Honhonhon baguette

MY HEART IS JUST TOO DARK TO CARE

Met een poetsdoek in zijn ene hand en een glimmende badge in zijn andere hand zat de zwartharige jongen op een bankje. Er stond een glimlach op zijn gezicht terwijl hij de laatste vuiltjes er vanaf haalde. De badge was momenteel zijn trots, nadat hij enkele dagen, een week?, geleden hem had gewonnen van Viola. Natuurlijk wist hij dat ‘ie nog een zeer lange weg te gaan had met nog zeven andere gyms op het lijstje. Maar momenteel was hij allang blij met deze. Lucian was al vrij snel na het winnen van zijn badge weer op pad gegaan, want stilzitten was iets wat niet echt in zijn woordenboek voorkwam. Hij had immers nog een belangrijke taak te volmaken voordat hij zich op zijn reis kon concenteren. Vlak voordat hij de gym ging uitdagen had hij van iemand Chimchar gekregen en deze moest nodig wat training krijgen. De pokémon was immers nog niet eens uit zijn pokéball geweest sinds de zwartharige jongen hem had gekregen. Lucian plaatste de badge terug in het doosje en deed deze op zijn rug, waarna hij een pokéball pakte en de aap-pokémon eruit liet. ”Lucifer,” sprak hij tegen de pokémon. De Chimchar keek hem eventjes vreemd aan, maar klapte toen in zijn handen boven zijn hoofd. Blijkbaar accepteerde hij de naam, wat alles een stuk makkelijker zou gaan maken. ”Goed, first things first. Het spijt me dat ik je zo lang links heb laten liggen, er waren belangrijkere dingen die ik moest doen. Oké?” Hij was op zijn hurken gaan zitten en kietelde de pokémon onder diens kin. De Chimchar maakte een geluidje van genot en knikte toen. Hij werd in ieder geval accepteerd als trainer en de pokémon leek blij te zijn met zijn vertroetelingen. ”Dan moeten we misschien ook maar eens gaan kijken wat je allemaal kan, niet waar?” De Chimchar sprong vrolijk op en neer terwijl hij in zijn handen klapte. Het was echt een aapje, maar het stond hem wel. Het maakte zijn bui nog een beetje beter. ”Goed dan, dan gaan we eerst kijken welke aanvallen je al onder de knie hebt,” Lucian ging overeind staan en Lucifer ging voor hem staan, met zijn rug naar de zwartharige jongen toe, waardoor de jongen het vlammetje kon zien. Zou het vlammetje bij een Chimchar net zo werken als bij een Charmander? Dat moest hij misschien eens gaan navragen of uitzoeken. Want dat was iets wat toch wel zijn interesse trok. ”Lucifer, Ember!” commandeerde Lucian de aap-pokémon. De Chimchar opende zijn bek en een vlaag aan sintels kwam te voorschijn om de verte weer te verdwijnen. Oké, die aanval zat wel snor. Dat was iets waar hij gebruik van zou kunnen maken. Nu wilde hij eigenlijk iets proberen wat meer gevorderd was. ”Probeer nu Flame Wheel!” Lucifer rolde zichzelf op en de vlam in zijn staart groeide uit tot een wiel van vuur om hem heen. Op volle vaart begon de Chimchar ergens heen te racen, maar blijkbaar had hij nog niet zo veel controle over de aanval, waardoor hij tegen een boom aan racete en daar tot stilstand kwam. Lucian rende op de Chimchar af en pakte ‘m op. ”Gaat het, Lucifer?” vroeg hij aan zijn pokémon, die moeizaam naar hem knikte. De Chimchar was zo te zien een beetje draaierig van de aanval, wat hem niet zo veel verbaasde eigenlijk. Toen de wereld voor de aap-pokémon weer stilstond, besloten ze het overnieuw te proberen. Flame Wheel was een sterke aanval immers en als ze dit onder controle kregen zou het in gevechten heel erg handig kunnen worden. ”Flame Wheel, nog een keer,” beval hij de pokémon en overnieuw rolde de Chimchar zichzelf op. Ditmaal leek de controle beter te zijn, maar het richtingsgevoel van de pokémon werd er niet veel beter op en zodoende eindigde hij in een vijver. Weeral rende Lucian erachter aan en viste de pokémon uit het water. Ditmaal zag de Chimchar er niet veel beter uit, maar hij was blijkbaar kwaad genoeg op zichzelf om genoeg energie te hebben om op te springen en kwaad naast Lucian te gaan zitten. Deze draaide zich om en ging naast de aap-pokémon zitten. ”Je hoeft je niet zo kwaad te maken hoor, Lucifer. Niet alles lukt een eerste keer,” sprak hij kalmpjes tegen de pokémon, maar deze leek niet te willen luisteren naar zijn trainer. In plaatst daarvan werd hij in zijn vinger gebeten en de pokémon ging in het midden van het veld staan. Daar rolde hij zichzelf nog een keer op en de Flame Wheel kwam ditmaal tegen dezelfde boom aan als de eerste keer. Nog drie keer ging het zo door, totdat Lucian het niet meer aan kon om te zien en voor de Chimchar ging staan. ”Zo is het genoeg, Lucifer!” gromde hij naar de pokémon. ”We gaan later nog een keer door,” hij probeerde de pokéball van de pokémon te pakken, maar voordat hij kon reageren kwam er een Flame Wheel aanval op hem af geracet. Lucian dook uit de weg en keek toe hoe de aanval vanzelf oploste, om te zien dat de Chimchar rode ogen had en er een vurige aura om hem heen zat. De jongen slikte moeizaam en kwam overeind. Hij wist wat dit was. Lucifer had zichzelf zo ver gedreven dat zijn Blaze ability was geactiveerd, waardoor zijn vuur aanvallen krachtiger werden, maar hij ook de controle erover verloor. Lucian pakte een tweede pokéball erbij en riep Lilith, zijn Meowstic, erbij. Die zou Lucifer wel rustig kunnen krijgen. ”Lilith, zou Lucifer vast met je Confussion aanval,” commandeerde hij de Meowstic snel en al snel zat de Chimchar gevangen in de psychic aanval van de Meowstic.
Lucifer spartelde om los te komen en slaakte een kreet van frustratie. Hij rolde zichzelf op tot een bal en vormde een nieuwe Flame Wheel aanval die de Confussion wist te breken en Lucian en Lilith beide aan de kant liet springen om niet geraakt te worden. ”Lucifer, kalm aan!” riep Lucian om de pokémon tot bedaren te krijgen, maar zo te zien had de Chimchar hele andere plannen. De Flame Wheel loste op en de Chimchar gloeide wit op. De zwartharige jongen knikte naar de Meowstic om allert te blijven, voor het geval de evoluatie verkeerd zou aflopen. Lucifer groeide, de vlam op zijn achterste groeide uit tot een staart met een vlam eraan en boven zijn ogen verscheen een blauw band. Nadat de evolutie was gedaan zakte de pokémon in elkaar en bleef daar liggen. De evolutie en de activatie van Blaze moest hem volledig uitgeput hebben. Monferno, the Playful Pokémon and the evolved form of Chimchar. Monferno launches aerial attacks off of ceilings and walls, and its fiery tail is used as one of its weapons. piepte zijn pokédex en met een zachte zucht liet Lucian zijn twee pokémons terugkeren. Wat een gedoe allemaal zeg. En dat alleen maar om Lucifer te trainen. Hopelijk kon hij hem nu als Monferno iets meer onder controle houden, want anders zou het nog eens een problematische pokémon gaan worden.

Lumoise City was een plek waar hij al eens was geweest, de plek waar hij Lilith had gevangen om precies te zijn. Nu was hij hier echter alleen terug gekomen om zijn pokémon te laten rusten bij het Pokécenter. Dit was immers de dichtstbijzijnde stad geweest. Zijn rode ogen keken in het rond, maar hij mistte daardoor een meisje dat voor hem stond en waar hij prompt tegenaan wandelde. ”Oh whoops,” mompelde hij terwijl hij zijn evenwicht probeerde te hervinden. Lucian draaide zich om naar het meisje en glimlachte verontschuldigend. ”Het spijt me, ik had beter uit m’n ogen moeten kijken,” verontschuldigde hij zich met een schaapachtige glimlach op zijn gezicht. ”Ik heb je toch geen pijn gedaan, hopelijk?” vroeg hij daarna voorzichtig.