[Open] Share the bread.

Vanaf een afstandje zag Eve een man die de lucht stond op te snuiven, geërgerd draaide ze haar ogen, zo lekker rook de ochtend toch niet? Voordat ze het wist stond de jongen bij haar en keek verlekkerd naar de croissantjes in haar handen. "Goedemorgen mevrouw. Zou u mij kunnen vertellen waar ik zulke heerlijk ruikende croissants kan halen?" Eve, die net een stuk croissant in haar mond had gepropt, keek verveeld omhoog en wees met een priemende vinger naar de broodjeszaak op de hoek. 'Jwe kwan kwiebzen uiwt dwie ow dwie.' Sprak ze met mond vol. Ze was dan wel een vrouw, en zo voelde ze zich ook, ze gedroeg zich er niet naar. Snel slikte ze het brood door en herhaalde de zin terwijl ze nog steeds naar de broodjeszaak wees. De Zorua die nieuwsgierig naar de man had zitten staren sprong op en rende naar de broodjeszaak gevolgd door de Houndour. Eve sprong op en legde de croissants naast haar neer. 'Nee! Jongens! Niet jullie moeten daarheen!' Ze zuchtte en legde haar hand tegen haar voorhoofd, pokémon ook. Ze grinnikte toen de twee weer verbaasd terug rende, Eve gaf ze snel een stukje croissant en keek naar de man. 'je weet nu waar je moet zijn neem ik aan?' Sprak de vrouw snel voordat ze weer een stuk croissant in haar mond propte.

"Heel er bedankt. Lieve pokémon trouwens. De mijne zij ook zo als het om eten gaat." Eve schudde lachend haar hoofd. 'Het zijn twee donders zul je bedoelen.' De man keek naar de lucht en zei iets wat Eve niet verstond óf niet wilde verstaan. Een windvlaag gooide haar haar naar achteren en de ponny van de man omhoog. Snel wierp ze even een blik op zijn gezicht waar nu een ooglap te zien was, maar voordat ze echt goed kon kijken had de man alweer zijn ponny er voor gedaan. "Nogmaals bedankt." Eve, die net bezig was haar haar weer een beetje normaal te krijgen, keek op en glimlachte vaag. 'Euh, geen dank.' Stamelde ze, een beetje ongemakkelijk keek ze om zich heen voordat ze haar paarse ogen weer op de man richtte. Ze wilde een glimp oppikken van zijn ooglap, maar de ponny bedekte dat te goed. Ze zuchtte en voelde even aan haar eigen ooglap, wat maakte het ook uit? Ooglap of niet, we are all the same.

Eve merkte op dat de jongen wel heel veel glimlachte, wat haar zenuwachtig maakte. Ze was dan ook opgelucht toen hij naar de bakkerij liep, maar dat verging al snel toen de jongen een paar bankjes verder ging zitten. Ze grinnikte in zichzelf, hoe een mens zoveel kon genieten van eten was haar een raadsel, maar ieder had zo ze ding toch? Eve nam haar croissants weer in haar handen en kauwde er langzaam op, de Houndour en de Zorua negerend die piepend om aandacht vraagden. Toch ging haar blik steeds naar de man toe, niet dat er iets interessants aan hem was, maar het feit dat hij ook een ooglapje had maakte haar nieuwsgierig. Eve schudde haar hoofd en richtte haar paarse blik op de pokémon. 'Ja ja, kijk eens,' ze gaf de twee het laatste stukje croissant en stond op, pakte haar rugzak, deed haar capuchon op en veegde de kruimels van haar broek. Ze was er weer klaar voor, maar voordat ze weg zou gaan moest de nog één ding doen. Eve liep op de jongen af en ging naast hem zitten. 'Wat is je naam?' Ze wist niet waarom ze het vroeg, maar je wist maar nooit, misschien zou het nog van pas komen.

"Mijn naam is Jace. Wat onbeleefd van me dat had ik eerder moeten zeggen." Eve schudde haar hoofd. 'Ik vertel nooit me naam zonder dat het me gevraagd wordt.' Ze glimlachte even snel en sloeg haar benen over elkaar heen. "En wat is uw naam?" Ze grinnikte en bond haar haar vast in een staart. 'Eve, Eve Wilson,' ze keek naar beneden waar haar twee pokémon zaten, Eve gaf ze allebei over hun kop en richtte haar blik weer op de jongen. 'Heb jij geen pokémon?' Ze had geen pokémon kunnen ontdekken bij zijn zijde, er waren veel trainers in deze stad dus verwachtte ze wel dat hij een pokémon zou hebben, maar natuurlijk had je ook uitzonderingen. Er waren zelfs mensen die nog nooit van hun leven een pokémon gehad hadden. Eve slikte bij die gedachte, pokémon en mens hoorde samen te leven, of tenminste voor een deel.

"Ja ik heb pokémon, ik heb bijna een heel team." Eve wierp een blik op de riem waaran de pokébal,en bevestigd waren, het waren er 5. "Wacht eens even... Misschien kan ik een laatste lid vinden in het komende festival. Ze hebben namelijk een ghost type spook tocht waar je pokémon bij kon vangen. Althans volgens de flyer." Eve zette haar handen in haar zij en zuchtte "Pokémon vangen is vermoeiend, maar het proberen waard." ze grinnikte en stak haar hand in haar broek zak om er vervolgen een vervromeld papiertje uit te halen, de flyer. Eve wilde gaan zitten naast de jongen maar voelde dat er iets of iemand naast haar stond. Heel langzaam draaide de vrouw zich om en sprong naar achter toen ze de pokémon zag. Ze belandde op het bankje en keek geschrokken nasr het beest, dat waarschrijnlijk gewoon een pokémon van Jace was. "Van jou?" sprak ze verbitterd en ze keek droogjes naar de jongen.