Clean

Wel meteen liep Celes het gebouw in en Matt twijfelde dan ook voor geen seconde en ging achter haar aan. Hij moest zoals gewoonlijk weer eens bukken om naar binnen te gaan en toen hij eenmaal binnen stond keek hij neer op een heleboel mensen. Hij torende daar natuurlijk weer mooi boven en had een mooi zicht op alles wat er gebeurde... Oké, dit was wel erg vol... Hij zuchtte even kort en trok een wenkbrauw op toen hij iemand zag kijken naar hem. wel meteen begon hij luidop te lachen toen meerdere mensen hem raar aankeken. Je zag niet zo vaak zo'n reus als hem en hij snapte eigenlijk wel ook waarom ze naar zijn perfecte looks aan het staren waren. Ah, hoe zou hij zelf zijn. Toen streek hij even een traan weg en stak hij zijn hand in zijn broekzak waarna hij opnieuw een klein rolletje geld bovenhaalde en zich wel meteen door de menigte walste. Zonder echt pardon tegen iemand te zeggen duwde hij zo iedereen uit de kanten en gooide hij het geld op de balie, alsof het niks leek te zijn. Met grote ogen staarde de eigenaar naar het geld en vervolgens naar Matthew. Hij keek ondertussen even naar Celes. "Uhm... Mogen we uw bestelling meneer?" Hij knikte even naar het meisje met de paarse haren. "Wat wil je Celes?"

Ze bestelde bolognese, traditioneel en op zon schattige manier dat hij even meende weg te smelten voor haar doen. Hij lachte daarom ook even naar haar aangezien hij het gevoel had dat ze een soort van obstakel had overwonnen en dat ze nu wat sterker was. Het maakte hem ergens trots en hij vroeg zich serieus af waarom... Maar zo erg vond hij het niet, hij kon ermee leven en dat vond hij goed. Hij keek daarna naar de eigenaar en keek even kort naar de lijst met sausen. "Dan neem ik de vier kazen," zei hij vervolgens. De man knikte en begon meteen een soort van commando's te roepen. Het zou niet lang duren. Hij wist uit ervaring dat ze een klant let geld niet zouden laten wachten, want wat voor eigenaar zou je dan zijn? Daarom lachte hij ook zachtjes.

Het duurde echt niet lang voordat ze hun maaltijd kregen. De twee kartonachtige potjes verschenen voor hun neus en Matthew pakte zijn deel en Celes de hare. Hij keek haar even kort aan en knikte op haar voorstel waarna hij nog even keek naar de eigenaar, die een soort van nerveuze lach op zijn gezicht had. "Bedankt en kom gerust nog eens terug," Hij schoot meteen in de lach. "Ik of mijn geld?" zei hij met een soort van spottende blik. Toen de man even naar adem hapte en hem ongeloofwaardig aankeek, schudde hij al lachend zijn hoofde en draaide hij zich om naar de uitgang en liep hij achter het meisje aan. Toen ze buiten waren keek hij even naar Celes en lachte hij kort naar haar. "Dat ging vlotter dan verwacht," zei hij met een onschuldige lach.

"Je moet niet zo met je geld smijten" zei ze ietwat nors. Hij keek haar kort aan met een klein lachje. "Het is een gewoonte," zei hij even al lachend. Hij vond zijn fortuin eigenlijk eerder een soort van vloek, ookal wist hij wel dat de meeste heel graag zouden wisselen. Hij kon ervan genieten maar hij wist ook dat veel mensen hem graag zagen komen enkel en alleen omdat hij geld had. "Volgende keer kan je ook het gewone normale bedrag betalen" vervolgde Celes "Anders kan ik jou nooit trakteren" Hij knikte even naar haar. "Oké dan," zei hij met een zucht. Als ze dat wilde, goed voor hem hoor. "Zullen we daar gaan zitten?" Vroeg ze vervolgens en zonder echt te wachten was ze weg. Hij volgde haar snel en reageerde zelfs niet op haar vraag aangezien ze zelf al had besloten wat ze zouden doen. Hij vond het niet zo erg, zolang het maar proper was. Het was dan ook een hele opluchting dat de bank proper was, het was een wonder dat er nergens Pidgey poep aanging. Hij zuchtte en ging naast haar zitten waarna hij haar even kort aankeek. Daarna opende hij de doos. Een wolkje condens steef meteen op uit de witte doos, vermengd met een geur die meteen zijn honger wekte.

"Eet smakelijk" Matthew knikte naar haar. "Bon appetit~" Zei hij met een kleine lach op zijn lippen. Hij pakte het bestek en opende zorgvuldig de verpakking waarna hij de vork eruit viste en nog even schuin keek naar Celes, die inmiddels al haar vork in de spaghetti had geplant en deze nu ronddraaide zodat er genoeg opzat. Eerst plaatste hij de zak van eerder naast hem op de bank voordat hij zelf ook zijn vork in het eten stak. Hij prikte wat van de pasta op zijn vork en tilde het wat op waarna hij het rustig ronddraaide en zo de drendels en de saus mooi op zijn vork kon houden. Hij bracht het kort naar zijn mond en stak het in zijn mond waarna hij rustig begon te kauwen en even schuin keek naar Celes. Hij kon het dan ook niet laten even binnensmonds te lachen, half kauwend op zijn eten... Hij slikte daarom snel het eten door en keek snel weg, want het zag er zo komiek uit hoe ze nu aan het eten was.

"Lach me niet uit" Oké, serieus... Hij grinnikte zachtjes en keek haar daarna met een kleine, onschuldige lach op zijn lippen aan. Haar gezicht had al kennis gemaakt met de tomatensaus en dat was al duidelijk. "Sorry Celes," zei hij terwijl je duidelijk kon opmaken uit de toon van zijn stem dat hij zijn lach probeerde in te houden. Hij knipperde even kort met zijn ogen en keek terug naar zijn bakje waarna hij gewoon verder ging met eten en niet opkeek om ervoor te zorgen dat hij niet opnieuw zou beginnen lachen en eventueel zou stikken in de slierten die dan vast in het verkeerde keelgat zouden vliegen.

Hij werkte rustig zijn eten naar binnen. Hij had immers jaren aan een stuk van die lessen gehad. Strenge lessen op etiquette en van die dingen. Het hoorde bij de thuisscholing die hij van zijn tien jaar had gekregen. "Je hoeft je niet te verontschuldigen" zei ze. Hij keek niet op, wetend dat hij in de lach zou schieten bij het aanschouwen van haar gehavend gezichtje. "Ik ga nooit meer spaghetti bij jou in de buurt eten" Hij grinnikte even en slikte rustig het eten door waarna hij even opkeek en niet probeerde te lachen. "Zo... erg is het toch niet?" zei hij half grinnikend, half serieus. Hij moest leren echt wat serieuzer te zijn met momenten, maar goed... Ze zag er zo schattig en hilarisch uit op hetzelfde moment dat hij gewoon zijn lach niet kon inhouden.