Wat is rust?! (Alex Hunt)

Hij knikte terwijl hij naar haar pokemon tuurde, die wat in de verte bezig waren. Absol was nog niet terug gekeerd, ze stond nog maar wat in de verte. De Oshawott was nog aan het 'vluchten' van Ramoth, maar Alex kon zien dat ze moe aan het worden was. Het zal niet meer zo lang duren of ze zal terug keren. Vervolgens richtte hij zijn aandacht weer op Allison, die nu ook moest toegeven dat haar leven niet zo interessant was, maar toch wat op de vraag antwoordde. Ze zei ook wat over details later te vertellen maar hier onderbrak Alex haar. "Als je iets niet wilt zeggen hoeft dat niet hoor." zei hij terug tegen haar. Voor de rest liet hij het meisje weer verder praten. Ze was bezig over haar pokemon nu. Alex kende het wel een beetje. "Zo heb ik er ook wel." zei hij dan maar. "Coatl wilt zich tegen iedereen die hij tegenkomt bewijzen, wat niet altijd lukt." en even tuurde Alex wat beschuldigend naar de Snivy, maar hij staarde gewoon terug. "En Ramoth wilt gewoon nog spelen en van die soort dingen doen. Maar in het algemeen doen we dingen rustig aan." Ondertussen kon hij ook zien dat de Absol het schetsboekje had terug gegeven. Hij vroeg zich af wat het meisje ermee ging doen maar op het moment  nog niks. Absol zelf had zich ook neergeld. "Welk level zijn  je pokemons eigenlijk dan, je Oshawott dan vooral, als hij toch zo graag wilt evolueren." vroeg hij vervolgens aan Allison.

ooc: -

Hij keek van de Oshawott terug naar zijn trainer terwijl hij aan het luisteren was. De Oshawott was blijkbaar te moe geworden om zelf nog langer rond te rennen, wat goed uitkwam voor de Druddigon, want het draakje kwam moe, en wat hijgend van inspanning, naar haar trainer toe gewaggeld. Daar legde ze zich tevreden neer naast haar trainer waarna ze al snel was gedoezeld. Rustig klopte hij haar nog eens zachtjes op haar nek en toen keek hij weer naar Allison. "Dan kan hij bijna evolueren zeker," hij gebaarde naar Damon, "Dus ga je dan nog wat trainen binnenkort?" Maar nu kaatste het meisje de vraag weer terug. "Wel Coatl moet in principe nog 2 levels hoger, maar ik ga wat wachten, voor vlugger aanvallen te kunnen leren. Ramoth in nog maar level 5, maar ik doe rustig aan met haar, ze moet niet meteen klaar staan voor gevechten." Even staarde hij weer naar zijn pokemon, en zag hoe de Snivy nu eens dichter naar de Absol toe liep. Alex liet hem zijn gang gaan. "En wat ben je dan van plan nu te doen?"

ooc: -

Dus ze was weer van plan te gaan tekenen, maar leek toch aan de mogelijkheid te denken dat er een grote stenen constructie in dit dorp was. "Rond kijken is goed, ik was hier oorspronkelijk gekomen voor de stenen daar" en hij wees naar waar de rotsen stonden. Maar toen hij dacht om op te staan zag hij dat zijn draakje nog altijd wat lag te slapen. "Maar misschien kunnen we iets anders doen. Wat dacht je van een gevecht met mijn Snivy?" vroeg hij toen, "Want ik ga Ramoth nog even laten slapen." Toen Coatl de woorden 'gevecht' hoorde keek hij opgewonden op en liet een krachtige kreet horen, hoe krachtig de pieptoon van hem dan ook kon over komen.

ooc: -

Al meteen kregen ze een antwoord van de Oshawott, die meteen opsprong. Coalt moest lichtjes grijnzen toen hij zijn uitdager zag staan. Hij keek nog even terug naar zijn trainer, die bezorgd naar de otter keek. "Weet je het zeker?" maar Allison bevestigde haar keuze al. "Oke dan." mompelde Alex nog en hij knikte naar de Snivy. Coatl zette zich klaar voor Damon, en wachtte nu op het bevel van zijn trainer. Even dacht Alex na, dit zou wel makkelijk zijn, ze waren ten minste in het voordeel. En dat leveltje hoger zou opzich maar weinig uit maken met dat voordeel. "Goed dan, Coatl begin met Leer." De Snivy richtte zijn ogen op zijn vijand en wierp deze een intimideren blik toe terwijl zijn ogen een rode rand kregen. Dat zou de defense van Damon wat moeten laten zakken. Alex knikte nu, en riep toen weer naar zijn Snivy "En dan nu een Warp." Coatl liep naar zijn vijand toe nu, met een duidelijk doel voor ogen, zijn bebladerde staart dicht rond de Oshawott te draaien.

Hoe de Oshawott de Leer had ontweken zou een vraag blijven voor Alex, misschien hield hij zijn ogen dicht? Maar hij schudde de gedachten uit zijn hoofd, de otter zat nu toch vast gebonden in Coatl's staart. De Snivy wrong hem zelfs nog wat strakker zodat Damon niet kon ontsnappen. "Goed zo en nu nog een leer!" Deze zou moeten lukken. De water pokemon zat vast in de staart van de Snivy. De rood omrande ogen keken de Oshawott nu recht aan, terwijl er een grijns op Coatl's gezicht, hopelijk ging nu de defensie van de pokemon omlaag. De Snivy begon er overtuigd van te raken dat dit gevecht zou winnen. Ook Alex begon een overwinnings gevoel te krijgen, al zou hij niet weten hoe lang het nog zou duren, je had nog altijd de Ability van de otter. Maar daar maakte hij zich nu geen zorgen over. "Coatl, nog een Tackle!" De Snivy liet nu even los, omdat de tackle anders niet meer mogelijk zou zijn. Hij deed nog vlug een sprong naar achter en met zijn hoofd gericht naar de Oshawott begon hij de Tackle.

De tegenstander werd weer geraakt door de Snivy. Coatl botste op volle snelheid tegen zijn tegenstander op, waar na hij eventjes zijn evenwicht weer moest zoeken. Maar al snel stond hij weer stevig op beide benen en keek hij weer uitdagend naar de Oshawott. Deze leek eindelijk eens iets terug te gaan doen. Het commando voor water gun werd geroepen, en al snel daar na volgde de staar water. "Coatl probeer je af te schermen met je staart!" Eigenlijk zou deze aanval niet veel damage doen, maar wat er ook zou komen wou Alex toch beperken. Net optijd kreeg de Snivy zijn staart dan voor zijn snuit, maar de druk van het water duwde hem toch terug. De slang probeerde stand te houden, maar het water duwde de staart gedeeltelijk weg en de harde straal raakte hem vervolgens volop. De jongen moest nu maar toekijken wat er gebeurde . Uiteindelijk stopte de straal, maar er werd meteen een volgende aanval in gezet. De staart van de water pokemon vond nu zijn weg tot de Snivy, terwijl Damon er mee sloeg. "Stop hem met Vine Whip." riep Alex nu snel, hopend dat hij het effect zou kunnen doorbreken. Maar Coatl kon al voelen hoe zijn defense zakte, ook al verschenen de lianen nu vanuit de gele achtige sprieten aan zijn nek, en pakte deze de staart van de tegenstander vast. "En gooit hem nu weg!" En met een soepele beweging sloot hij de lianen rond de Oshawott om hem van zich weg te gooien.