Veel zin om ergens anders heen te gaan had hij op dat moment niet. Liefst deed hij gewoon niks, en daarom bleef hij mooi zitten. Het was rustig buiten, en er waren maar weinig mensen te bekennen, dus dat was nooit slecht. Niemand die hem zou kunnen storen op zijn rust dagje. De rust werd echter toch gestoord, maar niet door iets slechts. Geraak was duidelijk te horen. Het was alsof iets door een harde schaal heen probeerde te beuken. De zwart harige jongeman keek haast meteen naar de capsule die naast hem op de grond lag, en ja hoor, het ei was aan het uitkomen. Zo snel dat hij zelf kon opende hij de capsule om het ei er vervolgens uit te laten rollen. Het moment van de waarheid. Floyd had geen idee welke pokémon erin zou zitten. Het was voor hem één grote verrassing, maar dat maakten het eens zo spannend. Hij kon alleen maar hopen dat er iets goed in zat, anders was al de moeiten die hij had moeten doen voor niks geweest. Wanneer er een klein stukje was afgebroken draaide hij het ei was om te kunnen zien naar de kleur. Zwart. Het enige wat hij zag was zwart, met iets wat een donker blauwe kleur zou moeten voorstellen. Voor zover hij wist. Kleuren bleven zijn zwakke plek. Een volgende stuk vloog van het ei af, en een kop stak meteen door de opening die was ontstaan. Hij herkende de pokémon wel ergens van, maar wist geen naam, of had geen idee wat het precies kon doen. ‘En wat moet jij voorstellen?’ was het eerste wat uit zijn mond kwam terwijl hij de pokémon wat beter bekeek. De helft stak natuurlijk nog steeds vast in het ei, enkel de kop stak eruit. Bij het horen van de woorden keek de zwarte kop meteen in zijn richting, maar Floyd zag geen ogen. De pokémon maakten en geluidje, waarna hij zijn kant op leek te willen bijten, maar het ei rolde daardoor om waardoor die zeg maar de grond op viel. Handig was die duidelijk niet.
Nog steeds had Floyd echter geen idee wat de pokémon moest voorstellen, dus pakten hij het groene apparaatje er maar bij dat ze een pokédex noemde. Vaak had hij het nog niet moeten gebruiken, maar toen wel. Hij richting de dex op de pokémon en alle nodige uitleg kwam er meteen op te staan, gevolgd door de gebruikelijke stem die erbij hoorden. ‘Deino, the Irate Pokémon. Because Deino never stops biting anything it can, it is dangerous to approach without taking precautions.’ wist de pokédex hem te melden. Een Deino dus hé. Blijkbaar was het een Dark type, en een Dragon Type. Dat kon niet anders dan een goede pokémon zijn. In ieder geval zag het er al interessant uit. Enkel moest hij oppassen dat de pokémon niet van plan was hem te bijten. Op dat moment ging het de Deino echter niet lukken. Hij zat nog steeds te sukkelen met het ei. ‘Als ik je help, beloof dan niet te bijten, deal?’ de pokémon knikten meteen, en Floyd begon hem maar te helpen. Het duurde niet lang of de pokémon was bevrijd van zijn ei, en wilde al meteen naar zijn handen happen. Automatisch gaf Floyd de pokémon echter een tik tegen zijn kop. ‘Niet bijten heb ik gezegd.’ verslagen liet de baby pokémon zijn kop zakken, en deed geen moeiten meer om nog eens te bijten. Floyd was ondertussen recht gestaan, klaar om terug weg te gaan, maar dat was niet zijn beste idee ooit geweest.

Het vuur. Vanuit zijn ooghoeken kon hij het duidelijk om hem zien afkomen. Wie de oorsprong van het vuur was wist hij niet doordat hij het niet zag, maar dat maakten hem weinig uit. Gefrituurd worden wilde hij niet, zo snel hij kon sprong hij dan ook terug achter de rest, zijn armen wat over zijn gezicht heen zodat hij toch gezicht nog kon beschermen. Tot zijn eigen geluk had hij niet het gevoel dat iets geraakt was. Floyd was voor zover hij wist nog volledig in orde, en dat scheelde wat. Zodra het vuur weg was sprong hij dan ook terug recht, om te zien wie de dader was. Allereerst gleden zijn ogen naar het meisje, en meteen vernauwde hij die. ‘Nooit geleerd om uit te kijken voor je besluit om een pokémon een vuuraanval te laten uitvoeren?’ zijn blik gleed even naar de Houndoom die naast haar stond. Fijn, dan was het ook nog eens zo een pokémon. Als Floyd zich niet vergiste wilde hij zeker niet geraakt worden door de vlammen van dat mormel. Even keek Floyd naar de pokémon die hij zelf nog bij zich had lopen. De kleine Deino leek helemaal de kluts kwijt te zijn. Hij keek gepanikeerd om zich heen. Niet dat die veel kon zien. ‘Rustig maar, er is niks meer aan de hand.’ zei hij tegen de pokémon. Het donkere wezentje was er niet helemaal zeker van maar leek toch wat te kalmeren. Even rolde hij met zijn ogen wanneer de pokémon tegen de rots aan knalde met zijn hoofd, iets was gelukkig normaal was voor het soort pokémon.}

Onderwerp: Re: Destructive Powers di feb 17, 2015 1:33 pm

i never thought this would be me♥

"Flamethrower" Fluisterde hij. Vix opende zijn ogen langzaam en hief zijn kop op, langzaam alsof hij te zwaar was. Automatisch richtte hij niet op Weavile maar op het meisje die onbeschermd tegenover hem stond. De vuurstraal was breed en verzengend heet toen hij op haar af gleed.

Wat daarna gebeurde was allemaal maar een waas. Ze voelde vaag hoe het vuur aan haar handen en armen likte, huid schroeide weg en liet een helse pijn achter, maar ze voelde het niet. Haar ogen volgde de Weavile die op de grond neer viel en ze wilde er achteraan kruipen, toen opeens een Light Screen voor haar stond en ze niet verder kon, daarnaast kwam nog een Tyrogue die voor haar ging staan en de vlammen probeerde weg te slaan. In de verte hoorde ze vaag de stem van Jace, die ze herkende en die haar lichaam blijkbaar ook herkende, want direct leek het alsof haar maag zich omdraaide en daarna gevuld werd met vlinders. Maar ze letten er niet op. Haar blik was alleen maar gericht op de Weavile en haar hoofd gevuld met frustratie dat ze niet naar haar pokémon toe kon gaan.
Pas toen een wervelwind ontstond en deze de vlammen probeerde de doven werd het erger. De vlammen wakkerde aan en Vivienne knipperde met haar ogen toen haar Weavile opeens verdwenen was en een bekende jongeman ervoor in de plaats was gekomen. "Jace!" riep ze opeens uit, nog voordat de vlammen hem opslokte. Ze kwam overeind, negeerde de pijn in haar armen en handen, die door de adrenaline zoveel mogelijk was verdoofd, en strompelde naar de jongen toe. "Jace, zeg wat!" zei ze daarna, in paniek, terwijl ze de warmte van de vlammen nog steeds voelde. Maar het vuur doofde eindelijk, beetje bij beetje en ze merkte dat de Tyrogue ook bij hen was komen zitten. Was dit een nieuwe pokémon van Jace? Wat leuk voor hem! Maar dat was nu niet haar belangrijkste zorg. "Oh Jace," sprak ze jammerend, terwijl er tranen opwelde in haar ooghoeken en langzaam op de kleding van de jongen vielen. "Waarom is alles altijd mijn schuld," jammerde ze daarna, terwijl ze haar hoofd verborg in zijn borst en daar zachtjes bleef snikken.

Herinneringen schoten door haar blikveld heen terwijl ze de vuurzee van Kratos op de man af zag komen. Ze draaide zich weg, niet in staat om te kijken wat er ging komen, maar het werd alleen maar erger. Een drukkende pijn tegen haar slapen, terwijl ze haar handen voor d’r oren sloeg en d’r ogen dichtkneep.

“Viev, kijk uit!” De schreeuw deed me op kijken. Ik zat in een gedoken op de grond, een keline Pidgey lag naast me, gewond, maar niet dood. Voor mij stond een pokémon, groot, zwart met rood en grote horens. Langzaam kwamen de herinneringen terug. Valerie en ik waren aan het spelen geweest toen ik een gewonde Pidgey had gevonden en die wilde gaan verzorgen. Toen uit het niets had een Houndoom besloten dat het zijn prooi was en had me aangevallen. Een sterke kopstoot had me tegen de boom aan gegooid en eventjes was ik buitenwesten geweest, zo te merken. Nu was ik weer bij gekomen en keek ik recht in de grote, woedende ogen van de Houndoom. ik probeerde achteruit te kruipen, maar de boom versperde mijn weg en een vurige pijn in mijn enkel deed me in elkaar duiken. Valerie was verdwenen, al had ik net nog haar stem gehoord. Waar was ze heen gegaan? De Houndoom kwam dreigend dichterbij en ik maakte mezelf zo klein mogelijk. Sinds wanneer vielen pokémon trouwens mensen aan? Ik had er nog nooit van gehoord. Nee, wacht. Mama had er ooit iets over gezegd, dat als trainers niet goed voor hun pokémon zorgde dat ze af en toe ook mensen gingen aanvallen zodat ze niet weer mishandeld zouden worden. Was deze Houndoom mishandeld zijn geweest? Ik deed een poging om langs hem te kijken, maar hij zetten zijn poten verder uit elkaar om mijn blik af te snijden. Ik zakte terug tegen de boom en hoorde opeens een luide ‘tok’ en de Houndoom keek verbaast op. Nog een ‘tok’ en een steentje lande tegen de kop van de hond pokémon. Deze keek versuft om naar waar de steentjes vandaan kwamen en kreeg er eentje recht in zijn oog. De pokémon piepte en hief een poot op om het steentje eruit te halen. ”Viev, rennen!” hoorde ik de stem van Valerie en ik kroop zo snel ik kon onder de bosjes door. De Houndoom had ondertussen het steentje er weer uit en hapte naar Valerie, die blijkbaar aan de andere kant had gezien. Ze viel met een smak achteruit en slaakte een gil. Ik was ondertussen weer een beetje in veiligheid gekomen, maar kon Valerie niet zo achterlaten. Ik stond moeizaam op en floot hard, waardoor de aandacht van de Houndoom weer op mij werd gefocust. De pokémon draaide zich om en kwam met zo’n snelheid op me af dat ik geen tijd had om weg te komen en voor ik het wist lag ik op de grond gepint. Een grote rode vuurbal werd gevormt in de bek van de pokémon en ik zetten het op een gillen. Opeens dook er een schaduw op de pokémon af en de Houndoom werd van me af geduwd. Voor mij stond een wel bekende Weavile. “Julie!” riep ik blij en achter me hoorde ik de stem van mijn vader, die mij en Valerie was komen zoeken. Ik was veilig. Julie zou het verder afhandelen met de houndoom. Ik was veilig.

Opeens hielt het op en was het stil. De beelden verdwenen, de pijn zwakte af. Langzaam kwam Vivienne weer overeind en zag hoe de man die ze daarstraks bijna verbrand had, tegen haar stond te schreeuwen. Alleen kwamen de woorden niet echt bij haar door en keek ze ‘m alleen maar doofjes aan. De woorden uitkijken en vuuraanval lieten d’r weer bij bewustzijn komen en ze knipperde enkele keren met haar blauwe ogen. Ze keek de man eventjes kwaad aan en snoof toen. ”Heb jij nooit uitgekeken om opeens te verschijnen als iemand aan het trainen is? Jij stond opeens achter die steen en ik hoef geen rekening te houden met mensen als jíj niet uit je doppen kan kijken,” sneerde ze toen opeens tegen hem. Kratos was ondertussen aan haar zijde komen te staan en begon kwaad te grommen naar de man. De brunette keek eventjes van haar Houndoom naar de jongeman, maar besloot nu even te doen alsof ze niet wist wat het inhield. Ze kon makkelijk het domme blondje spelen, deze vent kon haar toch niet. ”Zo te zien mag mijn Houndoom je niet echt,” stelde ze daarna droog vast, terwijl ze een hand op de hoorns van de pokémon lag.

tag: Floyd Duncan words: 1145 notes: sorry ‘t is nog al een memories post geworden, omdat ik mn punten wil hebben (A) hierna wordt ‘t korter <3

Onderwerp: Re: Destructive Powers di feb 17, 2015 1:44 pm

Floyd Duncan

I ONLY SET THE STAGE. YOU PULL YOUR OWN STRINGS.

De eerste paar seconden leek het meisje haast gehypnotiseerd te staan, voor de verwijten haar mond uit vlogen. Het klonk haast alsof het zijn schuld was dat hij bijna in de fik stond. ‘Ik stond opeens achter die steen?’ vroeg hij bijna verward terwijl dat hij haar ook zo aan keek. Traag schudde hij zijn hoofd terwijl dat hij de andere aan keek. ‘Hoe geweldig het ook klinkt om te kunnen teleporteren, het is helaas een gave die ik niet bezit.’ de Houndoom naast het meisje begon gevaarlijk te grommen en leek zeker niet gediend te zijn met de jongen zijn aanwezigheid. Geweldig. Wat was dat ook met die Houndooms van tegenwoordig. Het beste leek hem om niet te hard over te komen als een bedreiging. ‘Dat kan ik ook wel zien ja.’ reageerde hij dan toch. Zijn gele ogen gleden over de donkere Houndoom heen. De pokémon kwam hem ergens bekend voor, maar hij kon hem niet meteen plaatsen. ‘Het moet iets eigen zijn aan Houndooms om geen manieren te hebben.’ hoe vaker hij de soort pokémon tegen kwam, hoe hoger de pokémon kwam te staan op zijn ‘pokémon-die-ik-niet-moet-lijst’. Het waren duidelijk geen schatjes. Echt niet. ‘Maar dat ter zijden is een sorry misschien wel gepast? Want die heb ik nog steeds niet gehad, terwijl ik wel bijna levend was gefrituurd.’ de Deino naast hem stond enkel geïnteresseerd het gesprek mee te luisteren. Hij wilde wel dichter naar de andere pokémon toe gaan, maar zijn gezonde verstand zei dat het geen slim idee was.

OOC; Haha, ik ken het. Heb ook punten nodig maar ben te lui voor lange posten xD

EFFY

Onderwerp: Re: Destructive Powers di feb 17, 2015 1:55 pm

Oké, nu moest ze zich niet te veel gaan opwinden, want dan zouden er nog eens klappen gaan vallen en ze had zo'n idee dat ze deze man niet aan zou kunnen. Daarom kon ze 'm maar beter redelijk de vriend houden. Ze snoof eventjes en aaide de Houndoom rustig over z'n hoorns, waarbij hij naar achter liep en zijn grom niveau iets liet zakken. Ze wist dat Kratos hem in het oog zou houden, dus ze hoefde zich geen zorgen te maken over een plotselingen aanval. Zelf haalde ze diep adem om weer wat rustiger te worden en keek de man neutraal aan. "Goed dan, sorry, oké," zei ze op neutrale toon. Ze zou dan maar een poging gaan doen om dit gesprek een beetje te laten lopen, want anders viel het zo ontzettend snel stil had het saai begon te worden. Wait, whut. Ah, nevermind, ze snapte d'r eigen gedachten niet eens meer nu. "Wat deed je trouwens achter die steen? Buiten geflambeerd worden door mijn Houndoom," het zat haar nog steeds niet lekker hoe Kratos tegen de man deed, alsof hij hem ergens van kon, daarom liet ze expres telkens de naam van haar pokémon achterwegen.

Onderwerp: Re: Destructive Powers di feb 17, 2015 2:05 pm

Floyd Duncan

I ONLY SET THE STAGE. YOU PULL YOUR OWN STRINGS.

Het meisje bood uiteindelijk toch haar verontschuldigingen aan. ‘Was dat nu zo moeilijk? Heel dat drama van daarnet was niet nodig geweest.’ zei hij tegen haar. De andere probeerden het gesprek misschien in de juiste richting te leiden maar zijn woorden maakten het er vast niet beter op.
‘Ik was aan het kijken hoe mijn pokémon uit zijn ei kwam.’ zei hij waarbij hij gebaarde naar de Deino die traag maar zeker dichter naar de twee onbekende wandelde. Al kon je het eerder beschrijven als sluipen. Dacht de pokémon echt dat hij niet opviel? Wel ja, hij deed maar. Floyd zijn aandacht viel echter al snel weer op de Houndoom. De aanwezigheid van de pokémon stond hem niet aan. Het liefst liet hij Bellamy uit zijn bal. De Water type zou toch voor iets of wat bescherming kunnen zorgen, maar toen stond hij er enkel met de baby Deino. Als hij er een andere pokémon uit zou laten kon het misschien verkeerd overkomen op het duo. Vooral dan op de Houndoom. ‘Die Houndoom van je,’ begon hij uiteindelijk dan toch maar. Floyd had een vermoeden van waar hij die kende, maar nog steeds was hij niet zeker. ‘, je hebt hem niet zelf gevangen, toch?’ nee, hij wist haast zeker welke Houndoom het was.

EFFY

Onderwerp: Re: Destructive Powers di feb 17, 2015 2:16 pm

Haar mond vormde een kleine 'o' toen de man zei dat hij aan het kijken was hoe zijn pokémon uit z'n ei was gekropen. Nu pas viel het haar op dat hij een kleine zwarte pokémon bij zich had. Snel greep ze haar pokédex erbij en liet de pokémon scannen. Deino is a small blue quadrupedal Pokémon with black fur covering its head and neck, concealing everything but its mouth from view. The fur around its neck also has six purple spots encircling it, which resemble bruises. The hair on the top of its head takes the shape of a single small horn. It also has a short tail. As it is blind, it will bite at and eat anything that moves, and it has the vigor and energy to bite constantly and without stopping. It never stops biting, making it dangerous to approach without taking precautions. It will also ram anything, ensuring that it always has bruises all over it. As seen in The Lonely Deino, it may rear up on its hind legs when happy. Deino primarily lives in caves with abundant water sources. Ze keek van het plaatje naar de pokémon en terug. "Een blinde pokémon, mhm, dat zie je ook niet elke dag," mompelde ze tegen zichzelf. "Net uit z'n ei gekropen, hè? Succes met opvoeden, hopelijk is deze Deino rustiger dan mijn Absol," zei ze daarna met een kleine glimlach.
Haar iets betere humeur verdween echter weer toen de man door bleef vragen over de Houndoom. Haar blauwe ogen verduisterde bij de vraag die haar werd gesteld. Ze vertrouwde deze vent minder en minder met de minuut. Gelukkig had ze vertrouwen in het sterke team aan pokémons dat ze bij zich had, want misschien zou ze hem in een pokémon gevecht nog wel kunnen verslaan. "Nee," zei ze daarna kalm. "Ik heb 'm gekregen," het was de waarheid, maar ze hielt het stuk met Aiden achter de hand. Al had ze zo'n vermoeden dat deze vent al lang wist van wie ze de Houndoom had.

Onderwerp: Re: Destructive Powers di feb 17, 2015 3:02 pm

Floyd Duncan

I ONLY SET THE STAGE. YOU PULL YOUR OWN STRINGS.

‘Het blind zijn past bij de club, heb ook al een half blinde Braixen dus hij zal zich zeker niet eenzaam voelen.’ als Floyd zich niet vergiste veranderde het bij de pokémon uiteindelijk nog, maar voor dat moest de Deino eerst nog naar zijn twee koppige evolutie. Dat ging pas een hele missie zijn om hem dan wat manieren bij te leren. Twee koppen die heel de tijd ruzie durven maken. Fantastisch gewoon. ‘Zo te zien gaat het een hele klus worden om hem op te voeden.’ het was niet gelogen, want op dat moment zag hij het kleine ding naar voor springen met zijn bek open, klaar om het eerste wat hij te pakken kreeg te bijten. Of het nu de Houndoom was of het meisje, het maakten hem niet uit. Misschien dat het zelfs gewoon een steen werd.
Zijn gezelschap beaamde dat ze de pokémon had gekregen, en daarmee werd zijn vermoeden haast bevestigd. ‘Deelt hij nu ook al pokémon uit aan meisjes? Wat een toffe kerel is het toch.’ de laatste keer dat hij de Houndoom gezien had, had hij het beest bijna neergestoken maar Aiden was er tussen gekomen. Floyd zou er zeker voor zorgen dat het de volgende keer niet mis was. Al kon er beter geen volgende keer komen.

EFFY
[/quote]

Onderwerp: Re: Destructive Powers za feb 21, 2015 8:41 pm

Een duistere blik verscheen in de ogen van de brunette, toen ze de woorden van de man hoorde. Ze was al niet in gegaan op wat hij eerder had gezegd, het zou haar werkelijk een worst zijn wat de rest van zijn team voor mankementen had en dat een baby pokémon lastig opvoeden was wist ze maar al te goed. Ze had Prince en Alice gehad immers en Ryuu was een baby op zichzelf. Ze snoof zachtjes toen hij een opmerking maakte over een "hij" en ze had al direct door dat hij wist van wie ze de Houndoom had gekregen. "Wat gaat 't je eigenlijk aan? Maakt het dan echt zo veel verschil dat ik 'm niet gevangen heb, maar gekregen?" beet ze 'm toe.

[Miss een beetje erg kost, snorry T^T]

Onderwerp: Re: Destructive Powers za feb 21, 2015 11:54 pm

Floyd Duncan

I ONLY SET THE STAGE. YOU PULL YOUR OWN STRINGS.

Waarom zou het hem wat kunnen schelen of ze de pokémon gevangen had of niet. Dat was echt het punt niet geweest. ‘Dat is niet waar ik me druk om maak.’ wel, zolang dat de pokémon uit zijn buurt bleef ging je geen commentaar langs zijn kant horen. Als de Houndoom toch een probleem werd dan moest hij het misschien maar anders aanpakken. In ieder geval nam hij de pokébal van zijn Deino erbij om het wezentje terug te laten keren voor de pokémon schade zou aanrichten. ‘Zie jij maar dat je dat beest koest houd,’ zei hij met een knikgebaar naar de donker gekleurde pokémon. Normaal gezien had hij niks met Houndooms. Het waren niet de vriendelijkste pokémon maar elke pokémon had wel een ander karakter. Dat monster voor hem was echter één van de pokémon met niet zo’n aardig karakter.

EFFY

Onderwerp: Re: Destructive Powers zo feb 22, 2015 4:33 pm

"Ja, vast," snoof ze zachtjes, terwijl ze half voor Kratos ging staan. De Houndoom was nog niet gestopt met grommen en had zijn volledige lichaam aangespannen. Als ze de pokémon niet tegen zou houden zou hij de man waarschijnlijk aanvallen. Ergens wilde ze wel eens weten waarom de Houndoom überhaupt van kon en nam de gok om er naar te vragen. "Jij blijkt mijn Houndoom te kennen en hij herkend jou zeker. Ik hou hem rustig, als jij me zegt waar je hem van kent," sprak ze op dwingende toon. Als ze wilde kon ze de Houndoom loslaten op de man, eens zien hoe hij zou reageren op hem. Het was alleen zo jammer dat het niet die roodharige Seedot van Team Rocket was, want als ze die nog een keer tegen kwam en Kratos zou zo reageren, had ze hem met alle liefde achter hem aangestuurd. Daar was ze zeer zeker van.

Onderwerp: Re: Destructive Powers zo feb 22, 2015 7:08 pm

Floyd Duncan

I ONLY SET THE STAGE. YOU PULL YOUR OWN STRINGS.

Bij de uitgesproken woorden vernauwde de man zijn ogen. Veel andere keus had hij zeker niet? Misschien dat het meisje niet meteen van plan was om hem aan te vallen met de pokémon, maar de pokémon dacht er duidelijk anders over. Het was al een wonder dat de Houndoom ook effectief naar de persoon luisterde. ‘Ik heb hem eerder gezien toen zijn vorige eigenaar superman aan het spelen was.’ hij bespaarde het meisje de details. Het zou niet erg positief zijn moest hij ook nog zeggen dat hij de Houndoom bijna had neergestoken, Aiden had verwond en Lilium had bedreigd. Dat zou echt niet in zijn voordeel werken. Rustig hing hij ondertussen de pokébal weer weg, niet te snel om geen verkeerde gedachten teweeg te brengen. Straks dacht ze dat hij een andere pokémon zou inzetten. Misschien geen slecht idee. De Houndoom was sterk, maar een mega Blastoise moest vast wel wat schade kunnen aanbrengen.

EFFY

Gesponsorde inhoud