Why me | Aria Lavon

Geeuwend stak het witharige meisje haar beide armen boven haar hoofd uit. Ze knipperde een paar keer met haar ogen zodat het zoutte zand er wat beter uit zou gaan. Wat in deze plaats met de lucht aan de hand was had ze nog nooit meegemaakt, op een strand was ze dan ook nog nooit geweest. Al was ze nu nog net niet helemaal op het strand, ze merkte het wel. Ceyen trippelde vrolijk voor haar uit, hij was meer op zijn gemak. Aria glimlachte terwijl ze haar ogen voor een seconde sloot. Vanuit het niets viel er een blond meisje tegen haar aan, geschrokken opende ze haar ogen. "S-sorry! Het spijt me echt..." Stotterde de blondine duidelijk nerveus. Ze sloot haar groene ogen en schudde glimlachend met haar hoofd. "Geeft niet hoor," zei ze rustig waarna haar blik uitging naar haar Torchic. Die liep nieuwsgierig richting een pokémon die Aria nog nooit had gezien. Ze nam aan dat de onbekende pokémon aan de blondine toebehoorde.

"Doe wel lief, Quartz," zei het meisje tegen de pokémon waar Cayen naar toe liep. De vreemde pokémon heette dus Quartz, vernoemt naar de edelsteen waarschijnlijk. Aria vertrouwde de blik in de ogen van haar pokémon niet helemaal. "Cayen je gaat geen pokémon verbranden," zei ze tegen haar pokémon die met zijn kop schudde. In zijn ogen was te zien dat hij dat eigenlijk wel van plan was. "Uhm, sorry, nogmaals... Kan ik iets voor je doen..?" Vroeg de blondine aan haar, een wat aparte vraag om op zo'n moment te stellen. Echt iets nodig had ze dan ook niet, de blondine was uiteindelijk toch het gesprek een soort van begonnen. Het witharige meisje bedacht zich dat ze zich nog niet had voorgesteld en ook de naam van het meisje waar ze tegen praatte nog niet wist. "Ik heet trouwens Aria, zou je mijn jouw naam willen vertellen?"

Wel, de vuurkip leek ook nog niet helemaal onder controle te zijn, gezien de woorden die het meisje tegen haar pokémon sprak. Toen Liv de naam van het wezentje hoorde keek ze nieuwsgierig op. "Cayen? Naar het... kruid, Cayenne?" Ze had zelf precies hetzelfde bedacht. Echter deed zij het iets anders. Haar mannetjes vernoemde ze naar kruiden, en haar vrouwtjes naar edelstenen. Daarom heette de Gible Quartz. En de Helioptile Saffron. Die zat nu even in zijn pokéball, om te rusten omdat hij een Wurmple had uitgedaagd op de weg van Rustboro naar Petalburg. Quartz deed nu een achterdochtig stapje naar achter. Ze wist niet helemaal wat ze met de Torchic moest. En daarbij hield ze nogal van een persoonlijke bubbel.
Op de tweede vraag kreeg ze geen antwoord. Waarschijnlijk had het witharige meisje niet echt iets nodig; de breeder had het alleen maar gevraagd om te zien of ze het niet goed kon maken met iets. Blijkbaar niet; de blondine kreeg een andere vraag, de vraag naar haar naam. Even knipperde ze. "Liv, en jij?" sprak ze, best trots dat ze dat had gezegd. Ze was dan achttien, maar sociaal zijn... Het ging gewoon niet zo soepel als bij anderen...

"Cayen? Naar het... kruid, Cayenne?" Vroeg de blondine haar met een nieuwsgierige blik in haar ogen. Aria knikte, "ik ben van plan al mijn pokémon naar kruiden te vernoemen," vertelde ze aan het meisje. De pokémon van het meisje zette een stapje achteruit. Blijkbaar beviel het hem niet zo dat Cayen nog wel eens wat in de brand wilde steken. "Liv, en jij?" Vragend keek Aria het meisje aan. Ze snapte het niet helemaal meer. Ze had zichzelf toch net al voorgesteld? Of zat ze er nou helemaal naast. "Aria zei ik net toch?" Vroeg ze met haar hoofd lichtelijk schuin. Nu wist ze het niet zeker meer of ze zich wel had voorgesteld. Het was maar een paar seconde geleden, toch twijfelde ze nu.

Het meisje antwoordde ja op de vraag, en toen kwam ze met iets waarop de blondine even fronste. Ze dacht dat ze origineel was geweest... Maar duidelijk was iemand haar voor geweest. "Hé, ik ook... M'n mannelijke pokémon dan," sprak ze. Ze wist niet meer wat ze nu moest doen. Ze zou Saffron geen andere naam geven. Maar ze was niet de enige, blijkbaar.
Oh ja. Had ze iets goed gedaan; dan hád ze iets gezegd, een hele zin, en dan deed ze weer iets verkeerds. Het meisje had zichzelf al voorgesteld. Oh ja... Aria. "Oh ja... Sorry," Wat beschaamd keek ze schuin omlaag, naar haar Quartz, die nog wel een originele naam had. Deze begon wat naar achter te stappen, en deed een poging haar pootjes over elkaar te vouwen. Nee, ze had besloten niets met deze Torchic te maken te willen hebben.

"Hé, ik ook... M'n mannelijke pokémon dan," vertelde de blondine. Verrast keek Aria haar hier door aan, zo creatief was ze dus niet geweest. Al zouden zij waarschijnlijk de enige twee zijn geweest die dat hadden bedacht. "Nou dan zijn we samen origineel, okay? Maar hoe heten jouw vrouwelijke pokémon dan?" Vroeg ze vervolgens nieuwsgierig. Liv had natuurlijk gezegd dat de mannelijke zo heette dus dan was Aria ook wel nieuwsgierig naar de vrouwelijke. "Oh ja... Sorry," zei het meisje wat beschaamt waarna ze naar haar pokémon keek die duidelijk niet met Cayen wilde spelen. "Oh geeft niet hoor, gebeurt mij ook wel eens," zei ze met haar handen gebarend. Cayen keek wat teleurgesteld van haar naar Liv naar de Gibble. Ach jammer maar nou niet iedereen wilde eenmaal met hem spelen.

Aria leek heel verrast, maar ook positief over dat ze dezelfde namen gebruikten voor hun pokémon. Nou oké... Ze zou het maar positief opvatten dan... "M'n vrouwelijke naar edelstenen. Dat is Quartz," Ze wees op de kleine dragon type, die nog steeds achterdochtig naar de fire starter staarde. Deze leek teleurgesteld, dat de Gible niet met hem wilde spelen. Jammer voor 'm, maar dat heb je niet met Quartz. Moet je vroeger opstaan. De blondine keek op naar de witharige en besloot iets te zeggen. "Heb je nog meer pokémon? Dan... weet ik zeg maar welke namen al in gebruik zijn," Ze glimlachte een beetje schaapachtig. Ze was het er nog steeds niet helemaal mee eens, maar goed, ze zouden gewoon samen origineel zijn... Vooruit dan maar.

"M'n vrouwelijke naar edelstenen. Dat is Quartz," vertelde de blondine waarop Aria een oh gebaar maakte met haar mond. "Dat is origineel, dat heb ik ook nog nooit eerder gehoord," vertelde Aria vriendelijk. Cayen leek te zuchten voor hij ging zitten, wat er nog steeds wat raar uitzag aangezien hij alleen maar door zijn poten zakte. "Heb je nog meer pokémon? Dan... weet ik zeg maar welke namen al in gebruik zijn," stelde Liv voor. Aria knikte begrijpend. "Mijn Sentrets heten Anice en Basil, en ik heb nog een ei maar weet niet welke pokémon en heb dus nog geen naam." Vertelde het witharige meisje over haar pokémon. Ze wist nu dat Liv's pokémon naar kruiden en edelstenen werden vernoemt. En ook dat ze het duidelijk wat jammer vond dat ze niet de enige was.

Nou, ze had nog nooit van pokémon met edelsteennamen gehoord. Gelukkig, dan bleef ze tenminste daarin nog origineel. Ze had lang zitten nadenken hierover. Edelstenen of kruiden? Uiteindelijk had ze allebei besloten te doen, en nu bleek dat kruiden niet origineel genoeg was. Zo jammer. Het meisje knikte op de volgende vraag en begon uit te leggen over haar andere pokémon. Anice. Basil. Dat kon ze wel onthouden, ongeveer. Zij had alleen nog een Zorua, maar die was ook female. "Oké, dankje," glimlachte de blondine. Basil had ze zelf ook wel willen gebruiken. Arceus thanks dat het meisje Saffron niet had gebruikt als naam. "M'n Helioptile heet Saffron," sprak ze schouderophalend, als een melding, of een waarschuwing. GEBRUIK DEZE NAAM NIET. Maar allemachtig, dat zou ze nooit zeggen.

"Oké, dankje," bedankte ze Aria simpel met haar complimentje. Het was duidelijk dat het meisje het niet geweldig vond dat ze beide kruiden gebruikte maar het wel leuk vond dat ze creactief was geweest met de edelstenen. "M'n Helioptile heet Saffron," vertelde de blondine vervolgens. Aria zag het hele probleem niet van pokémon met de zelfde namen, de blondine duidelijk wel. Ach ze zou zich dan maar aanpassen en geen van haar pokémon Saffron noemen. Als ze het zou onthouden tenminste. Cayen naast haar piepte verveeld, hij vond het duidelijk jammer dat de andere pokémon niet met haar wilde spelen.