Joey Empire[+Joey Carlson]

Laverre City was zoals de folders zeiden een sprookjesachtig verschijnsel en in het echt zag dit er nog sprookjesachtiger uit dan op de foto’s. Vooral de oranje kleur van de bladeren deden de omgeving er zo uit te zien. Normaal gesproken zou Joey dit soort plekken ontwijken omdat hij dit niet cool genoeg vond maar nu leek het hem wel een leuk idee om gewoon rond te kijken. Hij wilde dolgraag wat inspiratie opdoen voor een performance maar had geen idee waar hij moest beginnen. Deze plek deed hem echter wel denken aan een bos waar magische wezens woonde ofzo. Verveeld vouwde hij dan ook zijn armen achter zijn hoofd zodat hij om zich heen kon kijken. Kasai liep voor de verandering eens naast hem in plaats van dat hij aan zijn schouder hing iets dat heel zelden voorkwam. De Chmchar was daarentegen niet verveeld en keek met een nieuwsgierige blik rond of hij iets interessants zag. “Misschien wilt Lillie ook een kijkje nemen?” Vragend keek de jongen naar zijn partner terwijl hij de Pokéball van de Pachirisu vasthield, Kasai knikte langzaam met zijn hoofdje aangezien hij het gezelschap wel zag zitten. Joey knikte met een brede grijns waarna hij het ronde voorwerp opgooide die in de lucht open knapte waar een felle witte straal tevoorschijn uit verscheen. Uit deze straal vormde zich het silhouet van een Pokémon kort nadat het licht doofde stond er een Pachirisu voor zijn voeten die in haar oogjes wreef. “Pachi?” bracht het kleine eekhoorntje uit en keek verrast om zich heen. “Ik dacht dat je ons misschien wilde vergezellen door deze stad,” legde hij uit aan de kleine Pachirisu. Lillie knikte enthousiast met haar kleine kopje waarop ze even verstijfde.

Joey voelde een onheilspellend gevoel in zijn onderbuik toen zijn Pachirisu naar een paddestoel staarde die zich had gevestigd onder een boom. Het gekke hiervan was dat de paddestoel geen gewone stippen had op zijn hoed maar een Pokéball-vormige tekening. Ergens in zijn achterhoofd begon een belletje te rinkelen dat Lillie niet in de buurt moest komen van dat ding en wisselde nerveus een blik uit met Kasai. “uhm..Lillie..” begon Joey aarzelend waarbij hij zijn hand naar haar uitreikte om de kleine Pokémon van de grond te rapen. De Pachirisu sprong echter naar voren waardoor de jongen haar niet vast kon pakken doordat ze op de paddestoel afsprong en op de pokéball-vormige hoed sprong. Ze begon er als een gek op te springen waardoor Joey zelf even verstijfde en zijn adem inhield. Lillie sprong op het ding alsof het een trampoline was en leek er geen erg in te hebben dat het wezen ontwaakte uit zijn of haar slaap. “Chimchar! Chimchar!” riep Kasai waarschuwend waar de kleine Pokémon aan de broekspijp trok van zijn trainer die ontwaakte uit zijn trans. Misschien was het dan toch geen goed idee geweest om de Pachirisu uit haar bal te laten, nu hij daarover nadacht. “Lillie! weg daar!” brulde Joey waarna hij op zijn Pokémon afrende waar hij haar om haar middel vast pakte en met de Pachirisu onder zijn armen terug rende naar Kasai. De Pokémon die Lillie als trampoline had gebruikt draaide zich eveneens om en zette de achtervolging in.

De jongen wenkte met zijn hoofd naar zijn Chimchar dat hij mee moest komen waarna het tweetal een poging deed om de Pokémon kwijt te raken. Zijn Pokédex die in zijn zak zat gaf echter aan dat dit een Amoonguss was en dat ze hun prooi lokte met hun Pokéball vormige handen? Hij kon het niet echt handen noemen maar wat hij wel wist was dat hij niet in de handen van dat beest terecht wilde komen. Joey begon sneller te rennen waar hij even omlaag keek naar Lillie die het allemaal wel geweldig leek te vinden, ze maakte vrolijke geluidjes. “Wat moeten we nu Kasai?” vroeg hij alrennend aan zijn Chimchar die even opkeek tijdens het rennen. Even wierp het oranje wezentje een blik op de omgeving maar kon op het moment niet zo snel een oplossing vinden. Echter viel zijn blik al op een vrij grote boom die random op hun pad was verschenen waarna hij even achter zich keek. Die Pokémon kon onmogelijk in die boom klimmen, wasset niet? “Chim! Chimchar!” riep Kasai naar Joey en wees met zijn wijsvinger naar de boom die hij gespot had. De jongen volgde de wijzende vinger van zijn Pokémon waarop hij knikte en zijn looppas versnelde richting de boom. Eenmaal dichtbij genoeg zette Kasai zich als eerste af tegen de grond waar hij op de stam klom zodat hij zijn teamgenootje aan kon pakken van de jongen. Joey reikte hem de Pachirisu al aan die werd aangenomen door zijn Chimchar die een stuk verder naar boven klom zodat Joey zichzelf ook in veiligheid kon brengen. Met veel moeite wist de jonge coordinator zich een weg naar boven te banen waar de Amoonguss een boos geluid liet klinken toen Joey zich bij zijn Pokémon had weten te voegen. Hijgend klampte hij zich vast aan de stam waar hij Kasai en Lillie in zijn vrije arm vast probeerde te houden zodat ze niet naar beneden zouden vallen. De Chimchar klampte zich vast aan zijn trainer toen de Amoonguss een Feint Attack gebruikte op de stam van de boom. Het hele ding begon te trillen waardoor de jongen met moeite zichzelf vast kon houden wat waarschijnlijk ook de intentie van de Amoonguss was om hen uit die boom te krijgen. Er werd weer een Feint Attack gebruikt door de Pokémon die dit keer een stuk sterker was dan de eerste keer waardoor Joey zijn grip verloor en naar achter van de tak afviel.


“Waaaaah!”


Met een hoop geritsel waar de blaadjes van de boom afdwarrelde kwam Joey met een harde doffe klap op de grond terecht. “Auw..” kreunde hij en wreef met een pijnlijke grimas over zijn zijn schouder heen die de klap het meeste had opgevangen. Vervolgens voelde hij dat Kasai zijn handen op zijn knie neerlegde waardoor de jongen zijn ogen opende om de bezorgde blik van zijn Pokémon te zien. “Zijn jullie niet gewond?” vroeg hij toen meteen aan zowel Lillie als Kasai die beide een bevestigend geluidje lieten klinken. “Gelukkig maar,” gaf hij toen als reactie en raapte Lillie van de grond zodat ze er niet weer vandoor kon gaan. Vrijwel direct liet Joey zijn blik door de omgeving gaan waar een hoop mensen rondliepen maar wat hem opviel was dat er eigenlijk alleen mannen en jongens rondliepen.Wat in Arceusnaam was dit nu weer voor een raar evenement? Vrijwel direct viel hem iets te binnen en draaide hij zich abrupt om naar Kasai die verward zijn blik op hem had gericht. “Die Amoonguss? Waar issie gebleven?” Ongerust probeerde hij een glimp op te vangen van de Pokémon die hen achterna had gezeten maar zag niets anders dan mensen waardoor hij zachtjes tegen iets opliep.