De volgende ochtend was Mark alweer vroeg op gestaan, terwijl de woorden van de vreemde vrouw nog door zijn hoofd spookte. Met de vraag of hij een trainer wilde worden. Normaal gesproken zou hij nee hebben gezegd maar toch wist hij diep van binnen dat als hij Coördinator bleef, er niet gelukkiger op zou worden. Dan kon beter de vraag gesteld worden.. waar lag zijn passie dan? Bij zijn Pokémon? Ja en zo kon het hele cirkeltje weer overnieuw beginnen omdat hij geen duidelijk antwoord had. De Jongen had er daarom voor gekozen om straks wanneer Toby wakker was, het aan hem te vragen want als hij een beslissing zou moeten maken, waarom dan niet samen met Toby? Mark wist diep in zijn hart wel dat het de Pikachu niets uit zou maken zolang ze maar samen konden zijn, dit klonk een beetje zweverig maar toch kende hij het wezentje goed genoeg om te weten dat de Pikachu deed alsof hij Contests leuk vond. Maar toch had hij gister wel aan Toby gezien dat hij had genoten van het gevecht tegen de Pidgeotto.. Jep.. maar Toby was niet de enige reden waarom hij serieus nadacht over wat hij wilde. Flynn, zijn Squirtle, waarmee hij niet een al te beste band had, had in Kanto al door laten schemeren dat hij het niets vond om op het podium te staan en hun band werd er hierdoor niet beter op. integendeel zelfs… hun band was zelfs zo verslechterd dat Mark Flynn thuis had gelaten daardoor voor hij naar Hoenn vertrok. Hierom begon zijn schuldgevoel op te spelen want ondanks dat hij en Flynn niet echt door een deur konden voelde hij zich wel schuldig omdat hij hem thuis achter had gelaten. Mark geeuwde even uitgebreid waarop hij zichzelf even een zachte klap in zijn gezicht gaf. “..het is tijd om actie te ondernemen..” mompelde hij in zichzelf en stond op van zijn stoel. Even wierp de bruinharige Coördinator een blik op het slapende gestalte van zijn Pikachu, voor hij zachtjes naar de deur sloop om een telefoontje te plegen. Toby had zijn rust wel verdiend na gisteren en vertrouwde erop dat het wezentje gewoon bleef slapen terwijl hij eventjes naar een van de videofoons ging om iets te regelen. Dat kon hij beter nu doen want dan zou het voor Toby een verrassing blijven.
---een paar uur later---
“..chaaaaa…” geeuwde Toby en rekte zich uitgebreid op het bed uit. De Pikachu knipperde even met zijn kraaloogjes om het slaap eruit te krijgen en liep toen op alle vier zijn poten naar het rand van het bed. Op de stoel ernaast zat Mark aan zijn ontbijt. “Pikachu!” piepte hij enthousiast naar de jongen die zich omdraaide zodra hij het stemgeluid hoorde van zijn Pikachu. “Hey goeiemorgen, jochie.. heb je lekker geslapen?” vroeg Mark opgewekt aan het gele wezentje. Deze knikte instemmend met zijn hoofdje, maar aan de uitdrukking te zien was Toby verbaasd omdat hij zo vrolijk was. “Hier eet wat.. je zal vast wel honger hebben nu.” De jongen schoof een bak met voer onder de neus van Toby die wat perplex naar zijn eten staarde, een grijns verscheen rond de lippen van Mark. Vanuit zijn ooghoeken kon hij zien dat zijn pas gevangen Pidgeotto bijna haar eten al op had. Mark ging terug op zijn stoel zitten waarbij hij verder ging met schrijven op een stukje papier. De Pikachu vroeg zich in eerste instantie af wat Mark aan het doen was maar doordat zijn maag plotseling luid begon te rommelen, vergat Toby helemaal de situatie. Hij stopte een van de brokken in zijn mond en kauwde er langzaam op. Een korte stilte viel onder het drietal waarbij Mark met zijn pen verwoed over het stuk papier ging en dingen leek op te schrijven. ‘Pikapi.’ Toby sprong op het bureaublad waardoor Mark opkeek met een glimlach. Nieuwsgierig werd hij door de Pikachu aangekeken waarop hij zijn pen aan de kant legde en het wezentje een aai over zijn bol gaf. Toen viel zijn blik terug op het stuk papier. “Oh je vraagt je natuurlijk af wat dit is,” zei hij tegen het gele wezentje wat knikte met zijn hoofd. “Pika!” reageerde Toby. Mark knikte voor hij een blik wierp op Hedwig die zich had opgekruld op bed. De Pidgeotto had na het gevecht met zijn Pikachu wel wat rust verdiend. “Goed dan,” zei hij na een korte stilte en pakte een stuk papier. “..ik ben bezig met nieuwe trainingsschema’s want ik heb eens nagedacht over ons doel,” vervolgde Mark en hield het stukje papier voor de neus van de Pikachu. Het wezentje kon de tekst wat er opstond dan wel niet lezen maar zijn naam die bovenaan stond herkende het wezentje maar al te goed. “..we hebben niet echt een doel, Ons doel is altijd een beetje op de achtergrond gebleven sinds dat we hier in Hoenn zijn,” voegde hij eraan toe. “Het wordt tijd voor iets nieuws,” eindigde hij zijn korte speech.
Toby keek Mark met een ongelovige blik aan maar kreeg toen een enthousiaste glinstering in zijn ogen. “Pika! Pikachu!” riep hij uit en deed een stap in de richting van de jongen. Mark kreeg een opgeluchte uitdrukking op zijn gelaat waarna hij het stuk papier aan de kant legde. Blij zijnde dat zijn Pikachu enthousiast was en liet merken dat hij toe was aan iets nieuws. “.. ik heb dus terwijl je sliep wat oude vrienden terug gehaald naar Hoenn.” Mark hield twee Pokéballen op waarbij hij met een brede grijns naar het gele wezentje keek. Meteen veerde de oren van het gele wezentje op en leken de oogjes van het wezentje te glinsteren. Toby hoopte vooral dat Mark Flynn had teruggehaald omdat hij het met de Squirtle altijd al had goed kunnen vinden. Dat was voor Mark ook meteen de reden om zijn spullen bij elkaar te pakken om naar buiten te gaan en de rest op te biechten wat hij in zijn hoofd had. Hedwig werd wakker gemaakt want de Pidgeotto hoorde er tenslotte bij waarop hij samen met Toby en Hedwig het Pokémon Center verliet. De vogel vloog aan zijn zij terwijl de kleine Pikachu half rennend naar buiten sprintte om zo snel mogelijk herenigd te worden met zijn oude maatjes. Het voelde goed om Toby zo vrolijk te zien want ondanks dat het wezentje het geweldig vond om alleen met hem te zijn, miste hij wel het gezelschap van andere Pokémon. Een op een aandacht was fijn tot op een bepaald punt.. deze conclusie had hij inmiddels zelf wel een beetje ervaren. Hedwig keek even met een schuine blik naar hem voor hij haar een vriendelijke glimlach toewierp. “Ik weet zeker dat je het leuk gaat hebben met ons,” zei hij tegen de vogel en aaide de Pidgeotto even onder haar kin tijdens het lopen naar buiten. Hedwig leek hiermee in te stemmen door uitbundig met haar ruwe kop te schudden. Mark vond algauw een afgelegen plek, wat van het Pokémon Center vandaan, en zette zijn tas op het picknick bankje neer. Zenuwen gierde door zijn lijf toen hij een blik wierp op de twee Pokéballen die aan zijn riem hingen en knikte toen langzaam. Om zichzelf wat moed in te spreken keek hij even kort naar Toby die afwachtend naar hem staarde. “Goed hier komt ie,” zei hij zelfverzekerd terwijl hij de twee Pokéballen tegelijk van zijn riem klikte. De jongen gooide de ballen tegelijk de lucht in die halverwege in de lucht al open klapte, waar twee stralen uitkwamen. In de schaduwen werden contouren zichtbaar van een Squirtle en een Eevee, zodra de witte flits verdwenen was, werd het duidelijk dat het ging om Flynn en Zion. “Squirtle, squir,” bracht Flynn uit zodra het licht verdwenen en hij even met zijn ogen knipperde. Hij kreeg geen om een blik te werpen op de omgevingen want Toby stoof als een dolle Tauros op Flynn af. De Squirtle werd omgeduwd door de Pikachu waarop hij moeite had om hem op te vangen. “Pikachu!” riep het wezentje vrolijk uit. Aan Flynn’s gezicht te zien was dit wederzijds.
Mark kreeg een warme glimlach rond zijn lippen toen hij naar het tafereel staarde dat voor zijn neus afspeelde, hij onderdrukte de neiging om er een opmerking over te maken, maar werd afgeleid. Een ander wezentje liep zijn kant op en zodra de jongen door zijn knieën was gezakt, sprong tegen zijn bovenbeen aan. De spierwitte vacht van het wezentje glom nog altijd even mooi in het zonlicht. “Welkom terug.. jongens,” sprak hij tegen zowel Flynn als Zion. Hij kriebelde de Eevee liefdevol onder zijn kin die genietend zijn oogjes sloot. De Squirtle wendde zijn blik af van Mark wat.. hij ergens wel had verwacht van hem. Hij was boos op hem en ergens was dat ook wel een beetje terecht want buitengesloten worden omdat hij per sé alleen met Toby naar Hoenn wilde… deed gewoon pijn. Al liet Flynn dat niet zien maar merken aan hem deed hij dat wel. “Flynn..” zei Mark om de aandacht van de Squirtle te trekken maar deze negeerde hem volkomen en ging gewoon door met praten tegen Toby. De band die ze al hadden was dus nog meer verwaterd waar hij al bang voor was geweest. Zion daarentegen tegen fronste even en keek met een nijdige blik naar de Squirtle voor hij naar Flynn toeliep en hem een vrij harde duw tegen zijn zij gaf. “Vee!” riep hij en gebaarde met zijn voorpoot naar Mark. “Hey Zion laat hem maar.. het maakt niet uit,” sprak hij tegen de Eevee toen de Squirtle geïrriteerd zijn poot balde tot een vuist. “Ik begrijp het wel..” voegde Mark er nog aan toe. Flynn zou wel bijdraaien als de tijd daar zou komen dat wist hij want daar kende hij zijn Squirtle wel goed genoeg voor. Er was geen reden om ruzie te maken nu. Nog voor hij er erg in had viel zijn blik op Hedwig en gebaarde naar de Pidgeotto dat ze dichterbij moest komen. Hedwig streek neer waar ze naar hem toe liep terwijl ze stilletjes naast hem ging staan. “Jongens, ik heb jullie wat te leggen.” Hierbij keek Mark met een veelbetekenende blik naar Toby, Zion en Flynn, de Squirtle negeerde, maar dat vond hij niet erg. “..ik heb vanmorgen besloten dat het beter is als ik stop met lintjes verzamelen en dat we ons gaan focussen op gymbadges,” vervolgde Mark waarop hij even naar Toby tuurde. De Pikachu keek hem met open mond aan voor hij goed en wel besefte wat de jongen zojuist had gezegd. Flynn opende een van zijn ogen en tuurde vanuit zijn ooghoeken naar Mark, maar reageerde niet. Zion kreeg een strijdlustige blik in zijn ogen. Wat duidde op het feit dat zijn Eevee er wel oren naar had om wat gevechten te winnen. “Het is misschien een beetje onverwachts maar.. het leek me het beste..” Mark keek even naar zijn Pikachu die naar hem toe kwam lopen en voor een moment keken ze elkaar aan, stilletjes. De jongen wist dat het beter was voor zijn Pokémon en dat het de vertrouwen van zijn Pokémon in hem goed zou doen.. als trainer zijnde. Nu lag de druk gewoon veels te hoog omdat het trainen voor Contests heel anders ging dan trainen voor Gym gevechten. Gevechten lagen Toby en Flynn veel beter dan een performance uit te voeren op het podium terwijl hij wist dat zijn Pikachu er geen probleem van maakte. Flynn daarentegen was heel anders dan Toby en meer gericht om sterker te worden om te kunnen evolueren. “Pikapi..” murmelde Toby waardoor Mark opkeek en merkte dat hij aangekeken werd door de Pikachu. Het gele wezentje had een vastberaden blik in zijn ogen, en voor een moment dacht hij een brandend verlangen in de ogen van het gele wezentje te zien. Hierdoor kreeg Mark een glimlach rond zijn lippen en voelde hij dat er in zijn ooghoeken wat vocht naar boven kwam. Hij wilde er sentimenteel van worden maar dat Toby hem steunde ondanks het besluit deed hem goed. “Toby.. ik..” Toby schudde met zijn hoofd voor hij zich afzette van de grond en Mark hem noodgedwongen op moest vangen. “Pikachu!” zei hij en wikkelde zijn pootjes om de nek van de jongen. “We gaan ons best doen, oké?” mompelde hij in het oor van de Pikachu terwijl hij hem met een arm vasthield. Zion draaide zich even om naar Flynn die nukkig naar hem staarde maar toen ook dichterbij kwam. “Squirtle..” zei hij en stak met heel veel tegenzin zijn poot naar voren. Mark keek met een beduusde blik naar de Squirtle die hem aankeek, vrijwel direct zakte hij door zijn knieën om met zijn vrije hand de poot aan te nemen van Flynn. Mark knikte zelfverzekerd naar hem. “Het is goed om jullie weer terug te hebben in het team.” Toby knikte instemmend met deze woorden. “Pika!”
open
