trouble, again [+Echo]

Als een doodsmasker verdween de glimlach van zijn gezicht bij het horen van Flynn's woorden. Hij gromde zachtjes en pakte zijn koffie, maar die was nog te heet om op te drinken. "Ik weet 't niet man," gaf hij daarna toch maar toe. "Ik wil d'r niet uiteindelijk neersteken door well, i can call him the other guy but that sounds so stupid," hij balde zijn hand tot een vuist en keek eventjes naar zijn permanent zwarte nagels die in zijn handpalm werden gedrukt. Hij had sinds zijn laatste ongeluk geen bloed meer gezien, niet zijn eigen bloed tenminste. Hij zuchtte zacht en deed toch maar een dappere poging om zijn koffie op te drinken. Foute keuze, ten koste van zijn tong, helaas.

Hij zuchtte zachtjes en besloot gewoon maar te luisteren naar wat Flynn zei. Hij keek op toen hij iets merkwaardigs hoorde. "Ervaring? Met het ranger ding, bedoel ik," aangezien hij nooit had vertelt dat hij stille gevoelens had gehad voor een ranger en er no way was geweest dat Flynn daar achter zou zijn gekomen. Immers leek hem de oudere man niet echt een spy type, daarvoor was hij veel te luidruchtig. De oudere man vroeg of ze in het lab niets voor hem konden betekenen en hij grinnikte eventjes. "Waar denk je dat ik al die tijd al mee bezig ben? Maar ik kan niet zo veel, ik sta onderaan de ladder in het lab en over het algemeen moet ik de hokken schoonmaken, er zijn echt maar weinig kansen dat ik met de apparatuur aan de praat kan gaan,"

"Jij bent nooit echt iemand geweest om ergens onderaan te staan, hè?" stelde hij rustig, terwijl hij het voorgaande gesprek maar liet rusten. Hij had geen zin om te gaan wroeten in zaken die hem niet aanstonden, daarvoor had hij zijn kennis als hacker wel voor. Al moest hij toegeven dat hij dat alleen deed als hij zich verveelde en momenteel kwam hij om in het lab met werk, dus verveling zat er niet in. "Klimmen is de enige oplossing, dat klopt. Maar hokken schoonmaken wordt saai op een gegeven moment. Alhoewel, er is me verteld dat ik binnenkort het veld in wordt gestuurd," zei hij rustig, terwijl hij een grote slok van z'n koffie nam.

Hij grinnikte zachtjes toen Flynn hem gelijk gaf. Hij begon de oudere man een beetje door te krijgen, iets wat aan de luie kant, had lak aan alle mogelijke regels als hem dit toestond, maar was over het algemeen redelijk vriendelijk. Als je vriendelijk tegenover hem was, that is. Hij sloeg de laatste restjes van zijn koffie achterover, dat voelde al een stuk beter. In ieder geval een stuk warmer, want zoals gebruikelijk was het ijskoud in de kantine van de Team Rocket basis. Echt waar, wat dachten die high ranks wel niet. Hij snoof eventjes.
"Alles beter. Gelukkig zijn er momenteel niet zo heel veel gevangen pokémon, maar het is alsnog geen geweldig werk," zei Echo rustig. "Trouwens, wat wil jij nou uiteindelijk gaan doen?" vroeg hij daarna, doelend op de specialisatie.

Echo grinnikte eventjes toen Flynn zijn keuze uitlegde. "Ye, voor een spy ben je te luidruchtig," zei hij met een grijns, terwijl hij omkeek. Een verschrikkelijke geur deed hem opkijken en hij slaakte een zucht. Ja, hij wist direct wat er aan de hand was en toen de scientists op hem af kwam gelopen knikte hij kort. Echter was hij niet zo blij met het feit dat Flynn hem wilde ditchen. "Hier blijven jij," zei hij met een scherpe toon. Hij kwam overeind en greep de oudere man in de kraag. "Ik heb iemand nodig die Nicholas in toom kan houden en jij bent sterk genoeg daarvoor," vervolgde hij daarna rustig. Het was niet het beste werk om te doen, maar nu hoefde hij tenminste niet z'n pokémon om hulp te roepen. Triss vond het al erg genoeg dat ze telkens moest helpen omdat het schoonmaken van de hokken eigenlijk twee mans werk was.

Echo grinnikte zachtjes door de toon waarop Flynn sprak en hij schudde zijn hoofd. "Dan sluit ik je op in de kooi, met Nicholas erbij," zei hij met een kleine smirk op zijn gezicht. Hij stond op en rekte zich uit. De witharige jongen liep door de kantine heen, af en toe over zijn rechterschouder kijkend of Flynn hem zou volgen. Zelfs als hij het niet zou doen, zou hij het gewoon doorbrieven naar de high ranks. Al wist hij dat Flynn zich daar ten eerste niets van zou aantrekken en ten tweede de high ranks er waarschijnlijk niets mee zouden doen. Maar goed, hij kon het tenminste proberen. Rustig toetste hij de combinatie in om naar het lab toe te gaan en hielt de deur open zodat Flynn langs hem kon lopen. De geur maakte hem ziek, maar hij was er lichtelijk aan gewend immers. Nicholas was niet de meeste zindelijke pokémon die ze hadden immers.

Echo grinnikte zachtjes toen hij het gesnuif van Flynn hoorde. Toch was hij dankbaar dat de oudere man met hem mee ging om hem te helpen. Het was misschien uit noodzaak en niet uit liefdadigheid, maar hij verwachtte niet dat Flynn überhaupt wist wat het woord liefdadigheid betekende. Flynn ging echter wel bijna over zijn nek bij het ruiken van de geur van de Nosepass en Echo haalde zijn schouders op. "Het zijn wilde pokémon waarmee we te maken hebben hier, dus we kunnen er niet van uit gaan dat ze zindelijk zijn, helaas," legde Echo uit, terwijl hij het lab binnen liep en bij de kooi van de Nosepass ging zitten. "Zeg, Nicholas. Moest dat nou?" zei hij tegen de pokémon, die achterin de kooi zat en niet op of om keek. Hij richtte zich weer op Flynn en kwam overeind. "Ik ga de schoonmaakspullen halen. Zodadelijk haal ik Nicholas uit zijn kooi, zodat ik 'm schoon kan maken. Omdat het een wilde pokémon is en er kans is dat hij je aanvalt, raad ik je aan om je pokémon te gebruiken om 'm in bedwang te houden. Oh, en vergiftig 'm alsjeblieft niet, we hebben 'm nog nodig," zei hij op een iets wat strenge toon. Hij kon het team van Flynn en wilde liever niet dat ze straks ook nog een Anitdote moesten gaan halen.