Never trust a ducklett (+Vivienne)

Onderwerp: Never trust a ducklett (+Vivienne) ma feb 06, 2017 7:13 pm

why

Ja. Erg veel had hij hier niet te zoeken. Niet dat dit gebied verboden terrein was of iets waar hij andere mensen ontzettend in de weg liep, maar het was gewoon een plek waar hij niet echt iets kon doen. Het stadje was redelijk klein vergeleken met de grote steden waar hij juist vaak verbleef en daardoor gaf het ook een wat saaier sfeertje af. Andy was echter koppig genoeg om bij zijn bestemming te blijven en er maar het beste van te maken. Zo had hij een tijdje zijn tijd verdaan bij een klein vijvertje waar enkele duckletts vrolijk kwakend op en neer zwommen, af en toe een zielige blik gunnend aan de jongen die er vrolijk naar keek. Eten had hij echter niet voor de pokemon meegenomen.
Als tweede 'activiteit' had hij zich op een terrasje neergezet. Het was niet echt heel koud voor deze winterse periode, maar de verwarming die op maximaal stond was wel heel erg aangenaam. Hierdoor kon hij buiten blijven zitten. Met een stomend kopje thee voor zijn neus richtte Andy zijn blik op de kleine massa van mensen die zijn dagelijkse ding in dit stadje deed. Ja, zo kon hij zijn dag wel verdoen. Om nu aan iets nuttigs te beginnen had toch geen zin meer, daar was het te laat voor.

(+Vivienne)

tag you? // notes xox

Onderwerp: Re: Never trust a ducklett (+Vivienne) vr maa 24, 2017 4:19 pm

Vivienne was op pad gegaan met een oude pokémon aan haar zijde. Ze had haar shiny Lilligant weer eens uit haar box gehaald, om te kijken of ze misschien weer eens aan een contest zou kunnen meedoen. Er waren er nog steeds niet al te veel in Kalos, maar ze konden natuurlijk altijd oefenen. Ze vond het jammer dat Melina zo weinig aandacht kreeg, het was een prachtige pokémon immers, maar ze had niet zo veel aanvalskracht, waardoor ze in een gevecht nogal slecht naar voren zou komen.
Ze waren inmiddels aangekomen in Camphrier Town en waren opzoek naar iets om eventjes wat te gaan drinken, aangezien ze toch wel een aardige reis achter de rug hadden. Haar blauwe ogen keken verbaast op toen ze een bekend figuur onder een warmte lamp zag zitten en met een glimlach op d'r gezicht liep ze in de richting van de jongeman. "Andy! Wat een verrassing," zei ze vrolijk, terwijl ze, zonder 't te vragen, naast hem plaats nam.