Ondanks dat het al na middernacht was had Cau toch het gewaagd een voet binnen te zetten in de stad die o zo gevaarlijk was. Ze was in simpele slonskleren gekleed terwijl haar warrig, gebleekte haren wat voor haar ogen hingen. Ze voelde zich de laatste tijd gewoon helemaal niet goed. Ze was rusteloos en was dan ook uit het niks gestopt met het ranger zijn. Het was niet langer iets voor haar. Ze was dan ook echt helemaal gefrustreerd over alles momenteel. Dus ze kon wel iemand slaan nu. Misschien was ze daarom maar naar de stad gelopen, na middernacht, alle regels negerende. Het was niet dat het veel kon schelen.

-Open

Het was een verrassend iets om plots iemand te zien en te horen. Ze verstijfde even en hield meteen haar handen voor zich als een poging om zichzelf te beschermen. Ze wist namelijk niet goed wat ze met zichzelf hier aanmoest... De persoon in kwestie had groen haar en wandelde zelfzeker op haar af... Zij dekte meteen haar hoofd af en trilde even. Ze was nog geen twee seconden geleden zo zelfzeker geweest en nu? NU was dat een geheel ander verhaal... Maar daar kon ze jammer genoeg weinig aan doen, ze had problemen, teveel om op te noemen.