[OPEN]Let's go to the fireworks!

“Dus als ik het goed begrijp, bent u aangesteld om de orde te houden tijdens de vuurwerkshow?” Zuko gaf een knikje en zag dat de man hem weer van top tot teen bekeek. Hij glimlachte. “De Ranger Academy heeft me persoonlijk gestuurd om hier de orde te houden, meneer. Er staan veel dure dingen in uw paleis en het zou echt schandalig zijn als er tijdens de show iets kapot zou gaan, niet dan?” De man wreef wat bedenkelijk over zijn voorhoofd. Als hij Zuko zou natrekken bij de Ranger Academy zou hij echt pech hebben. Hij was hier namelijk helemaal niet voor de veiligheid, maar gewoon om gratis naar binnen te mogen. Sure, hij zou tijdens de vuurwerkshow wel opletten en hier en daar kon hij waarschijnlijk wel wat mee helpen omdat de vuurwerkshow toch pas ’s avonds plaatsvond en het nu in de namiddag was, maar tot die tijd kon hij makkelijk wat kamers bezoeken en dingen bekijken waar hij anders voor moest betalen. Bovendien wilde hij die grote tuin wel eens zien waar iedereen het over leek te hebben. De man had zich inmiddels een beetje van Zuko weggedraaid en draaide zich nu weer naar de jongen toe. “Mijn baas vindt het allemaal best zolang u zijn Furfrou in de gaten wil houden.” Het volgende moment stond er een hondachtige Pokémon die niet half zo cool als Mightyena leek naast de man die hem met een frons aankeek. Hè, gadverdamme. Hij had gehoopt dat hij naar binnen kon gaan zonder rekening met iets te moeten houden, maar nu moest hij weer op een hond passen. Desondanks glimlachte hij en wilde hij net zeggen dat hij akkoord ging toen hij een opmerking achter zich hoorde. Hij draaide zich een kwartslag om en zag een jongen van een jaar of twaalf of dertien met een Chimchar op de grond zitten. Zo te zien hield de jongen dezelfde flyer vast als diegene die Zuko deze ochtend had vastgehouden en leek hij ook graag naar de vuurwerkshow te willen gaan. Hij dacht niet dat de jongen de belachelijk hoge inkomprijs van dit paleis kon betalen. “Mag mijn neefje ook mee?” Hij wees over zijn schouder naar de jongen. “Hij is een Ranger in wording. Ze willen hem over een maand uitnodigen voor een gesprek op de Academy en ik denk dat hij wel wat ervaring kan opdoen in dit geweldige paleis.” De man leek gevleid te zijn door het compliment en gaf een snel knikje naar Zuko. Het leek erop dat hij allang blij was dat hij niet meer naar de Furfrou moest kijken. Zuko draaide zich om, liep naar de jongen toe en tikte hem op de schouder. “Jij wilde toch graag naar de vuurwerkshow gaan, hè? Wat nou als ik je zou zeggen dat ik zojuist heb geregeld dat je gratis naar binnen mag én je op deze coole Pokémon mag letten?” Hij wees naar de Furfrou en glimlachte vervolgens. “Dus als ik het goed begrijp, bent u aangesteld om de orde te houden tijdens de vuurwerkshow?” Zuko gaf een knikje en zag dat de man hem weer van top tot teen bekeek. Hij glimlachte. “De Ranger Academy heeft me persoonlijk gestuurd om hier de orde te houden, meneer. Er staan veel dure dingen in uw paleis en het zou echt schandalig zijn als er tijdens de show iets kapot zou gaan, niet dan?” De man wreef wat bedenkelijk over zijn voorhoofd. Als hij Zuko zou natrekken bij de Ranger Academy zou hij echt pech hebben. Hij was hier namelijk helemaal niet voor de veiligheid, maar gewoon om gratis naar binnen te mogen. Sure, hij zou tijdens de vuurwerkshow wel opletten en hier en daar kon hij waarschijnlijk wel wat mee helpen omdat de vuurwerkshow toch pas ’s avonds plaatsvond en het nu in de namiddag was, maar tot die tijd kon hij makkelijk wat kamers bezoeken en dingen bekijken waar hij anders voor moest betalen. Bovendien wilde hij die grote tuin wel eens zien waar iedereen het over leek te hebben. De man had zich inmiddels een beetje van Zuko weggedraaid en draaide zich nu weer naar de jongen toe. “Mijn baas vindt het allemaal best zolang u zijn Furfrou in de gaten wil houden.” Het volgende moment stond er een hondachtige Pokémon die niet half zo cool als Mightyena leek naast de man die hem met een frons aankeek. Hè, gadverdamme. Hij had gehoopt dat hij naar binnen kon gaan zonder rekening met iets te moeten houden, maar nu moest hij weer op een hond passen. Desondanks glimlachte hij en wilde hij net zeggen dat hij akkoord ging toen hij een opmerking achter zich hoorde. Hij draaide zich een kwartslag om en zag een jongen van een jaar of twaalf of dertien met een Chimchar op de grond zitten. Zo te zien hield de jongen dezelfde flyer vast als diegene die Zuko deze ochtend had vastgehouden en leek hij ook graag naar de vuurwerkshow te willen gaan. Hij dacht niet dat de jongen de belachelijk hoge inkomprijs van dit paleis kon betalen. “Mag mijn neefje ook mee?” Hij wees over zijn schouder naar de jongen. “Hij is een Ranger in wording. Ze willen hem over een maand uitnodigen voor een gesprek op de Academy en ik denk dat hij wel wat ervaring kan opdoen in dit geweldige paleis.” De man leek gevleid te zijn door het compliment en gaf een snel knikje naar Zuko. Het leek erop dat hij allang blij was dat hij niet meer naar de Furfrou moest kijken. Zuko draaide zich om, liep naar de jongen toe en tikte hem op de schouder. “Jij wilde toch graag naar de vuurwerkshow gaan, hè? Wat nou als ik je zou zeggen dat ik zojuist heb geregeld dat je gratis naar binnen mag én je op deze coole Pokémon mag letten?” Hij wees naar de Furfrou en glimlachte vervolgens.

Zuko voelde de bui al hangen toen hij de gezichtsuitdrukking van de jongen zag veranderden toen deze een blik wierp op de Pokémon. Hij leek er niet echt zin in te hebben om op de Pokémon te passen, ook al zou hij dan gratis naar binnen mogen. Dat kon Zuko goed genoeg begrijpen, want als je op zo’n beest paste, had je ook helemaal geen tijd om te kijken naar de vuurwerkshow. Hij wist dat de man achter hem hun echter in de gaten aan het houden was en het zou nu niet bepaald geloofwaardig zijn als de jongen niet op een enthousiaste manier reageerde, wat exact was wat er nu gebeurde. Zuko beet op zijn onderlip toen hij zag dat de jongen er duidelijk geen zin in had en hem vervolgens de rug toe wilde keren. Daar stond hij dan met zijn Furfrou. “Hé, wacht eens even,” siste hij zo zachtjes mogelijk naar de jongen zodat de man achter hun niet te weten zou komen dat de jongen zijn neefje helemaal niet was en dat het allemaal een verzinsel was om gratis het paleis in te komen. Hij liep weer terug naar de jongen en blokkeerde zijn pad. “En wat nu als we samen op de hond passen? Of als we net doen alsof we op de hond passen en hem bij iemand anders achter laten? Ik durf te wedden dat er ergens wel een paar mensen rondlopen die op de Pokémon willen passen.” Hij grinnikte wat nerveus naar de jongen. “Kom op, jongen. De inkomprijs is belachelijk hoog en ik denk niet dat je dat zou willen betalen alleen om wat vuurwerk te zien. Je moet best wel wat sparen als je jezelf en je Pokémon wilt onderhouden op een lange reis. Ik neem immers aan dat je ook een reiziger bent?” Misschien zou het helpen als hij het over een iets andere boeg zou gooien zodat ze elkaar wat beter leerden kennen en de jongen zich hopelijk wat op zijn gemak zou voelen. En dit hopelijk zo snel mogelijk, want anders kreeg de man achter hem in de gaten dat de jongen zijn neefje helemaal niet was en dat dit een truc was geweest.