Can't Escape It

Toch kon hij het weer eens niet laten. Hij had het zichzelf nog zo voorgekomen dat terwijl hij bezig was met deze reis dat hij zijn werk met rust zou laten. En toch zat hij hier weer op zijn kamer rond te klooien met spulletjes die hij nog moest doen. Er lagen rapporten om hem heen die gelezen en afgeschreven moesten worden en ééntje die zelfs eigenlijk gisteren al verstuurd had moeten worden. Soms wilde hij dat er iemand was die hem kon helpen met dit werk, maar helaas waren er maar weinig mensen die zijn branche zagen zitten en dus was hij de enige in zijn werkveld. Daardoor kwam al het werk uiteindelijk weer op hem af.
Echo zuchtte zachtjes, terwijl hij de spullen neerlegde en zich uit rekte. Zijn goede oog gleed naar buiten toe, misschien was het beter als hij eventjes een frisse neus ging halen. Het werk kon vast nog wel iets langer wachten. Immers waren het de hoge mensen die erop hadden gestaan dat hij deze reis ondernam omdat hij te veel aan het werk was geweest. Dan moesten ze hem niet opzadelen met meer werk, toch? De witharige jongeman pakte zijn spullen en liep de kamer uit, om een harde klap en een gil te horen op het moment dat hij de deur open zwaaide.

[OPEN]