To Be Continued...

Onderwerp: Re: To Be Continued... ma feb 20, 2017 7:12 pm

We are all here on earth to help others

Bang dat zjn blunder om een simpele naam te onthouden de Pokémon had gekwetst, had hij al het aandacht op de meid gezegd. Hij had het weer eens verprutst. De naam van een Pokémon verkeerd uitspreken kon degene flink kwetsen. Dat was hij naderhand uit eigen ervaring. Dus hiermee had hij een flinke fout begaan. Als de Pokémon hem niet mocht lag hij vast een tel later tegen de vlakte. Een teken van agitatie had hij zeker verwacht maar… dat volgde niet? De Pidgeot staarde hem vriendelijk aan. Hij zat veilig, dat was duidelijk. Opgelucht ademde hij uit, voordat hij net zoals de Pokémon zich volledig richtte op de meid. Ze zat namelijk nog in de problemen. Nou, niet geheel nu de Growlithe zich gedroeg. Hij luisterde naar haar commando en wachtte duidelijk op een andere commando af. De kans dat hij die zou krijgen van een angstige meid was klein. Ze hield het wel goed vol met iemand die zonet nog angstig naar achteren was geschoten om de Pokémon enkel haar kant op te zien lopen. Dit was een vooruitgang te noemen in zijn ogen. Al had hij het net zo goed mis kunnen hebben. Straks was ze nog steeds te bang en was dit het eerste wat in haar opgekomen was. Bezorgd en nerveus slikte hij dan ook toen zijn woorden en gebaar niet bereikt hadden. Zonder een spoor van reactie bleef ze stokstijf staan, weigerend een vin uit te voeren. Dat de eigenaar opdaagde was in dit geval al gedeeltelijk een goed teken. De hond zou zich vast laten afleiden door de geurspoor van zijn Trainer… toch? Mispoes.

De Pokémon bleef naar de meid staren, vrolijk kwispelend. ‘Wat moet dat nou, zeg? Lucky, kom terug,’ De oren van de hond spitste en even leek het erop dat hij met zijn baasje mee zou gaan. Even. Spoedig verdween die hoop toen de Pokémon met dubbel zoveel enthousiasme ondeugend op haar afsprong. Foute boel.. foute boel! Dit zou vast traumatiserend voor haar zijn! Snel wierp hij zijn naar katten ruikende lichaam ertussen zonder erbij na te denken. Al halverwege de sprong vertrok het gezicht van de Growlithe en deinsde direct naar achteren. Met zijn vacht dreigend overeind, blafte hij alert naar hem. Gelukkig nou wel een meter of twee van hen af. ‘Lucky, ik denk da-’ De Growlithe sprong. Sprong recht op hem! “Waah!” Verrast stapte hij naar achteren en even leek het erop dat de Growlithe doodleuk zijn tanden in hem zou zetten. Angstig keek hij naar zijn schouder waar de bek van de Pokémon zat. Nee, nu werdhij hondenvoer! Dit was niet de bedoeling! De hond opende zijn bek en nam niet een bijt uit zijn schouder… maar trok een oude stoffen speelgoedbal uit zijn zak. Huh? Direct speels grommend greep de hond deze vast en viel die aan alsof het zijn grootste vijand was. Bijna volledig licht in zijn hoofd staarde Joey naar de spelende hond. “… Ik kan het niet geloven… om een balletje...” Het was gelukkig maar een oud speeltje van Deuce. Echt waardevol was het niet en voor een bescheiden prijs haalde hij een nieuwe. Maar was dát de reden waarom de hond hem zo verafschuwde? Echt. Vermoeid sloeg de jongen zijn hand tegen zijn voorhoofd aan., voordat hij zwak glimlachend de meid aan keek. “Volgens mij ben je nu wel weer veilig,” Zij wel. Hij niet. De eigenaar was er nog.

what on earth the others are here for I don't know

love, libby

Onderwerp: Re: To Be Continued... di feb 21, 2017 7:17 pm

De Growlithe kwam nog steeds op haar af. Waarom? Kon de pup haar angst niet ruiken? Waarom bleef hij naar voren komen? Mabel schuifelde met kleine pasjes naar achteren en hoopte uit de grond van haar hart dat ze niet nog een keer tegen iemand aan zou botsen. Dat zou echt iets voor haar zijn. Gelukkig gebeurde dat niet. In plaats daarvan kwam de trainer van wie ze de naam nog steeds niet wist tussen haar en de hond instaan. De Growlithe nam een dreigende houding aan, zelfs zijn trainer leek hem te willen tegenhouden, en.. stal een balletje? Mabel staarde naar de pup wie het ding wild probeerde te verscheuren en keek op toen werd opgemerkt dat ze veilig was. "Y-Yeah," ze wist een half opgeluchte, half gespannen glimlach te laten zien. Voor nu. Een gestalte doemde achter de jongen op. De Growlithe trainer. Wat wilde hij nu weer?

Onderwerp: Re: To Be Continued... wo feb 22, 2017 7:23 pm

We are all here on earth to help others

Hopend dat het balletje de Growlithe genoeg zou afleiden, nam hij het moment aan de meid te melden dat ze veilig waren. Een half gespannen instemmend reactie volgde van haar. De glimlach op haar gezicht was een eerste stap in de goede richting. Beter dan volledige angst. Althans, zij was zeker veilig; de hond mocht haar. Hij zelf zat helaas weer in de problemen. De eigenaar mocht hem nou voor geen meter en gelijk had hij. Niet alleen had hij de hond afgeschrkt maar ook zomaar in zijn armen gehouden. Dat moest wel frustrerend zijn voor de eigenaar die meer om zijn Pokémon gaf dan een één of andere knul. Daar kon hij ook wel mee leven, bedacht hij slikkend van angst. De eigenaar kwam namelijk recht op hem af. Stik. Nee, bij nader in zien… wilde hij niet in stukken gehakt worden. Met of zonder een hoop gescheld van de man.

‘Die bal die je daar hebt…’ De man wees naar de bal waar de Growlithe nog gretig in aan het happen was, ‘Waar heb je die gehaald? Als je mij eens dat eerlijk verteld ben ik weg,’ Wacht. Ho, wacht eens even. Enkel dát wilde hij weten? Natuurlijk deed hij dat en al helemaal eerlijk. Dat ging hij voor geen meter verbergen. Het was zelfs een zaak in Kalos, dezelfde regio nog. Al wist hij niet zeker wat de exacte prijs meer was maar ook of ze nog op voorraad waren. ”E-Ehm, ik heb ze gehaald bij de Canyon House, een Pokémon speelgoedzaak in Vaniville Town,” Goed zo, weinig gestotter maar… de angst bleef in zijn stem zitten. Dit was niet de gebruikelijke manier om iemand iets te vragen. Al helemaal na wat er hiervoor gebeurd was. De man keek hem met vernauwde ogen aan. Geloofde hij hem niet of…? ‘Bedankt, fijne dag nog!’ De man noteerde het in zijn mobiel, voordat hij de Growlithe naar hem toewenkte. Zoals verwacht nam de hond trots het balletje met zich mee. Ja, dit was voorspelbaar geweest. Daar ging Deuce’s geliefde speeltje, bijna geheel verscheurd in de bek van een Growlithe. Vermoeid ademde hij uit. “Eensgelijks, doei!” Gespannen zwaaide hij de man uit. Was dit gebeuren dan nu wel voorbij?

what on earth the others are here for I don't know

love, libby

Onderwerp: Re: To Be Continued... wo feb 22, 2017 8:55 pm

Terwijl de trainer bezig was met de man en zijn hond en de bal die nu door de hond was geclaimd wist Mabel een wat aangenamere positie aan te nemen. Nu de aandacht van de Growlithe was verplaatst kon ze ook weer wat meer ontspannen. Prim vloog opeens in haar armen waardoor ze licht schrok, maar met een blik op haar Pidgeot wist ze te ontspannen. Het kwam allemaal goed, Silvester was hier en er zou haar niks overkomen. Hopelijk. De man leek weg te gaan en nam zijn pup mee, eindelijk. "Gaat het?" vroeg de brunette licht bezorgd aan de jongen nadat ze er zeker van was dat de Growlitheman was verdwenen. Zij had misschien last van haar hele pokémon fobie, maar hij had het ook niet makkelijk gehad. Prim maakte vrolijke uilengeluiden vanuit haar armen en keek de trainer vrolijk aan. Alles was goed, riiiight?

Onderwerp: Re: To Be Continued... wo feb 22, 2017 9:14 pm

We are all here on earth to help others

Het leek erop dat de eigenaar hen nou met rust zou laten. Geen sprake meer van een Growlithe die overenthousiast was, geen boze man of angstige meid. Kon hij dan eindelijk weer op adem komen? Dat een simpele duw dit hele gebeuren had gestart, dat viel moeilijk te geloven. Nu was het enkel bizar dat het met iets simpels ook was beeïndigd. Een oud stuk speelgoed van alle dingen. Nee, positief zijn! Het was eenmaal opgelost met niet iets te ingewikkelds. De andere oplossingen konden ernstiger zijn. Ineens klonk de bezorgde stem van de meid. W-Wat? Verrast keerde hij zzich tot haar, vervolgens in zichzelf vloekend dat hij zo verrast had gereageerd op haar. Ze was net bijgekomen van een beangstigende situatie. Hij hoorde hier meer kalm te zijn. Tijd om echter er dieper over in te zitten gunde hij zichzelf niet.

Met een zwakke glimlach knikte hij maar eerst op haar woorden. ”Soort van, maar… je hebt er hopelijk geen kledingscheuren of iets aan overgehouden?” Dat zij heel was, was belangrijker dan hem zelf. Nou had hij genoeg meegemaakt in zijn reis om een situatie als deze aan te kunnen. Niet geweldig maar het had erger kunnen aflopen dan als hij niets gedaan had. Hmm. Droeg ze nou de uil ineens in haar armen? Wacht, dat wilde hij eigenlijk wel weten, wat voor een Pokémon was het? Maar was dit wel een goed moment zoiets te gaan vragen? Straks was ze nog te nerveus van net om zijn vraag te beantwoorden. In dat geval… ”Zijn je Pokémon ook verder in orde?” Wacht eens even, dat was een goede vraag. Hoe zat het eigenlijk met Rally? Sinds de eigenaar was verschenen had hij eigenlijk niet meer op haar gelet. Stom, stom, stom. En wacht… Dat in haar armen was geen uil. Het was blauw. Wacht eens even… Ho, ho… ”Dat is geen uil… Rally?!” De Piplup keek met een schuine kop naar hem met haar meest onschuldige blik en een ondeugende grijns. Nee, dit kon je niet menen…

what on earth the others are here for I don't know

love, libby

Onderwerp: Re: To Be Continued... wo feb 22, 2017 9:23 pm

Hij leek licht te schrikken van haar vraag, misschien had ze even moeten wachten.. gelukkig leek hij zich snel te herstellen en vroeg of ze er zonder kleerscheuren vanaf was gekomen. "Ik eh.. denk het wel," fronste Mabel. Ze had niet veel aandacht gegeven de staat van haar kleren, maar aangezien de Growlithe haar niet eens had aangeraakt ging ze ervan uit dat ze oké was. Alleen misschien een beetje doorgeblazen door het rennen. Hij vervolgde door te vragen of haar pokémon in orde waren. "Ik geloof het wel," reageerde ze met een blik op haar Pidgeot. Silvester had ook niet moeten vechten en was in top conditie zover ze wist. Op bijna hetzelfde moment dat hij zei dat ze geen uil vast had, maar Rally bleef haar blik op Prim liggen. De Rowlet zat nog steeds op de kop van haar vader en keek haar trainer slaperig aan. Niet.. Prim.. nu ze er over nadacht, de pokémon die ze in haar armen had was een heel stuk gladder dan haar Rowlet en de grote leek ook niet helemaal te kloppen. Betekende dit dat ze..? Mabel verstijfde. Ze had een vogel vast alright, maar niet een van haar. Dit was de Piplup van de trainer.. ze richtte haar ogen op hem en staarde hem hulpeloos aan, bang om haar angst onder ogen te komen en de pinguïn in haar armen te bekijken. Ze kon de pokémon niet zomaar op de grond gooien - als ze al kon bewegen. Help!

Onderwerp: Re: To Be Continued... do feb 23, 2017 6:59 pm

We are all here on earth to help others

Het had weinig kunnen schelen of de meid had vast gewod kunnen raken. Zonder tussen hen in de stappen had het vast en zeker gezorgd voor een op haar tegenop springende Growlithe. Dat moest wel. Een redder, dat was hij in dat geval wel weer. Dat wilde hij nou juist net niet. Nee, zijn prioriteit moest nu bij de meid en de toestand van haar Pokémon zitten. Als dit alles voorbij was kon hij pas inzitten over zijn dilemma. Zonder een spoor van gevaar om hem heen. De meid en haar Pokémon leken gelukkig in een prima staat te verkeren, geen wonden of een gekrenkte.. veer? Tja, de laatste keer dat hij een Pokémon met een vogelachtige tegen kwam was ook even geleden. De rest had een vacht gehad van enige vorm. ”Gelukkig,” Opgelucht ademde hij diep uit, maar voordat hij echt kon bijkomen van de hele voorgaande situatie kwam er nog een gevolg. Ditmaal in de vorm van een nare streek van Rally. De pinguïn had gewisseld met Prim en lag nou in de armen van de meid. Nee, nee, dit kon je niet menen! Verstijfd van angst stond ze daar, hem recht hulpeloos in zijn ogen aankijkend. Twee dingen werden hem wel duidelijk. Haar vreemde angst voor Pokémon was verre van verdwenen en ten tweede, Rally was irritant. Oké, hoe ging hij dit oplossen? Wat was belangrijker, haar van d’r angst afhelpen met een soort therapie of… Angst afnemen leek hem nou beter. Rally zou hij zometeen op haar gedrag aanspreken. Hij stak zijn armen al uit naar de pinguïn en trok haar direct uit de armen van de meid. ”Heb je, Rally…. Echt… Het spijt me voor haar gedrag,” De Piplup leek absoluut geen schuldgevoel te hebben en hield grinnikend haar vleugel voor haar snavel. Echt waar…? Ach, ze hadden weinig samen getraind sinds de laatste gymgevecht dus dat ze nog ondeugend was klonk logisch. Alnog kon ze toch wel inhouden bij andere mensen? ”Rally, biedt ook je excuses, het was heel onaardig wat je gedaan had,” Ze verroerde geen vin. Fijn. Met een wat ongemakkelijke glimlach keek hij de meid dan ook weer recht aan. Nou wist ze vast wel zeker dat hij geen goede Trainer was maar zo zag hij zichzelf ook niet. ”De Growlithe is tenminste weg...” probeerde hij zichzelf ietwat te redden.

what on earth the others are here for I don't know

love, libby

Onderwerp: Re: To Be Continued... vr feb 24, 2017 5:33 pm

De Piplup werd van haar armen verwijderd. Mabel wist haar adem trillend los te laten en trok haar handen tot haar borst. Alsof dat haar een stuk veiliger deed voelen. Silvester kwam aanlopen en keek haar bezorgd aan. Zelfs Prim op zijn hoofd leek niet helemaal op haar gemak met haar trainer zo ongemakkelijk. Het was niet dat ze deze kan van Mabel niet kende, het was meer dat ze het niet leuk vond de brunette zo te zien. De trainer droeg zijn pokémon op zich te verontschuldigen voor haar gedag. De Piplup deed niks. Prim liet een boze 'hoo' horen en zette haar veren op, hoe durfde ze! Mabel bang maken en dan geen verantwoordelijkheid nemen! "H-Het is goed," mompelde de brunette tegen de trainer. Ze voelde zich niet zo goed, maar dat was besides the point. Mabel liet een zucht horen en leunde tegen de buik van haar gigantische Pidgeot. Het was niet moeilijk weg te zakken in de zachte veren van de pokémon. Silvester was net een kussen, slapen klonk zo slecht nog niet. Het zag er vast dom uit, alsof ze rechtop was gefaceplant tegen de vogel, maar dat maakte haar op het moment niet zoveel uit. Silver was lekker zacht en precies wat ze nodig had na alles waar ze doorheen was gegaan.

Onderwerp: Re: To Be Continued... ma feb 27, 2017 7:08 pm

We are all here on earth to help others

De Piplup weer in zijn armen kon hij enkel hopen dat de meid niet te bang was geworden. Had hij eindelijk haar rustig zien worden, moest een bepaalde Piplup weer haar plagen. Dat was gewoon vervelend. Echt, hij moest haar beteren in bedwang houden. Of nou ja, het was zijn schuld geweest. Rally is zijn verantwoordelijkheid en als ze niet gedroeg, moest hij het zien op te lossen. Zo ook de angt bij de ander zien verdwijnen maar hoe ging hij dat aanpakken? De meid trilde weer en mompelde dat het goed met haar ging. Het leek er niet bepaald op. Hopend dat de pinguïn in ieder geval een beetje in zag dat ze verkeerd zat, hoopte hij op een excuses van haar kant. Trots en koppig als ze was weigerde ze dat daarentegen. Natuurlijk ging niets naar wens, hij had kunnen verwachten. Huh? Een moment later zag hij de Pidgeot furieus richting de pinguïn kijken. Dit was niet best maar Rally had niets door en stak haar tong naar de grotere vogel uit. Oké, genoeg. Hij wilde niet als vogelhapje eindigen. Zo snel als hij kon duwde hij het kopje van Rally lichtelijk naar beneden. ” Ht spijt ons zeer van alles, Silvester,” Geluk bij een ongeluk dat hij de naam van de Pokémon nog wist. Was het echter genoeg om de Pidgeot te bedaren? Nog voor hij zich dat af kon vragen wapperde de Piplup met haar vleugels en keek hem venijndig vanuit haar ooghoeken aan. Oh boy. Bijna stond hij met haar Pokéball in zijn hand klaar haar terug te keren, totdat… de meid ineens de Pidgeot omhelsde met haar gezicht in de verenpak. Huh? Moest hij storen of… De meid oogde wel kalmer dan voorheen. Dit was misschien een goed moment te zwijgen. Al zou Rally daar niet mee instemmen. Met een strenge blik keek hij haar ook aan zover hij dat kon. ”Verontschuldig je, Rally… Echt..” Op fluistertoon hoopte hij nog hoorbaar te zijn door Rally en.. Ze reageerde met een luid brommend geluid. Duidelijk. Het gebeurde niet zo makkelijk. ”Kan ik het goedmaken namens Rally door op thee te trakteren?” Hij kende de stad amper en had niet razendveel geld maar meer wist hij niet te zeggen. Stom.

what on earth the others are here for I don't know

love, libby

Onderwerp: Re: To Be Continued... zo maa 05, 2017 9:06 pm

De Pidgeot keek de Piplup en trainer scherp aan en deed verder niks. Dat betekende niet dat hij oké met de situatie was, maar hij was ook geen pokémon wie andere snel aanvloog. Dat had hij in zijn Pidgeotto tijd wel geleerd. De trainer had in elk geval het respect om zijn excuses aan te bieden. Toch, als de Piplup meer streken zou uithalen zou hij haar met plezier een lesje leren. Vooral aangezien Mabel weer van slag leek door de kleine pinguïn. Iets wat hij niet graag zag.

"Hmn, dat hoeft niet," mompelde Mabel in het verenkleed van haar Pidgeot. "Deze hele situatie is toch mijn schuld." Zij was om de een of andere reden achtervolgd door de Growlithe, zij had per ongeluk de Piplup opgepakt toen ze dacht dat de pokémon Prim was geweest. Het was niet echt de schuld van de trainer geweest. En onhandelbare pokémon kende ze ook in de vorm van Amy, al kon ze tenminste nog tegen de Zoroark praten als gelijken. "Ik eh.. ik ben trouwens Mabel," stelde ze zich voor nadat ze weer een stapje van Silvester had weggezet en keek de trainer met een zwakke glimlach aan. "Mocht het je interesseren."

Gesponsorde inhoud