[PT - final round] Ciro Raedmund VS Imogen Hargreaves

<sub>Het gevecht was stopgezet en enkele tellen later kon hij trots neer kijken op het stelletje, de Elekid leek zich met de overwinning klaar gestoomd te hebben voor de finale. Er was echter wel meer dan dat, de Cleffa had haar armpjes over de redelijk grote arm van de Electric type gegooid. Met een blosje op haar wangen vermeed de Fairy type uit schaamte de blik van Sparky Sparky Boom Man. Het zag er aandoenlijk uit hoe ook de Electric type zich met geen raad wist en maar strak naar voren staarde met een misschien wel ergere blos op zijn wangen. De tweede ronde was hiermee voorbij en nou zaten ze al in de finale. Wie had dat kunnen bedenken, zijn middag die begon met één grote vergissing verliep toch beter dan gedacht. Pooka had haar Garu gevonden tijdens de competitie en wie weet hoelang ze nog gekoppeld aan elkaar zouden zijn. Na de tournament gingen ze namelijk vast terug naar hun Daycare die wel echt overal in Hoenn kon zijn, of zelfs andere regio’s. Hoewel de twee een nog jong stelletje waren en duidelijk hun naïviteit nog lang niet van hen afgeschud hadden, leken ze zich dit maar al te goed beseffen. “De namaak Sparky Sparky Boom Man is uit de weg, goed werk geleverd, beiden!” Nou werd het echter tijd voor het volgende gevecht en weer werd een onbekende naam omgeroepen: Imogen Hargreaves. Een heel nette Engelse naam in plaats van dat ridderlijke en Japanse onzin, maar… nu moest hij zeker een persoon verwachten met een zwaar Brits accent, de gave iemand te analyseren binnen 2 minuten zoals een rasechte detective én te dartelen met herten. Oja, beleefdheid hoorde er ook bij. Het enige voordeel was dat zijn tegenstander misschien warme thee bij zich had. Het schreeuwen van aanvallen begon zijn keel ietwat te irriteren. Spoedig stond er dan ook een dame voor hem die iets meer weg had van een verloren hippie dan een echte Brit. Dat betekende….

Geen thee.

Hij wist wel waar hippies zot op waren en daar wilde hij niets mee te maken krijgen. Zonder iets in of binnen was hij al gek genoeg, en daar was hij meer dan een beetje van op de hoogte. Zijn blik gleed naar haar twee Pokémon, een Bonsly en een Azurill. Dit werd nog interessant met een Rock type en een Normal ‘en Fairy type. Weer was er geen concrete typevoordeel, buiten dan de Bonsly tegenover Bliksem Bliksem Boem Man, natuurlijk. “Succes!” riep hij zijn tegenstander kort maar krachtig toe, voordat hij Pooka en Bliksem Bliksem Boem Man aan sprak, “Dit is jullie laatste gevecht in dit tournament. Jij, Pooka heb je Garu duidelijk gevonden en Sparky Sparky Boom Man, jij je Pooka, tijdens dit tournament en hoewel er nog één gevecht maar plaatsvindt, moet je van volle teugen genieten van het gevecht,” De Elekid knike en deed elektriciteit knetteren over zijn lijfje, maar vermeed zijn arm waar hij de poot van de Cleffa teder vasthield.

Direct leunde hij naar voren naar de twee toe met zijn handen op hun hoofden gerust, en keerde hun lichamen traag naar het strijdveld waar hun tegenstanders al stonden te achten, “Geniet ook van elkaars aanwezigheid,”

De blos op het gezicht van Sparky Sparky Boom Man werd spontaan erger. Zijn kalmte leek hierdoor even te verdwijnen in vergelijking met de vorige twee gevechten. Pooka merkte gelijk de onrust in het gezicht van de Pokémon op, en met enige aarzeling plaatste ze haar lijfje voor de Elekid. Haar vrije arm stak ze opzij en het was duidelijk dat het haar moeite kostte niet alleen haar Garu te imiteren van de vorige twee rondes, maar ookeens niet bang te zijn. Ze kon dit, samen met hem. De Elekid staarde haar overdonderd aan en de strijdlustige blik keerde als een bliksemschicht terug in zijn ogen. Vastberaden stapte hij naar voren, niet om beschermend voor haar te gaan staan, maar naast haar. Ze konden dit. Met enige bewondering in haar ogen keek de Cleffa van de Elekid naar hun tegenstanders.

Ze konden dit samen aan!

“Laten we maar beginnen! Sparky Sparky Boom Man, gebruik je Quick Attack en haal uit met je Low Kick tegen de grond! Pooka, gebruik je Copycat! Pooka, Magical Leaf tegen de grond en hen aan, vlak voor hun poten!” Zo snel als hij maar kon sprintte de Elekid richting de twee baby Pokémon, samen met Pooka parallel naast hem, voordat hij zijn been omhoog tilde en flink tegen de grond uithaalde en een golf van stukjes aarde richting de twee Pokémon wierp. Direct op de voet gevolgd door de Fairy type die met haar armpjes zwaaiden en vervolgens een zee aan glinsterende bladeren tegen de grond en richting de twee vuurde.</sub>

<sub>Na een beleefdheidje gedaan te hebben door de ander succes te wensen, stond hij te trappelen de twee baby Pokémon op de tegenstander af te vuren. In principe was dat bijna hetzelfde idee geweest als in de vorige ronde maar deze keer had hij het idee om het zijn tegenstander op een andere manier te bemoeilijken. Zijn gebruikelijke strategie erin gooien. Vuur had hij helaas niet voor een glas vlaag maar wel eentje die stroomstoten kon uitdelen. Zoals zijn vorige tegenstander gedaan had, imiteerde de Bonsly de Quick Attack en kon deze snel opzij springen terwijl de Azurill een Water Gun afvuurde en… een modderboel van maakte. Hmm. Interessante keuze. De modder kwam gedeeltelijk nog richting de Elekid wiens gezicht bekromp toen de uithaal niet was verlopen als verwacht. “Electro Ball jezelf opzij!” Nog voor de modder op Sparky Sparky Boom Man spatte, hield hij de palmen van zijn handen bij zich, vormde een elektrisch knetterende bol, voordat hij deze van zich af vuurde en door de kracht over de moddergolf slingerde. In de tussentijd verscheen er een triomfantelijke glimlach op het gezicht van Pooka, haar aanval had haar doelwit geraakt! Die had ze zeker verdiend na de aanval van haar Garu verpest te hebben. Netjes landde ze dan ook op de grond om de Azurill recht aan te kijken met haar poten gebald voor zich. Een enkele blik op Sparky Sparky Boom Man kon ze niet onderdrukken, toen ze hem over de modder heen zag springen. Het leek een lief, romantisch moment te zijn en wacht, wat was dat voor een gejank…?

…

*snik*

Wéeeh! Weééh! WEEEEH!

“Zo ontroerend was het toch niet?” De blos op de wangen van Pooka verergerde, terwijl de Elekid zijn focus hield op het naderende modderpoel onder zich. Echter verschenen spoedig diverse rotsen uit de grond om de modderpoel en de Elekid heen, terwijl de Azurill zich op Pooka af snelde om haar weg te blokkeren voor een volle Slam in het gezicht. Een grijns sierde Ciro’s gezicht, tijd om eens flink aan de bak te gaan, huh? Als dit al zo emotioneel was, dan maakte hij er wel degelijk een musical van. “Sparky Sparky Boom Man, breek die rotsen met je Thunder Punch, en gebruik Low Kick tegen een andere rots! Be a man! Zet je af zo hard als je kan om op een rots, over de modder heen om op de Bonsly af te gaan!” De Elekid liet dat zich niet tweemaal zeggen, en balde zijn vuisten terwijl zijn benen langzaam wegzakte in het smerige modder. Met een vastberaden blik liet hij een laag elektriciteit knetteren over zijn vuisten, voordat hij een eerste uithaal maakte naar één van de rotsen voor zijn ‘bord’. Pijnlijk trok zijn gezicht in elkaar bij de eerste stoot maar hij liet zich niet tegenhouden, niet nadat ze zo ver waren gekomen. Een tweede uithaal volgde, totdat een brok rots los kwam en hij zijn lijf erop wist te krijgen door zich erop te hijsen met zijn armen. Zijn been gespannen, haalde hij vervolgens uit tegen de rots en zette zich af, recht op de koers richting de Bonsly.

Dat terwijl Pooka onzeker keek naar de Azurill voor haar neus die genadeloos een klap uitdeelde met haar ronde staart. “Pooka, snel Sweet Kiss!” De Fairy type tuitte haar lippen voor het contact met de staart en ving de klap op. Met een kreun ving ze de klap op, kwam tegen de grond aan, recht op haar gezicht voor de Azurill. Dat ontging Sparky Sparky Boom Man niet en direct keek hij zijn tijdelijke Trainer aan, even afgeleid van zijn doelwit. Hij begreep de hint wel en had daar al een geweldige aanpak voor. “Low Kick richting de Bonsly om je af te zetten, Pooka copycat hem!” Direct stak hij zijn been uit, trapte richting de Bonsly in een poging zijn weg te veranderen, terwijl Pooka haar eigen idee had. Ze schopte zover het haar lukte richting de zwarte deel tussen de staart en het lijf van de Azurill om ook eens van haar kant wat te laten zien. Ongeacht of het raak was, had Sparky Sparky Boom Man het laatste woord. “Sparky Sparky Boom Man, Thunder Wave!” Hij opende zijn palmen om een elektrische straal recht op die smerige Azurill af te vuren die van Pooka af moest blijven.</sub>