Bff meeting, yes.

De roodharige hing nu toch veel rond in Hoenn en nu ze merkte dat haar Bff terug was gekomen had ze het natuurlijk niet kunnen laten eens een vriendelijk berichtje te sturen of te wel eisen dat ze gingen meeten. En aangezien zij de eer had gehad de locatie uit te kiezen had ervoor gezorgd dat ze geëindigd waren bij de vulkaan. Wat kon je anders verwachten als je een pyromaan die optie ging geven dan kon je verwachten dat ze die ook ten volste zou gebruiken. Daarbij was alles tussen hun in wat lastig. Het ene moment was het enorm gezellig en vriendschap en het andere moment waren ze aan het vechten, elkaar aan kleineren en neer aan het schieten. Daarbij was Nathan ook een van de dingen geworden die ze begon te zien tijdens haar Psychose wat hem letterlijk iemand maakte die ze doodseng kon vinden en aan de andere kant kapot wou maken… maar ze waren ook vrienden.. alsnog kon die vulkaan handig zijn als een plan b. Soms had ze het gevoel dat ze meer naar Aldrei moest luisteren en inderdaad moest stoppen met zelf vrienden maken. Ze had wel bewezen hoe goed ze hierin was. Hoe dan ook, ze had de vos overgehaald om mee te gaan en ze klom dus ook rustig de berg op. Dit was eigenlijk veel te fysiek damn. Waarom moest een mens zo veel moeite doen voor hun lava? Maar hoe dan ook uiteindelijk had ze de top bereikt en hier zag ze haar beste vriend al zitten. En hij was niet alleen, op zijn schoot zat de kleine vulpix die ze kende als Síoraí. Het was de dochter van Aldrei en Chryses, iets wat voor zowel haar en Aldrei zelf betekende dat het beestje enorm belangrijk was. “Heya” begroette ze de groenharige nu, terwijl de Ninetales naar hem toe rende. Na een kleine grom die wat grofs betekende richting de ander toe vond ze een manier half op hem te liggen, maar wat veel belangrijker was, om haar kit heen. Nu was de gouden vos niet de beste moeder maar haar instinct hielp enorm. Ze wou er zelfs Nathan voor negeren… of hem dood maken uitstellen. Ze gaf haar kit enkele likken nu en richtte zich hier volledig op. Zelf ging ze er maar bij zitten, voornamelijk voor de bescherming en omdat ze het schattige ding ook half moest stelen van Nathan. Oh well.

Ze had de vraag kunnen verwachten, iets wat al genoeg zei, en het was misschien nog erger dat ze simpelweg haar tas pakte en een termoding zijn richting op gooide. “Dat je het nog durft te vragen” ze had er natuurlijk ook een voor haar eigen bij, want tja, ze was niet iemand die haar enige koffie zou vergeven aan iemand. Dat was heilig en van haar en haar alleen. Bij het zicht van Aldrei en Nathan moest ze echter grinniken, zelf natuurlijk begrijpend wat er gebeurde, ze begreep Aldrei altijd. De vraag was wel geniaal, moest ze toegeven, maar ook zeer naïef. “Nieuwe techniek, ze doet eerst heel vriendelijk zodat het aanvallen daarna makkelijker is. Je weet wel, wat mentale torture erbij doen” Maar ze haalde hierna haar schouders op “Ze geeft nog steeds niet om andere, dit is haar instinct, gaat wel over. En ga je haar serieus Hellspawn noemen?” Maar Nathan leek een watje te zijn en de vuplix gewoon neer te zetten, die meteen geclaimd werd door Aldrei. Deze pakte de Vulpix op en liep nu weg van Nathan, aangezien ze deze niet mocht, en ging nu bij Ragya liggen en zette de kleine tussen haar voorpoten weg op een beschermende manier. Ragya nam de vrijheid de kleine even te aaien “Hey pup, it’s been a while~” Aldrei vond dit ook en begon dus ook de ander schoon te maken zodat ze niet meer zo veel stonk naar Nathan. Rag grijnsde lichtelijk toen ze dit meekreeg. Hehe.

De roodharige vond dat de grond best goed zat, maar dat kon ook komen omdat ze koffie had en uitkijk op het ultime vuur. Mooi spul man, jammer dat het zo ver weg zat. “Ach als plan B kan je altijd nog vuur pakken of iemand het been afrukken, dat blijft natuurlijk het leukste als je die optie hebt.” Maar bij het zien van het gestaar van de ander richting haar perfect gemanierde diertje staarde ze ook uitdagend terug. Hey, lief zijn tegen Aldrei, ze deed niks verkeerd. En ja hoor, op dat moment noemde Nathan haar een Hellspawn. Beledigd fronste ze. “Ze is geen Hellspawn. Naja, daar zal verandering in komen als je haar zo blijft noemen” In de tussentijd was ze maar gewoon de vos en diens dochter aan het aaien. Yes, vos liefde. Maar Aldrei gromde humeurig richting Nathan. Ze zou hem eens laten zien wat een Hellspawn was als hij doorging.