Egg Problems ll & Will

Silvie liep door Aquacorde, met Marlowe in haar armen, sinds ze de Togepi had geadopteerd was de pokémon meestal buiten zijn pokébal te vinden. Marlowe vond het duidelijk heerlijk om buiten de capsule te zijn en keek graag zijn ogen uit. Silvie had Nova ook buiten, zo als altijd, maar die vloog boven, ze vond het allemaal maar 'saai'. Marlowe was daar in tegen een veel gezelliger gezelschap, de Togepi maakte vrolijke geluidjes en keek naar dingen, zo als de fontein. Ze waren er niet echt voor een speciale reden, Silvie wilde graag wat posions kopen en in Aquacorde waren de beste. Nu ze de dingen had was ze op weg naar route 2, de schaduw van Nova vloog boven haar. De brunette liep over de brug en wierp een blik op het water, de rivier kolkte onder haar. Silvie zuchtte, ze was toe aan wat rust.
Een Pidgey vloog op, opeens sprong Marlowe uit haar armen en rende de vogel achterna onder vrolijke kreetjes. "Marlowe," riep Silvie de pokémon geschrokken achterna. Snel rende ze achter de Togepi aan, Nova brulde boven haar vragend en ze hoorde de doffe bonk die betekende dat de Salamence was geland. Silvie vond Marlowe bij een trainer, ze ging er van uit dat hij een trainer was, waar de Togepi nieuwsgierig op af liep. Voordat de pokémon bij de jongen kon aankomen greep ze hem en tilde hem op. Marlowe maakte het niet zo veel uit, maar ze had niet op Nova gerekend. De Salamence brulde nog eens vragend, ze wilde weten wat er was gebeurt, en deze keer echt hard omdat haar trainer niet had gereageerd. Geschrokken keek Silvie om, naar Nova, en toen naar de jongen. "Sorry," zei ze terwijl ze vanuit haar ooghoek naar haar Salamence keek.

Nova maakte nog een vrolijk geluid, Silvie knikte als antwoord, ze kreeg het idee dat ze ooit de bek van de draak moest dichtplakken. Nova was naar haar idee veel te luidruchtig. Marlowe in haar armen keek ook zijn ogen uit, vooral naar de Chikorita. De Togepi vond de kleine graspokémon duidelijk leuk en wilde die graag leren kennen. Silvie stond wat minder te springen om de Fairypokémon weer te laten gaan, ze had Marlowe nog niet zo lang, en om hem nu kwijt te raken.  Togepi's waren uiteindelijk niet vangbaar in Kalos, en om Marlowe zo aan een TR lid mee te geven... Dan had ze nog liever dat Nova weer de kleine, redelijk irritante, Bagon zou worden als die ze was geboren.
Silvie keek naar de Chikorita, de kleine pokémon zag er sterk uit, maar was blijkbaar nog niet geëvolueerd. Ze had de hele evolutielijn altijd wel interessant gevonden, aangezien Bayleef er voor zorgde dat je je goed ging voelen en zelfs wil vechten, en Meganium bijna het tegenovergestelde effect had door je rustig te laten worden. Jammer genoeg waren starters zeldzaam en daarom moeilijk te krijgen, als je er een wilde moest je of een beginnende trainer zijn, of een fokkerij vinden die ze had, of tegen een verkoper aanlopen, net zo als bij Aqua. In elk geval zou ze er niet snel een krijgen.
Ondertussen was Nova naar voren gelopen en keek nieuwsgierig naar de Chikorita, alsof er nog nooit zo iets interessants was geweest als de graspokémon. Silvie was blij dat de Salamence niet zo groot was, als ze ook nog eens twee meter was geweest zou ze heel wat dreigende overkomen. De brunette zette Marlowe toch maar op de grond, dan kon ze Nova tegenhouden als dat nodig was, de draak was onvoorspelbaar. Straks zou de Salamence nog besluiten iemand een knuffel te geven, en daar was ze toch echt wat te groot voor. De Togepi was wel wat rustiger op de grond, Marlowe liep een paar passen naar voren en ging zitten, wat moe van het hele wegrennen. In plaats van heel enthousiast te lopen doen bestudeerde de kleine pokémon haar grotere teamgenoot. Alsof hij nieuwsgierig was naar wat Nova zou doen. Silvie besloot zich maar voor te stellen, voor haar Salamence per ongeluk iets deed en ze de draak met iets moest afleiden. "Ik ben Silvie, en dit zijn Nova-," ze wees naar haar Salamence. "-en Marlowe." Met een handgebaar naar de Togepi wees ze de kleine pokémon aan.

Silvie voelde zich om een of andere reden niet helemaal op haar gemak, ze wist niet hoe het kwam. Op dit soort momenten was ze blij dat Nova er was, want je kon je niet verdedigen met een Togepi van level 1, dat ging zou nooit goed gaan. De jongen stelde zich voor als Will, en zijn Chikorita als Ever. Nova ging naast haar trainer staan en keek nu naar de trainer van de pokémon die ze net had bekeken. Met haar intimiderende ogen keek ze Will recht aan, er zat wat nieuwsgierigs achter verborgen, zo als altijd. Silvie keek naar de glimlachende jongen voor haar en antwoordde rustig. "Nee, ik ben een breeder." Met een blik op Marlowe haalde ze de pokébal van de Togepi uit haar zak, ze was bang dat Nova misschien wel het grootste probleem was, maar Marlowe kon er ook wel wat van. De fairypokémon zat wat in te doezelen en merkte het nauwelijks toen hij in het ding werd gezogen.
Silvie had een wat argwanende blik, ze kon het niet helemaal uitleggen, maar ze was nog steeds niet helemaal op haar gemak. De Chikorita leek een erg rustige pokémon, al wist je het nooit. Nova naast haar was wat verbaast over dat Marlowe in zijn pokébal moest, dat veranderde al snel in blijdschap. De Salamence wilde altijd al de lieveling zijn, ze zat nu zo in haar 'ik wil de beste zijn' tijd. Silvie was ook dol op de draak, maar ze hield ook van haar andere pokémon. Nova kon niet alles hebben. "En jij?" Vroeg Silvie om de stilte te verbreken, ze had haar hand op de nek van haar Salamence gelegd en keek, net als Nova, naar Will.

Iets van irritatie kwam in Silvie op toen hij begon over haar type, trainen was gewoon niet iets wat ze als hoofdrichting wilde en er waren altijd wel vooroordelen geweest. Als ze niet was opgegroeid op een fokkerij zou ze waarschijnlijk ook gewoon een trainer zijn geweest. Maar dat was niet zo en ze genoot de boerderij die ze van haar tante had gekregen. Ze besloot er gewoon niet op te reageren, gelukkig ging de jongen weer verder. Hij begon over mega evolutie, met die stenen die nieuw waren verschenen een tijdje geleden. Silvie had gehoord van de mega Salamence, zelfs een foto gezien, maar ze vond het er maar... belachelijk uit zien. Een daarbij zou Nova de krachtige evolutie waarschijnlijk niet kunnen controleren aangezien ze nog erg jong was. Waarschijnlijk zou de Salamence flippen, en dat was iets wat ze niet wilde meemaken.
"Nee," Silvie liet haar normale beleefdheid maar achterwegen. "Daarvoor heb ik de verkeerde starter, en de stenen voor Salamencen zijn nog niet verkrijgbaar." Even dwaalde haar gedachten af naar Aqua, dat was ook een starter van Johto, net als de Chikorita, maar zij was wel geëvolueerd. Aqua was ook niet haar starter, maar dat was niet belangrijk.
Will begon een beetje op haar zenuwen te werken, Silvie was nog nooit tijdens haar reis iemand tegengekomen die ze echt irritant vond. Als ze niet beter wist zou misschien wel zin hebben om Nova op hem af te sturen. Ze maakte zich toch ook niet belachelijk over zijn baan.

Silvie keek even naar Nova, ze had Aqua niet meer bij zich, die zat veilig op de boerderij. "Ik heb een Feraligatr," antwoordde ze wat kortaf. Ze had helemaal niet zo een zin in een gesprek. Nova merkte het ook, waarschijnlijk aan haar toon, want de Salamence was opvallend rustig. Silvie zuchtte en hield haar aandacht bij de draak, het liefst liet ze Marlowe en Day een beetje buiten spelen en werkte ze zelf met haar andere twee pokémon, vooral Mimi was een probleem geval met haar angst voor haast alles. Hopelijk zou de Misdreavus snel over haar angsten heen komen, dingen zoals het donker, of onweer, of vuur. Het enige wat ze niet had was claustrofobie, aangezien ze door muren kon zweven, en vliegangst, dat deed ze al de hele tijd. Silvie vroeg zich wel eens af of geestsoort pokémon echt van overleden pokémon kwamen, dat dat het leven na dit leven was. Geesten die geen rust hadden gevonden en nu als pokémon rond dwaalden.