[open] Killing Spree

Hoenn was anders dan Kalos en dat was geen slecht iets. Zodra Neva van de boot gestapt was had ze een grote golf van opluchting gevoeld toen de warme lucht haar wangen raakte. Het deed haar sterk denken aan haar thuis regio Alola. Tegelijk met de euforie dat ze iets soortgelijks gevonden had was ook de sterke heimwee die ze daarna vrijwel direct gevoeld had. Maar ze had zich niet voor niets meteen weer hersteld. Ze voelde zich vandaag moedig en had Vega uit zijn pokébal gelaten. Welnu, er was één ding wat Neva al meteen opgevallen was sinds hij geëvolueerd was. Zijn drukte en onstuimigheid leek vertienvoudigd sinds hij geëvolueerd was. Neva moest hem heel vaak een beetje remmen omdat hij anders andere onbedoeld pijn deed, inclusief haar. Hij was nog niet helemaal gewend aan het feit dat hij nu een soort kuif had die zo hard als steen was en dus ook pijnlijk in je prikte als hij je een knuffel gaf. Vega wilde het knuffelen van zijn trainer (en Soleil) niet opgeven omdat hij enorm in zijn sas leek met zij nieuwe vorm. Nu hij niet langer op vier poten hoefde te lopen leek de wereld opeens een stuk interessanter.

Eenmaal aangekomen in Littleroot Town besloot Neva de omgeving te gaan verkennen. Ze wist niet hoe lang ze hier blijven ging maar wel dat ze de temperatuur aangenamer vond dan in Kalos. Plus, ze hoopte dat in Hoenn geen Team Rocket tuig was. Sinds haar ontmoeting met de witharige Seedot in Lumiose bleef ze ver uit de buurt van die stad.
Vega had naast haar gelopen toen ze over een bospad stapte. Toen Neva voetstappen hoorde keek ze op en zag een groot, rond voorwerp haar kant op zweven. Het ding had ogen die fel glommen en haar recht aanstaarde. Geschrokken bleef ze staan. Vega, wiens ogen ook begonnen te gloeien, voelde de aura van de andere pokémon. Hij stapte voor Neva langs. De mondhoeken van de Lycanroc krulde om en hij ontblootte zijn hagelwitte tanden in een puntige grijns. Hij liep op de Solrock af en keek hem uitdagend aan met eveneens gloeiende ogen. Neva stapte om hem heen, zich niet bewust van Vega zijn onheilspellende uitdrukking, en ontmoette de blik van de persoon die bij de pokémon hoorde. "Heya" groette ze simpel met een flauwe grijns. De uitdrukkingsloze blik van de Solrock maakte haar een beetje zenuwachtig dus vestigde ze haar blik maar op de trainer en liet Vega even voor wat hij was. "Ook op reis door Hoenn? Ik vind het klimaat simpelweg fantastisch" zei ze opgewekt. Haar humeur was enorm vooruit gegaan sinds ze in Hoenn was. Ze overwoog zelfs om hier permanent te blijven. Vega had zijn tanden verder ontbloot en grijnsde duister. Van binnen gonsde zijn binnenste van opwinding. Hij sloeg met een vuist tegen de palm van zijn poot en keek de Solrock uitdagend aan alsof hij wilde zeggen 'let's do this, now'.   

Neva sloeg haar armen over elkaar en knikte nieuwsgierig. Ze had wel gehoord over het regenseizoen dat nu gaande was maar had nog niets er van gezien. Ergens was ze nu super nieuwsgierig om uit te vinden hoe het regenseizoen in Hoenn precies er uit zag. Hopelijk niet zo nat als het altijd rond Po Town was geweest in Alola. Ze merkte vanuit haar ooghoek dat Vega in gesprek was geraakt met de Solrock. Ze keek opzij en zag nog net hem een uitdagend gebaar maken. "O.. Vega!" riep ze verontwaardigd uit. Vega keek eventjes opzij met een quasi onschuldige blik. Voor ze hem nog een standje geven kon viel het meisje haar in de reden. Bij dat voorstel moest Neva niet al te lang nadenken. Een gevecht? Nu? Nou dat zag ze wel zitten! Haar mondhoeken krulde om en ze knikte. "O- nou, goed! Ja! Waarom niet?" Zei ze enthousiast en ze streek een pluk van haar zwarte lokken uit haar ogen. "Zo te zien hebben zij al besloten" zei ze schaapachtig en ze keek opzij naar Vega die ook zijn armen over elkaar gekruist had en de Solrock vals grijnzend aankeek. Gelukkig neemt deze persoon het goed op.. hoe vaak ik al niet in de problemen gekomen ben door zijn attitude... Neva wendde zich weer tot het meisje. "Uh.. voor we beginnen, hallo! Ik ben Neva" Altijd beleefd blijven, toch? Ze wist niet echt hoe mensen in Kalos of Hoenn vochten maar in Alola was Neva altijd beleefd geweest als mensen met elkaar het gevecht aan gingen. Ze stak haar hand uit naar haar en knikte vriendelijk. Vega deed hetzelfde naar haar en imiteerde zijn trainer met fonkelende ogen, wat duidelijk maakte dat hij de situatie in zijn geheel niet serieus nam. Neva gaf hem een por in zijn zij maar raakte hem tegen zijn kraag die pijnlijk in haar elleboog stak.