Beautiful scars.

Het was avond, ongeveer rond elf uur. Julian was net weer wakker geworden van een nachtmerrie; hij had de nacht gespendeerd in de base. Hij had daar een soort van eigen kamer omdat diegene met wie de kamer deelde een eigen pand had en nooit aanwezig was. Julian had zelf ook een eigen pand, maar één van zijn afspraken met een hogere rank was uitgelopen en daarom had hij besloten om het er eens op te wagen om in de kamer die hij toegewezen had gekregen te gebruiken. Een fout was het, want het was de enige nacht waarbij zijn nachtmerrie zo hevig was geweest. Hij probeerde ’s nachts zo veel mogelijk TR gerelateerde zaken te ontwijken om dit soort dromen te voorkomen, maar zijn vader leek hem overal te kunnen vinden. In elk geval zou hij nooit meer in dit bed slapen. Hij concludeerde dat als hij nu toch wakker was dat hij net zo goed een bezoekje kon brengen aan het fitnessgedeelte dat zich binnen de base bevond. En dus pakte hij een handdoek en een lange wijde sportbroek en begaf zich naar de enige vleugel van het gebouw waar hij zich enigszins op zijn plaats voelde. Hij sloeg de handdoek achteloos over zijn schouder en deed niet echt veel moeite om stil te zijn. Het was nog maar elf uur en het was vrijdagavond; de kans was vrij groot dat de overige leden oftewel op patrol waren oftewel hun eigen aan het lamzuipen waren in de stad. Geen reden om stil te zijn dus. Hij was ook wel erg vroeg gaan slapen voor zijn doen, iets waar hij nu spijt van had omdat hij wist dat hij de slaap die hij nu verloor morgen met geen enkele mogelijkheid weer kon inhalen. Julian duwde de deur open die hem zou leiden naar het fitnessgedeelte en een klein glimlachje speelde om zijn lippen toen hij de fitnessapparaten in het donker zag staan. Zijn hand vond de lichtknop al snel en nog geen vijf minuten later bevond hij zich al op de bank en lag hij languit op zijn rug terwijl hij de gewichten uittestte. Een kwartier later zweette hij al zo erg dat hij besloot om zijn shirt uit te trekken en na even gestaard te hebben naar het duidelijk litteken op zijn borstkas zakte hij weer terug naar beneden en begon verbeten aan de zwaardere gewichten. Zijn spieren trilden onder de inspanning en hij moest zijn voeten plat tegen de grond zetten om te voorkomen dat hij de spanning in zijn armen zou verliezen. Eén fout en hij zou wel eens verpletterd kunnen worden onder het gewicht. Hij stootte zijn adem hard uit zijn mond toen hij het gewicht weer terug op zijn plaats zette en ging even overeind zitten waarna hij met zijn handdoek over zijn bezwete voorhoofd en lichaam veegde. Tot zijn tevredenheid merkte hij op dat de spieren in zijn buik zich meer begonnen te ontwikkelen en zijn biceps zich opbolden als hij zijn armspieren aanspande. Mooi zo. Het zou vast niet meer lang duren tot hij niet alleen in rank, maar ook fysiek sterker zou zijn dan zijn vader. Daar deed hij het ook voor.