Morning Stroll |& Ren Hidoh

De Liepard leek zich wel te vermaken met al dat zand en die rotsen, al bleef ze wel uit een beetje uit de buurt van het water. Sinds Zara samen met Lynn op een deinend vlot had gestaan, vond de katachtige Pokémon zo veel water bij elkaar toch niet meer zo leuk. Het zwartharige meisje leunde tegen een wat grotere rots en keek geamuseerd toe hoe haar maatje op volle snelheid over het zand spurtte en ondertussen zigzaggend ochtendwandelaars ontweek en over kleine rotsen sprong. Ongeveer een halfuur geleden waren de twee in Cyllage aangekomen, om zes uur 's ochtends had Lynn besloten dat de wandelaars die haar naar Ambrette hadden meegevoerd en haar een plaats om te slapen hadden aangeboden zodat ze hun geboortestad goed kon bezichtigen, nu niets meer van haar konden verwachten en was zo vroeg mogelijk vertrokken. Een koude bries waaide over het strand en Lynn trok haar schouders en daarmee de rode sjaal die ze droeg wat omhoog en duwde zich van de rots af. Het oppervlak van de steen was koud, wat op het moment niet echt meehielp. Zara miauwde vrolijk toen haar maatje naar haar toeliep en de paars met gele Pokémon een aai over haar kop gaf. "Laten we maar richting Ambrette lopen." Stelde Lynn voor, haar blik op de stad in de verte gericht. Ze wilde vandaag of morgen de Gym uit gaan dagen, maar die was nog gesloten geweest toen ze aan waren gekomen. Met rustige passen en haar handen in de zakken van haar vest liep Lynn naar Cyllage terwijl Zara heen en weer sprintte en soms stopte om aan iets te ruiken wat haar aandacht trok. Op een gegeven moment week de Liepard erg van Lynns route af en liet met haar neus haast tegen de grond aangedrukt op iemand af. Lynn bleef een moment besluiteloos staan; de Gym was nu zo dichtbij en zou bijna opengaan. Het zwartharige meisje zuchtte even en liep toen toch maar achter haar maatje aan. De Gymleader zou nog maar eventjes moeten wachten, dacht ze bij zichzelf.

Twijfelend keek Ren naar de Duskball die hij in zijn handen had, de man vond Smoke wel een erg gave Pokémon mar het was al snel duidelijk geweest dat de Gastly alleen maar in de weg zou gaan komen in de toekomst als hij een missie moest doen. De machine die voor hem stond was voor Wonder Trades, misschien dat het geluk aan zijn kant stond. Die gedachte hield hij in zijn hoofd terwijl de witharige de donkere Pokéball in een houder lag welke in het ding was gebouwd en enkele seconden daarna verdween, het duurde niet al te lang of er verscheen een nieuwe Pokéball. Welke Pokémon zou het zijn? Hoe zou zijn of haar karakter zijn? diverse vragen schoten door Ren's hoofd terwijl zijn hand naar het ronde ding reikte, deze groter maakte en het ding liet open klappen. Een kleine paarse slang kwam uit het rood met witte ding, was dat niet een Ekans? De slang wikkelde zich rond de nek van de man, eigenlijk was ze wel een leuke Pokémon zeg, het had weinig tijd nodig om ervoor te zorgen dat Ren de Pokémon hield. Het enige wat de Snake Pokémon nog nodig had was een naam, dat was altijd makkelijker gezegd dan gedaan want als eerste: er waren zoveel namen om uit te kiezen en als tweede was het dan ook nog de vraag of de naam wel zou passen bij de kleine slang. "Venenum." mompelde Ren, hij herhaalde de naam maar dan harder "Venenum is een mooie naam, vind je niet?" De Ekans leek blij met haar nieuwe naam en besloot om voorlopig Ren's nek vast te houden, wat een kleine zucht van Ren opleverde, het leek er dus op dat de Pokémon haar plek had gevonden. Ren maakte Venenum's Pokéball kleiner en legde deze in zijn rugzak, naast de andere Pokéballs en liep het Pokémon center uit, misschien dat hij nog wat van de stad kon zien.
De glazen deuren schoven geruisloos open en even keek de witharige om zich heen, waar zou hij heen kunnen gaan? In zijn linker ooghoek zag de man een berg, dat was wel een plek waar hij heen zou kunnen gaan en terwijl de man die richting probeerde te lopen keek Venenum nieuwsgierig om haar heen, het was best wel interessant om te zien, zou de Snake Pokémon bijna nooit toen ze nog bij haar vorige eigenaar haar Pokéball zijn uitgekomen? Het zou de witharige niks verbazen want de paarse slang leek zoveel interesse te hebben in de omgeving. De weg omhoog vinden was totaal niet makkelijk want na een tijdje merkte Ren zeker dat hij langs een gebouw zeker vijf keer had gelopen en die ene keer lag het zeker weten niet aan de man. Het richtingsgevoel van de man en die van Venenum waren beide vreselijk slecht, waardoor het een wonder was dat de in welk geval de weg omhoog was gevonden door de twee.

Nadat de onbekende man Zara uitgebreid geaaid had, nadat Lynn hem verzekerd had dat ze niets deed ondanks haar ietwat ongure Pokédex-entry, voegde de Liepard zich tervreden bij haar maatje. Het zwartharige meisje zuchtte even voordat ze plagend met een grijnsje opmerkte: "Heb je je lol gehad? Dan kunnen we die tweede badge eindelijk gaan binnenhalen.". De katachtige Pokémon knikte vrolijk en Lynn liep door, dit keer sneller dan eerst. Van een inwoner hoorde de jonge Trainer dat de Gym zich op de heuvel bevond die aan de stad lag. Lynn bedankte de vrouw beleefd en oriënteerde zich even, waarna ze in de richting van de Gym begon te lopen met haar maatje vlak naast haar. Onderweg dacht de jonge Trainer na over wat een goede stratiegie zou zijn. Ze zouden het moeten opnemen tegen een Rock- Ice- en een Rock- Dragontype, allebei prehistorsche Pokémon, net als Atlas. Lynns prehistorische teamlid zou erg van pas komen deze gym vanwege zijn Water- en Rock-aanvallen die super effectief waren tegen de eerste typecombinatie van Grant. De volgende Pokémon van de Gymleader zou lastiger zijn omdat geen enkel lid van Lynns team een aanval had die deze tegenstander veel schade toedeed. Uiteindelijk, terwijl het einde van de klim al in zicht kwam, besloot Lynn te beginnen met Atlas en Zara als tweede te laten vechten. Pan was sterk, net zo sterk als zijn teamgenoten, maar zou nog eens aardig wat schade op kunnen lopen van de Dark-aanval die de Tyrunt, Lynn had nog geen idee hoe die Pokémon eruit zag, had hem raakte.
Het zwartharige meisje zette een laatste stap en stond toen weer op vlakke grond. Een moment keek ze om zich heen om haar omgeving in zich op te nemen, ze zag een donkere opening in een de rots, maar verder was er niet echt iets te zien dat erop duidde dat zich hier, op deze heuvel, een Gym bevond. Er was nog iemand anders, een man, duidelijk ouder dan Lynn met haast wit haar en felblauwe ogen. Lynn haalde even diep adem, trok haar sjaal wat aan omdat er een sterke wind bovenop de heuvel stond en vroeg vervolgens op vriendelijke toon: "Weet jij misschien waar de tweede Gym is?". Het meisje merkte op dat er een paarse Pokémon om de nek van de man gewikkeld was, net als Zara, die een vrolijke begroeting miauwde en het beeld van haar als 'gevaarlijke' Pokémon hiermee toch wel een beetje verpestte. Ondertussen had Lynn haar Pokédex tevoorschijn gehaald en de slangachtige Pokémon gescand, die blijkbaar een Ekans was. "Die ziet er nog jong uit," Merkte ze rustig op, terwijl ze de Pokémon wat beter in zich opnam.

Even mopperde Ren tegen Venenum, niet dat het volledig haar schuld was dat de twee voor een eeuwigheid door Cyllage City waren gedwaald maar toch. De man moest toch iemand de schuld geven? Tijdens zijn gemopper op de Ekans klonk er een stem, waardoor de man die richting opkeek "Weet jij misschien waar de tweede Gym is?" het was een meisje, een stuk jonger dan de witharige, dat wist hij zeker. Even schudde de man zijn hoofd "Nee, sorry. Het is al een wonder dat ik de weg hierheen heb gevonden." en terwijl hij dat zei wierp de man een veelbetekenende blik wierp op de Snake Pokémon welke onschuldig keek naar de witharige. De katachtige Pokémon die waarschijnlijk van het meisje was mauwde een begroeting naar de Ekans, welke vrolijk terug siste. "Die ziet er nog jong uit," Ren haalde ietwat onwetend zijn schouders op "Nogal maar ik heb werkelijk geen idee hoe oud ze is." Verwonderd door het meisje stak Venenum haar lichaam naar de zwartharige en bekeek haar aandachtig, terwijl de Pokémon dat deed had de witharige zijn aandacht gevest op de kat.

De man schudde zijn hoofd en zei dat hij niet wist waar het was en dat het een wonder was dat hij de weg naar boven had gevonden, waarna hij een blik op de Ekans wierp. De jonge Trainer fronste een moment lichtjes, ze begreep niet helemaal hoe een kleine, slangachtige Pokémon je nou kon later verdwalen, ze begreep überhaupt niet waarom je een slangachtige Pokémon de weg zou laten wijzen. Maar goed, iedereen had zijn eigen manier van doen, blijkbaar was dit hoe de man zijn weg vond. Een navigatie-slang, waarom ook niet. "Jammer. Ik dacht eerst dat dit het zou zijn," Lynn gebaarde naar de donkere ingang "maar het ziet er naar mijn idee niet echt uit als de ingang van een Gym." Vervolgens haalde het meisje haar schouders op. "Ik vind het wel. Ooit." Sprak ze met een grijnsje. Zara kreeg een vrolijk gesis terug op haar miauw en keek met een vrolijke blik naar de twee tegenover haar terwijl ze rustig ging zitten en haar staart om haar poten krulde.
"Nogal maar ik heb werkelijk geen idee hoe oud ze is." De Ekans strekte zich en kwam dichter op haar af. "Ja, bij de ene Pokémon zie je dat beter dan bij de andere." Ooit had de jonge Trainer gehoord dat je bijvoorbeeld de leeftijd van Wartortle's kon zien aan de beschadigingen op hun schild. Lynn bleef rustig naast Zara staan en volgde ondertussen de blik van de man tegenover haar, die naar Zara keek. De Liepard keek op haar beurt weer naar de Ekans met een iets waakzaams in haar blik, al keek ze toch nog vrolijk. Lynn richtte zich weer tot de witharige man tegenover haar. "Wilde je ook de tweede Gym uitdagen, of zoiets?" Vroeg ze om het gesprek wat op gang te helpen terwijl ze een schuin oog op de slangachtige Pokémon voor haar gericht hield. Ze was niet echt een bang uitgevallen type, Bug-type Pokémon vond ze niet de engste wezens die op aarde rondliepen en grote Pokémon joegen haar ook geen angst aan, maar Lynn was zich er wel bewust van dat sommige Pokémon ook gevaarlijk konden worden.

"Jammer. Ik dacht eerst dat dit het zou zijn," zei de vrouw en wees naar een opening in een grot die Ren op dat moment zag. "maar het ziet er naar mijn idee niet echt uit als de ingang van een Gym." daar had ze wel gelijk in, de meeste gyms waren in een gebouw, al had de man gehoord dat de gym in die stad wel ergens bij of in de berg was maar dan verwachtte de witharige natuurlijk wel een gebouw en niet een grot. "Wat ik heb heb gehoord is dat de gym hier ergens in de buurt moet zijn, al is dat alles wat ik ervan kan zeggen..." zijn stem bleef even hangen maar zei verder niks. "Wilde je ook de tweede Gym uitdagen, of zoiets? nee, eigenlijk had de man geen flauw idee waarom hij daar was, waarschijnlijk om gewoon rond te neuzen en de regio te bekijken. "Nee, niet echt." sprak de man ook, Venenum maakte haarzelf los van zijn nek en gleed naar beneden, waardoor het leek alsof er heel wat meer lucht zijn longen naar binnen stroomde. Wat de Ekans ging doen was een vraag voor de witharige maar verder besteedde hij er weinig moeite in om er ook werkelijk moeite over te gaan doen om dat te onderzoeken.

"Wat ik heb heb gehoord is dat de gym hier ergens in de buurt moet zijn, al is dat alles wat ik ervan kan zeggen..." Lynn knikte kort en keek vervolgens een tweede keer om zich heen. Op die ene opening die zo te zien een grot inging, was er niets te bekennen in de omgeving. Het zwartharige meisje zuchtte een moment toen ze zich realiseerde dat ze weer naar beneden zou moeten lopen en onderweg op zou gaan moeten letten of er ergens een wegwijzer zou staan die haar de goede richting in kon sturen. Dat de Rock-type Gym zich in een grot zou zitten, zou Lynn niet echt meer verbazen, maar waarom zo'n belangrijk gebouw niet duidelijk aangegeven werd, begreep de jonge Trainer dan weer niet. Over het algemeen waren steden erg trots op hun Gymleader en waren de gebouwen waarin zij hun gevechten hielden ook altijd erg bijzonder. "Straks zal ik wel verder gaan zoeken," Zei Lynn uiteindelijk met een schouderophaal nadat ze zich ervan verzekerd had dat er echt geen teken van een Gym te bekennen was "Nu ik hier toch ben kan ik beter van het uitzicht genieten, of zoiets." Het uitzicht was, zag het zwartharige meisje nu, namelijk best mooi. Cyllage City met zijn huizen en pleinen lag aan de voet van de heuvel en daarachter kon je de zee zien met aan de kust het fietspad dat duidelijk moest maken dat Cyllage een sportieve stad was.
De man antwoordde dat hij niet hier was om de Gym uit te dagen. Dat kon Lynn wel begrijpen, niet iedereen was bezig met Gyms. "Ben je eigenlijk een Trainer?" Vroeg het meisje terwijl zij en Zara toekeken hoe de Ekans op de grond landde. Hierdoor kon Lynn zien dat er een litteken op de zijkant van de nek van de man zat. Het zwartharige meisje fronste lichtjes toen ze het litteken zag, maar besloot er maar niets van te zeggen; het was niet aan haar om naar andermans verleden te vragen, zeker omdat ze er zelf ook zo min mogelijk over losliet. De Liepard stond op terwijl ze een vrolijke miauw liet horen en een pas in de richting van de slangachtige Pokémon zette. Lynn keek even toe en richtte haar blik vervolgens weer op de man tegenover haar. "Zara is nogal.. Sociaal." Sprak ze met een glimlachje terwijl ze vanuit haar ooghoek zag dat haar maatje de Ekans nieuwsgierig aan het bekijken was.

Pas bij het gezicht van de zwartharige bedacht de witharige dat zijn enorme litteken zichtbaar was doordat Venenum van zijn nek was gekomen, was zij dus toch iets handigs aan het soen bij zijn nek; zijn litteken verbergen voor onnodige vragen. "Ben je eigenlijk een trainer?" wauw, die vraag werd Ren de laatste tijd bijzonder veel gevraagd, hij moest gewoon zoals altijd antwoorden, dan zal er niets aan de hand zijn. "Zoiets ja, jij?" het was best leuk om te zien hoe de katachtige Pokémon tegen Venenum was en vrolijk naar de Ekans toeliep maar dat was een mooi teken, omdat dat betekende dat die nog niks doorhad over de witharige. "Zara is nogal.. Sociaal" zei het meisje met een glimlach "Ah, ze is wel leuk." sprak Ren, niet op een bepaald slechte manier. Al was Ren's team best sterk, leek het zo dat de Pokémon van de vrouw sterker was, veel sterker.

De man antwoordde op Lynns vraag dat hij een soort van Trainer was. In plaats van licht te fronsen, zoals het meisje had gedaan toen het litteken in zicht was gekomen, hield Lynn haar gezicht nu neutraal terwijl ze de oudere man aankeek. Je was een Trainer of je was het niet, er was niet echt iets als zoiets een Trainer zijn. Ten minste, daar ging Lynn van uit. De ene Trainer besteedde misschien meer tijd aan de verantwoordelijkheden die het Trainer-zijn met zich meebracht, maar dat zorgde het niet voor dat je geen Trainer meer was. Lynn richtte haar blik op Zara, die opstond om wat beter kennis te gaan maken met de slangachtige Pokémon. De oudere jongen had zijn antwoord wat.. Vreemd geformuleerd en daarom besloot Lynn dat het maar het beste zou zijn om snel op zoek te gaan naar de Gym die zich op deze heuvel zou moeten bevinden. Misschien was het een soort instinct, misschien ook niet, maar ze vertrouwde de witharige man met zijn grote litteken niet helemaal.
Nog steeds met een neutrale gezichtsuitdrukking antwoordde de jonge Trainer: "Dat maakt ons dan concurrenten." voordat ze haar ogen weer naar de twee Pokémon liet glijden. Het leek erop dat de Ekans niets ging uithalen en dus zette Lynns maatje nog een stap zodat ze naast de slangachtige Pokémon kwam te staan. Vervolgens ging de Liepard rustig zitten en miauwde vragend iets naar de paarse Pokémon naast haar. Lynn grinnikte even toen ze bedacht dat Zara nu vast iets over het weer had gezegd, zou ze een mens zijn. "Ah, ze is wel leuk." Lynn keek weer naar de man tegenover haar. "Ja, zo kan je het ook noemen." Sprak ze met een grijnsje.

Al behield de zwartharige haar neutrale gezicht, leek het net alsof ze (weer) wou gaan fronsen. "Dat maakt ons dan concurrenten." Ren knikte bevestigend, concurrenten dat wel maar niet op de manier die het meisje bedoelde. "Ik ben trouwens Ren." stelde de witharige hemzelf voor, zich pas bedenkend dat de twee dat nog niet hadden gedaan. Even mauwde de katachtige Pokémon wat naar Venenum, welke wat vrolijk terug siste wat zou er omgaan in het gesprek van de twee paarse Pokémon? Ach, wist hij veel, wat hij in welk geval wel wist was dat het (weer) leek dat iemand hem niet vertrouwde. Niks raar, want bij iedereen die Ren had ontmoet, vertrouwden er wel heel veel hem niet bepaald veel. Venenum bekeek de andere Pokémon aandachtig, zou zij misschien weten wat voor soort Pokémon het was? Misschien wel, Ren kon het alleen nooit vragen omdat hij geen Pokémon taal verstond.

De man leek door te hebben dat Lynn een frons had ingehouden. Dat maakte haar op zich niet al te veel uit, maar Lynn vroeg zich wel af wat de daaropvolgende gedachte zou zijn. Vervolgens stelde de oudere Trainer zich voor als Ren. "Lynn, aangenaam." Als anderen hun achternaam niet gaven, deed zij dat ook niet. Zeker nu de persoon waarmee ze sprak wat verdacht was en Team Rocket blijkbaar in Kalos aangekomen was. En vooral omdat Lynn een Pokéball in haar zak had met daarin een Carracosta, die ze toch echt niet kwijt wilde nu hij een echt deel van het team geworden was. Lynn liet haar handen in de zakken van haar vest glijden terwijl ze haar aandacht weer voor een moment op de Ekans en de Liepard richtte. De slangachtige Pokémon had net vrolijk iets terug gesist en meteen stak Zara vrolijk miauwend een heel verhaal af, soms met een enthousiaste zwiep van haar slanke staart met het sikkelvormige einde. De jonge Trainer bedacht zich dat het gesprek wat stil aan het lopen was en dat ze misschien snel kon vertrekken, maar voordat ze dat deed.. "Ben je al lang hier in Kalos, Ren?"

"Lynn, aangenaam." stelde de zwartharige haarzelf voor, net zoals de man gaf zij haar achternaam niet. Na een korte blik te hebben geworpen die druk in een 'gesprek' waren draaide hij zijn nek weer toen Ren het meisje hoorde praten "Ben je al lang hier in Kalos, Ren?" jeetje, dat wist de witharige even niet meer zo snel uit zijn hoofd. Even wreef de man door zijn haar terwijl hij zijn hersenen pijnigde, hij was er iets van acht maanden toch? "Moeilijk te zeggen maar ongeveer zeven maanden. Jij?" Ren had al door dat Lyyn hem aan het 'ondervragen' was, om er zeker van te zijn dat hij bij Team Rocket hoorde. Hoe hij dat dacht? De witharige voelde het gewoon aan, niet meer en niet minder. Het leek erop dat Venenum het leuk had met de katachtige Pokémon, dat was mooi, aangezien blije Pokémon vaak een stuk beter leken te luisteren. Met een binnemonds glimlachje dacht Ren aan de Gastly die hij pasgeleden in de wondertrade had gestopt, al was de Gas Pokémon wel vrolijk, hij kon niet bepaald gaan helpen met zijn taken.

De man wreef door zijn haar en leek diep na te denken. Lynn wachtte het rustig af en huiverde een moment toen er een koude windvlaag door haar vest sneed. Ze hoopte maar dat het in de Gym warmer was. Uiteindelijke antwoordde de oudere zoiets-als-een-Trainer dat hij zo'n zeven maanden in Kalos was, waarna dezelfde vraag aan haar werd gesteld. "Misschien een maandje langer, denk ik." Sprak Lynn terwijl ze nog even goed nadacht. Ja, zoiets was het wel geweest. Nu ze erover nadacht, was het ook best lang. Ze moest echt eens gaan opschieten met die Gyms, dat duurde al veel langer dan dat ze wilde. De jonge Trainer wierp nog een korte blik op de twee Pokémon, Zara was klaar met haar gevaar en was opgestaan. Met een glimlachje bedacht Lynn zich dat haar maatje haar erg goed kende, waarna ze toekeek hoe de Liepard tot naast haar liep. Het meisje keek weer naar de persoon tegenover haar en sprak met een grijnsje: "Ik ga maar eens op zoek naar die Gym, het liefst daag ik de Gymleader vandaag nog uit.". Met haar maatje aan haar zijde draaide Lynn zich om en begon aan de afdaling, dit keer wel op haar omgeving lettend zodat ze straks niet nog een keer omhoog zou moeten lopen. En nu snel die Gym vinden, dan door naar de volgende, nam Lynn zich voor terwijl ze haar adem en die van Zara in kleine mistwolkjes zag veranderen.

Topic uit~
Waarschijnlijk dan, hehe.