Fieldwork, right?

Haar hoge hakken klikte op de stenen vloer van het hoofdkwartier. Haar blauwe ogen stonden ijzig en ze had een duidelijke houding. Recht, overeind en achterbaks. Vooral dat laatste, want met één dodelijke blik, bleef iedereen uit haar buurt. Alysha vond het wel prettig om zo een beetje van macht te kunnen uitoefenen. Al moest ze toegeven dat ze momenteel iets van haar ijzigheid verloren was, aangezien er een kleine Eevee aan haar zijde liep. Het diertje was ter koop aangeboden bij een fokkerij en ze had het niet kunnen laten om 'm te kopen.
De vrouw keek eventjes om zich heen en trok een wenkbrauw op toen ze opeens een bekend figuur zag staan. Met licht zwaaiende heupen liep ze op de man af en tikte 'm op z'n schouder. "Interessant veldwerk doe je," zei ze op een zoete toon. Terwijl de Eevee bij haar voeten een zachte "Eevee~" liet horen.

[first post for Ren Hidoh]

Wat de witharige moest doen? Zoals gewoonlijk had hij echt geen idee en lag hij op het bed in zijn appartement, zijn ogen gericht op het plafond. Zijn hand reikte naar zijn tas die vlak naast zijn bed stond en haalde er een ronde, glimmende, steen uit. De witharige had het ding een tijd geleden op het Hoenn festival gekocht en de verkoper had hem verteld dat het een mega stone voor Salamence was en al was Tygo destijds nog geen Salamence, was het toen bijna zover. De Pokéball van de Dragon Pokémon werd als enige met zich meegenomen en Ren liep richting de uitgang met de intentie om de Mega stone rond Tygo’s nek te doen, zelfs had had Ren zelf nog geen key stone. Tot hij op zijn schouder werd getikte en door een bekende stem werd ‘begroet’ "Interessant veldwerk doe je," de man draaide zich om, alleen maar om Alysha recht in haar ogen te kijken en om welke reden het eigenlijk ook mocht zijn, was Ren niet echt verbaast ”Jij ook.” sprak de witharige enkel, eigenlijk wou hij gewoon weer verder met waarmee hij bezig was.

Haar mondhoek ging iets omhoog toen hij het antwoord van de witharige hoorde. Hij had haar dus wel herkend. Zijn toon daar in tegen stond haar niet echt aan. Ze vroeg zich af wat hij hier eigenlijk aan het doen was, maar het zag er naar uit dat het belangrijker was dan een gesprek met haar. Ze snoof zachtjes, nee, ze had geen zin om genegeerd te worden, nu helemaal niet. "Waarom ben je in het hoofdkwartier?" vroeg ze daarna kalmpjes, om het gesprek toch nog een beetje voor te kunnen laten zetten. Als deze vent geen gesprek wilde, dan had hij pech. Hij zou maar naar haar luisteren, punt uit.

De blauwharige snoof zachtjes bij zijn antwoord en vroeg daarna kalm "Waarom ben je in het hoofdkwartier?" het leek er jammer genoeg niet op dat hij er niet vanaf kwam met een simpele begroeting, waardoor hij de Salamencite dus weer terug in zijn rugzak deed en waneer hij dat had gedaan hield hij zijn schouders op "Waarom niet?" toen hij voor het laatst checkte was zij niet degene die bepaalde waar hij wel en niet mocht gaan staan, dus als ze een antwoord wou kon ze het krijgen maar niet op de manier zoals ze (waarschijnlijk) hoopt.