Filthy chart [Open]

In vergelijking met Virbank was Camphrier saai. Er was weinig te doen en de meeste trainers bleven niet lang. De enige 'toeristenattractie' was het oude kasteel wat meestal werd vergeten vanwege het veel populairdere Parfum Palace. De meeste dagen werden op de Daycare of struinend door de straten doorgebracht. Nao zuchtte zachtjes en keek naar de Noibat die vrolijk voor haar rond dartelde. Maud bracht ten minste nog iets grappigs in haar leven. Verder was het saai! Ze miste de gym, daar was altijd wat aan de hand geweest. Vrienden had ze nooit echt gehad, maar de mensen kenden haar daar en waren wel eens interessante gesprekspartners geweest. Nao schopte tegen een steentje en vroeg zich af of er hier ergens interessante gyms waren. Ze dacht van niet en was niet geïnteresseerd het uit te vinden. Ze wilde geen gyms doen, teveel moeite. Meedoen aan nutteloze gevechten was niet iets waar ze zich in kon vinden. Bovendien moest je trainen en stuff. Ze begon er niet aan.

"Hey," Nao keek voor het eerst in een tijdje weer op naar haar omgeving. Hoewel ze Camphrier doodsaai vond kende ze het intussen al redelijk goed. En dit was niet een van de goede buurten. Ze was niet bang voor dreigingen en dat soort dingen, maar er waren machten waarmee je je beter niet mee kon bemoeien. Niet dat haar pokémon daarvan op de hoogte was. "Maud," de Noibat was al buiten haar bereik. Normaal luisterde het beest wel, maar soms was haar nieuwsgierigheid gewoon sterker. En iemand was verschenen aan het einde van de steeg waar ze op het moment uit liepen. In Nao's ogen zag het er niet goed uit, iemand met die outfit schreeuwde gewoon problemen. Maar Maud zag het als een potentiële nieuwe vriend. Vrolijk vloog de Noibat op de man af en spreidde haar vleugels. Knuffel!

Een arm hield haar tegen van het geven van een knuffel. Teleurgesteld greep Maud zich vast aan de arm en keek de man met haar grote, onschuldige ogen aan. Wilde hij geen knuffel? Wilde hij haar vriend niet zijn? Tranen verschenen net niet in de ogen van de jonge pokémon. Ze wilde vrienden zijn! "Ze wil alleen maar spelen," Nao keek de gigantische man voor haar schaapachtig aan. "Ze bedoelt het niet slecht." Er waren dingen waar ze niet aan begon. En dit was er een van. Dus haar beste optie was het erop gooien dat ze nog maar een kind was en wegwezen. De gemiddelde persoon schatte haar meestal rond twaalf in en door de jaren heen had ze geleerd hoe ze dat in haar voordeel kon gebruiken. Niemand die haar op een leugen ging betrappen, dat was een van de dingen waar ze echt goed in was~

De serieuze woorden van de man deden niet veel bij Maud, maar toen ze omkeek naar haar trainer en de duidelijke waarschuwing in diens ogen zag liet ze los. De laatste keer dat ze die blik had gezien had ze een hele dag niet uit haar pokéball mogen komen en dat wilde ze echt niet nog een keer! De Noibat vloog terug naar haar trainer en ging op de schouder van het meisje zitten. Een beetje ontevreden, ze had vrienden willen maken dammit!

Nao keek omhoog, Arceus was was deze man gigantisch, en glimlachte. Niet dat het een vriendelijke of warme glimlach was, meer een kille beleefdheid. "Ze is nog jong," zei ze simpelweg als uitleg met een blik op de Noibat. Maud was nog niet zo oud en niet echt de slimste, maar ze was wel een van de twee enige pokémon die ze had. Toch, als ze moest kiezen tussen zichzelf en de vleermuis.. dan was de keuze snel gemaakt.

In plaats van een geïrriteerde opmerking over opvoeding - die ze soms van haar tante kreeg - of aan de kant te worden geschoven vroeg hij of ze geld wilde verdienen. De glimlach maakte voor een moment plaats voor lichte verbazing en veranderde toen in een grijns. "Ligt eraan," Nao keek de man inschattend aan. "Blijft mijn stafblad leeg?" Want ze was zeker geïnteresseerd om iets interessants te doen in deze saaie stad, en als ze er nog iets bij kon verdienen, prima. Maar ze wilde er zeker van zijn dat ze niet gepakt werd voor iets illegaals of iets in die richting. Aangezien haar tante vroeger psychologie had gedaan zou ze zeker 'hulp' krijgen als ze een overtreding maakte. En daar had ze absoluut geen zin in. Ze liep nu al de kans uit huis te worden gezet als ze zich niet als 'breeder' gedroeg en werkte. Maar verder? Sure, why not?
Dit was interessant~

De man reageerde dat als ze slim was dit het geval zou zijn. Het was haar de afgelopen jaren ook gelukt, dus ze zag niet in waarom dit nu niet zo zou zijn. Niet dat ze allerlei illegale dingen had gedaan, maar ze had vaak genoeg in het grijze gebied gezeten. "Ik maak geen beloftes," waarschuwde Nao met licht samengeknepen ogen. Ze hield er niet van aan dat soort dingen vast te zitten, mensen gingen je erop aanspreken en urgh. "En je hoeft me ook geen details te geven," vervolgde ze met een grijnsje. "Ik ga alleen mee voor het entertainment." Ze was niet iemand die 'stoer' wilde doen of zich roekeloos in gevaar stortte. Anders was haar strafblad niet zo vlekkeloos geweest. "Dus waarom vertel je me niet wat je wil dat ik doe en ik kijk of ik dat waar kan maken," Nao keek de man recht in zijn ogen en wachtte op een reactie. Sommige zouden hun geduld verliezen als andere niet meteen deden wat ze wilden, maar ze verwachtte wat meer beheersing van deze. Hij leek anders dan de saaie, normale mensen.

Geen tegenspraak, dat was een goed begin. De man vervolgde dat ze de oude slager moest vinden. Daar had ze al heel wat over gehoord, vooral in de steegjes van de oude stad. Een plek die je beter kon vermijden. Natuurlijk waren het voor het grootste gedeelte geruchten, maar ook die hadden vaak een kern van waarheid. Dat wist ze beter dan de meeste. Toch was het niet haar gewoonte om vragen te stellen, ze hield informatie liever voor zichzelf en hoefde geen onnodige gevaren in haar 'rustige' leven. "Ik weet wel waar dat is," reageerde ze met een onschuldige glimlach, hopelijk onderschatte hij nog steeds haar leeftijd. "Niet een plek waar je normaal moet komen tho." Nao had geen idee of deze persoon wist hoe het er in Camphrier aan toe ging, maar er was veel geroddel. Niet dat mensen echt wisten wat hier allemaal gebeurde, er waren alleen die geruchten. De een realistischer dan de ander.

Terwijl de man deed.. whatever hij aan het doen was liep Nao langs de deuren. Maud wriemelde in haar trainers capuchon en kreeg een blik die haar meteen deed ophouden met bewegen. Ze zat daar om het comfortabel was, ze ging dat privilege niet opgeven. Slager.. slager.. bij de deur naar de schijnbaar verlaten winkel bleef Nao staan en keek door het glas naar binnen. Het leek leeg te zijn, maar dat betekende natuurlijk weinig. "Maud," fluisterde Nao terwijl ze de Noibat vastpakte. "Veel plezier." Voorzichtig liet ze de vleermuis door een zo klein mogelijke spleet door de deur. Als er iets of iemand binnen zat zouden ze het snel merken. Maar zelfs als dat het geval was, wie zou verdacht worden van een verdwaalde vleermuis?

"Het is gewoon de waarheid," reageerde Nao met een schouderophaal. "Al lijk je me niet het type dat zomaar bang wordt van verhaaltjes." Compleet het tegenovergestelde eigenlijk. Hij deed dan wel zijn best om bang over te komen, maar aangezien hij ongeveer twee koppen groter was kon Nao alleen met vragend opgetrokken wenkbrauwen terugkijken. Was zij niet het kind hier?

Het duurde niet lang of er klonken vage geluiden uit het gebouw. Nao sloop tot achter de deur en keek om zich heen, wat was de snelste weg hier vandaan? Haar blik werd meteen getrokken tot een van de ladders die naar het dak leidde. Terwijl de geluiden binnen hectischer werden klom de zwartharige het dak op en trok een fluitje uit haar zak. Ze had het ding van haar tante gekregen, voornamelijk voor hondachtige pokémon. Maar ze was er achtergekomen dat het ook prima op Maud werkte aangezien de Noibat de supersonische geluiden kon horen. Een gedempte schreeuw klonk - een teken dat Maud waarschijnlijk iemand had gebeten - en Nao blies op het hondenfluitje, onhoorbaar voor mensen. Het duurde niet lang of een reactie kwam van binnen het pand. Een Supersonic brak het toch al zwakke glas en Maud schoot naar buiten. Moest het wel duidelijk maken dat het gebouw niet leeg was - of veilig. Maar in plaats van naar haar trainer te vliegen vloog de Noibat regelrecht op de man af. Tijd voor knuffel 2.0!!