I luv shiny things |& Dominique

_{Tevreden wandelde Floyd op de pokébal af om die op te rapen. Hij had zijn shiny Umbreon weten te stelen. En iemand weer eens zeer hard gekwetst maar dat kon hij er nog wel bij nemen. Het was niet zo dat het zijn eerste keer was. Ook de Blastoise die hij had was eerder van iemand anders geweest, maar toch was hij in zijn bezit en was alles tussen de twee goed gekomen. De Umbreon zou dan wel niet bij hem blijven maar dan nog. Hij zag wel wat er met de pokémon ging gebeuren. ‘Het spijt me dat het zo ver moest komen,’ begon Floyd terwijl dat hij de zwarte pokébal omhoog gooide en die vervolgens ook weer op ving. Zo enkele keren achter elkaar. ‘, maar je moet begrijpen dat iemand als ik een pokémon als Mortem niet kan laten liggen.’ weer leek het alsof hij zijn eigen woorden probeerde goed te praten. Niet dat het mogelijk was, en niet dat hij het echt deed, maar het was meer om ergens uit te leggen waarom dat hij die pokémon gestolen had. Een shiny die hij te pakken kon nemen kon hij absoluut niet laten liggen. ‘Je kan maar beter iemand naar die hand laten zien.’ merkte hij op met een knikje naar haar verwonde hand.}

_{Wanneer dat het meisje op Floyd af kwam om haar pokémon weer terug te krijgen spreiden hij zijn benen wat. Zo zorgde hij ervoor dat hij stevig op zijn voeten zou kunnen blijven staan. Wanneer dat het meisje dan ook dicht genoeg was greep hij naar haar beide polsen om die stevig beet te kunnen nemen. Ondertussen haalde hij met zijn hield uit naar haar knie holten, om haar zo hopelijk terug de grond op te kunnen krijgen. De laatste tijd gingen dingen wel vaker zoals ze niet moesten gaan, maar die keer moest het eens goed gaan. Floyd wilden ook wel eens met een overwinning terug kunnen gaan. Kleine hysterische meisjes gingen hem daar dan niet bij helpen. ‘Denk je dat ik hem terug ga geven omdat je mij commandeert? Ik luister zelfs niet volledig naar mijn baas, waarom zou ik dan wel naar jou luisteren?’ zei hij ondertussen nog tegen Dominique. Soms begreep hij die mensen niet, maar waarschijnlijk zou hij ook niet al te positief reageren wanneer dat zijn pokémon zouden worden gestolen. Enkel ging hij er vast wel wat harder tegen in. Met iets gevaarlijkere middelen.}

_{Een kleine frons kwam op zijn gezicht bij de woorden die het meisje uit sprak. Ongelovig keek hij haar aan, en voor even zag het ernaar uit dat hij het aanbond aan het overdenken was. Iets wat enkel maar schijn was. Hij had geen slaafje nodig. Als hij dan ook maar iets verkeerd deed, of wat dan ook, kon het zijn dat ze dingen te weten kwam die ze niet moest weten. Floyd had daarbij geen zin om verantwoordelijkheid te hebben over één of ander mens. Mensen waren allemaal hetzelfde. Zo standaard, voorspellend en normaal. Er waren er maar enkele die er tussenuit sprongen en waaraan hij zich na een tijd niet mateloos ging irriteren. Al leken alle vrouwen daar wel een gave voor te hebben. ‘Een slaaf he?’ zei hij bedenkelijk terwijl hij het meisje aan keek. ‘En echt alles?’ op dat moment zag het er echt uit dat hij het aan het overwegen was. Zijn keuzen stond enkel al lang verder. ‘Nee bedankt, ik wil niet dat iemand me heel de tijd voor de voeten loopt.’ en ruw liet hij het meisje los terwijl hij d’r wat weg duwde, in de hoop haar alsnog terug de grond op te krijgen. ‘Ik weer me prima te redden zonder een hulpje dat me niks te bieden heeft.’ hij zou niet eens weten wat voor nut ze kon hebben? Het was niet dat zij ineens even zijn werk zou gaan overnemen.}

_{Misschien was hij net wat te ruw geweest tegen het meisje, maar dan kon ze ook eens zien hoe hij werkelijk was. Geen enkele tijd dat hij bij haar was had hij ook maar op één manier geacteerd. Hij veranderde zichzelf niet om aardig over te kunnen komen bij andere mensen. Liegen durfde hij wel eens, maar zelfs dat had hij niet echt gedaan. Floyd was gewoon zichzelf gebleven maar had enkel niet volledig onthuld wie hij toen ook al was. Die dag kwam het meisje het echter allemaal te weten op een niet zo leuke manier. Bij de volgende woorden van het meisje kantelde zijn hoofd meteen naar rechts. ‘Misschien denk jij dat, maar wie zegt dat iedereen het daarmee eens is? Dat het ook echt zo is?’ weer kwamen de botte woorden uit zijn mond. Hij had er toen zelfs geen moeiten voor moeten doen.
‘Hoe zeggen mensen het ook alweer?’ zei hij terwijl hij zijn armen even over elkaar heen sloeg. ‘Die zie je nooit meer, te-rug.’ zei de jongen op een zingende toon. Vervolgens zetten hij enkele passen naar achter en stak hij zijn hand even in de lucht. ‘Nog een fijne dag verder, en bedankt voor het cadeau.’ en bij die woorden draaide hij zich weer om. Het was een verdomde shiny pokémon. Natuurlijk zou hij die niet terug geven. Hij kon er veel meer mee verdienen dan je zou denken, maar dan moest je natuurlijk wel de goede mensen kennen. Achter hem kon hij zijn Braixen horen volgen. De pokémon was eindelijk groot genoeg om zelf te wandelen. Als hij nu nog gedraagt wilde worden moest hij maar een ander slachtoffer zoeken.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Deathshot kwam naast Floyd wandelen. Zoals altijd had hij een trotse houding, en toen hij op twee poten kon wandelen had hij ook nog eens een mooie gestrekte rug. Misschien was hij wel iets kleiner dan de meeste Braixen maar dat maakten niet veel uit. Hij was ook nog eens langs één kant blind, dus de lengte was het kleinste probleem. Het verbaasde de jongen nog steeds dat hij de pokémon eigenlijk had gehouden. Het was lang niet zijn lievelings pokémon, maar misschien doordat hij ook wat aan zijn zicht had dat hij er wel een connectie mee had. Dat was echter niks waar hij zich toen mee bezig moest houden, vandaar richten hij zijn aandacht weer even op Dominique wanneer hij haar stem hoorden.
‘Mensen willen zoveel, jammer genoeg kunnen we niet alles krijgen wat we willen!’ riep hij haar nog toe. Toch bleef hij even staan en keek hij achterom naar het meisje. Zijn handen had hij ondertussen al lang weer in zijn jaszakken gestoken. ‘Toch niet op de eerlijke manier.’ en die zin sloot hij weer af met een knipoog. Het was zowaar iets dat hij deed zonder dat hij zichzelf ervan bewust was. Knipogen was zeg maar zijn ding. ‘Wie weet. Misschien zie je hem met heel veel geluk ooit wel terug. Je weet nooit waar de verkoop ooit gaat eindigen.’ zolang hij zijn buit maar binnen zou krijgen. Dan was het goed voor hem. Waar de pokémon uiteindelijk eindigde interesseerde hem maar vrij weinig.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{‘Misschien een andere keer. Er is niet meteen iets waar ik op dit moment naar verlang.’ zei hij tegen haar. Waarom bleef hij er ook nog? Het beste wat hij kon doen was gewoon weg gaan en haar achterlaten. Floyd had zich alweer omgedraaid om verder te wandelen wanneer hij toch wat kon bedenken. Er was wel één pokémon die hij graag wilde hebben, maar hij had geen zin om de pokémon zelf te gaan zoeken. Langs de andere kant was zijn team op dat moment al groot genoeg. Voor even stond hij dan ook weer stil. ‘Er is misschien wel iets dat je mij kan geven, maar ik ben er nog niet over uit.’ hij moest het verstandig proberen aan te pakken. Hij had een shiny in zijn bezit, die kon je niet zo maar even gaan omwisselen tegen een ander geval. ‘Wanneer dat ik het weet zal ik je wel vinden.’ hij zag ondertussen hoe Death naast hem heel de tijd over zijn schouder naar achter aan het kijken was naar het meisje. Hij was haar echt in het oog aan het houden.}

''HEAR EVIL, SEE EVIL, DO EVIL. THE TRIFECTA,,

_{Een grijns verscheen op zijn gezicht wanneer dat het meisje vroeg hoe dat hij haar zou vinden. Floyd bleef kort staan, met zijn rug heel de tijd naar haar toe gedraaid. Hij zou er wel achter komen waar dat ze was, al moest hij zijn lompe collega’s ervoor inschakelen. Moeilijk moest het niet zijn om het meisje terug te vinden wanneer dat het echt nodig was. ‘Ik heb zo mijn manieren.’ sprak hij zonder dat hij haar nog aan keek. In plaats daarvan wandelde hij gewoon rustig verder. Vanuit zijn ooghoeken kon hij Death nog een balletje vuur zien uitspuwen naar het meisje. Vermoedelijk was het ongeveer hetzelfde als je tong uitsteken. Death had in ieder geval geen gemakkelijk karakter en soms leek hij Floyd misschien wel wat te hard te imiteren. Hij kon zich nog herinneren hoe het wezentje was wanneer dat hij pas was uitgekomen. Zo lief en onschuldig.}