Mabel Greene

Mabel

General

Name: Mabel Greene
Gender: Female ♀
Age: 17
Birthday: 10th of August
Home: Vaniville, Kalos
Trainertype: Breeder
Pokédex: Mabel's Dex

Appearance

Mabel is van gemiddelde lengte: 1.65, ze heeft redelijk lang, bruin haar en groene ogen. Haar kleding stijl is meestal simpel, ze geeft niet om designer kleding en trekt gewoon aan wat zijn lekker vind zitten. Al zorgt ze wel dat het bij elkaar past, meestal dan. Vaak is de stof van haar truien op de schouders wat kapot aangezien Silver er vaak zit en het onbewust kapot trekt met zijn klauwen. Ze draagt meestal een trui met vest er over om er voor te zorgen dat Silver niet al haar kleding sloopt.

History

0  – 6 jaar oud
Mabel had een hele rustige jeugd Vaniville, ze groeide op met veel bewondering voor pokémon en kon uren spelen met Lawrence, haar moeders Noctowl, en haar twee jaar oudere zus. Haar vader was overleden toen ze één jaar oud was en ze herinnert zich bijna niks meer van hem. Haar moeder werkte meestal in de bloemenzaak waarvan ze eigenaar was om het geld bij elkaar te krijgen voor haar gezin.

6 – 8 jaar oud
Toen Mabel zes was werd ze een keer aangevallen door een dolle Feraligatr, door de traumatische ervaring ontwikkelde ze een angst voor pokémon en water, nog in het speciaal waterpokémon, ze werd helemaal natgespoten door de krokodil. Wat erna kwam hielp ook niet helemaal, haar zusje kreeg een tamme Zigzagoon en de kleine pokémon mocht Mabel totaal niet. Toen ze gebeten werd door de pokémon leerde ze zichzelf aan dat niet alleen grote, maar ook kleine pokémons gevaarlijk waren. De Zigzagoon terroriseerde Mabel als het kon en zo werd het meisje doodsbang voor alle pokémon. Ze durfde geen pokémon meer in haar buurt te houden, behalve Lawrence, hij was er om haar te beschermen. Hij was ook de pokémon die de Zigzagoon steeds aanviel tot die ophield. Dit was de reden dat zij en haar zusje een beetje uit elkaar groeiden. Ondanks Mabel’s angst voor pokémon werd de fascinatie voor de dieren alleen groter. Ze begon met lezen van boeken over de bijzondere dieren. Al durfde ze niet in de buurt van pokémons te komen.

8 – 12 jaar oud
Op een dag, toen ze van school naar huis liep, vond Mabel een Pidgey verstrikt in een doornstruik. Ondanks haar angst voor de kleine pokémon haalde ze hem er uit, ze had medelijden met de vogel gekregen, waarna ze keihard wegrende. Toen ze een dag later naar school ging en uit het raam keek schrok ze zich dood. Dezelfde vogel zat in een boom naar haar te kijken, hij had nog steeds rommelige veren en wat krassen over zijn lijf. Mabel werd een tijdje ‘gestalkt’ door de vogel en elke keer kwam de Pidgey wat dichterbij. Uiteindelijk, toen hij bijna in haar haren vloog, per ongeluk, zette het meisje zich over haar angst en ontdekte dat de pokémon eigenlijk heel lief was, net als Lawrence, en ontwikkelde ze een band met de vogel. Uiteindelijk werd de naamloze Pidgey erg close met haar en nam ze hem mee naar huis, tot de verbazing van haar moeder en zus.
Mabel wilde de vogel houden, maar haar moeder wilde de trainer vinden aangezien hij een metalen bandje om zijn poot had. De eigenaar van de Pidgey bleek een gepensioneerde breeder te zijn, gespecialiseerd in vogels, en de pokémon was van een onbedoeld nestje van twee van haar pokémon. De Pidgey was een tijdje geleden ontsnapt en weggevlogen. Mabel wilde geen afscheid van de vogel nemen en ook de vogel vond het meisje leuk, daarom mocht ze hem houden, al cadeau. Wel hield ze nog contact met de vrouw die altijd wel nieuwsgierig was naar de jonge pokémon. Haar moeder doopte de vogel Silvester, omdat het bijna nieuwjaar was. Natuurlijk was deze naam nog wat moeilijk voor het kleine meisje en zij noemde de Pidgey Silver, als afkorting. Silver’s bloedlijn was 50% Pidgeot en 50% Skarmory, daardoor is de Pidgey ietsjes groter dan zijn soortgenootjes en kan hij Air Cutter en Steel Wing.  Trainen deed Mabel niet, dat kwam door haar wilde pokémon angst, maar ze spendeerde wel veel tijd met de vogel. Ook Lawrence vond de Pidgey een leuk gezelschap en leerde hem een beetje vechten, hij nam de plek in van Mabel als trainer.

12 jaar oud – Nu
Vanaf haar twaalfde ging Mabel naar de middelbare, Silver ging vaak mee en keek dan van buiten mee. Haar zus was op een reis gegaan en kon haar daarom niet helpen. In de pauzes zocht Mabel meestal een stil plekje, ver weg van de gevechten op het schoolplein, en at haar lunch met Silver. Ze was een beetje het buitenbeentje omdat ze doodsbang was voor de pokémon van andere, zelfs al was het nog zo een onschuldige Skitty. Behalve het spelen, en toch wel beetje, trainen met Silver verdiepte Mabel zich in boeken. Boeken over pokémon.
Nadat Mabel klaar was met school werkte ze nog in haar moeders bloemenwinkel. Haar moeder probeerde haar ervan te overtuigen dat ze ook op reis moest, net als al die andere tieners, maar dat weigerde ze met de smoes dat ze harder nodig was in de winkel aangezien haar zus er niet was. Mabel verdiende een beetje geld in de winkel om voor zichzelf te sparen. Uiteindelijk kwam haar zus terug, voor Mabel’s verjaardag, met een groter team en mooie verhalen. Hierdoor kreeg Mabel toch wel zin om op reis te gaan en besloot ze dat ze misschien een beetje door Kalos kon trekken. Vooral in die tijd sprak ze veel met de oude breeder die haar uiteindelijk overtuigde. Maar dat hele trainen wilde ze graag overslaan. Zo maakte ze plannen, stelde dingen weer uit en zette zich weer over angsten heen, en besloot uiteindelijk weg te gaan. Met het geld dat ze al had, spullen (het was een wonder dat alles in één tas paste) en Silvester. Niet om ‘de beste trainer’ te worden, maar meer om zich over de angst voor pokémon te zetten en een beetje meer van de wereld te zien.