Practicing

"Klaar Silver?" Mabel keek haar Pidgeot aan, de vogel klapperde met zijn vleugels en maakte een enthousiast geluid. Vandaag waren ze te vinden in de Azure Bay, aangezien ze binnenkort naar Hoenn gingen en er niet veel anders te doen was had Mabel besloten dat ze misschien wat konden oefenen met de mega evolutie. Het meisje sloot even kort haar ogen, dat actieveren met gedachten was best gaaf, en ze voelde de steen bij haar pols een vreemde energie afgeven. Ze opende een oog en keek naar de gloeiende steen, bijna meteen daarna begon Silvester ook te gloeien. De regenboog/witte kleur nam het over en de Pidgeot begon te groeien. Het was toch echt wel heel bijzonder dat een mega Pidgeot groter was dan normaal. Silvester strekte zijn vleugels, die nu een blauwe kleur aan het uiteinde had gekregen, en vloog op. Mabel moest goed blijven staan om niet te worden omgegooid door de kracht van de vogel. "Silver," schreeuwde ze de pokémon na. "Probeer eens een van die aanvallen die je laatst hebt geleerd."
Silvester bleef in de lucht zweven en richtte zich naar de zee. Een witte bal verscheen voor zijn snavel en na een korte tijd schoot er een witte straal uit. Hyper Beam. Mabel keek de aanval na, het water spatte omhoog waar de straal het oppervlak raakte. De Pidgeot daalde weer en landde naast zijn trainer. "Wauw Silver, dat is echt geweldig," zei Mabel bewonderend tegen de pokémon. Silvester keek alleen kalm aan, in de warme ogen van de mega Pidgeot was wel een beetje trots te herkennen. "Denk je dat je me een vlucht geeft?" Vroeg de brunette met een grijnsje, natuurlijk moest ze voorzichtig zijn met de wond, maar dit was iets wat ze moest doen. Silvester liet zijn trainer op zijn rug klimmen en sprong al naar voren om op te stijgen. Maar omdat er opeens, voor hem dan, iemand was verschenen moest de Pidgeot een scherpe bocht maken om die persoon te ontwijken. De pokémon landde weer en Mabel gleed van de rug, ze had het meisje ook gezien. "O, sorry," verontschuldigde ze zich geschrokken. "Ik eh.. wij hadden je niet gezien." Silvester, nog steeds in zijn mega vorm, knikte beleefd een verontschuldiging, hij kon immers niet praten.

Mabel was opgelucht toen het meisje zei dat het niks uit maakte, ze had er ook een heel drama uit kunnen maken. "Bedankt, dit is Silver eh.. Silvester," zei ze met een klopje op de mega Pidgeot, ze moest er voor zorgen dat ze hem niet voorstelde met haar koosnaampje. Silvester zei niks, in zijn mega vorm was hij altijd zo serieus. "En ik ben Mabel," stelde Mabel zichzelf voor, moest ze ook niet vergeten. "We waren hier aan het oefenen, hij heeft zijn Pidgeotite namelijk nog niet zo lang," verklaarde ze. "Eigenlijk wilde in net zien hoe het er hier van boven af uitziet." Met een lach keek Mabel even naar de lucht, het moest vast heel mooi zijn vanaf boven. En ze had nog drie dagen, genoeg om de zee te bewonderen, toch? "Het was niet mijn bedoeling jou daarmee omver te vliegen," zuchtte het meisje er achteraan. Silvester ging zitten en keek geamuseerd toe, in zijn kalmte had hij meer tijd om van dingen te genieten.