Little wiggle bug

Eliot Wright

De ochtend was nog jong, en de eerste zonnestralen zochten hun weg door het redelijk bewolkte Kalos. Een jongen met wit kleurig haar had net de laatste meters van de route afgelegd en stapte Santalune City in. Hij had zijn pokémon was beweging gegeven en deze renden vrolijk om hem heen. Op het eerste gezicht zou je niet zeggen dat hij een grunt was van Team Rocket, maar er waren vaak dingen die niet zo leken te zijn. De Charmeleon stapte rustig naast hem mee, nog altijd niet bepaald in een goed humeur. Waarschijnlijk had de hagedis last van een of ander ochtendhumeur. De Phantump zweefde zoals altijd een beetje vreemd in het rond en keek uit zijn holle oogkassen naar iedereen die ze tegenkwamen. De Houndour rende samen met de soms struikelende Cyndaquil vooruit. Het nieuwste lid in zijn team was een echte koele kikker: de Mienfoo. Hij had de Koffing ergens weten te ruilen en was nu eindelijk tevreden over de plaatsvervanger op de plek des doods in zijn team. De voorgangers van de Mienfoo had hij allemaal weer teruggestuurd (Inkay, Hawlucha, Duskull en Koffing) omdat het gewoon allemaal mislukkelingen waren. Galaxy, de bijnaam die de pokémon had gekregen, paste echter perfect in het team. Terwijl de groep in de richting van een parkje liep om te ontbijten kwamen ze langs de gym, een plek waar hij in een klein uurtje zou staan om de gymleader Viola uit te dagen voor de eerste badge. Hij had nog niet veel te doen gekregen van Team Rocket, en hij moest dan natuurlijk ook een ander doel hebben als dekmantel: gyms waren daar perfect voor. De jongen grijnsde eventjes en slenterde vervolgens rustig verder naar een bankje iets verderop. De Charmeleon plofte samen met de Mienfoo neer in het gras, terwijl de Phantump mee begon te doen met het spel van de Houndour en Cyndaquil. "Oké, ze heeft een Vivillon en een Surskit." Hij wenkte zijn andere pokémon en het vijftal stelde zich in een rij op voor zijn neus. "Surskit is water en bug, dus alle vuur types vallen af." De Charmeleon, Houndour en Cyndaquil deden een stapje naar achteren. Mienfoo was nog niet goed genoeg getraind en dus bleek de Phantump over - want die was deels gras. Hij had Tartaros nog nooit ingezet voor een gevecht, maar nu kon hij eens zien wat het wezentje waard was. "Tartaros, jij doet dus het eerste deel." Het wezentje reageerde niet echt en zweefde maar wat doelloos in het rond. "De Vivillon is vlieg en bug, dus ik heb iemand nodig die sterk is." Zijn blik richtte zich op de Charmeleon, die diens armen over elkaar heen had geslagen en wat kortaf knikte. "Oké dan, dat wordt het!" Hij liet zijn blik naar de andere pokémon gaan. "Als het fout gaat bij Tartaros, valt Merope in." Hij stond op en liet zijn pokémon allemaal terugkeren, dit was een waterdicht plan, of niet soms?

Eliot stapte de gym binnen, richtte zijn groene ogen op het wat bijzondere uiterlijk van het gebouw. Overal waren bomen, planten, struiken en meer groen. Er vlogen een aantal bug-types voorbij en hij hoorde een vreemd gekraak in de struiken. Snel liep de jongeman verder in de richting van het strijdplateau wat hij al snel had gevonden. Hij liep de treden op en zette zijn voeten op het stoffige strijdveld. "Viola, ik daag je uit voor een gymgevecht." Zijn stem klonk kalm en beheerst en zijn gezicht was strak, zonder veel emotie te tonen. Aan de andere kant van het veld kwam er een vrouw met blond haar in een vreemde coupe omhoog. Ze had een camera om haar hals heen hangen en zag er nogal.. wild uit. Eliot kneep zijn ogen wat samen en liet zijn hand naar zijn zak glijden, waar de eerste Pokémon al wachtte. "Oké dan," zei de gymleader zonder naar zijn naam te vragen. Niet dat hij dat erg vond, want met dat soort dingen strooide hij ook liever niet rond. Het zou dan zomaar kunnen dat zijn dekmantel zou vallen en dan zat hij echt in de problemen, zowel met de politie als met Team Rocket zelf. De gymleader gooide de eerste pokéball omhoog en zoals verwacht verscheen er een Surskit op het veld. Eliot grijnsde kort en pakte de pokéball van Tartaros. Binnen een paar tellen zweefde het spookje boven het stoffige veld en richtte het zijn blik op diens tegenstander. Eliot zag dat er een lichte spot op het gezicht van Viola te zien was, aha, iemand die de kracht van dit misschien een tikkeltje dom uitziend wezentje onderschatte. Hij maakte een sierlijk gebaar met zijn hand als teken dat de eer aan haar lag om te beginnen. Viola beviel het wezentje om een Quick Attack uit te voeren. Binnen een paar seconden werd de Phantump uit de lucht geslingerd en kwam met een dreun op de grond terecht. Eliot gromde kort, maar Tartaros was alweer overeind gekomen. "Tackle!" Het spookje vloog op de Surskit af, die probeerde te ontwijken maar toch nog geraakt werd door de Stump Pokémon. Eliot glimlachte tevreden toen hij zag dat het een perfecte Tackle was geweest. "Confuse Ray." Er schoot een lichtgevend bolletje af op de Surskit, die wat verbaasd in het rond staarde en erdoor geraakt werd. Het bolletje startte uit elkaar en er gebeurde verder niks. Viola beviel de Pond Skater Pokémon om een Bubble te doen, maar toen het wezentje de bubbels afschoot vlogen deze alle kanten op en was het duidelijk dat het wezentje in de war was. Eliot kon het niet laten om even kort te lachen, Viola's gezicht was enkel zuur. De Surskit was nog altijd totaal in de war en oefende weer een Quick Attack uit, maar de Phantump ontweek deze met groot gemak en voerde vervolgens een Tackle uit. De Surskit vloog door de lucht en kwam uitgeschakeld aan de rand van het veld te liggen. De Phantump was zwakjes, maar wist zich nog overeind te houden en daarbij waren ze dus al over de helft van het gevecht.

Viola liet de Surskit terugkeren en Eliot deed hetzelfde met zijn Phantump. Aan de andere kant van het veld verscheen nu een krachtig uitziende Vivillon, maar aan zijn kant van het veld verscheen een strijdlustige Charmeleon die woest brieste. Het was hem al lang duidelijk geworden dat Hades er niet van hield als hij verloor, hij hield er niet van als hij teruggekeerd was terwijl hij nog door kon vechten. Gymleader Viola liet het er niet bij zitten en droeg haar Scale Pokémon al meteen op om een Gust op de Charmeleon af te sturen. Hiervan schrok Eliot wel even, want als je goed keek zag je duidelijk dat het vlammetje aan de staart van de Charmeleon kleiner begon te worden. "Ember!" De grote, krachtige, rode vlam schoot regelrecht door de Gust heen en raakte de Vivillon die het al niet meer kon ontwijken. De grote wervelwind viel weg en het vlammetje aan de staart van Hades werd weer zijn normale grote. Dat was een beetje tricky geweest, want het kon levensgevaarlijk zijn voor een Charmeleon als het vlammetje uitdoofde, dan was het namelijk écht gedaan. "Smokescreen!" riep de jongen vervolgens toen de Vivillon bezig was met een volgende aanval voorbereiden. Er was niks meer te zien in het veld, zo dik was de rook. Zelfs het vlammetje aan de staart van Hades was totaal verdwenen in de dikke rookbank. "Scratch!" riep hij vervolgens en hij hoorde wat kreten uit de rookbank komen. Deze begon langzaam weg te vagen en hij zag dat Charmeleon de sterke Vivillon naar de grond had weten te werken, met zelf ook de nodige klappen opgevangen te hebben. "Ember!" riep hij toen de Vivillon op het punt stond om zich los te rukken uit de greep van de Charmeleon. Hij gromde zacht toen de Vivillon bezig was met een Sleep Powder te creëren, want dat zou alles in de war kunnen brengen. Beide pokémon hadden niet zo veel krachten meer, maar de Charmeleon toonde zoals normaal weinig van diens uitputting. "Dragon Rage!" Een grote paarse straal schoot af op de Vivillon, die vol geraakt werd en naar de grond toe stortte. De Charmeleon hield zich nog met moeite overeind en iedereen keek gespannen toe wat het effect was geweest van deze laatste aanval.