Awkward situations | Vivienne Williams

Reflection cave dus. Nou ja, dat was het dan ook, inderdaad. Dit was wel het meest speciale in heel Geosenge Town. Tja, het was allemaal niet zo interessant. Maar de fantastische pokémon die zich overal bevonden... Pokémon waren rare wezens, for sure. Maar ze waren spannend, interessant, lief, sterk, gehoorzaam... Of niet. Maar ze kon zich geen wereld voorstellen zonder. Ondertussen stond de in de grot, en liet ze haar hand glijden over het oppervlak. Wat was het... metaal? Glad gesteente? Het leek wel windstil water, zo glad was het. Está snuffelde voorzichtig aan de wand, terwijl Balcaz aan de andere kant tegen de muur op probeerde te klimmen. Het was het meisje snel opgevallen dat de woudgekko pokémon graag hoge plekjes opzocht. Op het moment dat ze ergens pauzeerden klom hij in bomen, en hij duwde soms de kop van Está naar beneden om hoger te zijn dan zij. Tja, het bleef een gekko. Een gekke gekko. Soms kon Alyss hem echt niet bevatten, en op andere momenten voelde ze vaagjes wat hij voelde, en begreep ze het gewoon. Hoewel dat eerste toch wel meer voorkwam. Ze was nu nog alleen in de ruimte, gevuld met schemerduister. Echter klonken er voetstappen, en ze liet haar blauwgroene ogen van haar spiegelbeeld wegglijden en gluurde naar dat van de binnenkomende persoon. Ze keek even naar het meisje. Ze herkende de brunette wel, maar kon er geen naam aan koppelen. Dus draaide de coördinator zich toch om, en bleef even staan kijken, haar ogen half dicht geknepen.

Ok, ze moest toegeven. Van alle grotten die ze tot nu toe had bezocht, was dit toch echt wel de mooiste. Ze kon van alles zien door de reflecterende muren, al moest ze oppassen dat niet opeens tegen zichzelf aan liep. Iets wat nu al enkele keren gebeurd was. Ze snoof zachtjes en wreef over de pijnlijke plekken op haar gezicht, in dit geval haar neus en voorhoofd. De muren waren hard, goed opgemerkt Vivienne. Voor deze tocht had ze Fiora weer eens uit d'r pokéball gehaald. De Shiny Gardevoir was blijkbaar maar al te blij om weer wat frisse lucht te krijgen, al was het dan in het midden van een grot.
In de verte zag ze een meisje staan. Vaag herkende ze haar, maar het duurde lang voordat ze op een naam kon komen. Kalmpjes wandelde de brunette in de richting van het zwart harige meisje, toen opeens het kwartje viel. "Hey!" zei ze vriendelijk, terwijl ze bij het meisje tot stilstand kwam. "Alyss, toch? Van het nieuwjaarsbal," bij het uitspreken van die woorden kleurde haar wangen lichtelijk rood. Arceus wat had ze zich als een gek gedragen daar toen...

Het meisje had ook een pokémon bij zich, en Alyss voelde zich toch wel heel klein en zwak toen ze het herkende. Het was een Gardevoir, dat was zichtbaar, maar in plaats van groene kleuren had het blauwe. Een shiny. Geluk hebben is dat. Zij had niet eens een shiny pokéball. Die dingen waren zo duur... Haar blik verschoof weer naar de trainer van de psychic type. Deze herkende Alyss, en op het moment dat de brunette sprak wist zij het ook weer. "Alyss toch? Van het nieuwjaarsbal," Oh ja. Dáár kende ze de trainer dus van. "Uhm... Dat ben ik, helaas," Ze lachte even, en voelde haar wangen rood worden. Waarom was ze in vredesnaam zo'n ongemakkelijk persoon? "Vivienne... Dat was jij dan toch?" De herinneringen aan hun gedrag op dat feest waren niet de beste, maar zeker niet de slechtste. Ze hadden wel lol gehad, maar konden het waarschijnlijk niet helemaal meer oproepen. Alleen die paar dingen, zoals de kus en het dansen. Allebei waren niet helemaal de bedoeling geweest... Nope. Lys' ogen dwaalden weer af naar de wit-en-blauwe pokémon. "Geluk gehad?" vroeg ze, duidend op de pokémon. Wat kon het anders zijn dan een gelukje?

"Hihi, dat ben ik ja," zei ze wat ongemakkelijk, terwijl Fiora naast haar kwam te staan en eens nieuwsgierig naar het zwartharige meisje keek. De brunette krabde een beetje verlegen achter d'r hoofd, met een glimlach op d'r gezicht. "Ik geloof dat ik je mijn excuses hoor aan te bieden," zei ze daarna, terwijl ze weer serieus keek. "Drank is niet echt mijn lievelings middel om de dag door te komen en well, things should not have happen. Ondanks dat het lollig was, was het niet echt mijn bedoeling." Ze stak haar hand uit naar Alyss. "Sorry," zei ze daarna gemeend.
Haar blauwe ogen richtte zich op de Gardevoir naast haar en ze grinnikte zachtjes. "Ja, Fiora is de eerste pokémon die ik heb gevangen hier in Kalos, ik heb ontzettende geluk gehad met haar," zei ze daarna. Ja, ze was ontzettend trots op haar Gardevoir, maar de laatste tijd liet ze dat niet echt meer merken omdat ze te druk was met de rest van haat team.

De brunette bood gemeend haar excuses aan. Alyss kreeg een hand aangereikt die ze schudde. Toen glimlachte ze. "Is goed. Het spijt mij ook, ik had die alcohol zoiezo nooit mogen aanraken. Ik ben pas vijftien, weet je," Ze keek een beetje beschaamd, maar tegelijk ook alsof ze het wel grappig vond. Oeps. Never touch the alcohol. Ze had zichzelf beloofd het nu nooit meer te proberen zonder enig idee ervan te hebben wat erin zat. Wat er ook in die cocktail had gezeten, dat was zeker sterk spul geweest.
Echt geluk dus. Fantastisch hoe mensen dat konden hebben, zulk geluk. "Ze is prachtig," knikte de jongere coördinator. Opeens viel het op wat het bruinharige meisje had gezegd. De eerste pokémon die ze had gevangen in Kalos. "Dus je bent niet van hier?" vroeg de donkerharige reiziger. Ze zei het alsof ze een hekel had aan vreemden, maar Alyss was zelf ook een vreemde in deze regio.

Vivienne hief haar hand op. "Nah, zit wel goed. Al zou ik, als ik jou was, inderdaad voorlopig even bij de alcohol weg blijven," ze grinnikte zachtjes. "Voordat je mot krijgt met de politie, that is." Eigenlijk mocht ze zij niets zeggen, aangezien ze zelf technisch gezien ook nog minderjarig was. Het was nog maar een paar dagen voordat ze jarig was, maar goed, dat maakte weinig verschil. Zelf wist ze echter vrij goed waar haar grenzen lagen, dus waarschijnlijk zou ze zichzelf niet meer zó ver laten gaan. Of alleen drinken, zoals bij Aiden. Oops.
"Dank je," zei ze gemeend toen ze het complimentje kreeg over Fiora. De Gardevoir maakte een dankbaar gebaar, om vervolgens te buigen voor Alyss. Van al haar pokémon was Fiora toch wel diegene die het meest menselijk was en haar dan ook het meest begreep. Een tijd lang had ze Fiora als een soort van moeder gezien, toen ze zo veel problemen had met haar ouders. Vivienne keek op en schudde haar hoofd. "Nee, ik ben opgegroeid in Fortree City, Hoenn," legde ze vriendelijk uit. "Ben jij wel van hier dan?" vroeg ze daarna.

De Gardevoir, de drageres van de naam Fiora, boog voor de jongere coördinator. Toen Alyss vroeg naar de woonplaats van Vivienne keek deze op, en schudde haar hoofd. "Nee, ik ben opgegroeid in Fortree City, Hoenn," sprak ze vriendelijk. Lys knikte. Dat kende ze wel, ongeveer. Al kwam ze zelf uit Sinnoh. Ze kreeg de vraag teruggekaatst. "Ik kom uit Sinnoh, uit Celestic Town," reageerde ze. "Dus ik ben zelf ook niet van hier, hoor," Ze glimlachte breed. Opeens klonk er een soort waarschuwing van Está. De vijftienjarige trainer draaide zich om, en zag hoe Balcaz een richel had gevonden waar hij op had kunnen klimmen. Hij stond daar op het smalle richeltje. Tja, hij was een vervelend en niet-luisterend ding, maar hij kon elk moment vallen en dat was niet helemaal de bedoeling. "Balcaz!" riep Alyss uit. "Kom er eens vanaf! Kan dat?" O h Arceus. Ze droeg dubbele verantwoordelijkheid voor hem, ondat het een pokémon was die ze gekregen had, niet gevangen.

"Oh, leuk," zei Vivienne met een glimlach. "Ik heb een tijdje door Sinnoh getrokken, voordat ik in Kalos kwam. Heb daar bij een pleeggezin gezeten voor een tijdje, prachtig gebied," legde ze vrolijk uit. Sinnoh was een geweldig gebied geweest om door heen te reizen en ze had er dan ook geen spijt van gehad. Het enige waar ze spijt van had, was het feit dat ze haar Prinplup nu had laten wegrotten in haar box, terwijl ze het kleintje al verzorgde sinds die uit z'n ei was gekomen. Ze zuchtte zachtjes, maar keek op toen ze een waarschuwende kreet hoorde.
Blijkbaar was de Treecko van Alyss een richel gevonden om overeind te komen en direct hoorde ze paniek in de stem van het jongere meisje. Haar blauwe ogen schoten naar Fiora, die alleen maar knikte. Ze gloeide lichtblauwe op en met haar psychische krachten pikte ze de Treecko op van de richel. De Gardevoir liet de Treecko bij Alyss weer los en glimlachte. "Dank je, Fiora," zei Vivienne gemeend, met een glimlach op haar gezicht.

Vivienne vertelde dat ze zelf in Sinnoh had rondgetrokken, en daarop glimlachte het andere meisje. "Wat leuk! Heb je daar nog wat pokémon gevangen?" vroeg ze geïnteresseerd. In Sinnoh waren best leuke pokémon te vangen. Zelf had ze eigenlijk geen Sinnoh-pokémon, besefte ze. Terwijl ze er wel vandaan kwam. Ze had wel eens met een paar van die pokémon gevochten in een toernooi, maar die waren niet van haarzelf geweest.
Toen ze erachter kwamen dat de Treecko daar op de rand wankelde zorgde de shiny Gardevoir ervoor dat de grass type weer met beide pootjes op de grond terechtkwam. Verrast keek Alyss toe hoe de Wood gecko pokémon neergezet werd uit de Psychic. Zijn trainster zat bij hem neer, maar hij keek alleen maar nors terug. "Doe je volgende keer wat voorzichtiger? Het is niet overal even veilig om op te klimmen!" zei Alyss. Maar de groene gekko draaide zich om en ging een eindje verderop zitten. Toen Está op hem af liep en iets piepte gromde hij iets terug. De trainer van de twee grass types zuchtte en keek terug naar de enige andere persoon in de ruimte. "Hij... luistert niet altijd..." zuchtte ze. Ze glimlachte even half.